ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος Λόγος τρίτος Περί Υπακοής Γ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος

Λόγος τρίτος  Περί Υπακοής

Μέρος Γ΄

Τα κατορθώματα του καλού υποτακτικού είναι πολύ σπουδαία. Εκείνοι που υπακούουν και δεν λυπούν τον Γέροντά τους, κατορθώνουν αγγελικά επιτεύγματα. Με την υπακοή παίρνει πολλή χάρι ο υποτακτικός. Ο Απόστολος Παύλος, παρ’ ότι σε Χριστιανούς έκανε την διδαχή, ωστόσο επεσήμανε την βασική εκ των αρετών, την υπακοή στο ότι πρέπει δηλαδή στους Πνευματικούς να δίδουμε χαράν με την πνευματική μας πρόοδο, διότι αυτοί αγρυπνούν, όπως λέγει, υπέρ των ψυχών ημών. Διότι δεν συμφέρει αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται δια την ψυχήν μας να τους λυπούμε και να τους στενοχωρούμεν.
Όταν δεν βρίσκουμε εις την υπακοήν ωφέλεια ή ανάπαυσι, κάτι δεν πηγαίνει καλά, κάτι μας ξεφεύγει. Το να νουθετήται ο υποτακτικός από τον Γέροντα για κείνο ή το άλλο, ας μη νομίση, ότι είναι απλές συμβουλές. Στην ουσία είναι εντολή, έστω και αν δεν λέγεται έτσι καθαρά-ξεκάθαρα. Φερ’ ειπείν νουθετεί ο Γέροντας και λέγει: «Παιδί μου, κάνε υπακοή, και λέγε την ευχή και διώχνε τους κακούς λογισμούς μόλις έλθουν, γιατί αυτοί όσο στέκουν και κατακάθονται, τόσο και μολύνουν τον τόπο. Αλλά και αν αυτοί φύγουν έπειτα από πολλή ώρα, όμως θα αφήσουν πίσω τους σημάδια και κουσούρια!».
Ή άλλο: « Άμα κτυπάη το ξύλον να κατεβαίνης κάτω αμέσως», ή « μέσα στην εκκλησία μη μετακινήσαι εύκολα, αλλά κάνε υπομονή στο στασίδι σου ή σε μία πολλή ανάγκη κάνε την μετακίνησιν». Όταν ο μοναχός δεν υπακούη σ’ ό,τι του λέγει ο Γέροντάς του ως νουθεσίες και προτροπές, βρίσκεται στην παρακοή. Πρέπει έτσι ξεκάθαρα να ειπή: « Εντέλλομαι αυτό και εκείνο», για να φοβηθή και να κάνη υπακοή ο μοναχός; Οι εντολές δίδονται σε ορισμένες περιπτώσεις. Όταν κάποιος έρχεται για να γίνη υποτακτικός, είναι πολύ φανερόν ότι δεν έρχεται για τον ηγούμενον, ούτε
για το μοναστήρι έρχεται.
Έρχεται καθαρά και ξεκάθαρα για την αγάπη του Χριστού και για τη σωτηρία της ψυχής του. Αλλά επειδή τον Χριστό δεν θα Τον δη για να του κάνη υπακοή, γι’ αυτό ο Χριστός άφησε τον αντιπρόσωπό Του, τον ηγούμενον στο μοναστήρι, για να κάνη την υπακοή που επιθυμεί προς τον Χριστό. Κάθε πνευματικός πατέρας φέρει εικόνα χριστού. Ανάλογα λοιπόν το πώς υπακούει στον πνευματικό του πατέρα, υπακούει και στον Χριστό. Είναι φοβερό αμάρτημα το να ασεβή κανείς σε μια εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, των αγίων.
Το λογιζόμεθα, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τούτο. Εκεί είναι μια εικόνα, η οποία παρουσιάζει ένα θείο πρόσωπο, εμείς την προσκυνούμε, την ασπαζόμεθα και η προσκύνησι αναφέρεται σ’ αυτό το ίδιο πρόσωπο. Την ζώσα εικόνα του Χριστού την φέρει ο πνευματικός Πατέρας, στον οποίο εντέλλεται ο υποτακτικός να υπακούη και να τον σέβεται για την αγάπην και μόνον του Χριστού. Όχι για το πρόσωπο του Γέροντος, διότι αυτός ημπορεί να είναι άνθρωπος αμαρτωλός, ημπορεί να είναι και κολασμένος σαν και μένα, αλλ’ η υπακοή έχει άλλη έννοια, αναφέρεται κατ’ ευθείαν στον Χριστό.
Και επειδή μας εκάλεσε η αγάπη του Χριστού να έλθουμε εδώ για να αγωνισθούμε και να σώσουμε την ψυχήν μας, πρέπει με κάθε τρόπο να αποκτήσουμε την βασική αυτή αρετή της υπακοής, η οποία έχει και γενικό χαρακτήρα, διότι όταν κανείς ιδή έναν καλό υποτακτικό, αυτός οπωσδήποτε δεν έχει μόνον υπακοή, αλλά εκτός από την υπακοή είναι περιτειχισμένος από πολλές άλλες αρετές και κατορθώματα.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος