Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 5ον «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Γ΄ (Άγιον Πνεύμα). Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

ΘΕΜΑ 5ον:  «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Γ΄ (Άγιον Πνεύμα) (σελίδων 83-92)

Εὐαγγελικός: Ναί! ἐδῶ λέγει ρητῶς «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον...»

Ὀρθόδοξος: Ἀφοῦ Πνεῦμα Ἅγιον δέν κατῆλθε παρά τήν Πεντηκοστήν δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ἔδωσε ὁ Χριστός ἀμέσως εἰς τούς ἀποστόλους τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μέ τήν ἐντολήν «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον» ἀλλά ἔκαμε αὐτούς  δ ε κ τ ι κ ο ύ ς  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως δηλ. ὁ γεωργός προκειμένου νά ποτίσῃ τόν κήπον του ἀνοίγῃ τά αὐλάκια καί δι’ αὐτῶν διερχόμενον τό ὕδωρ ποτίζει τά δένδρα, κάτι παρόμοιον θά ἔγινε εἰς τήν ψυχήν τῶν Ἀποστόλων μέ τό «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον...» κατέστησαν κατάλληλοι δεκτικοί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Βεβαίως ὁ  Θωμᾶς δέν ἦτο παρών κατά τήν ἡμέρα τῆς ὑποσχέσεως τῆς χορηγήσεως. Ἦτο ὅμως παρών κατά τήν Πεντηκοστήν, ὅτε ἦλθεν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἰς τούς Ἀποστόλους, ἄρα ἕλαβεν καί οὗτος τήν ἐξουσίαν νά συγχωρῇ ἁμαρτίας.

Εὐαγγελικός: Ἔστω. Ἄς ἔλθω ὄμως εἰς κάτι ἄλλο. Ἔχω τήν γνώμην, ὄτι ἡ ὑπόσχεσις τῆς χορηγήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς Ἀποστόλους Του, ἵνα συγχωρῶσι ἁμαρτίας διά τοῦ «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον» κ.λ.π. ἀφορᾶ ὄχι μυστικήν τινά ἐξομολόγησιν ἀλλά δημοσίαν ὅπου τόν λόγον ἔχει ὄχι εἷς Πνευματικός ἀλλά ἠ ὁλομέλεια τῆς ἐκκλησίας.  Τοῦτο φαίνεται ἐκ τοῦ ἐπεισοδίου τοῦ αἷμομίκτου ἐν Κορίνθῳ. Ἐκεῖ ἀδελφός τις χριστιανός ὑπέπεσεν εἰς ἁμάρτημα τι σαρκικόν, βαρύ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λαμβάνει τόν λόγον καί λέγει: «Συναχθέντων ὑμῶν καί τοῦ ἐμοῦ πνεύματος...» Α΄ Κορινθ. 5, 1-13. Ἐπομένως ὁλόκληρος ἡ ἐκκλησία τῆς Κορίνθου λαμβάνει μέρος εἰς τήν ὑπόθεσιν

ταύτην. Δέν πρόκειται λοιπόν περί ἑνός προσώπου, τοῦ Πνευματικοῦ.

Ὀρθόδοξος: Καί ὄμως!  Εἰς τήν ὑπόθεσιν τοῦ αἱμομίκτου ἐκ Κορίνθῳ ὁ κύριος ρυθμιστής τοῦ ζητήματος εἶναι ὄχι ἡ ὁλομέλεια τῆς ἐκκλησίας ἀλλά ὁ ἀρχηγός ταύτης, ὁ Ἀπ. Παῦλος.  Τοῦτο φαίνεται καθαρά διά τῶν φράσεων τοῦ Ἀποστόλου «κέκρικα» «ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστέ» «οὐκ οἴδατε ὅτι» «ἐκκαθάρατε την παλαιάν ζύμην»κ.λ.π. 

Ὁ Ἀπόστολος ὄχι μόνον ἀρχίζει ἀλλά καί τελειώνει τό ζήτημα τοῦτο ὡς ἑξῆς: «ἱκανόν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ὑπό τῶν πλειόνων», διό παρακαλῶ κυρῶσαι εἰς αὐτόν τήν ἀγάπην». Ἀκόμη περισσότερον ὁ προσωπικός χαρακτήρ τοῦ δεσμεῖν καί λύειν φαίνεται ἐξ ἐκείνου τό ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τόν Ἀπόστ. Πέτρον ἐν Ματθ. 16,19 «δώσω σοι τάς κλεῖδας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί ὅ  ἐάν δύσῃς ἐπί τῆς γῆς ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί ὅ ἐάν λύσῃς ἐπί τῆς γῆς ἔσται λελυμένον καί ἐν τοῖς οὐρανοῖς». 

Ὅταν εἰς τήν ἀδελφικήν συνεξήγησιν Ματθ. 18, 15 -18  συνιστᾷ ὁ Κύριος τό «εἰπέ τῇ ἐκκλησίᾳ» καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ εἰς τούς Πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου «προσέχετε ἑαυτοῖς καί τῷ Ποιμνίῳ», Πραξ. 20,28 δέν νομίζετε ὅτι δίδει τόν πρωτεύοντα ρόλον εἰς τούς ἀρχηγούς καί ὄχι εἰς τήν ὁλομέλειαν τῆς ἐκκλησίας;

Εὐαγγελικός: Ἄς δεχθῶ, ὄτι οἱ Ἀπόστοιλοι ἦσαν οἱ κύριοι ρυθμισταί βάσει τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν. Σεῖς ὅμως οἱ ἱερεῖς πόθεν ἐπήρατε, ποῦ στηρίζετε τό δικαίωμα τοῦτο;

Ὀρθοδοξος: Ὁ Κύριος εἶπε εἰς τούς Ἀποστόλους Του: «Μεθ’ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» Ματθ. 28,20.  Οἱ Ἀπόστολοι ἀπέθανον. Ἔπρεπε νά ὑπάρξωσι οἱ διάδοχοί τῶν αἰώνων.  Τοιοῦτοι διάδοχοι «πάσας τάς ἡμέρας» ἤτοι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένοι εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ἐκκλησία, οἱ Ἐπίσκοποί της.

Εὐαγγελικός: Προσεκτική ἔρευνα ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκη δέν μᾶς παρουσιάζει καμμίαν περίπτωσιν, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ἀπόστολοι ἐκάλεσαν ἀνθρώπους πλησίον των νά ἐξομολογηθῶσι.

Ὀρθόδοξος: Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τρεῖς λόγους: Πρῶτον: Οἱ Ἀπόστολοι εἶχον νά κάμωσι ὡς ἐπί τό πλεῖστον μέ ἀνθρώπους ἀπίστους οἱ ὁποίοι ἐπέστρεφον εἰς τόν χριστιανισμόν.  Αἱ ἁμαρτίαι τούτων, ὡς εἴπομεν, συγχωροῦνται μόνον διά τοῦ βαπτίσματος.  Διά τάς πρό τοῦ βαπτίσματος ἁμαρτίας ταύτας ἡ ἐξομολόγησις δέν ἦτο  ὑποχρεωτική ἀλλά προαιρετική.  Δεύτερον: Ὁ Ζῆλος τῶν πρώτων Χριστιανῶν ἦτο πολύ μεγάλος καί οἱ χριστιανοί δυσκόλως ἔπιπτον εἰς σοβαράς ἁμαρτίας μετά τό βάπτισμα, ὥστε νά ἔχωσι ἀνάγκην ἐξομολογήσεως.   

Τρίτον: Ἐπί πᾶσι τούτοις ἡ Ἁγία Γραφή δέν εἶναι βιβλίον συστηματικόν ὥστε νά περιέχῃ ὅλα ὅσα ἔγιναν.  «Ἔτσι καί ἄλλα πολλά, ἅ ἐποίησε ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἄν γράφεται καθ’ ἕν οὐδέ αὐτόν τόν κόσμον οἷμαι χωρῆσαι τά γραφόμενα βιβλία» γράφει ὁ Ἰωάννης 21, 25.  Διά τούς λόγους αὐτούς δέν ἔχομεν παράδειγμα Μυστηριακῆς ἐξομλογήσεως. Ἡ ῥητή ὅμως ἐντολή τοῦ Κυρίου Ἰωαν. 20,28 «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῇτε τάς ἁμαρτίας κ.λ.π.» μοῦ εἶναι ἀρκετή.

Εὐαγγελικός: Ἔχομεν ὅμως ἕνα παράδειγμα τοῦ Σίμωνος Μάγου, ὄπου ὁ Ἀπόστολος Πέτρος δέν εἶπε εἰς αὐτόν «ἔλα νά σέ ἐξομολογήσω ἀλλά μετανόησον καί δεήθητι τοῦ Κυρίου» Πραξ. 8,22.

Ὀρθόδοξος: Εἴπομεν ὄτι ἡ Μυστηριακή Ἐξομολόγησις συνεχώρει τάς μετά τό Βάπτισμα ἁμαρτίας. Ὁ Σίμων δέν εἶχεν ἀκόμη βαπτισθῆ οὐδέ εἶχε εἰλικρινῶς πιστεύσει.  Πῶς θά ἔλεγε λοιπόν εἰς αὐτόν ὁ Ἀπόστολος νά ἐξομολογηθῇ ἀφοῦ δέν εἶχε βαπισθῇ οὐδέ εἰλικρινῶς πιστεύσει; Ἄλλως τε ὁ Σίμων ὁ Μάγος ἀπαντᾷ πρός τόν Ἰωάννην καί Πέτρον : «δεήθητε ὑπέρ ἐμοῦ πρός τόν Κύριον ὅπως μηδέν ἐπέλθῃ ἐπ’ ἐμέ κακόν ὧν εἰρήκατε», Πραξ. 8,24. Δι’αὐτῶν ἀναγνωρίζει εἰς τόν Πέτρον καί Ἰωάννην ἐξουσίαν τινά ὁ Σίμων οὗτος ἀφέσεωως κακῶν καί ἁμαρτιῶν.

Εὐαγγελικός: Τέλος διατί ἡ δημοσία παλαιά ἐξομολόγησις γίνεται σήμερον ὑφ’ ὑμῶν μυστική;

Ὀρθόδοξος: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: ὑπάρχουσι πολλά ἁμαρτήματα «ἅ αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν».  Διά τήν δημοσίαν αἰδημοσύνην καί πρός ἀποφυγήν δημοσίου σκανδάλου γίνεται μυστική ἡ ἐξομολόγησις. Ἄν ὅμως σεῖς θέλετε δημοσίαν ἐξομολόγησιν, δεχόμεθα. Ἔλθετε εἰς τήν Ὀρθοξίαν καί ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὁμολογήσατε τά ἁμαρτήματά σας.

ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ἀπό Ἀγιογραφικῆς ἀπόψεως κύριοιῥυθμισταί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἦσαν οἱ Ἀπόστολοι. Ἡ ὁλομέλεια τῶν πιστῶν ἔπαιζε δευτερεύοντα ῥόλον. Οἱ Ἀπόστολοι ὅταν ἔζων εἶχον την θέσιν τῶν ἐπισκόπων. Ὅταν ἀπέθανον οἱ Ἀπόστολοι ἐφάνησαν οἱ διάδοχοι αὐτῶν οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν οἰ κύριοι ρυθμισταί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.  Τοῦτο παρατηρεῖται εἰς τούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἅς ἔλθωμεν καί εἰς αὐτούς.

συνεχίζεται  σε:  ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα