Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Εφραίμ, προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου - «Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου» Επιστολές 7-11

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

(του εν Αριζόνα, U.S.A )

ΙΔΡΥΤΟΥ 20 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΕΙΣ Η.Π.Α ΚΑΙ ΚΑΝΑΔΑ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου.

Επιστολή 7η

Κάθε κόπος και μόχθος και πειρασμός, ευλογημένον μου παιδί, δεν ημπορεί να συγκριθή με την μακαρίαν εκείνην ζωήν. Και μυρίας ζωάς αν είχαμε και όλας εάν τας εθυσιάζαμεν, δεν θα εκάναμε τίποτε το σπουδαίον, εν σχέσει προς την μέλλουσαν δόξαν, εις την οποίαν ο Δεσπότης Χριστός δια του τιμίου και ζωοποιού Αίματος Αυτού επιποθεί να αποκαταστήση ημάς! Δια τούτο ο ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος λέγει: «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού, προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» ( Ρωμ. 8,18 ). Συλλογίσου ακόμη ότι ο άνθρωπος «ως άνθος μαραίνεται και ως όναρ παρέρχεται», πάλιν δε, «ηχούσης της σάλπιγγος, οι νεκροί ως εν συσεισμώ πάντες αναστήσονται» προς υπάντησιν του Χριστού. Όταν ανοιχθή η θύρα του μέλλοντος αιώνος και όταν καταστραφή ο παρών κόσμος, τότε θα γίνη αποκατάστασις της ημετέρας φύσεως εις την πρώτην κατάστασιν. «Ο Κύριος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης Αυτού» (Φιλιπ. 3,21). Διότι η φύσις η οποία συστενάζει και συνωδίνει, με σφοδράν επιθυμίαν αναμένει την ένδοξον φανέρωσιν των παιδιών του Θεού «Η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως, την αποκάλυψιν των υιών του Θεού απεκδέχεται» (Ρωμ. 8,19).
Ασύγκριτον το μεγαλείον του ανθρώπου, τον οποίον ο Θεός τον ανεβάζει εις τόσον ύψος και δόξαν! Και ημείς οι αμαρτωλοί και εμπαθείς αγνοούμεν και αδιαφορούμεν δια τον μεγάλον αυτόν πλούτον και έχομεν φρονήματα καθ’ ολοκληρίαν γήϊνα. Το σώμα αυτό, που είναι χώμα και δυσωδία, να καταξιωθή να γίνη σύμμορφον της δόξης του Θεού, να γίνη αγγελικόν! Τώρα οι άνθρωποι είναι υλικοί εν σχέσει προς τους αγγέλους, οι οποίοι είναι υπάρξεις καθαρά πνευματικαί. Οι άγγελοι εν σχέσει προς τον Θεόν έχουν κάποιαν «ύλην». Δεν είναι καθαρά νοεραί υπάρξεις, όπως ο Θεός, που είναι φως απρόσιτον. Έτσι αγγελικοί θα γίνουν και οι άνθρωποι τότε, θα συντελεσθή τότε μία ενότης του πληρώματος της εκκλησίας των πιστών μετά του Χριστού. Πόσον τρυφερά και πατρικά το λέγει ο Κύριός μας: «Πάτερ, λέγει προς τον Πατέρα Του, ους δέδωκάς μοι θέλω, ίνα όπου ειμί εγώ, κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι» (Ιωαν. 17, 24).
Συγκρίνεται ο εγκόσμιος πλούτος με αυτά τα λόγια του Θεού; Να είμεθα ημείς εκεί, όπου είναι ο Κύριός μας! Εκεί που φρίττουν και δεν τολμούν οι άγγελοι να πλησιάσουν!
Ω Σοφία κεκρυμμένη και πλούτος Θεού άπειρος!


Επιστολή 8η

Μη ξεχνάς, παιδί μου, τον σκοπόν σου. Κοίταξε εις τον ουρανόν τα κάλλη που μας περιμένουν, τι είναι τα παρόντα; Ουχί τέφρα και σκόνη και όνειρον; Ουχί ορώμεν τα πάντα υποκείμενα εις την
φθοράν; Ενώ τα άνω αιώνια, του Θεού η βασιλεία είναι ατελεύτητος και μακάριος όστις κατασκηνώση εν αυτή, διότι θα βλέπη την δόξαν του θείου προσώπου! Παιδί μου να μη ξεχνάς ότι είμεθα προσωρινοί εις αυτόν τον κόσμον και ότι η ζωή μας κρέμεται εις μίαν κλωστήν και ότι όλα τα καλά του κόσμου είναι μάταια. Όταν λοιπόν έχωμεν αυτήν την γνώσιν της αληθείας, φυσικά θα στρέφωμεν συνεχώς κάθε στιγμήν τα μάτια της ψυχής μας προς την αιώνιον ζωήν, προς την άνω Ιερουσαλήμ, εκεί όπου οι χοροί των αγγέλων ψάλλουν τα απερινόητα εις γλυκύτητα και σοφίαν άσματα του Θεού. Ω, παιδιά μου, πόσην δόξαν θα έχουν αι ψυχαί σας, όταν μετά θάνατον θα ανέλθουν εις τους ουρανούς και θα συναριθμηθούν με τους αγγέλους του Ουρανού!

Επιστολή 9η

Ας δοξάσωμεν τον αναστάντα Κύριον, που μας ηξίωσε να εορτάσωμεν την αγίαν Ανάστασίν Του ευχόμενοι, ίνα μας αξιώση ο Θεός να εορτάσωμεν και τον αιώνιον Σαββατισμόν εις τους ουρανούς, εις την νέαν Ιερουσαλήμ, εις την αιωνίαν χαράν, «και την χαράν ταύτην, ουδείς αίρει αφ’ ημών». Ναι, παιδί μου, διότι την επίγειον την διαδέχονται και πάλιν θλίψεις, αίτινες δύνανται να την εκμηδενίζουν, ενώ εκείνην όχι, ρέουσά εστιν αενάως ως από πηγής αστειρεύτου και ζωηφόρου.
Ας βιαζώμεθα εις τα χριστιανικά μας καθήκοντα, ίνα επιτύχωμεν να εορτάσωμεν το αιώνιον Πάσχα, πλησίον του Χριστού μας και να Τον βλέπωμεν πρόσωπον προς πρόσωπον προς μακαρίαν απόλαυσιν χωρίς να την διακόπτουν πλέον πειρασμοί και απογνώσεις.

Επιστολή 10η

Σας έστειλα μίαν επιστολήν, όπου έγραφα ολίγα περί παραδείσου, πιστεύω πως θα χαρήκατε. Αχ, και που να βλέπατε ολίγον από τον παράδεισον! Και να ακούγατε και κάτι από ό,τι ψάλλουν οι γλυκείς άγγελοι, που λάμπουν από φως ουράνιον και ευωδιάζουν παραδεισένια! Αχ, τι ομορφιά και τι κάλλος! Δυστυχώς ημείς έχομεν μεσάνυκτα από όλα αυτά. Εκεί λάμπουν όλα από ευτυχίαν χωρίς μέτρον. Και ο θρόνος του Χριστού τι σου λέγει! Κάθεται ο Δεσπότης Χριστός επί θρόνου και από το φως Του δεν ημπορεί κανείς να διακρίνη το ιερόν και γλυκύτατον πρόσωπόν Του. Α! τι γλύκα και τι ομορφιά! Τι ωραιότερον τούτου! Αυτός είναι πραγματικός παράδεισος, η θεωρία του προσώπου του Ιησού μας! Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη Αναστάσει σου.
Ω, βάθος σοφίας Θεού! Ω μυστήρια της τρισηλίου Θεότητος! Μακάριος όστις ταπεινώση τον εαυτόν του ως το παιδίον υπακούων εν ακακία ψυχής εις όλα τα προστασσόμενα δι’ αγάπην Θεού! Και αλλοίμονον εις εκείνον ο οποίος θα κρατήση τον εγωϊσμόν του, ως εγώ, οποίων θείων δωρεών θα στερήση τον εαυτόν του!
Τρέξατε, παιδιά μου, με ταπείνωσιν, να φθάσετε τον δι’ ημάς ταπεινώσαντα εαυτόν Κύριον, γλυκύτατον, φιλούμενον και εράσμιον Χριστόν μας, το φως της πτωχής μας ψυχής. Βλέπετε τι ομορφιά μας περιμένει! Να βλέπατε τι ωραία που είναι! Τα πάντα θα παραβλέπατε, σκουπίδια θα εγίνεσθε, μόνον να μη στερηθήτε όσα μας έχει ετοιμάσει η γλυκειά αγάπη του Ιησού μας! Τέτοια μας έλεγε ο Γέροντάς μου και σας τα μεταφέρω, δια να γλυκανθήτε, τελειώνω, συγχωρήσατέ με!


Επιστολή 11η

Σκέπτομαι και πάλιν, εγώ δεν είμαι δια τον παράδεισον, διότι τα έργα μου με προειδοποιούν, ότι μόνον δια την κόλασιν είμαι.
Ο Απόστολος Παύλος μας ομιλεί δια τον παράδεισον πολύ ωραία. Αυτός ηρπάγη μέχρι τρίτου ουρανού και είδε τα κάλλη της βασιλείας των ουρανών και εξεστηκώς ανεφώνησε: Πόσον ωραία και πάγκαλος είναι η βασιλεία του Θεού, όπου δεν συγκρίνεται με τίποτε το ωραίον της γης!
Τέτοια ομορφιά έχει ο παράδεισος, που μάτι ανθρώπου δεν ημπόρεσε να ίδη τέτοια ωραιότητα, επίσης αυτί ανθρώπου δεν ήκουσε ποτέ γλυκυτέρας υμνωδίας, καθ’ ότι εις τον παράδεισον ψάλλουν αγγελικαί χορωδίαι, ασυγκρίτως γλυκύτερα από τα πιο καλλίφωνα αηδόνια!
Συνεχίζων ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι ουδέποτε συνέλαβεν ο άνθρωπος με την γνώσιν του το τι έχει ετοιμάσει ο Θεός δια τα παιδιά Του εις τον ουρανόν, εις τον παράδεισον. Πράγματι είναι αλήθεια ότι, εάν εγνωρίζαμεν τας πνευματικάς απολαύσεις του παραδείσου, εις πάντα θα εκάναμεν υπομονήν, όπως τον κερδίσωμεν, ενώ τώρα λόγω αγνωσίας πράττομεν τα αντίθετα και ούτω φεύγομεν μακράν Αυτού!
Ω, και να ηξεύραμεν τι είναι ο παράδεισος! Νους ανθρώπου δεν δύναται να συλλάβη το μέγεθος της ωραιότητος αυτού! Εκεί ψάλλουν οι χοροί των αγγέλων και των αγίων ψυχών χωρίς τέλος. Ένα Πάσχα αιώνιον, ατέρμον!
Εκεί αι ψυχαί συνομιλούν με αγαλλίασιν, συζητούν το πώς διήλθον εις αυτήν την ματαίαν ζωήν και πόσον ο Θεός τους εβοήθησε και διέφυγαν την κόλασιν και κατέπαυσαν εις αυτόν τον μακάριον τόπον του Θεού! Ατελειώτους ευχαριστίας αναπέμπουν εις τον Θεόν δια την μεγίστην ταύτην ελεημοσύνην Του, της αποκτήσεως του παραδείσου!
Ο παράδεισος τι είναι; Είναι τόπος γεμάτος άνθη αμάραντα, μεστός αρωμάτων θείων, απόλαυσις αγγελική, ζωή πασχαλινή, έρως θείος, ακατάπαυστος δοξολογία του Θεού και βιοτή αιώνιος!
Δια τούτο λοιπόν αξίζει να αγωνισθώμεν, και τι είναι ο δικός μας αγών, εμπρός εις αυτόν τον «μυθικόν»--τρόπος του λέγειν—παράδεισον!
Αχ, Παράδεισε, τι όμορφος που είσαι! Τα κάλλη σου με θέλγουν, με κάνουν άλλον άνθρωπον. Διατί όμως να μη προσπαθώ αγωνιζόμενος καλώς να σε κερδίσω;
Θεέ μου, Κύριέ μας, γλύτωσέ μας από την χειρίστην υπερηφάνειαν, ώστε με οδηγόν την αγίαν ταπείνωσιν, να γίνωμεν οι κάτοικοι του γλυκυτάτου Παραδείσου! Αμήν, γένοιτο.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλο