Ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος ὁ Πλακίδας. Μέρος Β'. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος ὁ Πλακίδας. Μέρος Β΄

 Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἔτσι ὁ Πλακίδας καί ἡ γυναῖκα του ἦσαν πολύ καλοί καί ἐλεήμονες πρός ὅλους, ὅσους εἶχαν ἀνάγκη. Τούς ἀπόμενε μόνο μία μεγάλη ἀνάγκη. Νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό, τόν ὁποῖον τιμοῦσαν μέ τά ἔργα τους, ὄχι ὅμως μέ τήν καρδιά τους, διότι δέν τόν ἐγνώριζαν ἀκόμη.
Ἔτσι, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Ὁποῖος θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί δέν παραβλέπει αὐτούς πού κάνουν τά καλά ἔργα, δέν παρέβλεψε κι αὐτόν τόν ἐνάρετο ἄνδρα καί δέν τόν ἄφησε νά χαθῆ στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας. Τόν ἐκάλεσε, διότι ἀπ᾿ ὅλα τά ἔθνη καλεῖ αὐτούς πού Τόν φοβοῦνται. Τοῦ ἔδειξε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μέ τόν ἑξῆς θαυμαστό τρόπο:
Μία ἡμέρα ὁ Πλακίδας ἐπῆγε, κατά τήν συνήθειά του, γιά κυνήγι ἀγρίων ζώων μέ τούς δούλους του. Ἐκεῖ εὑρῆκε ἕνα κοπάδι ἀπό ἐλάφια. Μέ τά ἄλογά τους ὅλη ἡ ὁμάδα τῶν κυνηγῶν ἀκολουθοῦσαν τό κοπάδι τῶν ἐλαφιῶν. Ἀνάμεσά τους ξεχώριζε ἕνα μεγαλύτερο ἐλάφι, τό ὁποῖον ὁ Πλακίδας ἤθελε, ἄν μποροῦσε νά τό πιάση ζωντανό. Ἀπομακρύνθηκε ἀπό τούς πολλούς δούλους του καί ἀκολουθοῦσε πλέον τό ἐλάφι αὐτό μέ ὀλίγους στρατιῶτες του.
Ὁ Πλακίδας ἔχοντας πιό δυνατό ἄλογο μπῆκε μέσα στό δάσος, διότι πρός τά ἐκεῖ κατευθύνθηκε τό ἐλάφι. Ὅσο καί νά ἔτρεχε ὀπίσω του, δέν μποροῦσε νά τό πλησιάση, διότι τό ἐλάφι πέρασε ἕνα φαράγγι καί ἀνέβηκε ἐπάνω σέ μία πέτρα ὑψηλή καί ἐκύτταζε ἀπό μακριά τόν στρατηγό.
Ὁ Πλακίδας πλησίασε ὅσο μποροῦσε καί σκεπτόταν νά τό κτυπήση μέ τό βέλος του. Στάθηκε ἀπέναντί του καί τό ἐκύτταζε κουρασμένος καί προβληματισμένος. Βλέποντας τό ζῶο, τοῦ ἀπεκαλύφθηκε ὡς ἑξῆς ὁ Ἰησοῦς Χριστός:
Φάνηκε ἕνας φωτεινός σταυρός ἀνάμεσα στά κέρατα τοῦ ζώου καί ἐπάνω στόν σταυρό ἔβλεπε ἀπό μακριά ὁ Πλακίδας τόν Χριστόν έσταυρωμένον. Παρεξενεύθηκε ἀπ᾿ αὐτό τό ὄραμα καί ταυτόχρονα ἄκουσε μία φωνή πού τοῦ ἔλεγε:
-Γιατί μέ διώχνεις, Πλακίδα;
Καί ἀμέσως, μετά ἀπ᾿ αὐτή τήν θεϊκή φωνή, ἔπεσε ἀπό τόν φόβο του κάτω ἀπό τό ἄλογο σάν νεκρός. Κατόπιν, ἀφοῦ συνῆλθε λίγο καί στάθηκε στά πόδια του, ἐρώτησε:
-Καί ποιός εἶσαι Σύ, Κύριε, πού μέ καλεῖς μέ τό ὄνομά μου;
-Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός, πού γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ἔγινα ἄνθρωπος, μέ τό θέλημά Μου σταυρώθηκα καί ὑπέμεινα τά βάσανα ἐπάνω στόν σταυρό Μου. Ἐσύ, χωρίς νά μέ γνωρίζεις, μέ τιμᾶς μέ τά καλά σου ἔργα καί τίς ἐλεημοσύνες σου, πού φθάνουν μέχρι τόν θρόνο Μου καί ἦλθα ἀπό ἀγάπη νά ὁδηγήσω καί σένα στήν σωτηρία. Γι᾿ αὐτό σοῦ φανερώθηκα μέ αὐτό τό ζῶο γιά νά Μέ γνωρίσης καί νά ἑνωθῆς μέ τούς πιστούς δούλους Μου, διότι δέν θέλω, ἄνθρωπος πού κάνει δίκαια ἔργα, νά παραμένη μέσα στίς παγίδες τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ διαβόλου.
Ἀφοῦ σηκώθηκε ἀπό τό ἔδαφος ὁ Πλακίδας, δέν εἶδε γύρω του κανέναν καί εἶπε:
-Τώρα, Κύριε, πιστεύω ὅτι σύ εἶσαι ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί ὁ Ποιητής ὅλης τῆς δημιουργίας. Λοιπόν, Ἐσένα προσκυνῶ καί ἀπό σήμερα δέν θά ἔχω ἄλλο  Θεόν, ἐκτός ἀπό Ἐσένα. Δίδαξέ με τί νά κάνω!

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Ἀναβάσεις

  12 Ἰουλίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα