Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 5ον «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Α΄. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

ΘΕΜΑ 5ον:  «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Α΄  (σελίδων 75-78)

Ὀρθόδοξος: Ἐπιθυμεῖτε κύριε Εὐαγγελικέ νά ὁμιλήσωμεν καί περί τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως;

Εὐαγγελικός: Βεβαίως. Ἐγώ δέν δέχομαι τό Μυστήριον τῆς ἐξομολογήσεως, διότι ἡ Γραφή ρητῶς λέγει: «πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει». Α΄ Ἱωάν. 3,6. Ἐκεῖνος δηλαδή ὁ ὁποῖος μένει πλησίον τοῦ Χριστοῦ, δέν ἁμαρτάνει. Ἐπίσης ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστής εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν του γράφει 3,9 γράφει: «Πᾶς ὁ γεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἀμαρτίαν οὐ ποιεῖ...οὐ δύναται ἁμαρτάνειν». Ὁ ἴδιος  Εὐαγγελιστής εἰς τήν ἰδίαν  του ἐπιστολήν 5,18 λέγει: «Ὁ γεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει».Ἐκεῖνος δηλαδή ὁ ὁποῖος εἶναι ἀναγεγεννημένος, ὁ μένων πλησίον τοῦ Χριστοῦ δέν ἁμαρτάνει. Ἐγώ ἔχω ἀναγεννηθῆ, εἶμαι πλησίον τοῦ Χριστοῦ, δέν ἁμαρτάνω. Ἀφοῦ δέν ἁμαρτάνω, δέν ἔχω ἀνάγκη νά ἐξομολογηθῶ.

Ὀρθόδοξος: Εἴπατε, ὅτι δέν ἔχετε ἀνάγκην ἐξομολογήσεως, διότι δέν ἁμαρτάνετε καί αὐτό σᾶς τό λέγει ἡ Ἁγία Γραφή Α΄. Ἰωαν. 3, 6.3,9.5,18.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.

Ὀρθόδοξος: Ἡ ἴδια ἡ Γραφή, κύριε Εὐαγγελικέ, λέγει ἀλλοῦ, ὅτι εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί καί καθημερινῶς ἁμαρτάνομεν.  Καί συγκεκριμένως: Ὁ Ἰάκωβος λέγει: «μή πολλοί γίνεσθε διδάσκαλοι, ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα.  Πολλά γάρ  π τ α ί ο μ ε ν   ἅ π α ν τ ε ς». Ἰάκ. 3,1.  Ὁ Κύριος εἰς τήν
Κυριακήν του προσευχήν ρητῶς τονίζει νά λέγωμεν «ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέται ἡμῶν». Ὀφειλέτης εἶναι ὁ ἁμαρτωλός καί ὀφειλή ἡ ἁμαρτία. Ἑπομένως ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί μεταξύ μας καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἰωάννης ἐπίσης εἰς τήν Α΄ ἐπιστολήν του 1,8 γράφει: «Ἐάν εἴπωμεν, ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἐαυτοῦς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν. Ἐάν ὁμολογῶμεν τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστί καί δίκαιος, ἴνα ἀφῇ ἡμῖν τάς ἁμαρτίας.  Τεκνία μου ταῦτα γράφω ὑμῖν, ἵνα μή ἁμάρτητε.  Καί ἄν τις ἁμάρτῃ Παράκλητον ἔχομεν πρός τόν πατέρα Ἰησοῦν Χριστόν δίκαιον». Πῶς λοιπόν σύ λέγεις, ὄτι δέν ἁμαρτάνεις;

Εὐαγγελικος: Λέγων τό Πνεῦμα τό Ἅγιον «ἐάν τις ἁμάρτῃ Παράκλητον ἔχομεν» κ.λ.π. δέν ὁμιλεῖ περί πραγματικῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θέτει μίαν ὑπόθεσιν ἁμαρτίας τήν ὁποίαν ὁ Κύριος θά συγχωρήσῃ ἄν τύχῃ, ἄνευ ἐξομολογήσεως.

Ὀρθόδοξος: Καί ὄμως δέν πρόκειται περί ὑποθέσεως ἁμαρτίας τινος, ἀλλά περί πραγματικῶν ἁμαρτιῶν, διότι εἰς τά ἄλλα χωρία, τά ὁποῖα ἀνέφερον, ὁμιλεῖ περί γεγονότων καί ὄχι περί ὑποθέσεων. Π.χ. «Πολλά γαρ πταίομεν ἅπαντες» λέγει ὁ Ἰάκωβος 3,2 «ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν» λέγομεν εἰς τήν Κυριακήν προσευχήν.  Καί ὁ Ἰωάννης εἰς τήν ἐπιστολήν του γράφει ρητῶς: «ἐάν εἴπωμεν ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν ἑαυτούς πλανῶμεν». «Ἐάν ὁμολογῶμεν τάς ἁμαρτίας μας» λέγει ὁ Ἰωάννης «πιστός καί δίκαιος, ἴνα ἀφῇ ἡμῖν τάς ἁμαρτίας». Ἄρα πρόκειται οὐχί περί ὑποθετικῶν ἁμαρτημάτων ἀλλά περί πραγματικῶν. Ἑπομένως ἁμαρτάνομεν, κύριε Εὐαγγελικέ.

Εὐαγγελικός: Καί τά Γραφικά χωρία, τά ὁποία σᾶς ἀνέφερον, ὄτι ὁ ἀναγεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει, πῶς θά ἐξηγηθῶσι κατά τήν γνώμην σας;  Θά ἀπορρίψωμεν αὐτά;

Ὀρθόδοξος: Ὄχι ἀλλά θά ἐναρμονίσωμεν αὐτά.  Θά ἐναρμονίσωμεν δέ τα φαινομενικῶς ἀντίθετα αὐτά χωρία, ἐάν ἐννοήσωμεν τάς μέν ἁμαρτίας τοῦ μακράν τοῦ Χριστοῦ μένοντος γινομένας ἐν συνεχείᾳ καί ἄνευ διακοπῆς τινος ὡς εὐθεῖαν γραμμήν α______________β  τάς δέ ἁμαρτίας τοῦ ἐν τῷ Χριστῷ μένοντος οὐχί ὠς εὐθεῖαν γραμμήν,  ἀλλά ὡς στιγμάς . . . . . . . . . . . . . ἀραιοτέρας ἤ πυκνοτέρας ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς προόδου ἑκάστου.
Κατά συνέπειαν ὁ χριστιανός, ὅταν εἶναι γήσιον μέλος τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι βεβαίως ἀναμάρτητος, δέν ἁμαρτάνει ὅμως καί ἐν συενεχείᾳ ἀλλά διακεκομμένως.  Δέν ἁμαρτάνει ἐν συνεχείᾳ  ἀλλά διακεκομμένως, διότι δέν ἁμαρτάνει κατ’ ἐπιθυμίας ἀλλά κατ΄ ἀδυναμίαν.  Μόνον τά μακράν τοῦ Χριστοῦ πρόσωπα ἁμαρτάνουν ἐν συνεχείᾳ καί ἄνευ διακοπῆς, διότι ἁμαρτάνουν διά τῆς ἐπιθυμίας τοῦ κακοῦ καί ἀμετανοησίας  αὐτῶν ἐν αὐτῷ.
Τήν διαφοράν ταύτην ὑποδηλώνει κάπως καί ἡ Ἁγία Γραφή λέγουσα διά τόν χριστιανόν. «Ἐάν τίς ἁμάρτῃ» θέτει τό ρῆμα ἁμάρτῃ εἰς ἀόριστον χρόνον, ἵνα δηλώσῃ τάς στιγμιαίας ἁμαρτίας, ἐνῷ τό «οὐχ ἁμαρτάνει» θέτει εἰς ἐνεστῶτα χρόνον, ἵνα δηλώσῃ ὅτι ἡ ἁμαρτία του δέν εἶναι συνεχής. Ἑπομένως αἱ ἁμαρτίαι τοῦ μακράν τοῦ Χριστοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐν συνεχείᾳ εὐθεία γραμμή.  Οὕτω αἱ ἁμαρτίαι τοῦ πλησίον τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι κατ’ ἐπιθυμιαν, εὐθεῖαν γραμμή, συνέχεια, ἀλλά κατ’ ἀδυναμία εἰς ὡρισμένας στιγμάς κατά διαστήματα.

Εὐαγγελικός: Ἔστω.  Ἁμαρτάνομεν οὐχί ἐν συνεχείᾳ ἀλλά διακεκομμένως.  Αἱ ἁμαρτίαι ὅμως αὖται συγχωροῦνται διά τῆς ἀπ’ εὐθείας ἐπικοινωνίας μετά τοῦ Χριστοῦ διά τῆς προσευχῆς καί διά τῆς δημοσίας ἐξομολογήσεως.  Οὐδαμοῦ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ γίνεται λόγος περί μυστικῆς, μυστηριακῆς ἐξομολογήσεως.  Οὔτε ἡ Γραφή ὁμιλεῖ ῥητῶς περί ταύτης οὔτε οἱ πατέρς τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως θά ἀποδείξωμεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν ἀπό τῆς δικῆς του πλευρᾶς βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν πατέρων τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων, ἄν ἡ ἐξομολόγησις εἶναι Μυστήριον ἤ ὄχι.

Εὐαγγελικός: Συμφωνῶ. Ἄς ἀρχίσωμεν ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν.


συνεχίζεται .... 

Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα