Ἡ σύμβαση Ποπίκ-Τσουρκάνου ἀπό τήν Σουτσεάβα. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 Ἡ σύμβαση Ποπίκ-Τσουρκάνου ἀπό τήν Σουτσεάβα

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Οἱ προετοιμασίες γιά τήν μύηση τῆς “ἀναμόρφωσης” στό Πιτέστι ἔγιναν στό δεσμωτήριο τῆς Σουτσεάβας. Ἐδῶ ὁ συνταγματάρχης Ποπίκ τῆς Ἀσφάλειας τοῦ Κράτους – ἕνα ψεύτικο ὄνομα, διότι δέν ξέρουμε πῶς λεγόταν πρίν ἤ ἀργότερα – στρατολόγησε ἀπό τούς κρατουμένους τόν ἄνθρωπο πού τόν χρειαζόταν.
Ἦταν ὁ Μπογδανοβίτσι, ἕνας νεαρός ἀπό τήν Ἀδελφότητα τοῦ Σταυροῦ. Ἦταν ἔξυπνος, ἐνεργητικός, φιλόδοξος καί χαρισματικός, ἀλλά μέ ἕνα ἀσταθές ἠθικό ὑπόβαθρο, τό ὁποῖο τόν ἔκανε εὔκολα νά ὑποχωρεῖ σέ συμβιβασμούς.
Ὁ Ποπίκ ἄρχισε μέσῳ τοῦ Μπογδανοβίτσι τό ἔργο τῆς “ἀναμόρφωσης” τῶν πολιτικῶν κρατουμένων. Ἦταν, πρός τό παρόν, μιά ρητορική ζωντανή συζήτησι. Ὠνομαζόταν μαρξιστική-λενινιστική διδασκαλία, διδασκόταν ἀπό τίς καθημερινές ἐφημερίδες καί ἦταν γραμμένη καί ἡ απολογία τους. Ταὐτόχρονα κατακρινόταν τό φασιστικό, ἀστικό καί θρησκευτικό παρελθόν.
Ἀλλά οἱ κρατούμενοι δέν τόν δέχτηκαν τόν Μπογδανοβίτσι καί τόν κατηγόρησαν σάν προδότη. Μερικοί τόν ἀπείλησαν καί μετά ὑπέφεραν πάρα πολύ. Τά ἀποτελέσματα δέν ἦταν ἱκανοποιητικά. Τότε ὁ Πόπικ βρῆκε ἕνα ἄλλο «ἐργαλεῖο πιό ἰκανό»: Τόν Τσουρκάνου Εὐγένιο.

Κι αὐτός ἦταν ἕνας νεαρός πού εἶχε περάσει λίγες ἑβδομάδες ἀπό τήν Ἀδελφότητα τοῦ Σταυροῦ. Τό 1945 μπῆκε στό Κομμουνιστικό Κόμμα, κρύβοντας τό παρελθόν του σάν Σταυρἀδελφός. Ὁ Τσουρκάνου ζήτησε ἀπό τόν Μπογδανοβίτσι, τόν συνάδελφό του, νά ξεχάσει αὐτό τό επεισόδιο, ἀλλά ὁ Μπογδανοβίτσι τό εἶπε ὅταν συνελήφθηκε τό 1940. Ἐν τῶ μεταξύ, ὁ Τσουρκάνου ἀναδείχθηκε στό κόμμα, προωθήθηκε στήν διπλωματία καί ἦταν μιά μεγάλη ἐλπίδα τῶν κομμουνιστῶν.
Ἀλλά καταδόθηκε, συνελήφθηκε καί καταδικάστηκε, διότι δέν ἦταν «εἰλικρινής» μέ τό κόμμα. Ἄρα, μισοῦσε θανάσιμα τόν Μπογδανοβίτσι καί ὅλους τούς ἐχθρούς τοῦ κόμματος. Ἤθελε ν᾿ ἀποδείξει τήν αὐταπάρνησή του γιά τό κόμμα, ἤθελε νά ἰκανοποιήσει τούς ὑπερήφανους πόθους του, ἤθελε νά ἐκδικηθεῖ.
-Θά περάσω ἐπάνω στά πτώματα, ἔλεγε αὐτός, ἀλλά θά ξαναδῶ τήν οἰκογένεια μου καί θά προαχθῶ στήν σταδιοδρομία μου!
Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἔξυπνος, ἐθελοντής,  φιλόδοοξος, σκληρός καί βάναυσος. Ἔπασχε ἀπό μιά ὑπερτροφία τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἦταν, λοιπόν, ὁ πιό κατάλληλος ἄνθρωπος γιά τόν Ποπίκ.
Τό ἔτος 1949 ὁ Τσουρκάνου, ὁ Μπογδανοβίτσι καί ἄλλοι φοιτητές ἀπό τήν Σουτσεάβα μεταφέρθηκαν στό Πιτέστι. Οἱ κομμουνιστικές Ἀρχές ἔβγαλαν τό συμπέρασμα ὅτι διά τῆς μεθόδου τῆς πειθοῦς δέν  μποροῦν να νικήσουν τήν ψυχική δύναμη τῶν ρουμάνων νέων. Συνεπῶς, καθιερώθηκε ἕνας νέος τρόπος «ἀναμορφώσεώς τους», ὁ διά τῶν βασάνων.

  Ἀναβάσεις

 

29 Ἰουνίου 2013

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας