Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

22 Φεβρουαρίου Συναξαριστής


Εὕρεση Ἱερῶν Λειψάνων Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας Ἀποστόλων, Τελεσφόρου Ἱερομάρτυρα, Ἀνθούσης καὶ οἱ σὺν αὐτὴ δώδεκα Μάρτυρες, Συνετοῦ Μάρτυρος, Ἀρίστωνος Θαυματουργοῦ, τῶν Ἁγίων Ἐννέα Μαρτύρων τῆς Κολᾶ, Βαραδάτου Ὁσίου, Θαλασσίου καὶ Λιμναίου Ὁσίων, Βλασίου, Ἀθανασίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Θεοκτίστης Νεομάρτυρος, Γερμανοῦ ἐκ Ρωσίας.



Εὕρεση τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας


Τὰ ἱερὰ λείψανα εὑρέθηκαν ἐπὶ βασιλείας τοῦ Ἡρακλείου (610-641 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θωμὰ Α’ (607-610 μ.Χ.) κείμενα στὴ γῆ. Μετὰ δὲ ἀπὸ ἀρκετὸ χρόνο ἀποκαλύφθηκε μὲ θεία ἐπιφάνεια στὸν κληρικὸ Νικόλαο, ποὺ ἦταν καλλιγράφος, ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα ἀνῆκαν στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους Ἀνδρόνικο καὶ Ἰουνία, τοὺς ὁποίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μνημονεύει στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Ὡς ρόδα νοητά, καὶ χαρίτων ταμεῖα, ἐφάνησαν ἐκ γῆς, τὰ σεπτὰ ὑμῶν σκηνή, πανένδοξοι Μάρτυρες, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, διαπνέοντα, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, καὶ παρέχοντα, ὀσμὴν ζωῆς τοὶς ἐκ πόθου, ὑμᾶς μακαρίζουσι.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐκ τῆς γῆς ἐκλάμψαντες, φωστῆρος δίκην, ἀσεβείας ἅπασαν, ἀπεμειώσατε ἀχλύν, καὶ τοὺς πιστοὺς ἐφωτίσατε, Μάρτυρες θεῖοι, Τριάδος ὑπέρμαχοι.





Ὁ Ἅγιος Τελεσφόρος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ρώμης

Ὁ Ἅγιος Τελεσφόρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ᾖλθε στὴ Ρώμη κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰῶνα μ.Χ. Ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Ρώμης τὸ 125 μ.Χ., διαδεχθεῖς  τὸν Ἐπίσκοπο Σίξτο Α’. Ὡς Ἐπίσκοπος Ρώμης καταπολέμησε τὶς ποικίλες αἱρέσεις τῶν Γνωστικῶν καὶ εἰσήγαγε πολλὲς λειτουργικὲς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς στὴ Δύση.
Ὁ Ἅγιος Τελεσφόρος μαρτύρησε τὸ ἔτος 136 μ.Χ.




Ἡ Ἁγία Ἀνθοῦσα μετὰ τῶν δώδεκα οἰκετῶν αὐτῆς

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ἀνθοῦσα ἢ Ἄνθουσα μετὰ τῶν δώδεκα οἰκετῶν αὐτῆς, ἐτελειώθησαν διὰ ξίφους.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῆς Ἁγίας.











Ὁ Ἅγιος Συνετὸς ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Συνετὸς τελειώθηκε διὰ ξίφους. Ἴσως νὰ πρόκειται περὶ τοῦ Ἁγίου Συνετοῦ, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη τιμᾶται στὶς 12 Δεκεμβρίου.











Ὁ Ἅγιος Ἀρίστων ὁ Θαυματουργὸς Ἐπίσκοπος Ἀρσινόης Κύπρου

Ὁ Ἅγιος Ἀρίστων ἔζησε στὴν Κύπρο κατὰ τὰ τέλη τοῦ 4ου καὶ ἀρχὲς τοῦ 5ου αἰῶνα μ.Χ. Κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν ἐπαρχία τῆς Πάφου ὑπῆρχαν δυὸ Ἐπίσκοποι. Ἕνας στὴν περιοχὴ τῆς Πάφου μὲ ἕδρα τὴ Νέα Πάφο καὶ ὁ ἄλλος στὴν περιοχὴ τῆς Ἀρσινόης μὲ ἕδρα τὴν Ἀρσινόη, ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται σήμερα ἡ πόλη τῆς Χρυσοχούς. Σύμφωνα μὲ ὅσα ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος (τιμᾶται 24 Ἰανουαρίου), ὁ Ἅγιος Ἀρίστων εἶναι ὁ δεύτερος κατὰ σειρὰ Ἐπίσκοπος Ἀρσινόης. Πρῶτος ἀναφέρεται κάποιος Νικόλαος. Ἀκολουθεῖ αὐτὸς καὶ ὕστερα οἱ Ἅγιοι Νίκων καὶ Ἀρκάδιος. 
Καὶ οἱ τρεῖς αὐτοὶ Ἅγιοι, Ἀρίστων, Νίκων καὶ Ἀρκάδιος, θεωροῦνται κατὰ τὸν Ὅσιο Νεόφυτο ἰσάξιοι τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Ὁ Ἅγιος Ἀρίστων καταγόταν ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν παιδεία καὶ ἀνατροφὴ τοῦ υἱοῦ τους. Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κατὰ Χριστὸν πολιτεία ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Ἀρίστωνος. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ αὐτοπαράδοσή του στὸν Κύριο τὸν βοήθησε νὰ ἀποκτήσει τὴν ἀρετὴ τῆς πραότητας καὶ τὴ βασιλίδα τῶν ἀρετῶν, τὴν ταπείνωση, καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἁγιότητα.
Μὲ ἔργα καὶ λόγια ἔγινε φλογερὸς διδάσκαλος τῆς εὐσέβειας καὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, προστάτης τῶν ὀρφανῶν, παρήγορος ἄγγελος τῶν πτωχῶν καὶ ἀσθενούντων, πατέρας στοργικὸς γιὰ ὅλους. Ὁ λόγος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «ὄσω μέγας εἰ, τοσούτω ταπεινοῦ σεαυτόν, καὶ ἔναντι Κυρίου εὐρήσεις χάριν», βρῆκε τὴ ἐφαρμογή του στὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου. 
Ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν ἀξίωσε καὶ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἡ γραφίδα τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου γράφει γιὰ τὸν Ἅγιο Ἀρίστωνα ὅτι ἦταν «κατὰ δαιμόνων ἄριστος ἀριστεύς».
Ὁ Ἅγιος Ἀρίστων κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ἀπολυτίκιο Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς ποίμνης σου ἄριστα ἱεραρχήσας, σοφέ, φωτὶ κατελάμπρυνας ταύτην Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Ἀρίστων μακάριε- ὅθεν καὶ τὴν ψυχήν σου, θεῖοι ἄγγελοι ἦραν, ἶνα τὸ στέφος λαβῆς, ὡς πιστὸς οἰκονόμος, πρεσβεύων ἀκαταπαύστως ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.




Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κολὰ ἐν Γεωργίᾳ

Τὸ μαρτύριο τῶν ἐννέα παιδομαρτύρων ἔγινε τὸν 6ο αἰῶνα μ.Χ.στὴ Γεωργία.
Σὲ ἕνα μεγάλο χωριὸ τῆς νοτιοδυτικῆς Γεωργίας, στὴν πεδιάδα Κολά, ὅπου βρίσκονται οἱ πηγὲς τοῦ ποταμοῦ Κύρου, ζοῦσαν ἐλάχιστοι Χριστιανοί. Οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦταν ἀκόμη εἰδωλολάτρες. Τὰ παιδιὰ τῶν Χριστιανῶν ἔπαιζαν μὲ τὰ παιδιὰ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ μόλις ὁ ἱερεὺς κτυποῦσε τὴν καμπάνα γιὰ τὸν Ἑσπερινό, ἄφηναν τὸ παιχνίδι καὶ ἔτρεχαν στὴν Ἐκκλησία. 
Τὰ ἀκολουθοῦσαν ὅμως πάντοτε ἐννέα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῶν εἰδωλολατρῶν: ὁ Γουαράμ, ὁ Μπακάρ, ὁ Βάτσε, ὁ Μπατζίμι, ὁ Τάτσι, ὁ Τζουανσέρι, ὁ Ραμάζι καὶ ὁ Παρσμᾶν. Μὰ σὰν ἔφθασαν στὴν πύλη τοῦ ναοῦ, οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἐπέτρεπαν σὲ αὐτὰ νὰ εἰσέλθουν στὸ ναό. Αὐτὸ ἔγινε ἀρκετὲς φορές. Τὰ παιδιὰ ἐπέμεναν καὶ ἀποφάσισαν νὰ βαπτισθοῦν Χριστιανοί.
Ὁ ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ, ἕνας σεβάσμιος καὶ ἅγιος λευΐτης, τὰ κατήχησε καὶ τὰ δίδαξε τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολές. Δὲν τολμοῦσε ὅμως νὰ τὰ βαπτίσει τὴν ἡμέρα, διότι φοβόταν τοὺς εἰδωλολάτρες. Μία νύχτα, λοιπόν, τὰ πῆρε μαζί του καὶ τὰ ὁδήγησε στὸν ποταμό. Πολλοὶ Χριστιανοὶ τὸν ἀκολούθησαν. 
Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τὸ ποτάμι ἦταν παγωμένο. Μὰ μόλις τὰ παιδιὰ μπῆκαν μέσα, γιὰ νὰ βαπτισθοῦν, τὸ νερό, μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ζεστό. Τὸ ἐξαίσιο αὐτὸ θαῦμα τὸ ἀκολούθησε ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ γεγονός: Ἄγγελοι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ κατέβηκαν καὶ νὰ ἔνδυσαν μὲ λευκοὺς χιτῶνες.
Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα οἱ εἰδωλολάτρες γονεῖς ἀναζήτησαν τὰ παιδιά τους. Τὰ βρῆκαν στὰ σπίτια τῶν Χριστιανῶν καὶ πληροφορήθηκαν τί εἶχε συμβεῖ. Ἔγιναν ἔξαλλοι καὶ ὀργίσθηκαν. Ἄρχισαν νὰ τὰ κτυποῦν καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ τὰ πείσουν νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Ἐκεῖνα ὅμως ὁμολογοῦσαν μὲ ἀθῳότητα καὶ ἀνδρεία τὴν πίστη τους στὸν Κύριο.
Ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ τὰ φονεύσουν, πρὸς παραδειγματισμὸ καὶ τῶν ὑπολοίπων συγχωριανῶν τους. Μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν ἡγεμόνα πῆγαν κοντὰ στὸν ποταμὸ καὶ ἔσκαψαν ἕνα βαθὺ λάκκο, ὅπου ἔριξαν μέσα τους μικροὺς Ἁγίους. Ἤσαν ὅλοι ἀπὸ ἑπτὰ μέχρι ἐννέα χρόνων.



Ὁ Ὅσιος Βαραδάτος

Ὁ Ὅσιος Βαραδάτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια. Ἐπειδὴ ἀγάπησε τὸν μοναχικὸ βίο, ἐπέλεξε τὴν ἐρημικὴ ζωὴ γιὰ αὐστηρότερη ἄσκηση. Ἔτσι ἀνέβηκε στὴ ράχη ἑνὸς βουνοῦ κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἔκτισε ἐκεῖ μικρὸ κελλί.
Ἦταν δὲ τὸ κελλὶ αὐτὸ τόσο στενό, ὥστε δὲν μποροῦσε νὰ περιλάβει ὅλο τὸ σῶμα τοῦ Ὁσίου. Μὲ τὴ συμβουλὴ τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας Θεοδώρητου (κοιμήθηκε τὸ 797 μ.Χ.) κατῆλθε στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου διακονοῦσε στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή.
Ὁ Ὅσιος Βαραδάτος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.




Οἱ Ὅσιοι Θαλάσσιος καὶ Λιμναῖος

Οἱ Ὅσιοι ἀναφέρονται ἀπὸ τὸν Θεοδώρητο Κύρου καὶ στὸ Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ Ὅσιος Θαλάσσιος ἔστησε τὸ ἀσκητήριό του ἐπάνω σὲ κάποιο ὄρος καὶ διῆλθε τὸ βίο του μὲ σκληραγωγία καὶ ἁπλότητα. Στὸν Ὅσιο προσῆλθε ὁ Λιμναῖος, ποὺ ἑλκύσθηκε ἀπὸ τὴ φήμη τῆς ὀσιακῆς πολιτείας του καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸν θεῖο αὐτὸ διδάσκαλο τὸ ὑπόδειγμα τῆς γνήσιας καὶ ἀληθινῆς μοναχικῆς ζωῆς. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ὁσίου Θαλασσίου κατέφυγε στὸν Ὅσιο Μάρωνα (τιμᾶται 14 Φεβρουαρίου), τοῦ ὁποίου τὸν βίο μιμήθηκε. Ἀνέβηκε στὴν κορυφὴ τοῦ ὄρους ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν πόλη Ταργάλα καὶ περιέφραξε μὲ ξερόλιθους ἕνα τόπο μέσα στὸν ὁποῖο διέμενε ἀσκητικά, ἄστεγος, ἐπὶ τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια, ἐκτεθειμένος στὸ ψῦχος καὶ στὸν καύσωνα. Ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.
Ὅμως ὁ Ὅσιος δὲν ἔμεινε μόνο στὸ ἔργο τῆς ἀσκήσεως, ἀλλὰ ἐπιδόθηκε καὶ στὸ ἔργο τῆς φιλανθρωπίας. Περισυνέλεξε ὅλους τοὺς τυφλοὺς τῆς περιοχῆς καὶ ἔκτισε γιὰ τὸν καθένα κελλί, φροντίζοντας γιὰ τὴν διατροφή τους ἀπὸ τὴν ἐλεημοσύνη τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐπισκέπτονταν γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ καὶ εὐλογία του.
Ὁ Ὅσιος Λιμναῖος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.



Ὁ Ἅγιος Βλάσιος

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἦταν Ἐπίσκοπος καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Μερικοὶ τὸν θεωροῦν Ἐπίσκοπο Ρώμης, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει σχετικὴ ἀναφορὰ στοὺς ἐπισκοπικοὺς καταλόγους περὶ τῆς ἀρχιερατείας αὐτοῦ στὴ Ρώμη.




Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ὁμολογητὴς ὁ ἐν Παυλοπετρίῳ

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος, ὁ Ὁμολογητής, γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ πλούσιους καὶ εὐλαβεῖς γονεῖς. Σὲ νεαρὴ ἡλικία προσῆλθε στὴ μονὴ Παυλοπετρίου, ἡ ὁποία βρίσκεται στὸν κόλπο τῆς Νικομήδειας, μεταξὺ τῶν χωρίων Παντειχίου καὶ Τούζλων καὶ ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός.
Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος συνδέθηκε διὰ φιλίας μὲ τὸν Θεόδωρο τὸν Στουδίτη καὶ τὸν Ἰωάννη, ἡγούμενο τῆς μονῆς Καθαρῶν (τιμᾶται 27 Ἀπριλίου) καὶ ἀγωνίσθηκε σκληρὰ ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας. Ἐπὶ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (813-820 μ.Χ.) καταδιώχθηκε καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ ἄλλους Ὁμολογητὲς τῆς πίστεως ὑὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ ἐξορίσθηκε.
Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ἀναδείχθηκε πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ λιμένας τῆς Ἐκκλησίας καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.




Ἡ Ὁσία Θεοκτίστη ἡ Νεομάρτυς

Ἡ Ὁσία Θεοκτίστη (Μιχαήλοβνα) καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρωσία καὶ ἦταν διὰ Χριστὸν σαλή. Μαρτύρησε τὸ ἔτος 1936.




Ὁ Ὅσιος Γερμανὸς ἐκ Ρωσίας

Ὁ Ὅσιος Γερμανὸς τοῦ Στολομπὲν γεννήθηκε στὴ Ρωσία. Ἔγινε μοναχὸς καὶ ἀσκήτεψε στὴν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Νείλου στὴν Στολόμπνα. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1614.   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου