Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας 2) Ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἀτεκνίας

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 2ον

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας

Mιὰ φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

-Δὲν φθάνει νὰ ἀγαπάη κανεὶς τὸν ἄλλον·  πρέπει νὰ τὸν ἀγαπάη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.

Ἡ μάνα ἀγαπάει τὰ παιδιά της περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό της.  Μένει νηστικιά, γιὰ νὰ ταΐση τὰ παιδιὰ της, ἀλλὰ νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπὸ ἐκεῖνα.  Τὰ παιδάκια τρέφονται ὑλικὰ καὶ ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τὴν ὑλικὴ γεύση, ἐνῶ αὐτὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση.

Μιὰ κοπέλα, πρὶν παντρευτῆ, μπορεῖ νὰ κοιμᾶται μέχρι τὶς δέκα τὸ πρωὶ καὶ νὰ θέλη καὶ τὸ γάλα της νὰ τὸ ἑτοιμάζη ἡ μάνα της.  Βαριέται νὰ κάνη καμμιὰ δουλειὰ.  Τὰ θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νὰ τὴν περιποιοῦνται. Ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν πατέρα, καὶ ἐκείνη νὰ ἔχη τὸ χουζούρι της.

Ἐνῶ ὑπάρχει στὴν φύση της ἡ ἀγάπη, δὲν ἀναπτύσσεται, γιατὶ συνέχεια δέχεται βοήθεια καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὴν μάνα της, ἀπὸ τὸν πατέρα της, ἀπὸ τὰ ἀδέλφια της. Ἀπὸ τὴ στιγμή ὅμως ποὺ γίνεται μάνα, μοιάζει μὲ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατὶ δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη.  Πρῶτα σιχαινόταν, ὅταν ἄγγιζε κάτι βρώμικο, καὶ ἔπαιρνε μοσχοσάπουνα γιὰ νὰ πλυθῆ.

Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τὸ παιδάκι καὶ πρέπη νὰ τὸ καθαρίση, λὲς καi
πιάνει...μαρμελάδες!  Δὲν σιχαίνεται.  Πρῶτα, ἄν τὴν  ξυπνοῦσες, φώναζε, γιατὶ τὴν ἐνόχλησες. Ὕστερα, ὅταν κλαίη τὸ παιδὶ, ὅλη νύχτα ξενυχτάει καὶ δὲν δυσκολεύεται.  Τὸ φροντίζει καὶ χαίρεται.  Γιατί; Γιατί παύει νὰ εἶναι παιδὶ. Ἔγινε μάνα καὶ ἦρθε ἡ θυσία, ἡ ἀγάπη.

Ἡ μητέρα μάλιστα φθάνει νὰ ἔχη περισσότερη ἀγάπη καὶ θυσία ἀπὸ τὸν πατέρα, γιατὶ στὸν πατέρα δὲν δίνονται πολλὲς εὐκαιρίες, γιὰ νὰ θυσιάζεται.  Βασανίζεται, κοπιάζει περισσότερο μὲ τὰ παιδιά, ἀλλὰ παράλληλα φορτίζεται ἀπὸ τὰ παιδιά. Δίνει-δίνει, γι’ αὐτὸ συνέχεια παίρνει. Ὁ πατέρας οὔτε βασανίζεται τόσο πολὺ μὲ τὰ παιδιά, ἀλλὰ οὔτε φορτίζεται, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀγάπη του δὲν εἶναι ὅση τῆς μητέρας.

Πόσες μητέρες ἔρχονται μὲ κλάματα καὶ μὲ παρακαλοῦν: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, γιὰ τὸ παιδὶ μου».  Τί ἀγωνία ἔχουν!  Λίγοι ἄνδρες μοῦ λένε: «Κάνε προσευχή, παραστράτησε τὸ παιδί μου».  Νὰ, καὶ σήμερα μιὰ μητέρα μὲ τὶ λαχτάρα ἡ φουκαριάρα ἔσπρωχνε τὰ παιδιά της -ὀκτώ εἶχε- καὶ τὰ ἔβαζε στὴν σειρά, γιὰ νὰ πάρουν ὅλα εὐλογία.

Ἕνας πατέρας δύσκολα θὰ τὸ ἔκανε αὐτὸ.  Καὶ ἡ Ρωσία ἀπὸ τὶς μητέρες κρατήθηκε.  Ἡ πατρικὴ ἀγκαλιὰ , ὅταν δὲν ἔχη Χάρη Θεοῦ, εἶναι ξερή. Ἐνῶ ἡ μητρικὴ ἀγκαλιά, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν ἔχη Θεό, ἔχει γάλα.  Τὸ παιδὶ ἀγαπᾶ τὸν πατέρα του καὶ τὸν σέβεται, ἀλλὰ μὲ τὴν στοργὴ καὶ τὴν τρυφερότητα τῆς μητέρας αὐξάνει πιὸ πολὺ ἡ ἀγάπη του καὶ πρὸς τὸν πατέρα.

         Ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἀτεκνίας

Ἡ γυναίκα, ὅταν δὲν ἔχη παιδιά, ἄν δὲν ἀξιοποιήση τὸ θέμα αὐτὸ πνευματικὰ, βασανίζεται.  Τὶ εἶχα τραβήσει μιὰ φορὰ μὲ μιὰ γυναίκα ποὺ δὲν εἶχε παιδιά!  Ὁ ἄνδρας της εἶχε μεγάλη θέση στὴν δουλειά του. 

Αὐτὴ εἶχε σπίτια ποὺ τὰ νοίκιαζε, σπίτι μεγάλο στὸ ὁποῖο ἔμεναν, προίκα μεγάλη, καὶ βαριόταν νὰ πάη στὴν ἀγορὰ νὰ ψωνίζει, βαριόταν νὰ μαγειρέψη, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἤξερε νὰ μαγειρεύη.  Τηλεφωνοῦσε καὶ τῆς ἔφερναν ἕτοιμα φαγητὰ.  Τίποτε δὲν τῆς ἔλειπε, καὶ ὅμως ἦταν βασανισμένη, γιατὶ τίποτε δὲν τὴν εὐχαριστοῦσε. 

 Ὅλη μέρα καθόταν στὸ σπίτι·  τῆς ἔφταιγε τὸ ἕνα, τῆς ἔφταιγε τὸ ἄλλο, βαριόταν τὸ ἕνα, βαριόταν τὸ ἄλλο.  Τὴν ἔπνιγαν μετὰ οἱ λογισμοὶ καὶ ἀναγκαζόταν νὰ παίρνη χάπια.  Ὁ ἄνδρας της ἔπαιρνε δουλειὰ ἀπὸ τὸ γραφεῖο στὸ σπίτι, γιὰ νὰ τῆς κάνη παρέα, καὶ ἐκείνη καθόταν πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του, γιὰ νὰ περνάη τὴν ὥρα της.

 Ὁ ἄνθρωπος τὴν βαριόταν, ἀλλὰ ἔπρεπε ὁ καημένος νὰ κάνη τὴν δουλειά του. Ὅταν τὴν συνάντησα, τῆς εἶπα: «Μὴν κάθεσα ὅλη μέρα μέσα στὸ σπίτι καὶ μουχλιάζεις.  Πήγαινε σὲ κανένα νοσοκομεῖο, νὰ κάνης καμμιὰ ἐπίσκεψη σὲ ἀρρώστους». «Ποῦ νὰ πάω, Πάτερ; μοῦ λέει, δύσκολο μοῦ φαίνεται».  «Τότε θὰ κάνης τὸ ἑξῆς: Θὰ διαβάζης τὴν Πρώτη Ὥρα στὴν ὥρα της, τὴν Τρίτη Ὥρα στὴν ὥρα της[12] κ.λ.π. καὶ θὰ κάνης καὶ καμμιὰ μετάνεια». «Δὲν μπορῶ», μοῦ λέει. «Ἔ, τότε νὰ ἀσχοληθῆς μὲ τὰ Συναξάρια». 

 Τῆς εἶπα νὰ διαβάση τὸν βίο ὅλων τῶν γυναικῶν ποὺ ἁγίασαν , μὲ τὴν σκέψη μήπως ἀπὸ’ κεῖ πάρη κάτι καὶ βοηθηθῆ.  Τρόμαξα νὰ τὴν βάλω σὲ μιὰ σειρὰ, γιὰ νὰ μὴν καταλήξη στὸ τρελλοκομεῖο.  Εἶχε ἄχρηστευθῆ τελείως.  Γερὴ μηχανή, ἀλλὰ μὲ παγωμένα λάδια.

Μὲ ὅλα αὐτὰ θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ καρδιὰ τῆς γυναίκας ἀρχηστεύεται, ὅταν ἡ ἀγάπη ποὺ ἔχει στὴν φύση της, δὲν βρῆ διέξοδο.  Καὶ βλέπεις, ἄλλη μὲ πέντε-ἕξι ἤ καὶ ὀκτώ παιδιά, νὰ εἶναι πάμφτωχη ἡ καημένη καὶ νὰ χαίρεται. Ἔχει καὶ λεβεντιὰ καὶ παλληκαριά.  Γιατί; Γαιτὶ βρῆκε τὸν στόχο της. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση μιὰ περίπτωση.

Ἕνας γνωστὸς μου εἶχε δύο ἀδελφές. Ἡ μίια παντρεύτηκε πολὺ μικρὴ καὶ ἀπέκτησε πολλὰ παιδιά.  Θυσία γινόταν. Ἔρραβε κιόλας καὶ ἔστελνε σὲ φτωχοὺς ἐλεημοσύνες. Ἦρθε πρὸ ἡμερῶν καὶ μοῦ εἶπε: «ἔχω καὶ ἐγγονάκια τώρα!» καὶ σκιρτοῦσε ἡ καρδιάτης. Ἡ ἄλλη δὲν παντρεύτηκε, δὲν ἀξιοποίησε πενυματικὰ καὶ τὸ ἀμέριμνο ποῦ εἶχε καί ἦταν ...μὴν τὰ ρωτᾶς!

Ἕνα ἄχρηστο πράγμα!  Βαριόταν ποὺ ζοῦσε.  Περίμενε ἀπὸ τὴν γριὰ μάνα της νὰ τὴν ἐξυπηρετῆ καὶ εἶχε καὶ παράπονα.  Βλέπετε τὶ γίνεται; Δὲν ἔγινε ἡ ἀλλαγὴ μέσα της, γιατὶ δὲν ἔγινε μητέρα καὶ οὔτε ἀξιοποίησε τὴν ἀγάπη ποὺ ὑπάρχει στὴν γυναικεία φύση, βοηθώντας ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.

Γι’ αὐτὸ λέω ὅτι ἡ θυσία εἶναι ἀπαραίτητη στὴν γυναίκα. Ὁ ἄνδρας, καὶ ἄν ἀκόμη δὲν καλλιεργήση τὴν ἀγάπη, δὲν παθαίνει καὶ μεγάλη ζημιὰ. Ἡ γυναίκα ὅμως, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει, ἄν τυχὸν δὲν τὴν διοχετεύη σωστά, εἶναι σὰν μιά μηχανὴ ποὺ δουλεύει, ἀλλὰ δὲν ἔχει ὑλικὸ νὰ δουλέψη καὶ τραντάζεται καὶ τραντάζει καὶ τοὺς ἄλλους.

12. Ἡ ἀκολουθία τῶν Ὡρῶν τελεῖται πρὸς ἁγιασμὸ τῶν ὡρῶν, στὶς ὁποῖες εἶχε διαιρεθῆ ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴ ἐποχὴ. Ἡ Πρώτη Ὥρα διαβάζεται στὶς 6 π.μ., ἡ Τρίτη στὶς 9 π.μ., ἡ Ἕκτη στὶς 12 τὸ μεσημέρι καὶ ἡ Ἐνάτη στὶς 3 τὸ ἀπόγευμα.



Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 79-82 τοῦ βιβλίου:

    ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

                                 ΛΟΓΟΙ Δ΄    

                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                   ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

    «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ