Ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης Ἱεραπόστολος τοῦ Κογκό. Μέρος ΣΤ'

 Ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης

 Ἱεραπόστολος τοῦ Κογκό

(1942-1989)

Μέρος ΣΤ'

  Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ὁ π. Κοσμᾶς ἄφησε μνήμη φλογεροῦ καί ἀκαμάτου ἱεραποστόλου. Μέ τό αἷμα του ἐπεσφράγισε τήν μαρτυρική ζωή του καί ἐτάφη κοντά στούς ἀδελφούς του πού ἀγάπησε. Βρῆκε, ὅταν ἀνέλαβε τό ἔργο ἕνα ἱερέα καί 10 ἐνορίες μέ μερικές ἑκατοντάδες βαπτισμένους ἀφρικανούς.
Στά δέκα χρόνια τῆς ἱεραποστολικῆς ἐργασίας του ἄφησε 14 ἱερεῖς, δύο διακόνους, 15000
βαπτισμένους, 13 κτισμένες ἐκκλησίες, 35 λασποκαλύβες-ἐκκλησίες, 55 ἐνορίες, μία πλουσιώτατη φάρμα, ἕνα  πανεύφορο κτῆμα στό χωριό Φουγκουροῦμε, δύο οἰκοτροφεῖα, μία τεράστια ἀποθήκη, ἕνα δημοτικό σχολεῖο στό Κολουέζι καί τρία σέ χωριά, ἕνα Μοναστήρι καί τούς κοιτῶνες (δύο πύργοι) τῶν ἱεραποστόλων.
Τό κουρασμένο σῶμα τοῦ π.  Κοσμᾶ ἀναπαύεται τώρα στήν Ἀφρικανική γῆ.  Εἶναι ὁ σπόρος πού ἔπεσε,  ὁ ὁποῖος,  ἐάν δέν πέση,  δέν θά καρποφορήση.  Μέ συγκατάθεσι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Μετανοίας του περέμεινε τό σῶμα του κοντά στούς ἀνθρώπους πού ἀγάπησε.  Ἐξεπλήρωσε τό καθῆκον του καί τήν ὑπόσχεσί του.  Διότι πολλές φορές μᾶς εἶχε πεῖ ὅτι ὁ ἱεραπόστολος πρέπει νά πέση ἐπί τῶν ἐπάλξεων τοῦ ἀγῶνος μέχρι τῆς τελικῆς νίκης.
Ἕνα κομμάτι ἀπό τήν τελευταία ἐπιστολή του πού ἔστειλε στόν σεβαστό Γέροντά μας θά καταθέσω ἐδῶ.  Τήν ἐλάβαμε δέκα ἡμέρες μετά τήν κοίμησί του.  Δείχνει τό ἀπτόητο καί ἀκατάβλητο τοῦ φρονήματός του,  ἀλλά καί τήν πεποίθησί του ὅτι ἡ προσέλευσις τόσων ἀνθρώπων στήν Ἐκκλησία θ᾿ ἀποβῆ εἰς συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν του. 
"Σεβαστέ μας Γέροντα,  Πατέρες καί Ἀδελφοί,  εὐλογεῖτε!  Ὁ ἀγῶνας συνεχίζεται μέ τίς εὐχές σας.  Δόξα τῶ Θεῶ!  Σώζονται ἄνθρωποι!  Παρά τήν ἁμαρτωλότητά μας,  ὁ Θεός μᾶς ἀνέχεται καί μᾶς χρησιμοποιεῖ στό ἔργο Του.  Ἄς εἶναι δοξασμένος.  Εὐλογεῖτε!  Τά τέκνα σας Ἱερομόναχος   Κοσμᾶς καί μοναχός  Κύριλλος".
Ἡ Ἱερά Μονή μας,  μετά τήν κοίμησι τοῦ Ἀδελφοῦ μας π.  Κοσμᾶ,  ἀπέστειλε μετά ἀπό θερμή παράκλησι τοῦ Μητροπολίτου Κεντρώας Ἀφρικῆς κυροῦ  Τιμοθέου,  τόν ἱερομόναχο π.Μελέτιο, ὁ ὁποῖος συνεχίζει μέ τόν ἴδιο ἐνθουσιασμό  μέχρι σήμερα τό ἀρξάμενο ἔργο τοῦ προκατόχου του.
Προσωπικότητες σάν τόν μακαριστό π.Κοσμᾶ εἶναι σπάνιες στό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.  Ἡ φλόγα τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων τόν ὠθοῦσε σέ τολμηρά καί δυσκατόρθωτα ἔργα. 
Πολεμήθηκε σκληρά τόσο ἀπό τίς ἀρρώστειες καί συνθῆκες τοῦ τροπικοῦ κλίματος,  ὅσο κι ἀπό κακοπροαίρετους ἀνθρώπους τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Κογκό.  Τίποτε τό ἐπίγειο δέν τόν φόβισε,  παρά μόνο ἡ ἁμαρτία καί ἡ  μή σωστή  ἐπιτέλεσις τοῦ θείου θελήματος.
Πίστευε ὅτι τό ἔργο δέν εἶναι δικό του.  Ἔλεγε: "Ἐάν τό ἔργο εἶναι δικό μου, θά καταστραφῆ,  ἐνῶ ἐάν εἶναι τοῦ Θεοῦ θά ἐπιζήση καί θά τό ἀναλάβη ἡ Ἐκκλησία,  μετά τόν θάνατό μου".
Ἔβλεπε ὅτι δέν νοεῖται ἐξάπλωσι τὴς Ὀρθοδοξίας,  χωρίς τήν ἵδρυσι μοναστικῶν Κέντρων.  Γι᾿  αὐτό ἕνα ἀπό τά πρῶτα του ἔργα ἦταν ἡ ἵδρυσι τῆς γυναικείας Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τό Ἡσυχαστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος γιά περισυλλογή καί προσευχή τοῦ ἰδίου καί τῶν συνεργατῶν του.
Ὁ Θεός,  τοῦ ὁποίου οἱ βουλές εἶναι ἀνεξιχνίαστες,  δέν ἔπαυσε νά σηματοδοτῆ τήν παρουσία Του διά ἐνεργειῶν τοῦ π.  Κοσμᾶ καί μετά τόν θάνατό του.
Πολλά  θαυμαστά περιστατικά ἔχουν δημοσιευθῆ στό βιβλίο πού ἐκδόθηκε ἀπό τόν ἱεραποστολικό  Σύλλογο Θεσσαλονίκης μέ τίτλο: "Μέγας εἶ Κύριε,  καί θαυμαστά τά ἔργα Σου".  Ὀλίγα ἀπό τά ἀδημοσίευτα θά παραθέσω ἐδῶ πρό τιμήν τοῦ μακαριστοῦ Ἀδελφοῦ μας καί θά τελειώσω.
1. Ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας τῆς Ἀναλήψεως τοῦ χωριοῦ Κανιάμα,  ὀνόματι Σεραφείμ Ἰλούνγκα,  μᾶς διηγεῖται: "Τόν Αὔγουστο τοῦ 1989 γέννησε ἡ γυναῖκα μου.  Μετά ἀπό 40 ἡμέρες ἀναρωτιώμουν τί ὄνομα νά δώσω στό παιδί μου.  Τήν νύκτα ἦλθε στόν ὕπνο μου ὁ π.  Κοσμᾶς καί μοῦ εἶπε: "Νά δώσης τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ".
2. Ὁ ἴδιος πάλι μᾶς διηγεῖται: "Δύο χρόνια μετά τόν θάνατο τοῦ π. Κοσμᾶ,  δηλ.  τό 1991,  ἀρώστησα κι ἔφυγα ἀπό τό Λουμπουμπάσι,  ὅπου σπούδαζα,  γιά τό χωριό μου Κανιάμα.  Ἕνα βράδυ εἶδα στό ὄνειρό μου ὅτι ἦλθε κοντά μου ὁ π.  Κοσμᾶς καί μοῦ εἶπε: "Γνωρίζω τήν ἀρρώστεια σου καί ἦλθα νά σέ θεραπεύσω".  Ἐγώ νόμιζα ὅτι εὑρισκόμουν μέσα στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κολουέζι.  Ἐκεῖνος τότε μέ ἐφώναξε:
-Σεραφείμ,  ἔλα ἔξω καί βγάλε τό ὑποκάμισό σου.
Τό ἔβγαλα καί εἶδα ὅτι ἔβγαινε ἀκαθαρσία ἀπό τό στῆθος μου.
Ξύπνησα καί  αἰσθανόμουν τελείως καλά.  Τό εἶπα στή γυναῖκα μου τήν Θεμελίνα καί σέ ἄλλους φίλους καί ἀδελφούς.  Ὅλοι μας ἐδοξάσαμε τόν Θεό γιά τόν π.Κοσμᾶ πού βρῆκε παρρησία ἐνώπιόν Του.  Ἀπό τότε δέν ἀρώστησα πάλι.
3. Ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας τῶν ἁγίων Θεοδώρων τοῦ χωριοῦ  Μουσονόϊ, ὀνόματι Συμεών,  μᾶς διηγήθηκε τά ἑξῆς: "Ὁ μακαριστός διδάσκαλος καί πνευματικός μας πατέρας,  ὁ παπᾶ Κοσμᾶς,  κάθε χρόνο ἐπισκέπτεται τά παιδιά τῆς ἐνορίας μας,  ἡλικίας ἑπτά,  ὀκτώ,  καί ἐννέα χρονῶν τήν ἡμέρα τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου,  τήν 27ην Ἰανουαρίου. Μᾶς ἐλύπησε τό γεγονός καί πολύ στενοχωρηθήκαμε,  ὅταν μᾶς εἶπαν τά παιδιά μας,  ὅτι τό ἔτος 1996 δέν τά ἐπισκέφθηκε".
4. Στήν παραπάνω Ἐνορία συνέβη καί τό ἑξῆς γεγονός πού ἔχει σχέσι μέ τόν π.Κοσμᾶ.  Καί αὐτή τήν ἱστορία μοῦ τήν εἶπε ὁ Κατηχητής Συμεών.
Ἕνα παιδί,  μιᾶς ὀρθοδόξου οἰκογενείας,  ὁ Σταμάτιος,  ἀρώστησε βαρειά.  Ὁ πατέρας του παρακαλοῦσε τόν Θεό μέ δάκρυα νά τόν λυπηθῆ.  Μιά νύκτα εἶδε στόν ὕπνο του τόν π.Κοσμᾶ,  ὁ ὁποῖος καί τοῦ εἶπε: "Πᾶμε στό σπίτι σου".  Ἀφοῦ πῆγαν τόν παρηγόρησε ὁ π.  Κοσμᾶς λέγοντάς του: "Μή κλαῖς.  Τό παιδί σου ἀπό τώρα εἶναι καλά".  Πράγματι τώρα ὁ Σταμάτιος εἶναι δέκαπεντε ἐτῶν.  Ἀπό τότε πού τόν ἐπισκέφθηκε ὁ π.Κοσμᾶς,  δέν ἀρώστησε πάλι.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό