Ἡ περίπτωση τοῦ Ὀπρισάν. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 Ἡ περίπτωση τοῦ Ὀπρισάν

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἀπό τήν Γκέρλα μεταφέρουμε ἀκόμη μόνο ἕνα παράδειγμα. Μιά ὁμάδα μαθητῶν ἀπό τό Τιργουσόρ μεταφέρθηκαν σ᾿ ἕνα μεγάλο δωμάτιο. Δέν ἤξεραν τίποτα γιά τήν “ἀναμόρφωση”. Οἱ ἀναμορφωτές φοιτητές ἀρχίζουν νά τούς προκαλοῦν καί αὐτοί κάνουν τό παιχνίδι τους.
Ὁ ἴδιος ὁ προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος τοῦ Σταυροῦ τοῦ ἐπιβάλλεται νά τούς παρακινήσει. Δημιουργεῖται μιά ἐπαναστατική ἀτμόσφαιρα, μέ συνεδριάσεις, ὅρκους, τραγούδια καί ἔντονες ὁμιλίες. Οἱ νεαροί μαθητές ἔπαλλαν ἀπό μιά ἀνεκδιήγητη χαρά καί ἐδήλωναν τό πιστεύω τους μέ ἐνθουσιασμό, ἀθωότητα καί αὐταπάρνηση. Ὅλα αὐτά, ὅμως, ἐμαγνητοφωνοῦντο πολύ προσεκτικά ἀπό τούς ἀναμορφωτές δήμιους.
Κάποια καλή ἡμέρα ἐμφανίστηκαν οἱ τραμποῦκοι. Μπῆκαν στό δωμάτιο μ᾿ ἕνα γκρούπ ἀναμορφωτῶν μεταξύ τῶν ὁποίων ἦταν καί ὁ  προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος τοῦ Σταυροῦ. Διέταξαν  τούς μαθητές νά καθίσουν καί νά τούς ἀκούσουν προσεκτικά. Διαβάσθηκε πανηγυρικά αὐτός ὁ λόγος:
- Σᾶς φέραμε ἐδῶ γιά νά σᾶς ἀποκαλύψουμε τό ἀληθινό πρόσωπο τῶν ἀνθρώπων.
Εἶστε τά θύματα αὐτῶν τῶν δολοφόνων καί κερατάδων πού τούς ὀνομάζετε προϊσταμένους. Ἐσεῖς νομίσατε ὅτι αὐτοί εἶναι αξιόπιστοι καί ἔχετε ἀφομοιώσει τίς φαρμακερές τους ἰδέες. Θά καταλάβετε τό ψέμμα ἀπό τό ἴδιο τό στόμα τους. Νά, τώρα θά σᾶς μιλήσει ὁ Κωνσταντῖνος Ὀπρισάν.
Ὁ Κωνσταντῖνος Ὀπρισάν ἦταν ὁ προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος τοῦ Σταυροῦ, λαοφιλής καί ἀκολουθούμενος μέ μεγάλη ἐμπιστοσύνη ἀπ᾿αὐτούς τούς νέους. Αὐτός εἶχε περάσει μέσα ἀπό ὅλες τίς φρικαλεότητες τῆς “ἀναμόρφωσης” στό Πιτέστι, σάν ἕνας πού ἐθεωρεῖτο  «κερατᾶς» μέ αὐθεντία μεταξύ τῶν λεγεωναρίων.
Ἔλαβε, λοιπόν, τόν λόγο καί εἶπε τά ἑξῆς:
- Εἶμαι γεννημένος σέ μιά νύχτα ὀργίων ἀπό ἕνα οἰνοπότη πατέρα καί ἀπό μιά συφιλιδική μητέρα. Εἶμαι σχεδόν ἠλίθιος καί τρελλός. Εἶμαι διεφθαρμένος ἀπό σαδιστικά καί πανάθλια ἄτομα. Ἔχω διαφθαρεῖ μέ τήν ἀδελφή μου, μέ τήν μητέρα μου καί μέ ὁποιαδήποτε ἄλλη γυναῖκα πού συνάντησα στήν ζωή μου. Ἔχω σκοτώσει.
Ἔχω κλέψει. Εἶμαι ἕνας ἀπατεώνας καί ἡ δουλειά μου εἶναι τό ψέμμα. Εἶμαι ἕνας οἰνοπότης καί ὅ,τι εἶναι ἄθλιο τό ἔχω ἤδη κάνει. Ἔχω καλύψει ὅμως τήν ἀληθινή πραγματικότητα μέ τήν πίστη στόν Θεό, μέ τήν ἰδεαλιστική φιλοσοφία, μέ τίς ἐθνικόφρονες ἐπιδιώξεις καί μέ ἄλλα μεγάλα καί φουσκωτά λόγια, διότι μόνο ἔτσι μποροῦσα νά σᾶς δελεάσω ἐναντίον τῆς μεγάλης διεθνοῦς ἐπανάστασης τοῦ προλεταριάτου.
Σᾶς ἐξαπάτησα, σᾶς ἔκανα θύματα. Χτυπῆστε με, διότι τό ἀξίζω. Τσακίστε με καί  κανένας δέν  θά σᾶς κατηγορήσει, ἀλλά σᾶς ζητῶ νά μισεῖτε ὅ,τι σᾶς ἔχω πεῖ νά ἀπομακρυνθῆτε ἀπό ὅλους τούς “κερατάδες” γιά τούς ὁποίους σᾶς εἶχα μιλήσει καί νά περάστε στήν πλευρά τῆς “ἀναμόρφωσης”ς. Ἐγώ ὁ ἴδιος ἔχω ἀναμορφωθεῖ, ἀλλά ποτέ δέν ἀξίζω τήν “ἀναμόρφωση”. Εἶμαι ἕνας βρώμικος, ἕνα κάθαρμα, ἕνα θηρίο. Σκοτῶστε με καί σῶστε τόν ἑαυτό σας!
Κατάπληξη, ξάφνιασμα, ἀπελπισία ἀνάμεσα στά παιδιά Οἱ μαθητές δέν ἤξεραν τί νά πιστέψουν. Μερικοί τρελλάθηκαν ἀμέσως, κάποιος αὐτοκτόνησε, ἄλλοι δέν πίστεψαν καί ἄλλοι δέχτηκαν τήν “ἀναμόρφωση”, ἄν ὄχι ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα, ἀλλά ἀπό τίς ἑπόμενες ἡμέρες ἤ  τούς προσεχεῖς μῆνες, διότι «τό μάθημα» συνεχίσθηκε μέ παρόμοια ἐπιχειρήματα.
Ὅσοι ἄντεξαν στόν παραπάνω λόγο τοῦ Ὀπρισάν περί τῆς “ἀναμόρφωσης”, μπῆκαν στήν σειρά γιά βασανιστήρια. Τά πρόσωπά τους παραμορφώθηκαν. Ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος Ὀπρισάν διατάχθηκε νά ξυλοκοπήσει, ἀλλά αὐτός εἶχε τήν δύναμη νά ψιθυρίσει: Μέ συγχωρεῖτε! Νά εἶστε δυνατοί! Δέν ἀντέχετε, ἀλλά οὔτε καί νά δεχτεῖτε τήν “ἀναμόρφωση”!
Πρέπει νά ποῦμε ὅτι, πρίν νά πεῖ αὐτά τά λόγια, ὁ Κωνσταντῖνος Ὀπρισάν – ὁ ὁποῖος εἶχε τολμήσει να περιφρονήσει δημόσια, μπροστά σέ ὅλους, τόν Τσουρκάνου – ὑποβλήθηκε σέ τρομακτικά βασανιστήρια στό δωμάτιο 99 στίς φυλακές τῆς Γκέρλας: Ὁ Τσουρκάνου τόν πλησίασε, θέλοντας νά τόν ξεσχίσει. Ὁ Ὀπρισάν τόν κοιτοῦσε κατάματα. Ἄστραψε στό μυαλό του τότε ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Ταξιάρχη Μιχαήλ, στήν ἅμιλλα μέ τόν σατανᾶ γιά τό σῶμα τοῦ Μωϋσῆ : Νά σέ συντρίψει ὁ Κύριος, διάβολε!
Ὁ Τσουρκάνου διέταξε τόν Ὀπρισάν: Ξάπλωσε!  Πολλοί χαμήλωσαν τά κεφάλια τους καί ἄλλοι ἔκλεισαν τά μάτια τους. Δέν ξέραμε τί θά ἀκολουθήσει. Ὁ Πουσκάσου καί ὁ  Λιβίνσκη πῆγαν δεξιά καί ἀριστερά τοῦ Ὀπρισάν. Ὁ Τσουρκάνου, ἀκουμπώντας μέ τά χέρια  στούς ὤμους τῶν δύο, ἀνέβηκε στό στῆθος τοῦ Ὀπρισάν.
Ἐκάθισε μέ ὅλο τό βάρος τοῦ σῶματός του ἐπάνω στόν θώρακα, μέχρι νά ἀδειάσει τόν ἀέρα ἀπό μέσα του. Μετά τόν ἔσφιγγε στόν λαιμό καί τοῦ προξενοῦσε ἀσφυξία.
Κάθε τόσο μέ ὅλο τό βάρος του ἐπίεζε τό στῆθος του, οὕτως ὥστε τό θῦμα του νά καταβληθῆ τελειωτικά καί νά δείχνει ὅτι θά ξεψυχῆσει.
Τά βάσανά του αὐτά συνεχίσθηκαν μέχρις ὅτου τό αἷμα ἄρχιζε νά βγαίνει ἀπό τούς πνεύμονες καί νά τρέχει ἀπό τό στόμα ους, ὅταν τό θῦμα ἔβηχε. Τότε ὁ Τσουρκάνου ἐπίεζε ἀκόμη μιά φορά τόν θώρακα μέ τά δυό του πόδια, ἔχοντας μιά θωριά δαιμονικῆς κατάστασης. Μετά κατέβαινε ἀπό τό σῶμα του καί τοῦ ἔλεγε: Σήκω! Ἔτσι θά πεθάνεις! Σιγά! Σιγά, σιγά! Σταγόνα-σταγόνα!

Ἀναβάσεις
15 Ἰουλίου 2013
 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα