Δυσκολίες. Μέρος ΙΑ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 Δυσκολίες. Μέρος ΙΑ'

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

 Μέ δυσάρεστα αἰσθήματα ἄφησα τό Γονέλσκ.  Προχώρησα βαθύτερα.  Σ’ ὅλη τή διαδρομή ἀπαντοῦσα τό ἴδιο τραγικό σκηνικό τῆς νεκρικῆς ἐρημώσεως.  Σέ κάθε χωριό σταματοῦσα καί ἐπαναλάμβανα ὅ,τι εἶχα κάνει στό Γονέλσκ.  Στήν ὁδοιπορία μου αὐτή πῆρα συγκλονιστικά ἀλλά καί ὀδυνηρά γιά τήν ἁμαρτωλότητά μου διδάγματα ἀπό τούς ἑτοιμοθάνατους ἰθαγενεῖς. Κανένα παράπονο, κανένας γογγυσμός, οὔτε ἡ παραμικρή ὀλιγοπιστία δέν τάραζε τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους.
 Μόνο βιασύνη ἔδειχναν.  Βιασύνη νά κονωνήσουν καί νά φύγουν γιά νά συναντήσουν τόν Κύριο καί Θεό τους. Ὤ, ἅγιες ψυχές!  Πῶς θά σᾶς ἀντικρύσω στήν ἄλλη ζωή ἐγώ ὁ ἀνάξιος καί ἁμαρτωλός ἐπισκοπός σας;....
Προχώρησα λοιπόν ὅσο πιό γρήγορα μποροῦσα, μέ σκοπό νά φτάσω στήν περιοχή πού δέν εἶχε προσβληθεῖ ἀκόμη ἀπό τήν εὐλογιά. Ἐκεῖ εἶχα σκοπό νά ἐγκαταστήσω ἕναν ἰατρικό-ἐλεγκτικό σταθμό, πού θά ἔκοβε τήν ἐπικοινωνία μέ τήν ἐπικίνδυνη περιοχή καί θά ἐμπόδιζε τή διέλευση ἀπό τό ἕνα μέρος στό ἄλλο.
Καθ’ ὁδόν ἔμαθα καί τήν αἰτία τῆς ξαφνικῆς ἐπιδημικῆς ἐμφανίσεως τῆς ἀρρώστιας.  Σ’ ἕνα ἀπό τά γιαπωνέζικα ψαροκάικα τῆς ὀχοτσκικῆς θάλλασας πέθανε ἕνας ἰάπωνας ψαράς, πού εἶχε προσβληθεῖ ἀπό τή μαύρη εὐλογιά. 
Οἱ ἄλλοι ψαράδες ἔβαλαν τό πτῶμα του σ’ ἕνα ἄδειο βαρέλι καί τό κάρφωσαν.  Νόμιζαν πώς θά προφυλαχθοῦν ἔτσι μέχρι τήν ἐπιστροφή τους στήν Ἰαπωνία. Ἔπειτα τοποθέτησαν τό βαρέλι δίπλα σέ ἄλλα πού ἦταν γεμάτα ψάρια. Ἀπό τά ψάρια αὐτά, πού τά πούλησαν στά παράλια τῆς Καμτσάτκας, μεταδόθηκε σ’ ὁλόκληρη τή χερσόνησο ἡ φοβερή ἀσθένεια.

Ὅταν ἔφτασα στό Κλιουτσέφσκ, ἔμαθα ὅτι τό τελευταῖο χωριό πού εἶχε πληγεῖ ἦταν ἡ Ἐλόβκα. Μετά ἀπ’ αὐτήν ἁπλώνεται μιά μεγάλη χιονισμένη ἔρημος, πού ἀποτελοῦσε ἕνα φυσικό ἐμπόδιο γιά τήν ἐξάπλωση τῆς ἐπιδημίας. Στήν Ἐλόβκα λοιπόν ἔστησα τόν ἐλεγκτικό σταθμό.
Ἐγώ ἐγκαταστάθηκα στό Κλιουτσέφσκ, ὅπου καί παρέμεινα πολλούς μῆνες. Εἶναι παλιό κεφαλοχώρι, ἁπλωμένο σέ μιά γραφική πλαγιά. Πίσω του ὑψώνεται τό ψηλό ἡφαίστειο, πού ἀπ’ τή στρογγυλή  χιονισμένη κορυφή του βγαίζει ἀδιάκοπα φλόγες, καπνό καί λάβα.  Τή νύχτα τό θέαμα εἶναι μεγαλειῶδες. Ὁ οὐρανός λάμπει καί ἡ ἀνταύγεια τῆς φωτιᾶς εἶναι ὁρατή σέ ἀπόσταση διακοσίων ἤ καί τριακοσίων χιλιομέτρων.
Πολύ συχνά στίς κατωφέρειες τοῦ ἡφαιστείου ἀργοκυλοῦν μικρά ρυάκια φλεγόμενης λάβας.  Οἱ κάτοικοι ἔχουν συνηθίσει νά ζοῦν συντροφιά μέ τό ἀγριωπό ἡφαίστειο καί δέν φοβοῦνται τά ἀπειλητικά καμώματα, ἐκτός βέβαια ἀπό τίς σπάνιες ἐκεῖνες περιπτώσεις, πού ξεσπᾶ ἡ μανία του μέ καταστροφική διάθεση.
Κάτι τέτοιο συνέβη καί τόν Ἰανουάριο τοῦ 1917, ἐνῶ βρισκόμουν ἀκόμα στό Κλιουτσέφσκ.  Ξαφνικά ἡ γῆ ἄρχισε νά σείεται, τά κτίρια νά σαλεύουν καί οἱ καμπάνες τῆς ἐκκλησίας νά χτυποῦν τρελά. «Ἐσαλεύθη καί ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καί τά θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν», ὅπως θά ἔλεγε ὁ ψαλμωδός. Φοβερή ὑπόγεια βοή συνόδευε τίς δονήσεις. 
Τεράστιες φλόγες τινάζονταν μέσα ἀπό τό κρατήρα τοῦ ἡφαιστείου, κι ἕνα κατάμαυρο πέπλο καπνοῦ κάλυψε τόν οὐρανό. Στό κοντινό ποτάμι ὁ πάγος ἔσπαζε μέ τριγμούς καί τό νερό τιναζόταν ψηλά σά σιντριβάνι.  Σέ ὅσα σπίτια βρίσκονταν κατάκοιτοι καί νεκροί ἀπό τή μαύρη εὐλογιά, πετάγονταν ἀπό τόν ἕνα τοῖχο στόν ἄλλο.
Πανικός δημιουργήθηκε στό χωριό. Ἀλλόφρονες ἔτρεχαν οἱ ἄνθρωποι στούς δρόμους, μήν ξέροντας ποῦ νά καλυφθοῦν γιά νά γλυτώσουν ἀπό τό ἀπειλητικό στοιχειό. Τά σκυλιά σπάσανε τά λουριά τους κι ἐξαφανίστηκαν οὐρλιάζοντας. Ὅλοι προσπαθοῦσαν νά φύγουν ὅσο γινόταν μακρύτερα ἀπό τό φλογισμένο βουνό.
Ἕτρεξα στήν ἐκκλησία. Ἦταν κι ἄλλοι μαζεμένοι ἐκεῖ, στό προαύλιο. Ὁ ναός εἶχε μισογκρεμιστεῖ κι ἦταν ἀδύνατο νά μπεῖ κανείς μέσα. Τυλιγμένοι στό μαῦρο ἀποπνικτικό καπνό, κάτω ἀπό τήν ἀδιάκοπη βοή τοῦ σεισμοῦ, ψάλαμε παράκληση γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ξαφνική συμφορά.
Ὄχι πολλή ὥρα ἀργότερα οἱ δονήσεις σταμάτησαν. Τό ἡφαίστειο καταλάγιασε. Ὁ καπνός ἄρχισε σιγά-σιγά νά διαλύεται. Ὅλοι δοξάσαμε δακρυσμένοι τό Θεό. Ἀμέσως κοιτάξαμε γιά τίς καταστροφές. Πολλά καλυβόσπιτα εἶχαν γκρεμιστεῖ, ἄλλα εἶχαν πάθει σοβαρές ζημιές, καί ἀπό τούς ἀνθρώπους πολλοί ἦταν οἱ νεκροί καί περισσότεροι οἱ τραυματισμένοι. Οἱ ὑπόλοιποι βαλθήκαμε νά περισώσουμε ἤ ν’ ἀνορθώσουεμ ὅ,τι ἦταν δυνατό.
Ἀργότερα ἔμαθα ὅτι ὁ σεισμός, πού προκλήθηκε ἀπό τήν ἔκρηξη τοῦ ἡφαιστείου, προξένησε καταστροφές σέ ἀπόσταση τετρακοσίων χιλιομέτρων(!), μέχρι τά νησιά Κομαντόρσκυ, ὅπου ὑπῆρξαν καί ἐκεῖ ἀνθρώπινα θύματα.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.145-159

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα