Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 5ον «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Β΄(Αγία Γραφή). Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

ΘΕΜΑ 5ον:  «Περί του Μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως» Μέρος Β΄ Αγία Γραφή (σελίδων 78-87)

Ὀρθόδοξος: Κύριε Εὐαγγελικέ σᾶς ἐρωτῶ: Ποία εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας;

Εὐαγγελικός: Τό αἷμα τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖον καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πᾶσης ἁμαρτίας Α΄. Ἰωάν. 17.

Ὀρθόδοξος: Αὐτό εἶναι τό ἐξ ἀντικειμένου, τό γενικόν δικαίωμα, τό ὁποῖον ἔχομεν ὅλοι, ἵνα  λάβωμεν τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας.  Αὕτη εἶναι ἡ πηγή, τό κεφαλάρι τοῦ ζῶντος ὕδατος.   Πῶς ὅμως ἡμεῖς θά οἰκειωθῶμεν ὑποκειμενικῶς τό αἷμα τοῦτο, ἵνα συγχωρηθῶσιν αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν; Ποῖον εἶναι τό μέσον, τό δοχεῖον δι’ οὗ θά ἀντλήσωμεν τό ὕδωρ τοῦτο τῆς ζωῆς;

Εὐαγγελικός:  Διά τῆς πίστεως μόνον «τῇ πίστει καθαρίσας τάς καρδίας αὐτῶν». Πραξ. 15,9. Ἄν πιστεύσωμεν, θά συγχωρηθῶμεν.

Ὀρθόδοξος: Ἡ πίστις εἶναι ὁ μόνος τρόπος τῆς καθαρίσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας ἤ ὁ πρῶτος;

Εὐαγγελικός:  Ὁ μόνος πρέπει νά εἶναι, ἀφοῦ ὁ καθαρισμός θά εἶναι πραγματικός. Ἐάν ὑπάρχωσιν ἄλλοι τρόποι καθαρισμοῦ τῶν ἁμαρτιῶν μας, αὐτό σημαίνει, ὅτι ἡ πίστις δέν εἶναι ἐπαρκής διά τόν καθαρισμόν, εἶναι ἀτελής, ὅπερ ἄτοπον.

Ὀρθοδοξος: Καί ὅμως ἡ Ἁγία Γραφή ὁμιλεῖ περί πολλῶν τρόπων ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας.  Καί
συγκεκριμένως: Ἡ Κυριακή προσευχή διά τό «ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν» ὁμιλεῖ περί διά προσευχῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.  Τό χωρίον Πραξ. 2, 38, ὁμιλεῖ περί τοῦ διά βαπτίσματος ἀφέσεως

ἁμαρτιῶν.

 Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος δηλ. λέγει πρός τούς ἀκορατάς του «βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν...εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν». Καί τά χωρία. Μαρκ.  16, 16 - Ἐφ. 5,26 ὁμιλοῦσι περί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν διά τοῦ Βαπτίσματος.  Τά χωρία Λουκ. 11, 41. Ματθ. 6,4 ὁμιλοῦσι περί ἀφέσεως ἁμαρτιῶν διά τῆς ἐλεημοσύνης. «Δότε ἐλεημοσύνη καί ἰδοῦ πάντα καθαρά ὑμῖν ἐστίν» λέγει ὁ Κύριος εἰς τό χωρίον τοῦ Λουκᾶ 11, 41.   

Τό χωρίον Ματθ. 18,16 ὁμιλεῖ περί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀδελφικῆς συνεξηγήσεως.  Τό δέ χωρίον τοῦ Ἰακώβου 5,16 ὁμιλεῖ περί τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν ψυχολογικῶς δι’ ἀλληλοεξομολογήσεως «ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις ἵνα ἰαθῆτε», τό δέ Ἰωάννου 20,23 ὁμιλεῖ περι τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως διά τοῦ «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε κεκράτηντεαι».

Εὐαγγελικός: Δέν νομίζετε, ὅτι ἄν ὑποθέσωμεν, ὅτι ὑπάρχουσι ὄλοι οἱ τρόποι αὐτοί συγχωρήσεως ἁμαρτιῶν, αὐτό σημαίνει, ὄτι ἀκυροῖ ὀ εἶς τόν ἄλλον, διότι δέν συγχωρεῖ πλήρως ἕκαστος τάς ἁμαρτίας καί ἔχει ἀνάγκη ἑνός ἄλλου τρόπου;

Ὀρθόδοξος: Σωστόν αὐτό τό ὁποῖον λέγετε.  Πῶς λοιπόν θά οἰκονομηθῶσι τά χωρία ταῦτα, ὥστε νά μή ἀλληλοκαταργοῦνται ἀλλά νά ἀλληλοσυμπληροῦνται, ἀφοῦ πιστεύομεν καί οἱ δύο μας ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι Θεόπνευστος;

Εὐαγγελικός: Θά ἤθελον νά ἤκουον τήν γνώμη σας.

Ὀρθόδοξος: Σᾶς τήν προσφέρω.  Ἡ πίστις καί τό βάπτισμα εἶναι μέσα συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας, τάς ὁποίας διεπράξαμεν πρίν πιστεύσωμεν καί πρίν βαπτισθῶμεν.  Ὁ Χριστιανός ὅμως, ὅπως εἴδομεν προηγουμένως, θά ἁμαρτήσῃ καί πάλιν. Ἐπειδή ὄμως τό βάπτισμα βάσει τοῦ Ἐφεσ. 4,5 δέν ἐπαναλαμβάνεται-«μία πίστις εἶς Κυριος, ἕν βάπτισμα»- ἔρχεται ἡ Ἐξομολόγησις τό δεύτερον τοῦτο βάπτισμα, τό ὁποῖον συγχωρεῖ τάς μετά τό βάπτισμα ἁμαρτίας.  

 Ἡ δέ προσευχή, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ἀδελφική συνεξήγησις εἶναι μέσα, διά  τῶν ὁποίων ὁ Θεός θά ἐμπνεύσῃ εἰς τήν ψυχήν τοῦ πιστοῦ αἰσθήματα μετανοίας, ὥστε νά ὁδηγηθῇ οὗτος εἰς τήν μυστηριακήν ἐξομολόγησιν.  Αὐτός εἶναι ὀ μόνος τρόπος τῆς οἰκονομίας, ἐναρμονίσεως τῶν διαφόρων Γραφικῶν χωρίων πού ἀναφέρομεν τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Εὐαγγελικός: Ἑπομένως ἐξαρτᾶτε σεῖς τά χωρία, τά ὁποία πραγματεύονται περί ἀφέσεως ἁμαρτιῶν μετά τό βάπτισμα ἐκ τοῦ χωρίου τοῦ Ἰωάννου 20,23 ἐκ τῆς μυστηριακῆς ἐξομολογήσεως: «Ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς».

Ὀρθόδοξος: Βεβαίως.  Διότι μόνον αὐτός ὁ τρόπος ὑπάρχει ἐναρμονίσεως τῶν περί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας Γραφικῶν χωρίων. Ἄν δέν εὑρίσκετε αὐτό ὀρθόν, εἴπατε σεῖς ἄλλον τρόπον ἰδικόν σας. 

Εὐαγγελικός: Ἄς δεχθῶ ὅτι ἔτσι οἰκονομοῦνται τά χωρία τά ὁποία ἀνεφέραμεν περί συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν κατά τόν καταλληλότερον τρόπον.  Ἔχω ὄμως μίαν ἀπορίαν.  Εἴπατε ὅτι ἡ πίστις καί τό βάπτισμα συγχωροῦν τά ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα διεπράξαμεν πρίν γνωρίσωμεν τόν Χριστόν, γενικῶς τά πρό τοῦ βαπτισματος.  Ἡ δέ ἐξομολόγησις ὡς δεύτερον βάπτισμα συγχωρεῖ τά μετά τό βάπτισμα ἁμαρτήματα. 

Ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ προσευχή, ἡ ἀδελφική συνεξήγησις εἶναι μέσα διά τῶν ὁποίων ὁ Θεός ἐμπνέει εἰς τήν ψυχήν τοῦ χριστιανοῦ αἰσθήματα μετανοίας καί ἐξομολογήσεως.  Σᾶς ἐρωτῶ: Ὁ Θωμᾶς ἀπουσιάζει ἀπό τήν ὁμήγυρην τῶν ἀποστόλων, ὅπου εἶπεν ὀ Κύριος τό «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς» δέν ἔλαβεν ἐξουσίαν αὐτός ὡς ἀπόστολος νά συγχωρῇ ἁμαρτίας;

Ὀρθόδοξος: Ἄν σκεφθῶμεν, ὄτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον κατῆλθεν εἰς τούς ἀποστόλους τήν Πεντηκοστήν, ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον» κ.λ.π. ἡ ὁποία ἐδόθη κατά τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεώς Του, δέν εἶναι χορήγησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά ὑποσχέσις χορηγήσεως τούτου. 

Ὅπως δηλ. ἔγινε διά τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας τό ὁποῖον ἕν ἕτος πρίν τό δώση κατά τόν Μυστικον δεῖπνον ὑπεσχέθη νά τό δώσῃ κατά τό Ἰωάν. 6,52-67, οὕτω ἔγινε καί ἡ χορήγησις τοῦ Ἁγ. Πνεύματος διά τό Μυστήριον τῆς ἐξομολογήσεως: Ὑπεσχέθη τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τήν Ἀνάστασιν, ἔδωκε δέ αὐτό κατά τήν Πεντηκοστήν.

συνεχίζεται .... 

Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα