Ανάσταση! Ο θρίαμβος της αγάπης του Θεού. Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Βίττη. Μέρος Γ'

Ανάσταση! Ο θρίαμβος της αγάπης του Θεού

Α) Η αγάπη του Θεού

Μέρος Γ'

   Ανάσταση! Ένας μοναδικός θρίαμβος! Ένας θρίαμβος όχι συνηθισμένων διαστάσεων, αλλά θρίαμβος κοσμικώς και χρονικώς αιωνίων διαστάσεων.
   «Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη δε αγαλλιάσθω, εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας αόρατος», γιατί «τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται». «Άγγελοι και άνθρωποι την του Σωτήρος υμνούσι τριήμερον έγερσην». «Λαοί υμνούσι… Πάσχα μέγαν εξανατείλαν υπό του Αναστάντος εκ τάφου Χριστού του ζωοδότου και Λυτρωτού πάσης κτίσεως». «Ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» αναγνωρίζουν το μεγάλο και μοναδικό γεγονός της Αναστάσεως.
 Και δικαιολογημένα ψάλλει η Εκκλησία θριαμβευτικά και με ακράτητον ενθουσιασμό την Ανάσταση. «Ώφθη φως απρόσιτον ημίν, λάμπων από τάφου ωραίος Χριστός ο Κύριος˙ Άδης ηχμαλώτισται, σατάν ηφάνισται, χαίρει του κόσμου τα πέρατα», μέλπει η Εκκλησία του Χριστού.
   Και με το στόμα του μεγαλύτερου ρήτορός της κράζει θριαμβευτικά:
   «Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε.
Μηδείς φοβηθείσθω θάνατον˙ ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο θάνατος… Εσκύλευσε τον Άδην ο κατελθών εις τον Άδην… Ο Άδης επικράνθη… Πού σου θάνατε το κέντρον; Πού σου Άδη το νίκος; Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν Άγγελοι… Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος… Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας».
   Αυτόν τον ενθουσιασμό με παραλήρημα χαράς ανεκφράστου ακράτητο βιώνει η Εκκλησία μας πάντοτε, αλλά ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο της επετείου της Αναστάσεως του Κυρίου. Και τον εκφράζει διαποτισμένον με πίστη απαρασάλευτη και ζώσα με την πλούσια και ασύγκριτη υμνολογία της.
Αυτόν τον θρίαμβο εξυμνεί εκφράζοντας τα θεία και ουράνια αισθήματά της, καλώντας σε συμμετοχή τους πάντες, ιδιαίτερα όμως ετούτες τις ημέρες όλους τους πιστούς της. Και τους καλεί να συμμετάσχουν σε αυτά όχι για να προκαλέσει στις ψυχές κάποια έντονα στιγμιαία ιερά συναισθήματα, αλλά μόνιμα βιώματα και πεποιθήσεις εσωτερικές ακλόνητες και οδηγητικές της πορείας μέσα στη ζωή του καθενός.
Βιώματα εν πίστει, που να διαποτίζουν ολόκληρη την ύπαρξη, ώστε να αποτελούν όλο και πιο αποφασιστικά και με συνέπεια αποδοχή της καινής ζωής, που εμπνέει ο κενός τάφος ως μάρτυρας σιωπηλός μεν, αλλά αναμφίλεκτος, της αναχωρήσεως από αυτόν του προσωρινού Ενοίκου του, που αναχώρησε στο ολόφωτο βασίλειο του ουρανού ως ταυτόχρονα φορεύς και της εξαγιασμένης ανθρώπινης φύσεως της ενωμένης αχώριστα με τη θεϊκή του φύση.

Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Βίττη

Εμείς και η αγάπη μας

Εκδόσεις Μονής Οσίου Γρηγορίου

Άγιον Όρος 2012

(σελ. 65-68)

Επιμέλεια και μεταφορά στο Διαδίκτυο  Αναβάσεις

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα πατώντας   Εμείς και η αγάπη μας