Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας. Μέρος Ε'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας

Μέρος Ε'

Στή σκληρή καθημερινή πάλη τους μέ τή φύση γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν ἀναγκαίων τῆς ζωῆς, οἱ κάτοικοι τῆς Καμτσάτκας ἐξέθεταν τούς ἑαυτούς τους σέ πολλούς κινδύνους. Ἰδιαιτέρως οἱ κυνηγοὶ κινδύνευαν ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν ἄγριων ζώων τῆς πολικῆς ἐρήμου.
Τά πιό ἐπικίνδυνα ζῶα ἦταν οἱ ἀρκοῦδες. Στήν Ἄπω Ἀνατολή ὑπάρχουν δύο εἴδη, ἡ λευκή ἀρκούδα τῶν πάγων καί ἡ μαύρη τῆς τούντρας καί τῶν δασῶν.
Δέν ἦταν σπάνιο νά δεῖ κανείς λευκές ἀρκοῦδες πάνω στά παγόβουνα, πού ἔπλεαν ἀργά στήν πολική θάλασσα.  Μετακινοῦνταν ἀπό τόπο σέ τόπο γιά νά βροῦν τροφή, χρησιμοποιώντας σάν μεταφορικά μέσα τά κινούμενα παγόβουνα. Ἐκεῖ πάνω τίς ἔβρισκαν καί τίς κυνηγοῦσαν μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους οἱ ἰθαγενεῖς.
Οἱ πιό φημισμένοι ἀρκτοκυνηγοί ἦταν οἱ τσοῦκτσοι καί οἱ  κοριάκοι. Πλησίαζαν μέ πλοιάρια τά παγόβουνα, πηδοῦσαν πάνω μέ προφύλαξη κι ἐπτηδειότητα, κι ἄρχιζαν ἔπειτα ἕνα θανάσιμο ἀγώνα μέ τίς λευκές ἀρκοῦδες. Συνήθως νικητής ἀναδεικνύεται ὁ κυνηγός. Ὄχι σπάνια ὅμως τραυματίζεται ἀπό τά ἐξαγριωμένα θηρία.  Καί καμιά φορά πληρώνει μέ τή ζωή του τήν τόλμη του.
Τά γουναρικά τῆς ἀρκούδας ἦταν πανάκριβα. Ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ ξένοι ἔμποροι, πού πλούτιζαν ἀπομυζώντας τόν πλοῦτο τῆς Καμτσάτκας, οἱ κυνηγοὶ θ’ ἀποκόμιζαν τεράστια κέρδη. Ἀλλα δυστυχῶς τούς ξεγελοῦσαν οἱ ἀμερικάνοι καί οἱ ἑβραῖοι, καί ἅρπαζαν τά κυνήγια τους γιά ἕνα κομμάτι ψωμί.
Ἐκτός ἀπό τίς λευκές ὑπάρχουν ὅπως εἶπα καὶ οἱ μαῦρες ἀρκοῦδες, πού ζοῦν στό ἐσωτερικό τῆς χερσονήσου.
Κάθε χρόνο τήν ἄνοιξη, γύρω στήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ξεκινοῦν γραμμή πρός τή θάλασσα. Εἶναι ἡ ἐποχή πού τά ψάρια ἀφθονοῦν στά παράλια καί στίς ἐκβολές τῶν ποταμῶν. Οἱ ἀρκοῦδες βουτᾶνε τὰ πόδια τους στό νερό καί μέ μιάν ἀστραπιαία, ἐπιδέξια κίνηση βγάζουν ἔξω τά ψάρια. Πιάνουν μ’ αὐτό τόν τρόπο πολλά ψάρια καί τά καταβροχθίζουν λαίμαργα.
Ἀνέβαινα μιά φορά σέ κάποιο ὕψωμα γιά νά στήσω στήν κορυφή του ἕνα μεγάλο σταυρό.  Μέ συνόδευε ἕνας ντόπιος καμτσαντάλος. Καθώς βάδιζα στό μονοπάτι πρός τήν κορυφή, βλέπω ξαφνικά, λίγα μέτρα μπροστά μου, μιά τεράστια ἀρκούδα.
Ἦταν ξαπλωμένη νωχελικά στή μέση τοῦ μονοπατιοῦ.  Τρόμαξα και κοντοστάθηκα. Ὁ καμτσαντάλος ὅμως μέ καθησύχασε, βεβαιώνοντάς με πώς ἡ ἀρκούδα δέν θά μᾶς πείραζε. Ἦταν χορτάτη καί ξεκουραζόταν. Τήν προσπεράσαμε ἀργά, παριστάνοντας τούς .... ἀδιάφορους. Πράγματι, ἀπομακρυνθήκαμε χωρίς νά τῆς κινήσουμε τό ἐνδιαφέρον.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.178-194

 

Ἀναβάσεις

1 Ἰουλίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα