Σύγχρονες μαρτυρίες. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Σύγχρονες μαρτυρίες

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἐφαρμόσθηκαν ὅλα τά συστήματα βασάνων.
Τό πιό συχνό ξυλοκόπημα γινόταν μέ γροθιές καί μέ τό ρόπαλο. Οἱ τραμποῦκοι εἶχαν γίνει μεγάλοι ἀριστοτέχνες νά μαστιγώνουν στά πιό εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος. Τό τρεχούμενο αἷμα τούς ἐξαγρίωνε περισσότερο. Τούς εἶχουν ξεσχίσει πλευρές, κόκκαλα, ραχοκοκκαλιά. Ἔβλεπες σπασμένα κεφάλια, βγαλμένα μάτια, κατεστραμμένα τύμπανα.
Ἕναν νεαρό τόν σταύρωσαν μέ σχοινιά καί μέ δύο καρφιά στόν τοῖχο. Κατόπιν τόν χτύπησαν στό συκώτι μέχρι πού πέθανε. Ὁ Τσουρκάνου τόν κατέβασε μέ φτυσίματα ἀπό τόν τοῖχο καί τόν ἔσυρε ἔξω, ὅπου οἱ Ἀρχές καί ὁ  διευθυντής ὑπέγραψαν τό πρωτόκολλο τοῦ θανάτου, λόγῳ  καρδιακῆς προσβολῆς.
Σ΄ ἕναν ἄλλο δόθηκε ἀρμυρό νερό νά πιεῖ καί πέθανε μέ φοβερά δεινά. Σέ πολλούς ἄλλους τούς ξερίζωσαν τά νύχια.
 Πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε η κινεζική σταγόνα, δηλαδή ἡ στάλα πού ἔπεφτε στό κεφάλι τῶν θυμάτων ἡμέρα νύχτα μέχρι πού ξετρελαίνοντο. Πολλούς τούς κτυποῦσαν μέ τό ρόπαλο καί τούς στούμπιζαν τά πλευρά καί τό πρόσωπο μέχρι νά λιποθυμήσουν. Ὅσο πιό γνωστό τούς ἦταν τό θῦμα, τόσο πιό ὀδυνηρή ἦταν ἡ ἔνταση τῶν βασάνων.
Ἄλλη μέθοδος ἦταν ἡ στοίβα. Γινόταν μιά στοίβα ἀνθρώπων, ὅπως κάνουν τίς ξύλινες στοίβες στά δάση καί κατόπιν οἱ τραμποῦκοι ἀνέβαιναν ἐπάνω καί χόρευαν, κοπανοῦσαν τά θύματά τους, ἄν καί οὔρλιαζαν ἀπό τόν πόνο. Ὅμως ἀπαγορευόταν νά φωνάξης ἤ νά ἀναστενάξεις. Ἐκεῖνοι πού ἀνέκραζαν ἐτιμωροῦντο. Ἀκόμη ἔφραζαν τά στόματα τους μέ βρώμικα κουρέλια μέ τά ὁποῖα ἔπλεναν τίς τουαλέτες.
Ὁ Τσουρκάνου εἶχε τήν φιγοῦρα τοῦ λιονταριοῦ: Ἐξάπλωνε στό ξύλινο κρεβάτι ἕνα θῦμα, καθόταν δίπλα του καί ἄρχιζε βαθμιαία νά τό  πνίγει. Ἐγνώριζε τόσο καλά τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων ὥστε προσδιόριζε τίς κινήσεις του γιά τόν πνιγμό γιά περισσότερες φορές, ὅσες αὐτός θεωροῦσε ἀναγκαίες μέχρις ὅτου ὁ ἄνθρωπος λιποθυμήσει. Μεταξύ τῶν πρώτων θυμάτων ἦταν καί ὁ  Μπογδανοβίτσι, τόν ὁποῖο ὁ Τσουρκάνου τόν θεωροῦσε σάν ἕνα προσωπικό του ἀντίπαλο.
Κάποιοςεἶχε παρατηρήσει ὅτι σέ χρονιάρες καί σέ νηστήσιμες ἡμέρες (τήν Παρασκευή ἰδιαιτέρως) οἱ «ἀναμορφωμένοι» ἦταν πιό δαιμονισμένοι. Ἔμπρακτα, δέν ὑπῆρχε  καμμιά στιγμή ἀνάπαυσης. Ἄν δέν ἤσουνα στά βάσανα, τότε ἤσουνα θεατής στά βάσανα τῶν ἄλλων.
Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν μέ λεπτά ρόπαλα στά ἀχαμνά τους καί μερικοί ἀπ᾿ αὐτούς πέθαναν κατόπιν. Σέ ἄλλους ξερίζωσαν τά μαλλιά τους τρίχα τρίχα. Τά δόντια τους πηδοῦσαν ἀπό τό στόμα τους σάν φασόλια. Ἄλλους τούς ἐκρέμασαν μέ τά πόδια τους ἐπάνω καί τό κεφάλι κάτω καί τούς βασάνιζαν. Οὔτε ἡ γλῶσσα  τους δέν ξεχάσθηκε ἀπό τά βάσανα.
Ἦταν γνωστή ἡ περίπτωση ἑνός νεαροῦ ὁ ὁποῖος εἶχε βυθισθεῖ μέ τό κεφάλι τόσες φορές στήν τουαλέτα ὥστε ἔπαθε μιά ψυχωτική ἄθλια κατάστασι, ὥστε  κάθε ἡμέρα ἐπήγαινε μόνος του, σέ μιά συγκεκριμένη ὥρα, καί βύθιζε τό κεφάλι του στήν τουαλέτα,  ἐνῶ τό πλῆθος χαχάνιζε.
Ἕνας ἄλλος νεαρός εἶχε ὁμολογήσει:
-Ἔχω φάει τόσες καραβάνες μέ σκατά ὥστε δέν θυμᾶμαι τό νούμερο.Ὅμως ἤμουν εὐχαριστημένος νά μέ πιέζουν νά τρώγω τά δικά μου παρά νά μοῦ δίνουν ἄλλα ἀπό τήν τουαλέτα.
Πολλούς τούς ἀνάγκαζαν νά στέκωνται μόνο στό ἕνα πόδι καί μέ τό ἕνα χέρι ἀνεβασμένο ψηλά. Ἀπαγορευόταν νά κουνηθοῦν. Μ᾿ αὐτό τόν ἀπελπιστικό τρόπο ἀαγκυλωνόταν τό πόδι τους ἀπίστευτα για πολλές ἡμέρες συνεχῶς.
Ἕναν φοιτητή, ὁ ὁποῖος εἶχε ξεπεράσει ὅλα τά ρεκόρ ὀρθοστασίας, βλέποντας τον ὁ Τσουρκάνου ὅτι ἀκόμη ἀντέχει, τόν χτύπησε, ρίχνοντάς τον στό πάτωμα σάν νά ἦταν ἕνα ξερό κούτσουρο. Οἱ μῦς τοῦ σῶματός του εἶχαν σκληρυνθῆ. Δέν ξέρω ἀκριβῶς πόσο διήρκεσε αὐτή ἡ κακουχία, ἀλλά σίγουρα εἶχε πολλές ἡμέρες ὀρθοστασίας στό ἕνα πόδι. Εἶχε μπεῖ τόσο πολύ στό μυαλό του αὐτή ἡ ἰδέα, ὥστε πραγματοποίησε ἕνα ἀπίθανο ρεκόρ.
Ἐάν οἱ κρατούμενοι ἦταν φίλοι μεταξύ τους, οἱ τραμποῦκοι τούς ἀνάγκαζαν ὁ ἕνας νά κτυπᾶ τόν ἄλλον μέ σκληρότητα. Ἐάν ὅμως ὁ ἕνας κτυποῦσε τόν φίλο του ἐλαφρά καί μέ εὐσπλαγχνία, οἱ τραμποῦκοι τόν ξυλοφόρτωναν.

Ἀναβάσεις

  3 Ἰουλίου 2013

 ________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας