Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Καποέϊρα. Μια Αφρικανική τελετουργία σε Βραζιλιάνικη έκδοση

Ορθόδοξη Εκκλησία. Η μόνη Αλήθεια και η μόνη θεραπεία του ανθρώπου(ψυχής και σώματος).
Ἔχουμε πιά πλημμυρίσει ἀπό γυμναστικές ὕποπτες πού ὑποκρίπτουν θρησκεῖες ἀνατολικές ὅπως ἡ γιόγκα μέ τίς διάφορες ἐκδόσεις της: πιλάτες κ.λ.π. Μία ἀκόμη «γυμναστική» μέ σαφές θρησκευτικό ὑπόβαθρο ἀφοῦ βασίζεται σέ ἀφρικάνικο τελετουργικό χορό εἶναι τό πολύ ἐπικίνδυνο συνοθύλευμα χοροῦ, πολεμικῆς τέχνης, φιλοσοφίας, προσευχῆς, γυμναστικῆς, ἀκροβασίας, μουσικῆς ἀκούει στό ὄνομα Καποέιρα.
Ὑπάρχουν ἀκόμη καί τμήματα γιά μικρά παιδιά ὅπου ἀνυποψίαστοι γονεῖς τά ὁδηγοῦν χωρίς νά γνωρίζουν ὅτι ἕνα λάκτισμα ἤ μία κεφαλιά Καποέιρα μπορεῖ νά «τα ἀφήσει καί στόν τόπο».
Διαβάζουμε στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἀκαδημίας Καποέιρα Ἀθηνῶν:
«Η Capoeira σήμερα είναι μια μορφή έκφρασης που εμπεριέχει μουσική, χορό, πολεμική τέχνη, παιχνίδι, ακροβασία, φιλοσοφία και άθληση...Λόγω της πολυμορφικής της σύνθεσης, η Capoeira είναι μια τέχνη, που δύσκολα περιγράφεται. Όταν ρωτήθηκε ένας μεγάλος δάσκαλος, ο Mestre Sombra, τι είναι η Capoeira, αυτός απάντησε:
"Η Capoeira είναι μια προσευχή."»(http://www.capoeira-athens.com/).
-Προσευχή σέ ποιόν ἄραγε;
-Πάντως ὄχι στόν Ἀρχηγό τῆς Εἰρήνης καί τῆς Ἀγάπης τόν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀπό τό λόγιο τοῦ «μεγάλου διδασκάλου» διαφαίνεται τό θρησκευτικό ὑπόβαθρο τῆς πολεμικῆς αὐτῆς
τέχνης-χοροῦ-γυμναστικῆς.
Tό ἴδιο συνάγεται καί ἀπό τό ἄρθρο τῆς wikipedia (http://el.wikipedia.org/wiki)
Στό Alkimachon. gr διαβάζουμε: «Το «παιχνίδι καποέιρα» είναι μία τελετουργική διαδικασία, που γίνεται μέσα σε έναν κύκλο (ρόντα), τον οποίον σχηματίζουν παίκτες και θεατές». Πρόκειται ἑπομένως γιά μία τελετουργία καί ὄχι γιά ἁπλῆ Γυμναστική.
-Τί εἶναι ὅμως τελετουργία;
«Η τελετουργία είναι ένα σύνολο κινήσεων και ενεργειών που εκτελούνται από
ένα άτομο ή από μία κοινότητα ανθρώπων και στοχεύουν στην οργάνωση του χρόνου
και του χώρου, με σκοπό να καθορίσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και των
θεών» (http://www.arnos.gr/dmdocuments/eap/elp/elp20/ergasieselp20/2008-2009.2h.ergasia.elp20.protipi.pdf)
Ἄρα τό Καποέιρα εἶναι μία θρησκευτική πράξη ἐνταγμένη σέ κάποια θρησκεία.
Ἄς μήν ξεγελιόμαστε λοιπόν ὅτι ἐμεῖς ἤ τά παιδιά μας ἁπλῶς γυμναζόμαστε (-ὅταν κάνουμε γονυκλισίες-μετάνοιες ἄραγε κάνουμε γυμγναστική; φυσικά  ὄχι) ἤ  μαθαίνουμε πολεμική τέχνη (-ἄραγε ποιόν ἐπιτρέπεται νά χτυπήσουμε σάν χριστιανοί; -Φυσικά κανέναν).  Μέσω τοῦ Καποέιρα εἰσαγόμαστε σέ μία θρησκεία ἀφρικάνικης προέλευσης (λατρεία τοῦ Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἀφρικάνικες, ἀνατολικές, ἀρχαῖα ἑλληνική  μουσουλμανισμός, ἰουδαϊσμός, σαμανισμός) πού μᾶς ἦλθε σέ νεότερη ἔκδοση, μέσῳ Βραζιλίας.
Ἡ μόνη Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός Μας καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ,ἡ ὁποία δέν εἶναι μία θρησκεία σάν ὅλες τίς ἄλλες, ἀλλά εἶναι ἡ Φανέρωση τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν ἄνθρωπο. Αὐτή εἶναι καί ἡ μοναδική μας θεραπεία καί θεραπευτική ἀγωγή πού ἀποκαθιστᾶ τόν ἄνθρωπο στό «πρωτόκτιστο κάλλος».
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης 

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σας.
    Παρακάτω παραθέτω ένα τμήμα ενός μέηλ που έστειλα στον συγγραφέα του παραπάνω άρθρου με την ελπίδα ότι θα ανακινήσει κάποια συζήτηση για ένα θέμα που μ'ενδιαφέρει πολύ. Διδάσκω καποέιρα λίγες ώρες μέσα στην εβδομάδα στα Χανιά σ'έναν τοπικό σύλλογο πολεμικών τεχνών. Θεωρώ τον εαυτό μου Χριστιανό Ορθόδοξο. Διάβασα μόλις πριν λίγο το άρθρο για την καποέιρα και μετα λύπης μου διαπίστωσα ότι στα δικά σας τα μάτια εγώ κι οι μαθητές μου είμαστε σατανολάτρεις!
    Ήθελα πρώτα απ'όλα να ρωτήσω αν η άποψη που εκφράζετε είναι μια προσωπική σας άποψη ή αν την έχετε λάβει μέσω κάποιας άνωθεν πνευματικής αποκάλυψης. Σε περίπτωση που είναι προσωπική σας άποψη θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι ουδέποτε έχουμε μνημονεύσει τον εξ'αποδώ στις προπονήσεις μας. Νομίζω ότι η καποέιρα είναι κενή θρησκευτικού περιεχομένου, γιαυτό και συνεχίζω να ασκούμαι σ'αυτή, αν κι είναι αλήθεια ότι είναι ένας από τους χώρους στους οποίους μπορεί κανείς να συναντήσει ανθρώπους από διάφορους πολιτισμικούς και θρησκευτικούς χώρους. Την θεωρώ τόσο ουδέτερη όσο ένα μαχαίρι με το οποίο μπορεί κανείς να κόψει ψωμί αλλά μπορεί και να σφάξει τον συνάνθρωπό του. Αυτό που λέτε για τις πολεμικές τέχνες γενικότερα, δηλαδή ότι ο χριστιανός δεν έχει ανάγκη να σηκώσει το χέρι εναντίον κανενός, με βρίσκει προσωπικά απόλυτα σύμφωνο και μάλιστα στα μαθήματά μας αποθαρρύνω ενεργά τους μαθητές μου από το να εμπλέκονται σε καυγάδες λέγοντάς τους ότι ο άνθρωπος που κερδίζει μια αντιπαράθεση είναι εκείνος που κατάφερε να βρει τρόπο να την διευθετήσει ειρηνικά ή αν αυτό δεν πετύχει απλώς να την αποφύγει. Δεν είναι αλήθεια όμως ότι πολλοί από τους αγίους της εκκλησίας μας ασκούνταν και είχαν διαπρέψει στα πολεμικά? Για παράδειγμα, ο άγιος Δημήτριος, ήταν ήδη χιλίαρχος στην ηλικία των 22 χρόνων. Ή πόσοι από τους κληρικούς μας δεν συμπαραστάθηκαν στους πολεμιστές μας σε καιρούς δύσκολους παίρνοντας τα όπλα? Θέλω να πω ότι αφ'ενός δεν νομίζω ότι η ενασχόληση με τα "πολεμικά" είναι κατ'ανάγκη σατανολατρεία και αφ'ετέρου ότι δεν είναι απαραίτητο το ότι επειδή κανείς ασκείται σε μια πολεμική τέχνη ότι θα την χρησιμοποιήσει για να λύσει τις διαφορές του με τους άλλους.
    Νομίζω ακόμη ότι όπως μέσα στην εκκλησία υπάρχουν όλων των ειδών οι άνθρωποι, καλοί και κακοί, το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους χώρους. Η διαφορά είναι ότι στην εκκλησία πάμε για να σωθούμε. Σημαίνει όμως αυτό ότι σ'όλους τους άλλους χώρους πάμε για να χαθούμε? Δεν είναι καλός ο κόσμος όλος όπως κι ο Δημιουργός του?
    Όσον αφορά την τελετουργικότητα της καποέιρα, ο κύκλος και η μουσική αποτελούν πολιτισμικά κατάλοιπα του παρελθόντος και "υπογραφή" αυτής της πολεμικής τέχνης αλλά στον συγκεκριμένο "χώρο" δεν έχουν να κάνουν με σατανολατρείες ή οτιδήποτε παρεμφερές. Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι που την δημιούργησαν ήταν αφρικανοί οι οποίοι έφτασαν ως σκλάβοι στην Βραζιλία και υπέφεραν πολλά κάτω από το μαστίγιο των καταπιεστών τους. Χρησιμοποίησαν πολεμικές παραδόσεις των φυλών από τις οποίες προέρχονταν για να αμυνθούν και για να επιβιώσουν και πολιτισμικά, για να μη σβήσει η ταυτότητά τους.
    Οι λέξεις τον τραγουδιών και οι κινήσεις των συμμετεχόντων δεν έχουν κάποια "μαγική" δύναμη. Στην καποέιρα το τραγούδι και η μουσική αναπτύσσει μια αίσθηση συνοχής στην ομάδα και ίσως να κρατήσει ή να στηρίξει με τη βοήθεια του Θεού ανθρώπους που για τον ένα ή άλλο λόγο ίσως ακόμη να μην μπορούν να πλησιάσουν την εκκλησία (δείτε για παράδειγμα τις διάφορες προσπάθειες που γίνονται στις φαβέλλες της Βραζιλίας να κρατήσουν νέους μακρυά απ'το έγκλημα μέσω του καποέιρα)
    Μ'ενδιαφέρει πάρα πολύ το ζήτημα της συμβατότητας της πίστης μου με την υπόλοιπη ζωή μου και σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας
    ο Θεός να σας έχει καλά
    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου