Η Ευθύνη της επιλογής μας. Ἡ ἀποκαλυπτική ὁμιλία τοῦ Κυρίου

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

2. Ἡ ἀποκαλυπτική ὁμιλία τοῦ Κυρίου (σελ.42-48)

                                       
                                        Βιομετρικά διαβατήρια
                                        Ἡλεκτρονικές ταυτότητες
                                         666
                                         Bar code
                                         RFID
                                         Smart cards
                                         Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Ἡ ἀποκαλυτπική ὁμιλία τοῦ Κυρίου

Οἱ τρεῖς συνοπτικοί Εὐγγελισταί (Ματθαίος,, Μάρκος, Λοῦκας) διασώζουν τή λεγόμενη ἀποκαλυπτική ὁμιλία τοῦ Κυρίου πρός τοῦς μαθητάς Του (Ματθ.24,1-44΄ Μαρκ. 13,1-37΄Λουκ. 21,5-36), ὅπου προλέγει σ’ αὐτούς τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ καί τά θλιβερά γεγονότα πού θά προηγηθοῦν καί θά συνοδεύσουν αὐτή.  Συγχρόνως δέ ὁ Κύριος διαλέγεται καί γιά τά προαγγελτικά σημεῖα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του.  Τοῦτο γίνεται, διότι ἡ τύχη καί κατάσταση τῆς Ἰουδαϊκῆς οἰκονομίας εἰκονίζει τόν κόσμο καί τήν κατάστασί του.  Γι’ αὐτό δύο παράλληλες ἔννοιες διατρέχουν τήν ὁμιλία΄ ἀκριβῶς γι’ αὐτό καί δύο παράλληλες ἐρμηνεῖες εἶναι ἀνάγκη νά συνυπάρχουν6.  (6 Ἁγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, Εὐαγγελική Ἱστορία δι’ ἁρμονίας τῶν κειμένων τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν Ματθαίου, Μάρκου, Λουκᾶ καί Ἰωάννου, σ.425-426, Ἀθῆναι 1903)
«Εἰπέ ἡμῖν πότε ταῦτα (δηλ. ἡ καταστροφή τοῦ ναοῦ καί τῆς Ἱερουσαλήμ) ἐσταί, καί τί τό σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καί τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος;» (Ματθ. 24,3. Προβλ. Μαρκ.13,4 Λουκ.21,7).  Ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾶ στίς δύο πρῶτες ἐρωτήσεις τῶν μαθητῶν Του, ἐνῷ γιά τόν χρόνο τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος λέγει ὅτι μόνος ὁ Πατήρ γνωρίζει. Ἰδιαιτέρως ἐφιστᾷ τήν προσοχή τους εὐθύ ἐξ ἀρχῆς, ὤστε
νά μή πλανηθοῦν. «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ» (Ματθ. 24,4΄ Μαρκ. 13,5), «Βλέπετε μή πλανηθῆτε» (Λουκ. 21,8).  Τήν προτροπή αὐτή ὁ Εὑαγγελιστής Μάρκος ἐπαναλαμβάνει τρεῖς φορές παρακάτω: «Βλέπετε δέ ὑμεῖς ἑαυτούς»(στιχ.9) , «Ὑμεῖς δέ βλέπετε΄ ἰδοῦ προείρηκα ὑμῖν ἅπαντα» (στιχ.23), «Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεσθε»(στιχ. 33). Παρομοίως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στούς Θεσσαλονικεῖς: «Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατά μηδένα τρόπον»(Β΄Θεσ. 2,3). Δηλαδή, νά μή σᾶς ἐξαπατήσῃ κανείς μέ κανένα τρόπο.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ἀναφερόμενος στήν τριπλῆ ἐρώτησι τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου παρατηρεῖ΄ «Ἀλλά νά μήν πολυεξετάζῃ κανείς ( «μηδείς πολυπραγμονείτω») τό πότε θά γίνουν.  Διότι λέγει: «Οὐ γάρ ὑμῶν ἐστί γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς, οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ» (Πραξ.1,7).  Δέν ἀνήκει σέ σᾶς νά γνωρίζετε χρόνους ἤ καιρούς, τούς ὁποίους ὁ Πατήρ ἔθεσε στή δική Του ἐξουσία.  Μή τολμήσῃς λοιπόν νά προδιορίσης τό πότε θά γίνουν αὐτά, οὔτε πάλι νά κοιμᾶσαι ἥσυχος.  Διότι, λέγει: «Ἀγρυπνεῖτε ὅτι ὥρα, ἧ οὐ προσδοκᾶτε, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (πρβλ. Ματθ. 24,44΄ Λουκ. 12,46). Ἐπειδή ὅμως ἔπρεπε νά γνωρίζωμε τά σημεῖα τῆς συντελείας τοῦ κόσμου, καί ἐπειδή περιμένωμε τόν Χριστό, γιά νά μήν πεθάνωμε ἀπατημένοι καί πλανηθοῦμε ἀπό τόν ψεύστη Ἀντίχριστο, οἱ Ἀπόστολοι κινούμενοι «κατ’ οἰκονομιαν» μέ θεϊκή προαίρεσι, πῆγαν στόν ἀληθινό Διδάσκαλο, καί Τοῦ εἶπαν: «Εἰπέ ἡμῖν, πότε ταῦτα ἔσται, καί τί τό σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καί τῆς συνετλείας, τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 24,3).  Σέ περιμένουμε νά ἔλθῃς καί πάλι, ἀλλά ὁ Σατανᾶς μεταμορφώνεται σέ ἄγγελο φωτός (πρβλ. Β΄Κορ.11,14). Ἀσφάλισέ μας λοιπόν, γιά νά μήν προσκυνήσωμε ἄλλον ἀντί γιά Σένα.  Καί ἐκεῖνος ἀνοίγοντας τό θεῖο και μακάριο στόμα Του εἶπε: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ» (Ματθ.24,4).  Καί σεῖς τώρα οἱ ἀκροαταί μου, μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς, σάν νά βλέπετε Ἐκεῖνον, ἀκοῦτε νά σᾶς λέγῃ καί σᾶς τά ἴδια: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ».  Καί σᾶς παρακαλεῖ ὅλους ἐσᾶς ὁ Λόγος να παροσέχετε σ’ αὐτά πού λέγονται.  Διότι δέν εἶναι ἐξιστόρησι πραγμάτων πού πέρασαν, ἀλλά προφητεία μελλόντων πραγμάτων, πού ὁπωσδήποτε θά ἔλθουν.  Δέν προφητεύουμε ἐμεῖς (διότι εἴμεθα ἀνάξιοι), ἀλλά ἀναφέρουμε αὐτά πού εἶναι γραμμμένα καί τά σημεῖα πού λέγονται.  Πρόσεχε λοιπόν ἐσύ, ποιά ἀπ’ αὐτά ἔχουν γίνει, τί ὑπολείπεται ἀκόμη καί ἀσφάλισε τόν ἑατό σου7. (7 ΕΠΕ 2, 127-129).
Οἱ πόλεμοι καί οἱ κατά τόπους σεισμοί, οἱ λιμοί (=πείνες) καί οἱ λοιμοί (=ἐπιδημίες), οἱ διωγμοί καί ἡ ἐμφάνιση ψευδοπροφητῶν θά εἶναι ἀρχή δεινῶν καί πόνων. «Πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων» (Ματθ. 24,8).  Θά πληθυνθῇ ἡ ἀνομία, θά ψυχρανθῇ ἡ ἀγάπη καί μόνο μέ πλήρη και τελεία ὑπομονή θά εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία. Ἐπίσης, θά κηρυχθῇ τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας σ’ ὄλη τήν οἰκουμένη «εἰς μαρτύρων πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (στιχ. 14.Πρβλ. Κολασ. 1,23).  Τότε ἀκριβῶς θά φθάσῃ τό τέλος, προφανῶς ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ.
Ὁ Εύαγγελιστής Λουκᾶς, ἀναφέρει ὅτι θά σφαγοῦν Ἰουδαῖοι καί θά ὁδηγηθοῦν αἰχμάλωτοι σ’ ὅλα τά ἔθνη, καί ἡ Ἱερουσαλήμ θα΄καταπατῆται ἀπό ἔθνη μέχρι νά συμπληρωθοῦν οἱ καιροί τῆς κυριαρχίας σ’ αὐτή τῶν ἐθνῶν. «Πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, καί αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τά ἔθνη, καί Ἱερουσαλήμ ἔσται πατουμένη ὑπό ἐθνῶν ἄχρι πληρωθῶσι καιροί ἐθνῶν»(21, 24). Ἡ ἐπί Τίτου καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ τό 70 μ.Χ., ἡ ἀγρία σφαγή πλήθους Ἑβραίων καί ὁ διασκορπισμός τους σ’ ὅλο τόν κόσμο ἀποτελεῖ ἐκπλήρωσι αὐτῆς τῆς προφητείας τοῦ Κυρίου. Ἀλλά στίς ἡμέρες μας, ἐκπληρώθηκε και ἡ ἑπομένη προφητική ρῆσι τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ, ὅτι «Ἱερουσαλήμ ἔσται πατουμένη ὑπό ἐθνῶν ἄχρι πληρωθῶι καιρί ἐθνῶν» (Αὐτόθι).  Διότι το 1948 μετά τήν ἀνακήρυξι τῆς ἱδρύσεως ἀνεξαρτήτου Ἑβραϊκοῦ κράτους –τῆς Δημοκρατίας τοῦ Ἰσραήλ-, οἱ Ἐβραίοι «κατέλαβαν» τά ἔδάφη, τά ὁποῖα εἶχε ὑποδείξει ὡς ἑβραϊκά ὁ  ΟΗΕ καί συγκεντρώθηκαν πολλοί ἀπ’ αὐτούς στήν Παλαιστίνη.  Δέν βρίσκεται πλέον ὑπό τήν κατοχή οὔτε τῶν Ρωμαίων, οὔτε τῶν Ἀράβων, τῶν Μουσουλμάνων ἤ καί τῶν Ἄγγλων (1917-1948).  Συμπληρώθηκαν ἑπομένως «οἱ καιροί τῶν ἐθνῶν»8. (8 Ἀξιοσημείωτη εἶναι καί ἡ ἐκδοχή ὅτι ἔληξε κατά πᾶσαν πιθανότητα ἡ χρονική προθεσμία πού ὅρισε ὁ Κύριος γιά τήν κλῆσι καί ἐπιστροφή τῶν ἐθνῶν καί ἐθνικῶν στόν Χριστό (βλ. Ρωμ. 11,25-26))
«Πότε δέ ταῦτα ἔσται; Ὅταν πληρωθῶσι καιροί ἐνθῶν.  Περαιθείσης γάρ τῆς ὡρισμένης τοῖς ἔθνεσι προεθεσμίας, ἔσται σημεῖα τῆς τοῦ κόσμου συντελείας.... Ποῖα ταῦτα ἀλλ’ ἤ καί προλεγόμενα; Ἱερουσαλήμ πατουμένην ὑπό ἐθνῶν, τήν συμπλήρωσιν τῶν καιρῶν τῶν ἐθνῶν, τούς ἀποστασίας χρόνους, τά ἐν τοῖς φωστῆρσι καί τοῖς ἄστροις σημεῖα, τήν ἐπί γῆς συνοχήν τῶν ἐθνῶν...»9 (9 ΒΕΠΕΣ 23,293-295) ,  παρατηρεῖ ὁ ἐκκλησιαστικός  ἱστορικός Εὐσέβιος Καισαρείας.  Πότε θά συμβοῦν αὐτά; Ὅταν συμπληρωθοῦν οἱ καιροί τῶν ἐθνῶν.  Διότι, ὅταν τελειώσῃ ἡ ὁρισμένηπροθεσμία κυριαρχίας τῶν ἐθνῶν στό Ἰσραήλ, θά συμβοῦν τά σημεῖα συντελείας τοῦ κόσμου.... Ποῖα θά εἶναι αὐτά ἄν ὄχι τά προλεχθέντα;... Ὅτι ἠ Ἱερουσαλήμ θά ὑποδουλωθῇ στά ἔθνη,θά συμπληρωθοῦν οἱ καιροί κυριαρχίας τῶν ἐθνῶν, οἱ χρόνοι τῆς ἀποστασίας, τά σημεῖα στόν ἥλιο, τή σελήνη καί τά ἄσπρα, ἡ ἀγωνία τῶν ἐθνῶν πάνω στή γῆ. Ὅπως ὁ Κύριος ὅρισε χρόνο καί καιρό γιά τήν κλῆσι καί μετάνοια καί σωτηρία κάθε ἀνθρώπου, ἔτσι ὅρισε και χρόνο γιά τήν ἐπιστροφή τῶν ἐθνῶν στόν Χριστιανισμό. «Καιρῷ δεκτῷ ἐπηκουσά σου καί ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σου» (49,8) ὁ προφήτης Ἡσαΐας βοᾷ.
Ὅταν ἐξαντληθῇ ἡ προθεσμία, ὁ χρόνος ἀναμονῆς τοῦ Κυρίου, θά ἐπακολουθήσῃ ἡ θλῖψι ἡ μεγάλη, «οἵα οὐ γέγονεν ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ’ οὐ μή γένηται» (Ματθ. 24,21).  Καί πάλι τονίζουμε ὅτι πολλά σημεῖα τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἔχουν διπλῆ ἑρμηνεία καί ἐφαρμογή΄ ἀναφέρονται κατά πρῶτον στό τέλος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί δεύτερον στή συντέλεια τοῦ αἰῶνος, τῆς ὁποίας προτύπωσι εἶναι τό τέλος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ10 (10 Βλ. ἀνωτ. σημ. 6). Ἡ θλῖψι αὐτή θά εἶναι μοναδική καί ἀνεπανάληπτη στήν παγκόσμια ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀλλά οἱ καιροί αὐτοί, χαλεποί και δυσβάστακτοι, θά συντομευθοῦν γιά τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ, διότι διαφορετικά δέν θά σωζόταν κανείς ἄνθρωπος. «Καί εἰ μή ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἄν ἐσώθη πᾶσα σάρξ΄ διά δέ τούς ἐκλεκτούς κολοβωθήσονται αἰ ἡμέραι ἐκεῖναι» (Ματθ. 24,22).  Ἡ σφοδρότης τῶν πειρασμῶν, τά μεγάλα σημεῖα καί τέρατα τῶν νέων ψευδοπροφητῶν και ψευδοχρίστων, πού θά ἐγερθοῦν, θά ἀποσκοποῦν «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (στιχ.24). Γι’ αὐτό καί πάλι προειδοποιεῖ ὁ Κύριος: «Ἰδοῦ προείρηκα ὑμῖν» (στιχ. 25).  Καί ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος: «Ὑμεῖς δέ βλέπετε΄ ἰδού προείρηκα ὑμῖν ἅ π α ν τ α» (13,23). Γι’αὐτό σεῖς προσέχετε!  Ἰδοῦ, σᾶς τά προεῖπα ὅλα. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ εἰσηγητής καί ρυθμιστής ὄλης τῆς φοβερῆς καταστάσεως τῶν ἐσχάτων χρόνων. Ἔτσι προνοεῖ καί κολοβώνει ἐκεῖνες τίς ἔσχατες ἡμέρες ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἐκλτεκτούς Του, γι’ αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν. «Καί εἰ μή ἐκολόβωσε Κυριος τάς ἡμέρας, οὐκ ἄν ἐσώθη πᾶσα σάρξ΄ἀλλά διά τούς ἐκλεκτούς οὕς ἐξελεξατο ἐκολόβωσε τάς ἡμέρας» (στιχ. 20).
Ἐνώπιον τῶν Ἐβραίων, πού θά ἔχουν ἐγκατασταθῇ στό Ἱσραήλ, ἀλλά καί ὄλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς, θά παρατηρηθοῦν ἐκεῖνα τά σημεῖα πού ἰδιαζόντως περιγράφει ὁ Εὑαγγελιστής Λουκᾶς: «Καί ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καί σελήνῃ καί ἄστροις, καί ἐπί τῆς γῆς συνοχή ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καί σάλου» (21, 25). Δηλαδή, θά παρατηρηθοῦν σημεῖα στόν ἥλιο καί τή σελήνη καί τά ἄστρα, καί πάνω στή γῆ ἀγωνία τῶν ἐθνῶν ἀπό τό φόβο τῆς θαλάσσης πού θ’ ἀνυψώνεται καί τῆς ἀναταραχῆς λόγῳ τοῦ ἤχου, τοῦ θορύβου τῶν κυμάτων. Ὁ πρῶτος φόβος θά εἶναι παγκόσμιος λόγῳ τῆς τεράστιας διογκώσεως τοῦ ὑγροῦ στοιχείου, ἐνῷ ὁ δεύτερος θά εἶναι αἰσθητός μόνο στούς κατοίκους τῶν παραθαλασσίων τόπων.  Ἀπό φόβο τῶν τρομερῶν φυσικῶν μεταβολῶν καί ἀπό τήν προσδοκία τῶν ἐπερχομένων στήν οἰκουμένη δεινῶν πολλοί ἄνθρωποι θά πεθάνουν. «Ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπό φόβου και προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένη΄ αἱ  γάρ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται» (στιχ. 26).  Ὁ Κύριος ἤδη ἀναφέρονται καί σ’ ἄλλο τρομερό φαινόμενο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, σημεῖο καί προμήνυμα τῆς μετά ἀπό λίγο καιρό Δευτέρας Παρουσίας Του.  Τοῦτο θά εἶναι ἡ κατάρρευσι τῶν οὐρανίων σωμάτων, δηλαδή τῶν συστημάτων τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ.  Ἀλλά καί ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος ὁμοίως τοποθετεῖ  τά γεγονότα: «Ἐν ἐκείνους ταῖς ἡμέραις, μετά τήν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καί ἡ σελήνη οὐ δώσει τό  φέγγος αὐτῆς, καί οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καί αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται» (13, 24-25).
Ὁ δέ Εὑαγγελιστής Ματθαῖος αὐτολεξεῖ ἐκδιηγούμενος τά ἴδια γεγονότα συνεχίζει: «Καί τότε φανήσεταιι τό σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καί τότε κόψονται(θά θρηνήσουν) πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς και ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς.  Καί ἀποστελεῖ τούς ἀγγέλους αὐτοῦ μετά σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καί ἐπισυνάξει τούς ἐκλεκτούς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων (ἀπό τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος), ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν (ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης)» (24,30-31).


συνεχίζεται ....

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα