Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σύμμαχος όλων των Εκκλησιομάχων τάσσεται δημοσίως ὑπὲρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους–Ἐκκλησίας

 Από Ορθόδοξο Τύπο 25η Δεκεμβρίου

Τάσσεται δημοσίως ὑπὲρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους–Ἐκκλησίας

ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Δὲν ἔχει ἀντίρρησιν νὰ ἀπομακρυνθοῦν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα ἀπὸ τοὺς δημοσίους χώρους. Χαρακτηρίζει «ἀνίδεους» καὶ μὲ «φασίζουσα σκέψιν» ὅσους ἀντιδροῦν εἰς τοὺς διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν. Καὶ κατὰ συνέπειαν καὶ ἐναντίον ὅσων ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογίαν Πίστεως». Καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν Μεσσηνίας.

Οἱ Ἐκκλησιομάχοι ὅλων τῶν πολιτικῶν παρατάξεων ἀπέκτησαν ἕνα μεγάλον σύμμαχον εἰς τά σχέδια των διά τόν χωρισμόν Κράτους–Ἐκκλησίας, ἀλλά καί εἰς τό μεγάλον στόχον τους, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων καί ὁ ἀπογαλακτισμός τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν.
 Πρόκειται διά τόν Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος
ἔχει τήν φήμην τοῦ «ὑπέρ προοδευτικοῦ»  εἰς τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν καί τήν ἐκπροσωπεῖ καί εἰς τούς Θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν. 
Ὁ Μητροπολίτης εἰς συνέντευξιν, τήν ὁποίαν παρεχώρησεν εἰς τό περιοδικόν «Flash Μεσσηνίας»,
τάσσεται ὑπέρ τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Κρά-τους, ἐνῶ δέν ἔχει ἀντίρρησιν να ἀπομακρυνθοῦν τά θρησκευτικά  σύμβολα ἀπό τούς δημοσίους χώρους.
 
Τήν συνέντευξιν ἀνεδημοσίευσεν ἡ ἐφημερίς «Ἔθνος» τῆς 15ης Δεκεμβρίου. Συμφώνως μέ ὅσα ἔγραψε τό «Ἔθνος»: «Ἀπόψεις ποὺ θεωροῦνται ριζοσπαστικὲς καὶ  θὰ προκαλέσουν ἀναταράξεις στὸ ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας ὑποστηρίζει ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, σὲ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε στὸ τεῦχος Δεκεμβρίου τοῦ περιοδικοῦ «Flash Μεσσηνίας».

 Ὁκ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὅτι ἀνήκει στὸ “κλίμα” τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου,
τάσσεται ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας λέγοντας: “δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ
ποὺ τὸ λέω, εἶμαι ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε
τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε διακριτοὶ ρόλοι”.

 Ἀπαντώντας ἐπίσης σὲ ἐρώτηση γιὰ τὸ ζήτημα τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπὸ δημόσιους χώρους δηλώνει: “Δὲν ἔχω καμία ἀντίρρηση. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μένει στὸ ἐπίπεδό τῶν συμβόλων.  Εἴτε μπεῖ εἴτε δὲν μπεῖ ἡ εἰκόνα στὸ δικαστήριο, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ δικαστῆ ἂν θὰ εἶναι δίκαιος ἢ ὄχι.
 Ὅπως εἶμαι ἀντίθετος καὶ μὲ τὸν ὅρκο. Σημασία ἔχει ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸ σύμβολο καὶ ὄχι ἡ ἁπλὴ παρουσία του. Μόνο ἔτσι θὰ διασωθεῖ ἡ ἀξία του”.

Ἡ θέση τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας εἶναι μάλιστα ὅτι τέτοιας φύσης ζητήματα ἀντιμετωπίζονται μὲ πολλὴ ἐπιπολαιότητα. “Ἀπὸ τὴν Πολιτεία, δυστυχῶς, μὲ λαϊκισμό, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ στρουθοκαμηλισμὸ”, σημειώνει στὴ συνέντευξη.

 Ἐπικρίσεις


Ὁ κ. Χρυσόστομος ἐμφανίζεται ἐξαιρετικὰ ἐπικριτικὸς καὶ γιὰ τὴν ἀκύρωση κάθε προοδευτικῆς κίνησης στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ συντηρητικοὺς κύκλους ἐπισημαίνοντας: “δὲν ξέρω τί εἶναι, πάντα ὑπάρχει μιὰ ἀόρατη δύναμη, δὲν ξέρω ποιὰ εἶναι αὐτή, δὲν μπορῶ νὰ τὴ χαρακτηρίσω οὔτε νὰ τὴν προσδιορίσω, ἡ ὁποία ὅ,τι φιλοπρόοδο ὑπάρχει προσπαθεῖ νὰ τὸ φρενάρει καὶ νὰ τὸ φέρει πίσω”.

Ὅπως διευκρινίζει, ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις καὶ ὅταν ὁ Μακαριστὸς Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε ἁπλοποίηση τῆς ἀμφίεσης τῶν ἱερέων, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐπιχείρησε νὰ καθιερώσει τὴ χρήση τῆς δημοτικῆς γλώσσας στὴ λατρεία.
Ἄποψη ἐκφέρει καὶ γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις ὑπογραμμίζοντας: “γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἡ σχέση αὐτὴ πρέπει νὰ ἱεροποιηθεῖ διὰ τοῦ γάμου. Πέραν αὐτοῦ, ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ θέτει τὸν ἑαυτὸ του ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἐλεύθερος νὰ ζήσει ὅπως θέλει”.

Ὁ μητροπολίτης, ποὺ εἶναι καὶ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ἀσκεῖ σκληρὴ κριτικὴ σὲ ὅσους τάσσονται κατὰ τῆς συνεννόησης (σ.σ.: ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ ὑποστηρίζει κείμενο, ποὺ ὑπογράφουν
λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἐναντίον τοῦ διαλόγου) κάνοντας λόγο γιὰ “ἀνίδεους” καὶ γιὰ 

“φασισμὸ τῆς σκέψης”».


Ἐρωτήματα

Αὐτά ὑποστηρίζει ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Καθηγητής Πανεπιστημίου.
Θέλομεν ὅμως νά τόν ἐρωτήσωμεν:

1ον) Πῶς σχολιάζει τάς θέσεις τοῦ Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Καλαμίδα, ὁ ὁποῖος ἐτάχθη
δημοσίως ἐναντίον τῆς ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωδικαστηρίου διά τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ καί τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἐκ τῶν δημοσίων καταστημάτων;

2ον) Πῶς σχολιάζει τάς θέσεις βουλευτῶν, τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου ἀλλά καί ἄλλων χωρῶν, οἱ ὁποῖοι  τάσσονται ὑπέρ τῆς παρουσίας τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων εἰς τά δημόσια καταστήματα–σχολεῖα;

3ον) Πῶς ἐννοεῖ τόν χωρισμόν Κράτους Ἐκκλησίας;
Μήπως μέ τόν τερματισμόν τῶν δικαιωμάτων, τά ὁποῖα ἔχουν σήμερον οἱ Μητροπολῖται;
Μήπως μέ τήν κατάργησιν τῆς δημοσιοϋπαλληλίας τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ὁποίων ἀσκοῦνται  εἰς διοικητικά καθήκοντα, παρά εἰς πνευματικά καί ποιμαντικά;

Μήπως μέ τήν διατήρησιν τῶν προνομίων καί τό ἀνεξέλεγκτον τῶν Μητροπολιτῶν καί τήν κατάργησιν τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἐφημεριακοῦ κλήρου ὑπό τοῦ Κράτους;
Μήπως μέ τόν πλήρη ἐξοβελισμόν τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα, τήν περιθωριοποίησιν τῶνΘεολόγων καί τήν διακήρυξιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κακῶς ἀναγνωρίζεται ὡς ἐπικρατοῦσα;

4ον) Συμμερίζεται τήν κυβερνητικήν ἄποψιν ὅτι ὁ μή χωρισμός Κράτους–Ἐκκλησίας εἶναι εἰςβάρος τοῦ Κράτους Δικαίου;

5ον) Πῶς ἐννοεῖ τόν προοδευτισμόν; Καί ποῖαι εἶναι αἱ φιλοπρόοδοι δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι «φρενάρονται» ὑπό τῆς ἀοράτου δυνάμεως  τῶν συντηρητικῶν κύκλων; Μήπως αἱ φιλοπρόοδοι δυνάμεις τρέπονται εἰς ἄτακτον φυγήν, ὅταν «ξυπνᾶ»ἡ ἐκκλησιολογική συνείδησις  τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐναντιώνεται εἰς τάς καινοτομίας καί ματαιώνει τά σχέδια τῶν προοδευτικῶν, ὡς συνέβη καί μέ τήν ματαίωσιν  τῶν σχεδίων τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά ἐπιβάλη τό κοντόρασον εἰς τούς κληρικούς κόντρα εἰς τήν παράδοσιν καί τήν χρῆσιν τῆς δημοτικῆς γλώσσης εἰς τήν λατρείαν;

Διατί τρέπονται εἰς ἄτακτον ὑποχώρησιν ἀπό τά σχέδια των, ὅταν ἀντιδρᾶ ὁ πιστός λαός;
Μήπως φοβοῦνται ὅτι θά ἀδειάσουν καί ἄλλο αἱ Ἐκκλησίαι, οἱ ἐφημέριοι τῶν ὁποίων εἶδον τό ποίμνιόν των νά ἀπομακρύνεται ἐξ αὐτῶν  ἐξ αἰτίας πόρνων, ὁμοφυλοφίλων καί ἄλλων σκανδαλοποιῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν ἀπό τήν Ἀρχήν Προσωπικῶν Δεδομένων
νά ἀποφανθῆ ὅτι ὁ Μητροπολίτης ἔχει προσωπικήν ζωήν καί ὡς ἐκ τούτου δικαίωμα εἰς τήν ὁμοφυλοφιλίαν κ.λπ.;

Ἄν ἔχουν «κότσια» οἱ φιλοπροοδευτικοί, ἄς ἀποτολμήσουν καινοτομίας καί θά ἴδωμεν, ἐάν οἱ πιστοί θά τούς ἀκολουθήσουν ἤ ἐάν θά  τούς γκρεμίσουν ἀπό τούς θρόνους των;
Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας τάσσεται καί ὑπέρ τοῦ συμφώνου ἐλευθέρας συμβιώσεως δι᾽ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας;
Εἶναι δυνατόν, ὅμως, μέλη τῆς Ἱεραρχίας (δέν εἶναι μόνον ὁ Μεσσηνίας) νά ἐκφράζωνται δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου;

Διότι οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν εἰς τούς πολιτικούς γάμους ἤ εἰς τά σύμφωνα ἐλευθέρας συμβιώσεως, μέ τήν πάροδον τῶν ἐτῶν, καταφεύγουν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν. 

Ἡ Ποιμαίνουσα ὅμως, Ἐκκλησία δέν ἔχει ὑποχρέωσιν νά διαφωτίζη  τήν ἀναγκαιότητα τοῦ Ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου ἤ νά κάμνη ἀγῶνα διά τήν συγκρότησιν οἰκογενειῶν «δεμένων» μέ τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ γάμου;

 Μήπως ὅμως κάμνει ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων–ἐκτρώσεων ἤ ἐναντίον τῶν αἱρέσεων; (Ἐλάχιστοι οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι προβαίνουν εἰς ἕνα τοιοῦτον ἀγῶνα).
 Ὅταν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία διακηρύσση ὅτι δέν τήν ἀφορᾶ τό σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως, ὡς διακηρύσσει καί ὁ Μεσσηνίας, τότε δέν κάμνει ἀγῶνα διά νά αὐξήση τό ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά λέγει καί εἰς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μερικήν ἐπαφήν μέ τήν Ἐκκλησίαν (τέσσαρας φοράς τό ἔτος), ὅτι δύνανται νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδόν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται «ἐκτός Ἐκκλησίας», εἶναι βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀλλά δέν θέλουν καμμίαν σχέσιν μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.

Ποῖος θά πείση τόν «χαλαρόν χριστιανόν» ὅτι τό σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως δέν εἶναι κάτι, τό ὁποῖον ἀντιβαίνει εἰς θεσμούς, παραδόσεις καί μυστήρια; Ὄχι πάντως τό φιλοπρόοδον τμῆμα τῆς Ἱεραρχίας. Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ὅμως, κατηγορεῖ, ὅσους ὑπέγραψαν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» (ἐμμέσως πλήν σαφῶς) ὡς «ἀνίδεους» ἀλλά καί διά «φασισμό τῆς σκέψης».
 Ἆραγε ἡ Ἱεραρχία, ἡ ὁποία διεκήρυξε ὅτι αἱ ἀποφάσεις τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Κύπρου (περί τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα) δέν δεσμεύουν τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος εἶναι «ἀνίδεος» καί «φασίζουσα» ὡς πρός τό σκεπτικόν;
Εἶναι δέ γνωστόν ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας ἐλήφθη μετά τάς δυναμικάς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, αἱ ὁποῖαι προεκλήθησαν ἀπό τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως».

Εἶναι δυνατόν ὅμως νά ἀποκαλῆ Καθηγητάς Πανεπιστημίου καί μάλιστα ρασοφόρους, Θεολόγους ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως, Καθηγουμένους ἹερῶνΜονῶν μέ μεγάλην φήμην, Κληρικούς, Λαϊκούς καί Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» ὡς ἀνίδεους καί μέ φασίζουσα σκέψιν;

Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑβρίζη οὐσιαστικῶς τόν πιστόν λαόν, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψεν (εἰς ἕν μόνον περιοδικόν) τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως»;
Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπεγράψαμεν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» ἔχομεν τό δικαίωμα νά ἐλέγχωμεν καί νά ἀντιδρῶμεν ἑκάστην φοράν, κατά τήν ὁποίαν πιστεύομεν ὅτι προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις.
Καί αὐτό ἐπράξαμεν μέ τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» καί τάς ἀντιδράσεις μας, διά ὅσα ἐπρόκειτο νά συμβοῦν εἰς τήν Κύπρον.
 Ἐμεῖς οἱ «ἀνίδεοι» καί «φασίζοντες» ὑπεχρεώσαμεν τήν Ἱεραρχίαν νά διαφοροποιηθῆ ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διά τά τεκταινόμενα εἰς τήν Κύπρον.

Ἐμεῖς ἐπροκαλέσαμεν κρίσιν εἰς τούς κόλπους τῆς Ἱεραρχίας, μέλη τῆς ὁποίας ἀμφεσβήτησαν τούς ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων ὅτι ὑπερασπίζονται σθεναρῶς τήν ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας. Ἐμεῖς, ἐάν χρειασθῆ, θά γκρεμίσωμεν ἀπό τάς θρόνους των Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι θά προδώσουν τήν Πίστιν ἤ θά ἀποδεχθοῦν τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν.
Ἀπό τώρα καί εἰς τό ἑξῆς θά παρακολουθῶμεν στενῶς τόν Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος τυχαίως κατέλαβε τόν θρόνον, ἀλλά μέ νομίμους καί ἀδιαβλήτους διαδικασίας.
Ὅπως θά θέσωμεν καί ἄλλους Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρομοίας θέσεις.
Καί θά ὁμιλήσωμεν τήν κατάλληλον στιγμήν διά τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς τό κατανοήσουν καλῶς αὐτό οἱ νεωτερίζοντες Μητροπολῖται.