Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης (+1912-1991). Μέρος Γ'

 Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης (+1912-1991). Μέρος Γ'

  Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

-Ποιά ἀρετή ἀγαπήσατε περισσότερο καί κοπιάσατε νά τήν ἀποκτήσετε;
-Ἀφ᾿ ὅτου ἔγινα Καλόγερος, τίποτε δέν ἀγάπησα ἀπ᾿ αὐτόν τόν ἔξω κόσμο. Μπαίνοντας στό Κοινόβιο στήν συντροφιά τόσων Ἀδελφῶν, ἀναπαύθηκα πλήρως, διότι μέσα σέ μία τέτοια κοινωνία βλαστάνουν καί ἐπαυξάνουν τά χαρίσματα. Δοκίμασα καί τήν ἡσυχία
μόνος μου, ἀλλά εἶδα ὅτι ἦταν χειρότερα ἀπό τήν ζωή τοῦ Κοινοβίου. Ὅταν φεύγης στήν ἔρημο μέ τό θέλημά σου, δέν σέ πληροφορεῖ ὁ Θεός ὅτι ἡ πνευματική σου ἐργασία εἶναι εὐάρεστη ἐνώπιόν Του.
-Μέ τί τρόπους σᾶς παρηγορεῖ ἡ θεία Χάρις, Γέροντα;
-Αὐτή ἡ Χάρις εἶναι αἰσθητή. Φαίνεται, βιοῦται δηλαδή. Πρῶτα σ᾿ ἐνισχύει ἡ θεία Χάρις καί κατόπιν σ᾿ ἀφήνει ὀλίγο γιά νά ἰδῆ τήν ἰδική σου προαίρεσι. Κατόπιν παραχωρεῖ ὁ Θεός νά σοῦ ἔλθη πειρασμός, ὁ ὁποῖος καί σέ "τσαλακώνει"γιά τά καλά πού λέμε. Ὅμως ἡ θεία Χάρις σέ παρακολουθεῖ ἀπό μακριά καί εἶναι ἕτοιμη νά σέ ἐλέγξη, νά σέ νουθετήση καί νά σέ βοηθήση, ὅταν πληγωθῆς ἀπό τά σκάνδαλα τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ.
-Πότε λέγομεν ὅτι ἕνας μοναχός προσεύχεται ἀληθινά;
-Τό πιό ὄμορφο εἶναι νά πᾶς στόν Χριστό καί νά Τοῦ εἰπῆς: "Χριστέ μου, σέ παρακαλῶ, ἔχω αὐτήν τήν ἀνάγκη. Κάνε μου τήν χάρι καί ἔλα νά τήν τακτοποιήσης. Ἐσύ ξέρεις, ἐάν πρέπει νά μοῦ πάρης τόν πόλεμο ἤ ὄχι. Ἐγώ αὐτόν τόν πόλεμο δέν τόν ἀντέχω. Τότε ὠφελεῖσαι μ᾿ αὐτό τόν τρόπο τῆς προσευχῆς καί πᾶς εἰρηνικός στήν δουλειά σου. Τό κομποσχοίνι μέ τούς 100 κόμπους εἶναι ζήτημα να σέ βοηθήση ἔστω κι ἕνας κόμπος μέ τόν τρόπο πού σοῦ λέγω ἐγώ τώρα...
-Διαβάζετε πνευματικά βιβλία, διότι βλέπω, ὅτι δέν ἔχετε βιβλία στό κελλί σας;
-Ἄκουσα τόν ἅγιο Ἐφραίμ τόν Σῦρο πού γράφει ὅτι: "Ἐάν, ἀδελφέ, ἔχεις μεγάλη βιβλιοθήκη στό κελλί σου καί δέν ἀποκτᾶς τίς ἀρετές μέ τήν μελέτη τους, ὅταν θά πεθάνης, θά σοῦ κρεμάση ὁ διάβολος τά βιβλία ἁλυσίδα στόν λαιμό σου καί θά σέ ρίξη στήν κόλασι". Ἔε, ἀπό τότε κι ἐγώ δέν κρατῶ πλέον βιβλία στό κελλί μου. Δανείζομαι ἀπό ἄλλους Ἀδελφούς ἤ ἀπό τήν βιβλιοθήκη. Νά, κι αὐτό πού διαβάζω εἶναι ξένο.
-Φοβᾶσαι τόν θάνατο, πάτερ Ἀρσένιε;
-Ναί, φοβᾶμαι πολύ. Πρό δεκαετίας εἶχα ἔλεγχο συνειδήσεως γιά τόν θάνατο. Ὅταν ἦλθε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ λίγο-λίγο περισσότερη καί ἐθέρμανε τήν καρδιά μου, δέν θέλω νά πεθάνω, ἄν δέν μοῦ δώση ἀκόμη περισσότερη ἀγάπη. Θέλω νά καίγεται, νά σκιρτᾶ ἡ ψυχή μου ἀπό τόιν θεῖον ἔρωτα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτήν τήν ἀγάπη δέν τήν εἶχα παλαιότερα. Εἶχα ὅμως πολύν φόβο καί παρακαλοῦσα τήν Παναγία, τόν Χριστό νά μέ γεμίσουν μέ τήν ἀγάπη τους.
-Ζῆτε, Γέροντα, ὁπωσδήποτε μέ τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας σας. Δέν εἶναι ἔτσι;
-Καί βέβαια, ζῶ μ᾿ αὐτή τήν ἐλπίδα. Ἀφοῦ δέν μ᾿ ἄφησε ὁ Θεός νά χαθῶ μέχρι τώρα, ἐλπίζω ὅτι δέν θά μ᾿ ἀφήση καί στό μέλλον. Πιστεύω δηλαδή ὅτι θά μέ σώση.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό