Ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Ἰησοῦς ὁ μόνος Σωτήρ τοῦ κόσμου. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

«Ἐσταυρώθῃς, δι’ ἐμέ, ἵνα ἐμοί πηγάσῃς τήν ἄφεσιν ἐκεντήθῃς τήν πλευράν, ἵνα κρουνούς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι΄ τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγώ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου τό ὕψος τοῦ κράτους σου πιστούμενος κράζῳ σοι΄ ζωοδότα Χριστέ, δόξα καί τῷ Σταυρῷ Σῶτερ καί τά Πάθει σου»

(Μακαρισμοί Μ. Παρασκευῆς).

Κ

 ατά τόν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς ἀτενίζουμε νοερῶς τόν ἐπι τοῦ Σταυροῦ κρεμάμενον Κύριον τῆς Δόξης καί ψάλλουμε μέ τήν ἁγία μας Ἐκκλησία τούς λόγους τοῦ ἀνωτέρω τροπαρίου τῶν Μακαρισμῶν.

Πράγματι ὁ Κύριος ἔπαθε, «ἐσταυρώθη δι’ ἐμέ».

Οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί οἱ ἰδικές μου ἁμαρτίες εἶναι ὑπεύθυνες γιά τά ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου.

Ὅταν συνειδητοποιήσουμε καί ὅσο συνειδητοποιοῦμε αὐτήν τήν ἀλήθεια, ἔρχεται στήν ψυχή μας μετάνοια, κατάνυξις καί ἀγάπη πρός τόν θυσιασθέντα Κύριο.

Ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου πηγάζει ἡ ἄφεσις.  Τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας» (Α΄Ἰω.α΄, 7).  Τρώγουμε καί πίνουμε τό Σῶμα καί τό Αἶμα Του κατά τήν θεία Εὐχαριστία εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον.

Ποιός ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, ὅσο ἁμαρτωλός καί ἄν εἶναι ὅταν μετανοῇ καί ζητῇ συγχώρεσι ἀπό τόν Ἐσταυρωμένο, δέν θά λάβῃ πλουσιοπάροχα ἄφεσι καί θά νοιώσῃ τήν συγχωροῦσα ἀγάπη Του;

Εὐλαβής Ἁγιορείτης μοναχός, πού μεσῆλιξ  ἀπέθνησκε ἀπό ἀνίατη ἀσθένεια, εἶπε: «Μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀγωνίσθηκα, ὅπως ὤφειλα ὡς μοναχός.  Τώρα δέν ἐλπιζω στίς ἀρετές μου καί στόν ἀγῶνα μου.  Μόνο στό αἷμα τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐλπίζω».

Πράγματι, τί θά εἴμεθα χωρίς τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ;  Θά μᾶς ἔσωζαν οἱ πραγματικές ἤ ὑποτιθέμενες ἀρετές μας, χωρίς τό ἔλεός Του, πού τόσο πλούσια φανερώθηκε στήν σταυρική Του θυσία;

Ὁ βουδιστής μοναχός   Soman Ran Thero, πού καταδικάστηκε σέ θάνατο γιά πολιτικούς λόγους, ἐζήτησε τήν παραμονή τῆς ἐκτελέσεώς του νά βαπτισθῇ, γιατί, ὅπως εἶπε, συνάντησε τήν συγχώρησι μόνο στόν Ἰησοῦ Χριστό καί σέ καμμία ἄλλη ἀπό τίς γνωστές θρησκεῖες.

Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ κοντά Του, γιά νά μᾶς παράσχῃ τήν ὄντως ἀνάπαυσι συγχωρώντας τίς ἁμαρτίες μας. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄, 28).

«Ἐκεντήθης τήν πλευράν, ἵνα κρουνούς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι».

Ὁ Κύριος μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασί Του ὄχι μόνο μᾶς συγχωρεῖ ἀλλά καί μᾶς ζωοποιεῖ. Ἐάν μόνο μᾶς συγχωροῦσε, τό ἔργο Του θά ἦταν ἡμιτελές. Ἡ ἁμαρτία μας προκάλεσε τόν χωρισμό μας ἀπό τήν Ὄντως Ζωή, τόν Τριαδικό Θεό, καί ἔτσι μᾶς κατέπιε ὁ θάνατος, καθώς θεολογεῖ καί ὁ οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος (Ἐπιστολή 46).

Κοινωνοῦντες κατά τό δυνατόν ἀξίως τό πανάγιο καί ζωοποιό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, συγχωρούμεθα καί ζωοποιούμεθα.  Ἡ αἰώνιος ζωή, δηλαδή ἡ Θεία Ζωή Του, γίνεται καί ἰδική μας ζωή.  Ἡ σωτηρία μας ἀρχίζει μέ τήν συγχώρεσι τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν ζωοποίησί μας ἀπό τόν Χριστό. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ὁ Ζωοδότης, καθώς ὁ ἴδιος τό εἶπε: «Ἑγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται» (Ἰω.ια΄,25).

Πιστεύουμε στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τόν  Θεάνθρωπο, ὡς τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας, γιατί μόνον αὐτός ἐνίκησε τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο καί δι’ Αὐτοῦ καί ἐν Αὐτῷ μετέχουμε καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί στήν νίκη Του καί γινόμεθα αἰώνιοι καί ἀθάνατοι.  Τά πρώην τέκνα τοῦ θανάτου γινόμεθα «υἱοί τῆς Ἀναστάσεως» (Λουκ.κ΄36).  Αὐτή εἶναι ἡ χαρά μας, πού κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου εἶναι «πεπληρωμένη» (Ἰω.ιστ΄24), δηλαδή τελεία.

«Τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγώ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου τό ὕψος τοῦ κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι΄ ζωοδότα Χριστέ, δόξα καί τῷ Σταυρῷ Σῶτερ καί τῷ Πάθει σου».

Τό βάθος τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύει τό ὕψος τοῦ κράτους του.  Κατῆλθε στόν Ἅδη, ἀλλά γιά νά τόν ἐξουδετερώσῃ, νά τόν καταργήσῃ. «Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον (τό κεντρί πού δηλητηριάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους), πού σου Ἅδη τό νῖκος;».

Θανάτῳ (μέ τόν θάνατό Του) θάνατο (τόν δικό μας θάνατο) ἐπάτησε.

Στόν Σταυρό του φανερώνεται ἡ ἄπειρος ἀγάπη Του, ἀλλά καί ἡ παντοδυναμία Του.  Αὐτεξουσίως ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν.  Ἔτσι, κατά τό ἅγιο Εὑαγγέλιο, δόξα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Σταυρός Του.

Παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά μᾶς δώσῃ εὐγνώμονα καρδία καί αἴσθησι τοῦ μυστηρίου τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως Του.

Οἱ Χριστιανοί, καί μάλιστα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴμεθα ἰδιαίτερα ἠλεημένοι ἀπό τόν Κύριο, ἀφοῦ «εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ».  Μόνον ἐμεῖς παρελάβαμε ἀπό τούς αὐτόπτας τοῦ Λόγου, τούς ἁγίους Ἀποστόλους, τήν ἀλήθεια περί τοῦ Κυρίου, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολςο Παῦλος: «Ἐγώ γάρ παρέλαβον ἀπό τοῦ Κυρίου, ὅ καί παρέδωκα ὑμῖν» (Α΄ Κορ. ια΄,23).

Ὑπάρχουν πολλές θρησκεῖες, ἀλλά μόνο μία Ἐκκλησία τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ.

Ὑπάρχον πολλοί ἰδρυταί θρησκειῶν, ἀλλά μόνον ἕνας Σωτήρας.

Ὑπάρχουν πολλά θεωρούμενα ὡς ἱερά βιβλία, ἀλλά μόνο μία Διαθήκη, Παλαιά καί Νέα, συμφωνίας Θεοῦ καί ἀνθρώπων, καί ἕνα Εὐαγγέλιο.

Ὑπάρχουν πολλοί πιστευόμενοι ὡς θεοί, ἀλλά μόνον ἕνας ἐσταυρωμένος καί ἀναστημένος Θεάνθρωπος.

Ὑπάρχουν μονοθεϊστικές θρησκεῖες, ἀλλά μόνον ὁ Θεός τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι Θεός Τρισυπόστατος, πού ἀπό ἄπειρο ἀγάπη ἐξίσταται τοῦ ἑαυτοῦ Του καί προσφέρεται στά πλάσματά Του.

Μόνον ὁ ἄκτιστος Θεός τοῦ Εὐαγγελίου εἰσέρχεται στόν κόσμο μέ τίς ἄκτιστες ἐνέργειες Του, γιά νά γίνῃ μεθεκτός ἀπό τά πλάσματά Του κατ’ ἀναλογίαν τῆς δεκτικότητός των.’

Καί μόνον ὁ Θεός, ὅπως πιστεύεται ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, δέν ἔχει ἀνάγκη νά τιμωρήσῃ τούς ἀμαρτωλούς ἀνθρώπους γιά νά τούς συγχωρήσῃ, ὅπως δικανικά ἀποφαίνονται οἱ ἑτερόδοξοι Χριστιανοί.

Σέ ἐποχές πού διαθρησκευτικές συναντήσεις καί ἐκδηλώσεις τείνουν νά δώσουν τήν ἐντύπωσιν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες λυτρώνουν κατά κάποιο τρόπο τούς πιστούς τους καί πολλοί ἀστήρικτοι καί χλιαροί στήν πίστι παρασύρονται, ἐμεῖς, καθώς παρελάβαμε παρά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων, ὁμολογοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστόν, τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα, μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας καί τοῦ σύμπαντος κόσμου. 

Αὑτόν πιστεύουμε, αὐτόν ὁμολογοῦμε, αὐτόν κηρύσσουμε, σ’ αὐτόν ἐλπίζουμε. Ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου πρός τό ἰουδαϊκό Συνέδριο: «Οὗτος ἐστιν (ὁ Χριστός) ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθείς ὑφ’ ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὁ γενόμενος εἰς κεφαλήν γωνίας.  Καί οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία΄ οὐδέ γάρ ὄνομα ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ.δ΄,11-12). Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ ἦταν καί εἶναι γιά τούς Ἰουδαίους σκάνδαλο καί γιά τούς Ἕλληνες μωρία.  Γιά τούς πιστούς ὅμως Χριστιανούς Θεοῦ σοφία καί δύναμις (Α΄ Κορ.α΄, 23-24).

Γνωρίζουμε ὅτι ἡ πίστις σέ Θεό ἐνανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα καί ἀναστάντα δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεσις.  Οἱ Ἰουδαῖοι καί οἱ ὀπαδοί ὅλων τῶν θρησκειῶν πρέπει νά ξεπεράσουν τήν ἔννοια τοῦ ἀπροσίτου καί ἀκοινωνήτου Θεοῦ καί νά παύσουν νά θεωροῦν ὅτι ἡ πίστις σέ Υἱό Θεοῦ ἀποτελεῖ βλασφημία, γιατί ὑποβιβάζει τόν ἀνενδεῆ Θεό σέ ἀνθρώπινα μέτρα.  Καί οἱ ἕλληνες, δηλαδή οἱ οὐμανισταί φιλόσοφοι, πρέπει νά ξεπεράσουν τήν ἀδυναμία τους νά δεχθοῦν Θεόν ὑπερβατικό ἐναθρωπήσαντα.   

Στά σημεῖα αὐτά ὁ ἀνθρώπινος λόγος πρέπει νά σταυρωθῇ, γιά νά δεχθῇ τόν θεῖο Λόγο.  Πῶς νά δεχθοῦν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ, ὅσοι δέχονται τόν Θεό ὡς ἀξία ἤ ἰδέα ἤ ὡς πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον καί πιστεύουν ὅτι «Θεός ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται» (Πλάτων);

Διά τῆς πίστεως στόν Χριστό ξεπερνοῦμε τά ἀδιέξοδα τῆς ἐφθαρμένης λογικῆς μας καί ὑψωνόμαστε στήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία.

«Τόν Σταυρό σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καί τήν Ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Κύριε, φώτισε ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ἐμᾶς μέ τό ἄκτιστο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς σου.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 2002.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 89 - 94

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα