Ἡ Ὀρθοδοξία μας. «Γραφική κατοχύρωση τῆς τιμῆς τῆς Θεοτόκου» Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

στ) Γραφική κατοχύρωση τῆς τιμῆς τῆς Θεοτόκου (σελ.208-210)

Κατοχυρώνεται Γραφικά ἡ τιμή τῆς ἁγίας Παρθένου ἤ μήπως στηρίζεται μόνο σέ ἀνθρώπινα συμπεράσματα;

Ὁ ἄγγελος ὀνομάζει τήν παρθένο Μαρία «κεχαριτωμένη»· τήν πληροφορεῖ πώς ὁ Κύριος εἶναι «μετ’ αὐτῆς, εὗρε χάριν παρά τῷ Θεῷ», εἶναι «εὐλογημένη ἐν γυναιξί» καί ὅτι «θά ἐπέλθει ἐπ’ αὐτήν Πνεῦμα Ἅγιον» καί θά τήν ἐπισκιάζει «δύναμις Κυρίου» (Λουκ. α΄ 28, 30, 35).

Ὁ Ἰωάννης ὁ πρόδρομος ἐκφράζει τήν τιμήν του, πρός τήν παρθένον ἤδη πρίν ἀπό τήν γέννησή του, ὅταν βρισκόταν στήν κοιλιά τῆς μητέρας του (Λουκ. α΄ 41) καί ἡ μητέρα του ἡ Ἐλισάβετ χαρακτηρίζει τήν Μαρία «μακαρία» (Λουκ. α΄ 45). 

Ἡ ἴδια ἡ Μαρία μετά τήν πλήρωσή της μέ Πνεῦμα Ἅγιο προφητεύει:

«Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. α΄ 48, πρβλ. ια΄ 27), ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς θά μέ μακαρίζουν ὅλες οἱ ἀνθρώπινες γενεές! 

Οἱ λόγοι αὐτοί ἀποδίδουν μεγάλη τιμή στήν παναγία Παρθένο.
Ὁ ἴδιος ὁ Θεός τήν χαρακτηρίζει μέσω τοῦ ἀγγέλου «κεχαριτωμένη» καί καθοδηγεῖ τήν Ἐλισάβετ νά τήν ὀνομάσει «εὐλογημένη μεταξύ τῶν γυναικῶν» καί «μητέρα τοῦ Κυρίου μου», κάνει τόν προφήτη Ἰωάννη νά σκιρτήσει ἀπό χαρά στήν κοιλιά τῆς μητέρας του καί τήν ἴδια τήν παρθένο Μαρία νά προφητεύσει πώς θά τήν δοξολογοῦν καί θά τήν μακαρίζουν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων.   

Ἡ παρθένος Μαρία ἐκλαμβάνει βέβαια τήν τιμή αὐτή σάν κάτι αὐτονόητο, ὅμως τήν ἀποδίδει στόν Θεάνθρωπο, πού γεννήθηκε ἀπό αὐτήν: «...ὅτι ἐπέβλεψαν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλη αὐτοῦ. Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. α΄ 27).   

Τιμοῦμε τήν παρθένο Μαρία, ἀλλά πάντοτε ὡς «μητέρα τοῦ Κυρίου» (Λουκ. α΄ 43), πού καί γι’ αὐτήν ὑπῆρξε «Θεός καί Σωτήρ» (Λουκ. α΄ 47), ὄχι ἀνεξάρτητα ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.  Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν διδάσκει πώς ἡ παρθένος Μαρία ἦταν ἀπαλλαγμένη ἀπό τίς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος.  

 Κληρονόμησε κι αὐτή τήν ἁμαρτωλή φύση τοῦ Ἀδάμ·  μόνο ἦταν ἀπαλλαγμένη ἀπό προσωπικές ἁμαρτίες, ὡς «σκεῦος ἐκλογῆς» καί «κεχαριτωμένη».  Ἦταν λοιπόν ἡ παρθένος Μαρία γνήσιο παιδί αὐτοῦ τοῦ κόσμου, πού ἐστέναζε μέσα στήν ἁμαρτία. 

Γι’ αὐτό καί τόν ἀντιπροσωπεύει καί μπορεῖ νά τόν φέρει καί πάλι σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου, πού σαρκώθηκε μέσα της.

Ἡ Ἐκκλησία ἐκφράζει μέ μοναδικό τρόπο τό γεγονός τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τῆς παρθένου Μαρίας στήν τέλεση τῆς θείας εὐχαριστίας:

«Ἔτι προσφέρομέν σοι τήν λογικήν ταύτην λατρείαν

ὑπέρ τῶν ἐν πίστει ἀναπαυσαμένων προπατόρων,

πατέρων, πατριαρχῶν, προφητῶν, ἀποστόλων,

κηρύκων, εὐαγγελιστῶν, μαρτύρων ὁμολογητῶν, ἐγκρα­τευτῶν

καί παντός πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειωμένου·

ἐξαιρέτως τῆς παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης,

ἐνδόξου δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου

καί ἀειπαρθένου Μαρίας».

Βέβαια πηγή τῆς σωτηρίας μας εἶναι ὁ Χριστός·  αὐτός ἔλαβε  τήν ἀνθρωπίνη φύση, τήν ἐθεράπευσε καί ἔγινε γιά τόν ἄνθρωπο ὁ «νέος Ἀδάμ», ἡ «νέα ρίζα»·  ὅμως ἡ νέα αὐτή ρίζα ἐβλάστησε στά σπλάχνα τῆς Παρθένου.  Γι’ αὐτό οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζουν τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ «ἑορτή τῆς ρίζης».

Τήν ὀνομάζουμε «Παναγία», ὄχι σέ σχέση μέ τόν Πανάγιο Θεό (πρβλ. Ματθ. ιθ΄ 17), ἀλλά σέ σχέση μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλά καί σέ σχέση μέ τούς ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι ἵστανται «κύκλω τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ» (πρβλ. Ἡσ. στ΄ 2. Ἰεζ. α΄ 26-28), ἐνῶ ἡ Παρθένος ἔγινε ἡ ἴδια Θρόνος τοῦ Θεοῦ (πρβλ. καί Λουκ. α΄ 3. Πραξ. κστ΄ 25. Δαν. β΄ 37 σέ συσχετισμό μέ τό Ἀποκ. ιζ΄ 14).

Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός μπορεῖ νά ψάλλει χωρίς νά κινδυνεύει νά χαρακτηριστεῖ ὡς ἀντίθετος μέ τή διδαχή τῆς ἁγίας Γραφῆς:

«Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ

καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ

τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν

τήν ὄντως Θεοτόκον, Σέ μεαγαλύνομεν»!

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
Ἔτος 1994
σελίδες 208 -210

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας

___________