Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1)Ἐπιδράσεις ποὺ δέχονται τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ περιβάλλον 2) Ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 3ον

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

 Ἐπιδράσεις ποὺ δέχονται τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ περιβάλλον

-Ἀπὸ ποιά ἡλικία, Γέροντα, τὰ παιδιὰ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸ περιβάλλον;
-Τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν κούνια ἀκόμη ἀντιγράφουν τοὺς γονεῖς.  Ξεσηκώνουν ὅ,τι βλέπουν νὰ κάνουν οἱ μεγάλοι καὶ τὰ γράφουν ὅλα στὴν ἄδεια κασέτα τους.  Γι’ αὐτὸ οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦν νὰ κόψουν τὰ πάθη τους. Ἄσχετα ἄν μερικὰ τὰ κληρονόμησαν ἀπὸ τοὺς δικούς τους γονεῖς, θὰ δώσουν λόγο στὸν Θεό, ὄχι μόνο γιατὶ δὲν ἀγωνίσθηκαν νὰ τὰ κόψουν, ἀλλὰ καὶ γιατὶ ἔχουν εὐθύνη ποὺ τὰ μεταδίδουν στὰ παιδιά τους.
-Γέροντα, παιδάκια ποὺ ἔχουν τὴν ἴδια ἀγωγὴ ἀπὸ τὸ σπίτι τους, πῶς γίνεται μερικὲς φορές νὰ μὴ μοιάζουν καθόλου;
-Συνχὰ τὸ παιδί δέχεται καὶ πολλὲς ἐπιδράσεις ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ περιβάλλον. Ἀλλὰ, ὅταν μεγαλώση, ἄν ἔχῃ καλὴ διάθεση, ὁ Θεὸς θὰ τοῦ δώση περισσότερη φώτιση, γιὰ νὰ καταλάβη τὶς ἀρνητικὲς ἐπιδράσεις ποὺ ἔχει δεχθῆ καὶ νὰ ἀγωνισθῆ νὰ τὶς ἀποβάλη.
Σήμερα ὑπάρχει στὸν κόσμο μιὰ κακότητα.  Πᾶνε νὰ καταστρέψουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ μικρά. Ἀντί νὰ τὰ φρενάρουν ἀπὸ τὸ κακό, μέχρι νὰ ἐνηλικιωθοῦν, τὰ ἐμποδίζουν καὶ ἀπὸ τὸ καλό.  Καὶ ὕστερα, τὰ κακόμοιρα, ὅταν πέφτουν στὴν ἁμαρτία καὶ ταλαιπωροῦνται, θέλουν νὰ σηκωθοῦν καὶ δὲν ξέρουν πῶς νὰ σηκωθοῦν.  Γιατί, ἅμα πάρουν τὸν γλυκὸ κατήφορο, δύσκολα μποροῦν νὰ σταματήσουν.
Ἔρχονται στὸ Καλύβι παιδιὰ εἴκοσι πέντε, εἴκοσι ἑπτὰ χρονῶν, ποὺ παίρνουν ναρκωτικὰ κ.λ.π., καὶ τὰ καημένα ζητοῦν βοήθεια. Ἔτυχε μιὰ φορὰ νὰ βοηθήσω ἕνα-δυὸ παιδιὰ νὰ πάρουν μιὰ καλὴ στροφή, καὶ τώρα φέρνουν τὸν φίλο τους, τὸν φίλο τοῦ φίλου τους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν.  Σοῦ σπαράζουν τὴν καρδιά.

Ἕνα παιδί τὸ καημένο, ἔπαιρνε βαριὰ ναρκωτικὰ καὶ ἦταν τελείως γιὰ πεθαμό. Τὰ χέρια του, τὰ δόντια του ἦταν χάλια. Ὕστερα σταμάτησε καὶ βοήθησε καὶ ἄλλους νέους.  Κάπου δεκαπέντε παιδιὰ ἦταν στὴν συντροφιά του καὶ ὅποιο ἐρχόταν μετὰ ἔλεγε: «Εἶμαι τοῦ τάδε».  Τὸν εἶχαν γιὰ ...Γέροντα!
Πολλὰ ὅμως ἔχουν φθάσει στὸν γκρεμό, κάνουν ἐνέσεις, πουλοῦν τὸ αἷμα τους.... Καταστρέφουν καὶ τὸν ἑαυτό τους, καταστρέφουν καὶ τοὺς γονεῖς τους.  Καὶ βλέπεις, ὁ πατέρας νὰ πεθαίνη ἀπὸ ἐγκεφαλικό, ἡ μητέρα ἀπὸ καρδιὰ, ἀπὸ συκώτι....

Ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν

Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ καλλιεργοῦν τὴν ἀγάπη μεταξὺ τῶν παιδιῶν καὶ, ὅταν θέλουν νὰ ἐνισχύσουν τὸ πιὸ ἀδύνατο, νὰ προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος παίρνοντας τὴν συγκατάθεση τοῦ δυνατώτερου ἀδελφοῦ.  Νὰ τὸν βοηθήσουν δηλαδὴ νὰ καταλάβη ὅτι πράγματι τὸ ἄλλο παιδὶ ἔχει ἀνάγκη.
Ἡ δικαιοσύνη εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ ἀπονέμεται καὶ στὸν μεγάλο καὶ στὸν μικρὸ ἐξίσου.  Στὸν μεγάλο μὲ σεβασμό, στὸν μικρὸ μὲ ἀγάπη, χωρὶς νὰ βλαφθῆ.  Αὐτὸ τὸ ἀναφέρει καὶ τὸ Δευτερονόμιο[21]. Ἄν λ.χ. φταίη ὁ μεγάλος, θὰ δικαιώσουμε τὸν μικρό, χωρὶς νὰ θίξουμε τὸν μεγάλο, μπροστὰ στὸν μικρό, ἀλλὰ θὰ συζητήσουμε μαζί του ἰδιαίτερα, ὥστε νὰ τοῦ δώσουμε νὰ καταλάβη τὸ σφάλμα του.
-Γέροντα, ἡ ζήλεια ποὺ παρουσιάζεται συνήθως στὰ μεγαλύτερα ἀδέλφια πρὸς τὰ μικρότερα πῶς ἀντιμετωπίζεται;
-Ἡ ζήλεια εἶναι πάθος. Ὅταν ὅμως ἕνα παιδάκι εἶναι τριῶν ἐτῶν καὶ ἡ μάνα του θηλάζη τὸ νεογέννητο ἀδελφάκι του, εἶναι κάπως δικαιολογημένος νὰ τὸ ζηλεύη, γιατὶ πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ θήλαζε καὶ αὐτὸ.  Τώρα βλέπει τὸ ἀδελφάκι του στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του, καὶ λέει: «Μέχρι χθὲς ἡ μαμὰ μου μὲ εἶχε στὴν ἀγκαλιὰ της, τώρα μὲ ἔβαλε στὴν ἄκρη!».  Καὶ ἄν ἔχη καὶ γιαγιὰ, κάτι γίνεται.
Ὅταν ὅμως γίνη τεσσάρων ἐτῶν, πρέπει νὰ ζηλεύη λιγώτερο. Ὅταν γίνη ἕξι, πρέπει νὰ τοῦ πῆ ἡ μητέρα του: «Ὁλόκληρο παιδὶ εἶσαι τώρα.  Ποιὰ μητέρα κρατάει στὴν ἀγκαλιά της ἕνα τόσο μεγάλο παιδί;». Ἄν τὸ βοηθήση νὰ τὸ ἀντιμετωπίση ἔτσι, τότε θὰ θυμᾶται τὴν μάνα του, μόνον ὅταν ὑπάρχη λόγος. Ἄν θέλη νὰ κρατάη τὴν μάνα του συνέχεια ἀπὸ τὸ φουστάνι, αὐτὸ εἶναι κάτι τὸ ἀρρωστημένο.



21.Βλ. Δευτ. 1,17.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 101-103 τοῦ βιβλίου:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                       ΛΟΓΟΙ Δ΄  
        ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
          ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
       ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ