Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄ «Στὴν διαφορὰ τῶν χαρακτήρων κρύβεται ἡ ἁρμονία τοῦ Θεοῦ»

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος Πρώτο  - Κεφάλαιο 1ον

Γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ οἰκογένεια

«Στὴν διαφορὰ τῶν χαρακτήρων κρύβεται ἡ ἁρμονία τοῦ Θεοῦ»  

Μιὰ μέρα ἦρθε στὸ Καλύβι κάποιος καὶ μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι πολὺ στενοχωρημένος, γιατὶ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν γυναίκα του.  Εἶδα ὅμως ὅτι δὲν ὑπάρχει κάτι σοβαρὸ ἀνάμεσά τους. Ἔχει ἕνα ἐξόγκωμα αὐτός, κάποιο ἄλλο ἡ γυναίκα του, καὶ δὲν μποροῦν πλησιάσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.

  Χρειάζονται λίγο πλάνισμα. Πάρε δύο σανίδες ἀπλάνιστες. Ἡ μία ἔχει σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἕναν ρόζο, ἡ ἄλλη σ’ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο καὶ, ἄν πᾶς νὰ τίς ἑνώσης, μένει ἕνα κενὸ ἀνάμεσά τους. Ἅμα ὅμως πλανίσης λίγο τὴν μιὰ ἀπὸ ἐδῶ, λίγοτὴν ἄλλη  ἀπὸ ἐκεῖ, ἀλλὰ μὲ τὴν ἴδια πλάνη, ἀμέσως ἐφάπτονται[2].

Μοῦ λένε μερικοί ἄνδρες: «Δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν γυναίκα μου  εἴμαστε ἀντίθετοι χαρακτῆρες. Ἄλλος χαρακτήρας ἐκείνη, ἄλλος ἐγώ!   Πῶς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ὁ Θεός; Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ οἰκονομήση μερικὲς καταστάσεις ἔτσι, ὥστε νὰ ταιριάζουν τὰ ἀνδρόγυνα, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ζοῦν πνευματικά;». 

« Δὲν καταλαβαίνετε, τοὺς λέω, ὅτι μέσα στὴν διαφορά τῶν χαρακτήρων κρύβεται ἡ ἁρμονία τοῦ Θεοῦ; Οἱ διαφορετικοί χαρακτῆρες δημιουργοῦν ἁρμονία. Ἀλλοίμονο, ἄν ἤσασταν ἴδιοι χαρακτῆρες! Σκεφθῆτε τί θὰ γινόταν, ἄν λ.χ. καὶ οἱ δύο θυμώνατε εὔκολα·  θὰ γκρεμίζατε τό σπίτι. Ἤ, ἄν καὶ οἱ δύο ἤσασταν ἤπιοι χαρακτῆρες, θὰ κοιμόσασταν ὄρθιοι!  Ἄν ἤσασταν στιγγούνηδες, θὰ ταιριάζατε μέν, ἀλλά θὰ πηγαίνατε καὶ οἱ δύο στὴν κόλααση.
Ἄν πάλι ἤσασταν ἁπλοχέρηδες, θὰ μπορούσατε νὰ κρατήσετε σπίτι; Θὰ τὸ διαλύατε, καὶ τὰ παιδιά σας θὰ γύριζαν στοὺς δρόμους. Ἕνα στραβόξυλο, ἄν πάρη ἕνα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ τους -ἔτσι δὲν εἶναι;- θὰ σκοτωθοῦν ὅμως σὲ μιὰ μέρα!  Γι’ αὐτό, τί γίνεται; Οἰκονομάει ὁ Θεός ἕνας καλός νὰ πάρη ἕνα στραβόξυλο, γιὰ νὰ βοηθηθῆ, γιατί μπορεῖ νὰ εἶχε καλὴ διάθεση, ἀλλὰ νὰ μὴν εἶχε βοηθηθῆ ἀπὸ μικρός».

Οἱ μικροδιαφορὲς τῶν χαρακτήρων τῶν συζύγων βοηθοῦν νὰ δημιουργηθῆ μιὰ ἁρμονικὴ οἰκογένεια, γιατὶ ὁ ἕνας συμπληρώνει τὸν ἄλλον. Στὸ αὐτοκίνητο εἶναι ἀπαραίτητο καὶ τὸ γκάζι, γιὰ νὰ προχωρήση, ἀλλὰ καὶ τὸ φρένο, γιὰ νὰ σταματήση.

Ἄν τὸ αὐτοκίνητο εἶχε μόνο φρένο, δὲν θὰ κουνιόταν, καὶ ἄν εἶχε μόνον ταχύτητες, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταματήση.  Σὲ ἕνα ἀνδρόγυνο ξέρετε τί εἶπα; «Ἐπειδὴ ταιριάζετε, γι’ αὐτὸ δὲν ταιριάζετε!».  Εἶναι καὶ οἱ δύο εὐαίσθητοι. Ἄν συμβῆ κάτι στὸ σπίτι, καὶ οἱ δύο τὰ χάνουν καὶ ἀρχίζουν: «Ὤχ, τί πάθαμε!», ὁ ἕνας «ὤχ, τί πάθαμε!» ὁ ἄλλος. Ὁ ἕνας δηλαδὴ βοηθάει τὸν ἄλλον νὰ ἀπελπισθῆ πιὸ πολύ.  Δὲν μπορεῖ νὰ τὸν τονώση λίγο·  «γιά στάσου, νὰ τοῦ πῆ, δὲν εἶναι καὶ τόσο σοβαρό αὐτὸ ποὺ μᾶς συμβαίνει». Τὸ ἔχω δεῖ αὐτὸ σὲ πολλὰ ἀνδρόγυνα.

Καὶ στὴν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, ὅταν οἱ σύζυγοι εἶναι διαφορετικοί χαρακτῆρες, μποροῦν περισσότερο νὰ βοηθήσουν. Ὁ ἕνας κρατάει λίγο φρένο, ὁ ἄλλος λέει: «Ἄφησε τὰ παιδιὰ λίγο ἐλεύθερα». Ἄν τὰ στριμώξουν καὶ οἱ δύο, θὰ χάσουν τὰ παιδιὰ τους.  Καὶ ἄν τὰ ἀφήσουν καὶ οἱ δύο ἐλεύθερα, πὰλι θὰ τὰ χάσουν. Ἐνῶ ἔτσι βρίσκουν καὶ τὰ παιδιὰ μία ἰσορροπία.

Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὅλα χρειάζονται. Φυσικὰ δὲν πρέπει νὰ ξεπερνοῦν τὰ ὅρια, ἀλλὰ ὁ καθένας νὰ βοηθάη τὸν ἄλλον μὲ τὸν τρόπο του. Ἄν φᾶς .χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις νὰ φᾶς καὶ κάτι ποὺ εἶναι λίγο ἀλμυρό.  Τρῶς, ἄς ὑποθέσουμε, πολλὰ σταφύλια, θέλεις καὶ λίγο τυρί, γιὰ νὰ κόψη τὴν γλύκα.

Ἤ τὰ λάχανα, ἅμα εἶναι πολὺ πικρά, δὲν τρώγονται.  Τὸ λίγο πικρό ὅμως βοηθάει, ὅπως καὶ τὸ λίγο ξινό. Ἀλλά, ἄν ὅποιος εἶναι ξινὸς λέη: «νὰ γίνετε ὅλοι ξινοὶ σὰν ἐμένα», ὅποιος εἶναι πικρὸς λέη: «νὰ γίνετε ὅλοι πικροί», καὶ ὁ ἄλλος ποὺ εἶναι ἁλμυρὸς λέη: «ὅλοι νὰ γίνετε ἁλμυροί», τότε δὲν γίνεται χωριό.

2. Ὁ Γέροντας ἐννοεῖ ὅτι ἡ ἐργασία αὐτὴ γίνεται ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ καὶ εἶναι ἀποτελεσματική, ἐφόσον οἱ σύζυγοι θὰ ἔχουν τὸν ἴδιο Πνευματικό, ὥστε τὸ πλάνισμα νὰ γίνη «μὲ τὴν ἴδια πλάνη».

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 39-41 τοῦ βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

                                 ΛΟΓΟΙ Δ΄    

                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                   ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

    «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ