Περὶ ὁμοιοπαθητικῆς. Περί βελονισμοῦ. Ἀπομαγνητοφωνημένα ἀποσπάσματα συνομιλίας Γέροντος Παϊσίου

Περὶ ὁμοιοπαθητικῆς. Περί βελονισμοῦ

Ἐπιμέλεια: Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου  Ἐπισμηναγός Ε.Α.

ἐκδόσεις Ἁγιοτόκος Καππαδοκία

Περὶ ὁμοιοπαθητικῆς

Ἡ ἐξάπλωσις τῆς ὁμοιοπαθητικῆς στήν πατρίδα μας ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἦτο ἀρκετά μικροτέρα ἀπό ὅ,τι ἐπί τῶν ἡμερῶν μας καί πολύ μικροτέρα ἀκόμη ἤ περί αὐτῆς διαμάχη τόσον μεταξύ ἰατρικοῦ, ὅσον καί μεταξύ θεολογικοῦ κόσμου.
Φυσικόν, λοιπόν, εἶναι νά μήν ὑπάρχουν πολλές μαρτυρίες περί τῆς θέσεως του ἐπί τοῦ θέματος.
Αὐτό πού μᾶς ἀναγκάζει νά ἀναφερθοῦμε στήν σαφῶς ἀρνητικήν τοποθέτησίν του ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, εἶναι τό γεγονός ὅτι πρό ἐτῶν –καί φυσικά μετά τήν κοίμησίν του...- ὅλως ἀναληθῶς παρουσιάστηκε καί χρησιμοποίηθηκε ἀπό κορυφαῖον ὁμοιοπαθητικόν τῆς Βορείου Ἑλλάδος σέ σχετικό συνέδριο ὡς...ὑποστηρικτής τῆς ὁμοιοπαθητικῆς !

α. Κατ’ ἀρχάς, στήν περίπτωσιν τοῦ προαναφερθέντος ὁμοιοπαθητικοῦ, πού εἶχε ἐπισκεφθεῖ τόν Γέροντα –καί ὁ ὁποῖος ὡς ὑποστήριξιν τῆς ὁμοιοπαθητικῆς (!) ἐξέβαλεν τήν συνηθισμένη πρός ὅλους ἀγάπη καί διακριτικότητα μέ τήν ὁποία τοῦ συμπεριφέρθηκε ὁ πατήρ Παΐσιος –γνωρίζομεν καλῶς ὅτι ὁ Γέροντας ἀρνήθηκε σταθερά νά ἐξετασθῆ ἀπ’  αὐτόν [ὑπέφερε τότε ἀπό τό σοβαρό πρόβλημα τῆς ὑγείας του, πού ὑπέμεινε καρτερικά περισσότερο ἀπό ἕξι χρόνια], ὅπως ἐπίσης καί νά λάβη τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα.
Στενοχωρήθηκε μάλιστα πολύ ἀπό τήν πιεστικότητά του καί ἀπό τήν μεγάλη αὐτοπεποίθησί του, σάν νά ἦταν ἱκανός νά θεραπεύση τά πάντα!  Στήν δέ ἐπιμονή τοῦ ὁμοιοπαθητικοῦ, καί ἰδίως στήν διαβεβαίωσί του ὅτι τά φάρμακά τους εἶναι ἐντελῶς ἀκίνδυνα, ἐπειδή εἶναι φυσικά, τόν ρώτησε ἀφοπλιστικά:
-Τά φτιάχνεις μόνος σου;
-Ὄχι... Μᾶς τά φέρνουν ἀπ’ ἔξω, ὡμολόγησε ἀμήχανα ὁ ὁμοιπαθητικός.
-Ἔ, τότε, ποῦ ξέρεις τί κάνουν αὐτοί;

β. Ἐπίσης, ἔχομε ὑπ’ ὄψιν μας μερικές μαρτυρίες, κατά τίς ὁποῖες, ἐρωτώμενος ὁ πατήρ Παΐσιος σχετικῶς, ἀπέτρεπε σταθερά τήν προσφυγήν στήν βοήθεια τῆς ὁμοιοπαθητικῆς μέ τίς ἑξῆς φράσεις:
-Νά μήν πᾶτε! Εἶναι μπερδεμένο πρᾶγμα!  Νά μήν τῆς ἔχετε ἐμπιστοσύνη!

γ. Στήν ἀκόλουθη, ὅμως, περίπτωσι μίλησε σαφέστερα:
Δύο γνωστοί του μοναχοί, ὕστερα ἀπό συζήστησί τους μέ ἕτερο μοναχό ἀσθενῆ, πού εἶχε καταφύγει γιά θεραπεία στήν ὁμοιοπαθητική, πῆγαν προβληματισμένοι στόν πατέρα Παΐσιο καί τόν ρώτησαν ἄν εἶναι δυνατόν τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα νά προσφέρουν κάποια βοήθεια, ἄν εἶναι ἁπλῆ ἀπάτη ἤ μήπως κάτι ἀκόμη τό χειρότερον... Ὁ Γέροντας τούς βοήθησε νά καταλάβουν ὅτι συμβαίνει καί αὐτό τό τελευταῖο –δηλαδή, ὕπαρξις δαιμονικῆς ἐνεργείας- τονίζοντας μάλιστα στό τέλος χαρακτηριστικά:
-Ἐδῶ αὐτοί χρησιμοποιοῦν τά φάρμακά τους, ὅπως ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε τόν Ἁγιασμό!

δ. Τήν ἀνωτέρω θέσιν τοῦ Γέροντος κατέθεσε στήν εἰσήγησίν του σέ σχετική θεολογική καί ἰατρική ἡμερίδα καί ὁ παιδοψυχίατρος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀντώνιος Στυλιανάκης:
«Πρίν λίγους μῆνες ἤμουν στό Ἅγιο Ὄρος καί μέ ἱκανοποίησι ἔμαθα ἀπό ἀξιόπιστο μοναχό, ἐπιστήμονα, ὅτι καί ὁ γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα σάν δαιμονικό ὑποκατάστατο τοῦ Ἁγιασμοῦ καί δέν δεχόταν αὐτοῦ τοῦς εἴδους θραπεῖες»7.

ε. Ἔχοντας αὐτήν τήν βεβαιότητα περί ὁμοιοπαθητικῆς ὁ μακαριστός πατήρ Παΐσιος, ὅταν κάποτε τόν ἐπισκέφθηκε νεαρός ἰατρός καί τοῦ ἀνέφερε ὅτι ἐξειδικεύεται στήν ὁμοιοπαθητική, τόν ἀπέπεμψε ἀπότομα, χωρίς νά δεχθῆ νὰ συζητήση καθόλου μαζί του. Ἡ ἀσυνήθης αὐτή στάσις τοῦ πραοτάτου Γέροντος θεωροῦμε ὅτι ἀποσκοποῦσε στό νά συγκλονίση τόν ἐπισκέπτη του καί νά τόν βοηθήση νά συνειδητοποιήση τόν ἐπικίνδυνο δρόμο, στόν ὁποῖον εἶχε εἰσέλθει.

Περί βελονισμοῦ 

Ἀξίξει, νομίζομε, στό σημεῖο αὐτό νά προστεθῆ καί ἡ ἀρνητική τοποθέτησις τοῦ Πατρός πρός τήν ἑτέραν ἐναλλακτικήν θεραπείαν τοῦ βελονισμοῦ, πού εἶναι περισσότερον –μετά τήν ὁμοιοπαθητικήν- διαδεδομένη στήν χώρα μας.  Πέραν ἀπό τίς σοβαρές σωματικές (βλ. καί σελ 135) ἐπιβλαβεῖς ἐπιπτώσεις του πού ὑπεγράμμιζε ὁ Γέροντας, ἀπεκάλυψε καί τίς ἄγνωστες σέ πολλούς σκοτεινές μεταφυσικές διαστάσεις του. Παραθέτουμε μίαν περίπτωσιν:
Ἐρώτησε κάποτε ἕναν ἰατρό μέ τί εἰδικώτερα ἀσχολεῖται.
-Μέ τόν βελονισμό, ἀπήντησε ἐκεῖνος μέ φυσικότητα.
-Πῶς εἶπες; Μέ τόν δαιμονισμό; (!) ξαναρώτησε ἔντονα καί ἐμφανῶς στενοχωρημένος ὁ Γέροντας.

_________________________________________________________________________________

7. Ἀθανασίου Ἀβραμίδη. Ἠ .... Ὁμοιοπαθητική ὑπό τό πρίσμα τῆς Ἰατρικῆς Ἐπιστήμης, Ἀθῆναι 1966, σ. 39. Ὁ ἴδιος εἰσηγητής στήν συνέχεια διαβεβαίωσε ὅτι ‟....καί ὁ ἅγιος γέρων Πορφύριος, δεχόταν μόνο τήν κλασσική ἰατρική καί ὄχι τίς λεγόμενες ἐναλλακτικές θεραπεῖες [στίς ὁποῖες ὑπάγεται καί ἡ ὁμοιοπαθητική]’’ (ἐνθ. ἀν.) Περί τοῦ γέροντος Πορφυρίου ἀνέφερε -ἐπίσης στήν αὐτήν ἡμερίδα- καί ὁ ἁγιορείτης ἱερομόναχος πατήρ Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης ὅτι, ὅταν τοῦ ἐζητήθη ἀπό πνευματικό του παιδί εὐλογία [ἄδεια]διά προσφυγή στην βοήθεια τῶν ὁμοιοπαθητικῶν, τοῦ ἀπάντησε [ὁ γ. Πορφύριος]: ‟ Ὄχι. Νά μήν πᾶτε σ’ αὐτούς.  Διότι θά τῆς δώσουν [τῆς συζύγου τοῦ ἐρωτῶντος] κάποια ὕποπτα χάπια.  Τά μέν μικρά χάπια εἶναι ἀκίνδυνα. Ὅμως τό μεγάλο χάπι, πού θά τῆς δώσουν, εἶναι παραγγελία ἀπό ἐργοστάσιο τῆς Ὀλλανδίας καί ἔχει διαβαστεῖ ἀπό μάγους’’ . (ἐνθ. ἀν.)

Ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994 Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου Ἐπισμηναγός Ε.Α. ἐκδόσεις Ἁγιοτοκος Καππαδοκία.
(σελ. 118-121)


Εὐχαριστοῦμε θερμά τὸν κ. Νικόλαο Ζουρνατζόγλου για τὴν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπὸ τὸ βιβλίο.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου Αναβάσεις