Ἱερομόναχος Χρυσόστομος Γρηγοριάτης. Μέρος Δ

  Ἱερομόναχος Χρυσόστομος Γρηγοριάτης
(+1933-1992)
Μέρος Δ'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Μέ τόν ἴδιο δυναμισμό ἐργάσθηκε ἀρκετά χρόνια καί στούς Κήπους τοῦ Ἀμπελιοῦ τῆς Μονῆς. Δέν ἐγνώριζε ἀπό κοπώσεις καί ἀναπαύσεις. Τόσον ὁ Γέροντας μας ὅσο καί οἱ Πατέρες τῆς Γεροντικῆς Συνάξεως αἰσθάνοντο ἱκανοποίησι καί ἐδόξαζον τόν Θεό γιά τήν ἐπιτυχῆ διακονία τοῦ π. Χρυσοστόμου, ὅπου καί ἄν ἐπέρασε.
Καί ἦλθε ἡ ἀναπάντεχη γιά ὅλους  μας ὥρα τῆς ὁριστικῆς του ἀναχωρήσεως ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Ἦτο τό ἔτος 1992. Διακονοῦσε τά χρόνια ἐκεῖνα στούς Κήπους τοῦ Ἀμπελιοῦ τῆς Μονῆς μέ ὑπεύθυνο διακονητή τόν ἱερομ. π. Βαρνάβα. Ἀπό τά μέσα Ἰουλίου τοῦ παρουσιάσθηκαν δύο ἐλαφρά στήν ἀρχή προβλήματα.
Ἄρχισε νά μειώνεται ἡ ὅρασίς του καί νά αἰσθάνεται πόνους στό κεφάλι του. Ὁ ἀδελφός τῆς Μονῆς μας, ἰατρός ἱερομ. π. Δημήτριος διεπίστωσε ἀπό τήν ἀρχή τί συμβαίνει. Διέγνωσε κακοήθη ὄγκο στόν ἐγκέφαλο μέ ἀποτέλεσμα νά μεταβῆ ἔξω ἐσπευσμένως γιά χειρουργική ἐπέμβασι.
Ἐπειδή ἦτο χαριτωμένος καί ἀστεῖος τύπος, δέν δειλίασε νά εἰπῆ καί στόν χειροῦργο γιατρό του ὅτι τόν προσκαλεῖ στήν κηδεία του καί νά εἰδοποιηθῆ ὁ Οἰκονόμος τῆς Μονῆς μας νά τοῦ ἀνοίξη τόν τάφο!
Μετά τήν ἐγχείρησι ἐφάνη κάποια βελτίωσις, ἀλλά χωρίς ὑπαναχώρησι τοῦ προβλήματος. Ἐπέστρεψε στήν Μονή μας. Τό φῶς τῶν ματιῶν του καθημερινά ὅλο καί χειροτέρευε. Ἐζήτησε ἀπό τόν Γέροντά μας νά μεταβῆ στά πέριξ τῆς Μονῆς παρεκκλήσια νά χαιρετίση τούς Ἁγίους Προστάτες τους.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντος, τόν ἐπῆρα καί τόν συνώδευσα γιά τό τελευταῖο προσκύνημά του στό Ἡσυχαστήριο τῶν Ἁγίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων καί τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Σέ καθένα ἀπ᾿ αὐτά ἔκανε μερικά κομποσχοίνια μετρώντας τα μέ μικρά χαλικάκια. Κατόπιν τόν βοήθησα καί κατεβήκαμε στό Μοναστήρι μας.
Οἱ πόνοι, λόγῳ τοῦ καρκίνου τοῦ ἐγκεφάλου, δυνάμωσαν ἀπελπιστικά. Καί πάλι στό νοσοκομεῖο Ἀχέπα τῆς Θεσσαλονίκης. Ὁ γιατρός του διεπίσωσε τήν σοβατότητα τῆς ὑγείας του καί ἀνεκοίνωσε στούς συνοδούς του, ὅτι εἶναι ματαία κάθε ἄλλη ἐγχείρησις καί θά πρέπει νά ἐπιστρέψη στήν Μονή περιμένοντας τό μοιραῖο.
Ἔτσι μέσα σέ διάστημα τεσσάρων μηνῶν ὁ ἀκαταμάχητος καί ἀκαταπόνητος παπᾶ Χρυσόστομος νικήθηκε καί ἔπεσε γιά πρώτη φορά στό κρεββάτι. Ἀρκεῖ νά σκεφθῆ κανείς ὅτι δέν εἶχε πιῆ στήν ζωή του οὔτε μία ἀσπιρίνη. Ἤπιε ὅμως τώρα μιά γιά πάντα τό πικρό τοῦ θανάτου ποτήριο καί μάλιστα γεμᾶτο.
 Λέγω γεμᾶτο, διότι οἱ πόνοι τίς τελευταῖες ἡμέρες ἦσαν ἀβάστακτοι. Νομίζοντας ὅτι θά ἀνακουφισθῆ κρατοῦσε μέ τά ἀτσαλένια χέρια του τά  σιδερένια κάγκελλα τοῦ κρεββατιοῦ του μέ τόση δύναμι πού ἦτο ἀδύνατον νά τοῦ τά βγάλουμε. Τοῦ ἔδιναν οἱ γιατροί συνεχῶς ἰσχυρά παυσίπονα μέχρι νά τελειώση.
Τό τέλος του τό περίμενε λέγοντας καί  τά χαριτωμένα ἀστεῖα του, ὡσάν νά ἔπασχε ἄλλος ἀντί αὐτοῦ! Περιέπαιζε τό φοβερό τοῦ θανάτου μυστήριο καί ἐνόμιζε κανείς ὅτι βαδίζει γιά πανήγυρι. Ναί, πράγματι μετέβαινε στήν πανήγυρι τῶν Πρωτοτόκων ἐν Οὐρανοῖς! Καί ἀντί νά τόν παρηγοροῦν οἱ παρευρισκόμενοι Ἀδελφοί του, διασκέδαζε ὁ ἴδιος τήν θλῖψι καί τήν κατήφειά τους.
Στίς 19 Νοεμβρίου 1992, μετά ἀπό κῶμα ὀλίγων ὡρῶν, παρέδωσε τήν ψυχή του στά χέρια τοῦ Δικαιοκρίτου Θεοῦ, παρόντος  τοῦ ἁγίου Γέροντος τῆς Μονῆς μας καί πολλῶν Πατέρων.
Ἰδού τί ἔγραψε ὁ σεβαστός μας Γέροντας στό περιοδικό τῆς Μονῆς μας "Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος" τοῦ 1993 γιά τόν μακαριστό παπᾶ Χρυσόστομο:  "Στίς 19-11-1992 ἀπῆλθε πρός Κύριον ὁ ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας Ἱερομόναχος Χρυσόστομος σέ ἡλικία 59 ἐτῶν.
Ἡ σύντομη, ἀλλά ὀδυνηρή ἀσθένειά του τόν ἐδοκίμασε ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ. Ὁ π. Χρυσόστομος ἀπεδείχθη ὄντως καθαρό χρυσάφι. Ἡ θαυμαστή του ὑπομονή καί ἡ ἀδαμάντινη καρτερία στούς φρικτούς πόνους τῆς ἀσθενείας, μέχρι σημείου πού νά μή ἀκουσθῆ ὁ παραμικρός γογγυσμός ἀπό τά χείλη του, φανέρωσαν τήν κρυφή ἀρετή του.
Εἶχε ζήσει ἀθόρυβα, ταπεινά. Ἀγαποῦσε τόν ναό, τίς ἀκολουθίες, τήν εὐταξία στήν Ἐκκλησία, τήν τήρησι τοῦ Τυπικοῦ. Ἦταν εὐλαβής καί προσεκτικός λειτουργός.
 Ἔδειχνε πολλή ἀγάπη πρός ὅλους, ἰδίως πρός τούς ἀρχαρίους μοναχούς. Μέ χαριτωμένα ἀστεῖα διασκέδαζε τούς λογισμούς των καί τούς παρηγοροῦσε. Πρός τούς ἄλλους ἦταν ἐπιεικής, ἐνῶ πρός τόν ἑαυτό του αὐστηρός. Κατέβαλλε ὑπεράνθρωπους σωματικούς κόπους ὑπηρετώντας στά διάφορα διακονήματα καί ἐκτός αὐτῶν.
 Ἄφησε μνήμη  εὐλαβοῦς ἱερομονάχου καί γενναίου ἀθλητοῦ τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Γιά τόν ἀείμνηστο παπᾶ-Χρυσόστομο ταιριάζει τό γραφικό: "Τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ".

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό