Κατά την απογευματινή συνεδρία της Πέμπτης, 29 Απριλίου 2010 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατέταξε στα Δίπτυχα τον Αρχιμανδρίτη Ιουστίνο Πόποβιτς (1894 – 1979) και τον Ηγούμενο της Μονής Ντάιμπαμπε του Μαυροβουνίου κοντά στην Ποντγκόριτσα, Συμεών Πόποβιτς (1854 – 1941).
Η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας αποφάσισε η μνήμη του Αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Πόποβιτς να τιμάτε στις 14 Ιουνίου (νέο ημερολόγιο) και του Ηγουμένου Συμεών στις 1 Απριλίου.
Την Κυριακή 2 Μαΐου 2010, θα τελεστεί στο Βελιγράδι Πατριαρχική Θεία Λειτουργία συλλειτουργούντων όλων των Αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας.
Την Κυριακή 2 Μαΐου 2010, θα τελεστεί στο Βελιγράδι Πατριαρχική Θεία Λειτουργία συλλειτουργούντων όλων των Αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας.
Βελιγράδι, 29 Απριλίου 2010
Δόξα σοι ο Θεός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πια οι Οικουμενιστές έχασαν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τον Παπισμό αίρεση (όχι "αδελφή Εκκλησία") και τον Οικουμενισμό Παναίρεση (όχι οικουμενική κίνηση) και μιλούσε για τις τρεις πτώσεις του ανθρώπου που συγκεφαλαιώνονται στa πρόσωπα του Αδάμ, του Ιούδα, και του Πάπα.
Ας τολμήσουν από δω και εμπρός οι Οικουμενιστές να χαρακτηρίσουν ως φονταμενταλιστές του παραδοσιακούς πιστούς που μιλούν για Παπισμό (όχι για "ρωμαιοκαθολική Εκκλησία") και για την "παναίρεση του Οικουμενισμού" (και όχι για οικουμενική κίνηση).
Ας τα δουν αυτά οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου οι οποίοι όχι μόνον προσκάλεσαν τον Πάπα στην Κύπρο αλλά και καρφώνουν πισώπλατα τους παραδοσιακούς πιστούς που αγωνίζονται εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού.
Ποιος λέγει ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση;
Οι φονταμενταλιστές, οι φανατικοί και οι ζηλωτές;
ΟΧΙ είναι η απάντηση. Το λέγει ο Αγιος (ας το χωνέψουν καλά) ο ΑΓΙΟΣ Ιουστίνος Πόποβιτς.
Ας τολμήσουν από εδώ και εμπρός να ανοίξουν το οικουμενιστικό στόμα τους οι Αγιομάχοι, οι οποίοι έχουν ως μόνιμο διακόνημα τη διόρθωση των Αγίων και τον πολυβολισμό των αληθειών της πίστης μας και το γκρέμισμα των θεσμών της Παράδοσης της Εκκλησίας.
Είναι ακόμη απορείας άξιον, και πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό επειδή η αγιοκατάταξη έγινε σε μια πολύ δυσχερή στιγμή για την Σερβική εκκλησία, όταν ο προκαθήμενός της έδειξε τόση «οικειότητα»με τον πάπα, και τον παπισμό, φτάνοντας στο σημείο να καταδιώκει τον πνευματικό του αδελφό, επίσκοπο Αρτέμιο, για να εθνοκαθαρθεί το Κόσοβο από τους Σέρβους ορθοδόξους, και να παραδωθεί εξ ολοκλήρου στις ουκουμενιστικές δυνάμεις της Πανθρησκείας, την οποία αυτή την στιγμή φαίνεται να εκπροσωπεί ο πάπας.
ΑπάντησηΔιαγραφή