Στό μεταίχμιο δύο ἐποχῶν. (Μέρος Β')
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Στά τέλη τοῦ 1915 ὁ ἀρχιεπίσκοπος Εὐσέβιος μοῦ ἔστειλε γράμμα στό μέτωπο. Ἔγραφε ὅτι, ἐξατίας τῆς μακρᾶς μου ἀπουσίας μου, ἡ ἀδελφότητα καί ὅλο τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Καμτσάτκας κινδύνευαν νά διαλυθοῦν πρίν καλά-καλά καρποφορήσουν.
Μέ προέτρεπε λοιπόν τώρα ὁ ἴδιος ὁ δεσπότης, νά ἐπιστρέψω τό συντομότερο πίσω καί νά συνεχίσω τή διακονία πού εἶχα διακόψει.
Ὑπακούοντας στήν ἐντολή του, στίς ἀρχές τοῦ 1916 ἀποχαιρέτησα συγκινημένος τούς συνεργάτες μου καί τούς στρατιῶτες τοῦ μετώπου, καί κίνησα γιά τήν Καμτσάτκα. Φεύγοντας, δονήθηκα ἀπό ποικίλα καί δυνατά συναισθήματα. Πονοῦσα γιά τούς ρώσους στρατιῶτες, πού μάχονταν κι ἔδιναν τή ζωή τους γιά τή Ρωσία καί τό λαό της. Πονοῦσα ὅμως καί γιά τό ἀγαπημένο μου ποίμνιο, πού χρειαζόταν βοήθεια καί πνευματική συνδρομή.
Μόλις ἔφτασα στό Πετροπαυλόφσκ, τό πρῶτο μου μέλημα ἦταν νά ἔρθω σ’ ἐπαφή μέ τούς τοπικούς παράγοντες καί νά συστήσω μιά ἐπιτροπή συμπαραστάσεως στό μαχόμενο ρωσικό στρατό. Ἀνοίξαμε εἰδικό ταμεῖο ὑπέρ τῶν τραυματιῶν τοῦ πολέμου, στό ὁποῖο κατέθεσα πρῶτος ὅλα τά χρυσά καί πολύτιμα ἀντικείμενα πού εἶχα κατά καιρούς συγκεντρώσει ἀπό δωρεές.
Τό χειμώνα τοῦ 1916 τόν πέρασα στό Πετροπαυλόφσκ, ἔντονα ἀπασχολημένος μέ τό ἔργο τῆς ἐπιτροπῆς αὐτῆς.
Μέ δυσκολία ἀφιέρωνα λίγες ἡμέρες γιά σύντομες περιοδεῖες στίς γύρω περιοχές.
Πάνω στόν πυρετό τῆς δραστηριότητος αὐτῆς, ὁ ἀρχιεπίσκπος Εὐσέβιος μοῦ τηλεγράφησε νά ταξιδέψω ἐπειγόντως στό Βλαντιβοστόκ. Δέν ἐξηγοῦσε τί ἤθελε.
Μέ ἀπορία παρουσιάστηκα, μετά ἀπό μερικές ἡμέρες, μπροστά του. Μ’ ἔβαλε νά καθήσω στό γραφεῖο του, ἐνῶ ἐκεῖνο στάθηκε ἀπό πάνω μου καί μέ κοίταξε βαθιά στά μάτια.
-Πάρε χαρτί καί μολύβι, καί γράφε! εἶπε αἰνιγματικά.
-Τί νά γράψω, δεσπότη μου; ἀπόρησα.
-Θά γράψεις μιά ἀναλυτική ἔκθεση γιά τήν ἱεραποστολική-ποιμαντική σου δραστηριότητα στήν Καμτσάτκα. Θά τήν ἀπευθύνεις στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἡ ἔκθεση αὐτή εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ἐνημέρωση τῶν συνοδικῶν ἀρχιερέων, πρίν πάρουν ἀπόφαη πάνω στήν πρότασή μου γιά τήν ἵδρυση ἐπισκοπῆς Καμτσάτκας. Ὁ πρῶτος ἐπίσκοπός της, φυσικά, θά ἐκλεγεῖ μετά ἀπό δική μου εἰσήγηση....
Ὁ δεσπότης μέ κοίταξε τώρα πιό ἐπίμονα. Ἔμεινα ἄναυδος ἀκούγοντάς του νά προσθέτει θριαμβευτικά:
-Περιττό νά σοῦ πῶ, ὅτι μοναδικός ὑποψήφιος γιά τήν ἐπισκοπή καθέδρα εἶναι ὁ ἱερομόναχος Νέστωρ Ἀνίσιμωφ. Ἐπειδή Καμτσάτκα ἴσον Νέστωρ, καί Νέστωρ ἴσον Καμτσάτκα!
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.265-274
9 Ὀκτωβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.