Ἡ παρακολούθηση καί ἡ διόρθωση τῶν παιδιῶν ἀπό τούς γονεῖς. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ παρακολούθηση καί ἡ διόρθωση τῶν παιδιῶν «ἐν εἰρήνῃ».

«Μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές εἶναι ἡ διάκριση» μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Ἡ διάκριση εἶναι μεγάλη τέχνη. Εἶναι ἰδιαίτερα πολύτιμη γιά τόν παιδαγωγό καί τούς γονεῖς. Ἐκεῖνος πού ἀσκεῖ τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς, θά πρέπει νά ἔχει μία ἔνταση προσοχῆς, ἀλλά πρό πάντων, προσευχῆς γιά τόν παιδαγωγούμενο. Οἱ γονεῖς θά πρέπει νά προσέχουνε καί τήν παραμικρή ἐκδήλωση τῶν παιδιῶν καί νά προσεύχονται συνεχῶς γι’ αὐτά.

Δέν πρέπει νά διορθώνουν ὅλα τά λάθη, ἀλλά νά τά προσέχουν ὅλα. Τό τί κάνει τό παιδί, τό πῶς ἐνεργεῖ σέ κάθε περίσταση, θά πρέπει νά τό παρακολουθοῦνε χωρίς συνεχῶς νά τό μαλώνουνε.
 Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Θά πρέπει μέ διάκριση, προσοχή καί προσευχή νά διορθώνουν μόνο τά πιο βασικά. Ἀλλιῶς, ὅταν γιά τό παραμικρό τοῦ κάνουν παρατήρηση, ὄντως, λειτουργοῦν καταπιεστικά καί παροργίζουν τό παιδί.
Μετά εἶναι πολύ φυσικό νά τούς πεῖ:
-Ἀμάν πιά δέν σᾶς ἀντέχω ἄλλο. Φτάνει.
Τό παιδί μέ τίς συνεχεῖς παρατηρήσεις, μέ τίς ἀσταμάτητες ἐπιπλήξεις, πού μπορεῖ νά εἶναι καί δυσανάλογες πρός τό σφάλμα, στενοχωρεῖται, ταράσσεται, θυμώνει καί ἀντιδρᾶ.
Οἱ καλοί γονεῖς θά ἐπισημαίνουν τά πιό καίρια ἀπό τά σφάλματα καί γι’ αὐτά μόνο θά τοῦ ὀμιλοῦν μέ διάκριση.

Δέν πρέπει τό παιδί νά παρωθεῖται στό νά ὀργισθεῖ. Ἄν τό παιδί ταραχθεῖ καί θυμώσει, τότε δέν μπορεῖ νά ἀκούσει τίποτα. Τότε, δέν εἶναι δυνατόν, πλέον, νά τοῦ ἀσκηθεῖ καμμία ἀγωγή μέσῳ τῶν συμβουλῶν. Γι'αυτό, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει: «οἱ γονεῖς μή παροργίζετε τά τέκνα ἡμῶν».

Ἡ σημασία τῆς προσευχῆς στήν «ἐν εἰρήνῃ» ἀγωγή.
Ἐπίσης, ἔχει τεράστια σημασία, τό πῶς ὁ γονιός θά πεῖ στό παιδί αὐτό πού πρέπει…Θά τοῦ ὀμιλήσει, ἀφοῦ πρῶτα κάνει προσευχή, ἀφοῦ ζητήσει τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ὁμιλήσει, ὅπως πρέπει. Θά πρέπει νά κάνει, ὅ,τι κάνει, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ παιδιοῦ.
Θά πρέπει, ὁ πατέρας ἤ ἡ μητέρα, ἐπίσης, νά προσευχηθεῖ, γιά νά δεχθεῖ τό παιδί ἐκεῖνα, πού πρόκειται νά τό συμβουλεύσουν, χωρίς νά ταραχθεῖ.
Ὅταν ὁ γονιός προσεύχεται καί μετά μιλάει, τότε τό παιδί τόν ἀκούει πολύ διαφορετικά, μέ πολύ εὐμένεια καί καλή διάθεση. Ἀξίζει νά δοῦμε τό γιατί.
Πρῶτα-πρῶτα, ἀφοῦ προηγήθηκε προσευχή, ὁ γονιός δέν κάνει τό θέλημά του ἐκείνη τήν ὥρα… Παίρνει τήν φώτιση-καθοδήγηση ἀπό τόν Θεό, κάνει ὑπακοή στόν Θεό καί μιλάει στό παιδί.
Ἐπίσης, δέν λέει πλέον δικά του λόγια, ἀλλά αὐτά πού τοῦ διδάσκει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τά λόγια αὐτά εἶναι φορτισμένα μέ τήν Θεία Χάρη γι'αυτό καί δέν προκαλοῦν ἀντίδραση, ἀλλά φέρνουν εἰρήνη τόσο στόν ἀκροατή ὅσο καί στόν ὀμιλητή. Αἰσθάνεται τό παιδί ὅτι ὁ πατέρας του καί ἡ μάνα του τό ἀγαποῦν πραγματικά ἐν Χριστῷ.
Ἄν ὁ γονιός μιλήσει χωρίς προσευχή, ἐνεργεῖ ἐγωιστικά. Τότε, μιλάει συνήθως ταραγμένα καί ταράσσει ἐπίσης καί τό παιδί. Γενικά, πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι, καθετί πού κάνουμε χωρίς προσευχή, αὐτό εἶναι ἔργο πού ξεκινάει ἀπό ἐμᾶς. Ἅρα, εἶναι ἔργο ἐγωιστικό, ἔργο χαμένο. Ὅσο «καλό» κι ἄν φαίνεται ἐξωτερικά, στήν πραγματικότητα δέν εἶναι καλό.

Ὁ Χριστός-Εἰρήνη θά πρέπει νά εἶναι, γιά μᾶς προσωπικά, τό Α καί τό Ω.
Ποιό εἶναι ἀληθινά καλό ἔργο; Καλό εἶναι τό ἔργο, πού ξεκινάει ἀπό τόν Θεό, δηλ. ἀρχίζει μέ προσευχή· συνεχίζεται μέ προσευχή καί τελειώνει ἐπίσης μέ προσευχή. Οὐσιαστικά, τό ἔργο αὐτό εἶναι τοῦ Θεοῦ, τῆς Θείας Χάρης καί ὄχι δικό μας.
Αὐτά εἶναι τά «καλά μας ἔργα», γιά τά ὁποῖα μίλησε ὁ Κύριος καί τά ὁποῖα, ὅταν δοῦν οἱ ἄνθρωποι θά δοξάσουν τόν Πατέρα Μας τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.Τό κάθε ἔργο μας πρέπει νά ξεκινάει μέ προσευχή- ἀναφορά μας στόν Θεό.
 Ὅ,τιδήποτε κάνουμε, θά πρέπει νά ἔχει ἀρχή-ἀφορμή τόν Θεό, νά πραγματοποιεῖται σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχει ὡς τέλος-σκοπό πάλι τόν Θεό. Τότε εἶναι ὁ Χριστός τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος ὅλων.


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.com