22 Ιανουαρίου Συναξαριστής

Τιμοθέου Αποστόλου, Αναστασίου του Πέρσου, Βικεντίου Διακόνου, των Αγίων Μαρτύρων Μανουήλ Επισκόπου, Γεωργίου Επισκόπου, Πέτρου, Λέοντος Επισκόπου, Σιωνίου, Γαβριήλ, Ιωάννου, Λέοντος, Παρόδου πρεσβυτέρου και των λοιπών 377, Αναστασίου Διακόνου, Ιωσήφ Ηγιασμένου, Μακαρίου εκ Ρωσίας, Ιωάσαφ Φωτιστού, Ανάμνηση ευρέσεως εικόνος Παναγίας Ελεηστρίας.


  
Ο Άγιος Τιμόθεος ο Απόστολος (Εορτή Τιμόθεος)

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, ο Τιμόθεος ήταν ο πιο αγαπητός μαθητής του και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει αυτός που τιμά τον Θεό, αλλά και αυτόν που τιμά ο Θεός.

Ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε μάλλον στα Λύστρα της Λυκαονίας ή πιθανών στη Δέρβη, από πατέρα Έλληνα Εθνικό και μητέρα πιστή Ιουδαία, προφανώς εκ γενετής και πιθανόν προσήλυτη, που ονομαζόταν Ευνίκη. Κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ήταν ευσεβής, όπως και η μαμή του, εκ μητρός, Λωίς. Ο Τιμόθεος δέχθηκε από τις ευσεβείς αυτές γυναίκες την πρώτη θρησκευτική αγωγή και διδάχθηκε από βρέφος τα ιερά γράμματα. Με τον τρόπο αυτό προετοιμάσθηκε κατάλληλα να αποδεχθεί στη συνέχεια την Χριστιανική πίστη.
Η οριστική μεταστροφή του στον Χριστιανισμό φαίνεται να έγινε κατά την Α΄ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Βαρνάβα επισκέφθηκαν τα Λύστρα της Λυκαονίας και πιθανόν φιλοξενήθηκαν από την οικογένεια του Τιμοθέου. Όταν ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο στα Λύστρα, είναι επίσης βέβαιο ότι ο Τιμόθεος παρακολούθησε το κήρυγμά του και έγινε μάρτυρας των διωγμών και των παθημάτων που υπέστη ο Απόστολος εκεί. Η εμπειρία των γεγονότων αυτών φαίνεται ότι επηρέασε έντονα τον Απόστολο Τιμόθεο και τον προετοίμασε εσωτερικά να δεχθεί την διδασκαλία του Ιησού Χριστού και να πιστέψει σε Αυτόν.
Μετά τα γεγονότα στη Δέρβη και στα Λύστρα της Λυκίας, ο Απόστολος Παύλος παρέλαβε μαζί του τον πιστό και αχώριστο συνοδό του τον Τιμόθεο. Έκτοτε ο Τιμόθεος έγινε ο πιο προσφιλής και αφοσιωμένος μαθητής και συνεργός του Αποστόλου Παύλου στο έργο της ιδρύσεως των Εκκλησιών στις διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ελλάδος αργότερα και της στηρίξεως της πίστεως των διωκομένων Χριστιανών. Ανέλαβε πολλές σημαντικές και εμπιστευτικές αποστολές για σπουδαία Εκκλησιαστικά ζητήματα, παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία του.
Συγκεκριμένα, συνεχίζοντας την Β΄ Αποστολική περιοδεία διελθόντες διά μέσου της Φρυγίας και της Γαλατίας, έφθασαν στην Μοισία και Τρωάδα και διαπλεύσαντες τη Σαμοθράκη ήλθαν στη Νεάπολη και από εκεί στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Από εκεί, οδοιπορούντες , πέρασαν από την Αμφίπολη και Απολλωνία και κατέληξαν στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη ο Τιμόθεος εργάσθηκε αθόρυβα και αποδοτικά, συνέβαλε ουσιαστικά στο έργο του Αποστόλου Παύλου τόσο για την ίδρυση της Χριστιανικής Κοινότητας, όσο και για την στήριξη της πίστεως των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.
Όμως το έργο του ευαγγελισμού των Θεσσαλονικέων από τον Απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του Τιμόθεο και Σίλα, διεκόπη από την αντίδραση φθονερών Ιουδαίων, που δεν πίστεψαν στο κήρυγμά τους και τους εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν την Θεσσαλονίκη και να καταφύγουν στην Βέροια.
Από την Αθήνα, ο Απόστολος Παύλος, αγωνιώντας για την κατάσταση των Χριστιανών της
Θεσσαλονίκης, απέστειλε τον Τιμόθεο, προκειμένου να στηρίξει τους χειμαζόμενους πιστούς της εκκλησιαστικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης και να τους παρηγορήσει στις θλίψεις τους.
Αργότερα, όταν ο Απόστολος Τιμόθεος ακολούθησε το Παύλο στην Κόρινθο, παρέμεινε κοντά του, αγωνιζόμενος μαζί του.
Κοντά στην Γ΄ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος πέρασε από τα μέρη της Μικράς Ασίας και κατέληξε στην Έφεσο, παρέμεινε εκεί για μια τριετία έχοντας μαζί του τον Τιμόθεο, τον οποίο απέστειλε σε ειδικές εμπιστευτικές αποστολές στη Μακεδονία μαζί με τον Έραστο και ίσως με άλλους αδελφούς στην Κόρινθο. Λίγο αργότερα, ο Τιμόθεος με τον Απόστολο Παύλο επέστρεψαν από την Κόρινθο στη Μακεδονία και στη συνέχεια αποβιβάσθηκαν στην Τρωάδα και διαπλέοντες το ανατολικό Αιγαίο, πέρασαν από την Μίλητο. Από την Μίλητο διήλθαν από τα νησιά Κω, Ρόδο, έφθασαν στα Πάταρα και από εκεί στην Τύρο, την Πτολεμαΐδα και την Καισάρεια και κατέληξαν στα Ιεροσόλυμα.
Στα Ιεροσόλυμα ο Απόστολος Τιμόθεος παρέμεινε κοντά στον Απόστολο Παύλο κατά την εκεί φυλάκισή του και κατόπιν τον συνόδευσε στη φυλακή στη Ρώμη. Είναι βέβαιο, ότι κατά την τελευταία μετάβαση του Αποστόλου Παύλου στα Ιεροσόλυμα, μετά την πρώτη αποφυλάκισή του από τη Ρώμη, συνοδευόταν από τον Απόστολο Τιμόθεο, τον οποίο μάλιστα άφησε στην Έφεσο ως Επίσκοπο μέχρι και του επισυμβάντος μαρτυρικού θανάτου του. Ο Απόστολος Παύλος απέστειλε προς τον Άγιο Τιμόθεο, ως Επίσκοπο Εφέσου, δύο Επιστολές, που εμπεριέχονται στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, και οι οποίες λόγω του ποιμαντικού περιεχομένου αυτών καλούνται ποιμαντικές.
Κατά παλαιά παράδοση ο Απόστολος Τιμόθεος μαρτύρησε στην Έφεσο επί Δομετιανού ή Νερούα, όταν πήγε στα καταγώγια των ειδωλολατρών, για να τους αποτρέψει από απάνθρωπες τελετές και θυσίες και γεμάτος από Θείο ζήλο, επειδή δεν ανεχόταν να βλέπει αυτά τα ατοπήματα, τους συνέστησε να μην συνεχίσουν τις αισχρές τους πράξεις. Τότε εκείνοι εξοργίσθηκαν και όρμησαν εναντίων του Αγίου, τον οποίο φόνευσαν με ρόπαλα.
Το τίμιο λείψανο αυτού μετακομίσθηκε το έτος 356 μ.Χ. επί Κωνσταντίου στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθηκε εντός της Αγίας Τραπέζης του ναού των Αγίων Αποστόλων, όπου ετελείτο και η Σύναξή του. Στην ίδια Αγία Τράπεζα είχαν εναποτεθεί τα ιερά λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Λουκά. Όταν ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε και μετασκεύασε το ναό των Αγίων Αποστόλων, που είχε ανεγείρει ο Μέγας Κωνσταντίνος, άφησε την Αγία Τράπεζα ως είχε, αδιασάλευτη, περιορισθείς μόνο στην κατασκευή αργυρού καλύμματος.
Η Σύναξη του Αποστόλου Τιμοθέου ετελείτο τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Ορμίσδα.

Απολυτίκιο. Ήχος δ΄.
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, και νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ του σκεύους της εκλογής τα απόρρητα και την πίστιν τηρήσας, τον ίσον δρόμον τετέλεκας, ιερομάρτυς Απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιον. Ήχος α΄. Χορός αγγελικός.
Τον θείον Μαθητήν, και συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ανυμνήσωμεν πάντες, συν τούτω γεραίροντες, τον σοφόν Αναστάσιον, τον εκλάμψαντα, εκ της Περσίδος ως άστρον, και ελαύνοντα, τα ψυχικά ημών πάθη, και νόσους του σώματος.


Ο Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης ο Οσιομάρτυρας (εορτή Αναστάσιος)

Ο Άγιος Αναστάσιος γεννήθηκε στο χωριό Ραχήζ της Περσίας, της επαρχίας Ρασνουνί. Ονομαζόταν Μαγουνδάτ, ήταν υιός του μάγου Μαβ και υπηρέτησε στο στρατό επί των ημερών του βασιλέως Χοσρόη του Β (590-628 μ.Χ.), ο οποίος κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα και μετέφερε στη χώρα του τον Τίμιο Σταυρό (614 μ.Χ.). Τότε ο Μαγουνδάτ θέλησε να μάθει, αφού άκουσε περί αυτού και των επιτελουμένων θαυμάτων, γιατί οι Χριστιανοί τιμούσαν αυτόν. Έτσι, αφού διδάχθηκε από κάποιον πιστό ότι με τον σταυρικό θάνατο του Κυρίου λυτρώθηκε το γένος των ανθρώπων, πίστεψε στον Χριστό. Έπειτα, συμμετέχοντας στην εκστρατεία των Περσών κατά της Κωνσταντινουπόλεως, βρέθηκε στη Χαλκηδόνα. Κατά την διαμονή του εκεί, αφού πληροφορήθηκε ότι ο Ηράκλειος κατατρόπωσε τους Πέρσες, πήγε στην Ιεράπολη και από εκεί στα Ιεροσόλυμα όπου βαπτίσθηκε υπό του Πατριάρχη Μοδέστου, προς τον οποίο τον οδήγησε ο ιερεύς του πανίερου Ναού της Αναστάσεως και έλαβε το όνομα Αναστάσιος. Στην συνέχεια εκάρη μοναχός στη μονή του Αββά Ιουστίνου ή κατ άλλους στη μονή του Αγίου Σάββα. Μετά από επταετή άσκηση και διαβάζοντας καθημερινά τους βίους των Αγίων και τα μαρτύριά τους, τους ζήλεψε και προσευχόταν να αξιωθεί το μαρτυρικό τέλος αυτών. Έτσι, όταν κατά την παραχώρηση του Κυρίου, είδε σε όνειρο ότι ανέβηκε στο όρος Κυρίου και στάθηκε στον άγιο τόπο Αυτού και εκεί ήπιε ένα χρυσό ποτήρι γεμάτο κρασί, θεώρησε ότι σκιαγραφόταν το μέλλον και το μαρτύριό του. Γι αυτό, γονυπετής και ένδακρυς, ζήτησε την ευχή του προεστώτος ιερέως της μονής για τη μακάρια αποδημία του, δηλαδή την πορεία του προς το μαρτύριο. Αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων κατευθύνθηκε προς την Διόσπολη, για να προσευχηθεί στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο και έφθασε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Εκεί, όταν είδε κάποιους μάγους ομοεθνείς του, έλεγξε και χλεύασε τα σοφίσματα και την ασέβειά τους. Τότε εκείνοι τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον άρχοντα Μαρζαβανά. Ο άρχοντας διέταξε να αφεθεί ελεύθερος, αρκεί να αρνηθεί τον Χριστό ενώπιον ενός μόνο προσώπου. Όμως ο Αναστάσιος με πνευματική ανδρεία απάντησε: «Μη δώη μοι ο Θεός της αγαπήσεως εκπεσείν του Χριστού μου». Ο Μαρζαβανάς θύμωσε και έδωσε εντολή να μεταφέρει βαριές πέτρες χωρίς καμιά ανάπαυλα. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν μέχρι που οδηγήθηκε ενώπιον του βασιλέως των Περσών Χοσρόη. Αλλά και μπροστά στον βασιλιά δεν φοβήθηκε. Τον κτύπησαν αλύπητα, μέχρι θανάτου, με ραβδιά. Το μαρτύριο ήταν καθημερινό. Στο τέλος τον κρέμασαν από το ένα χέρι και διά βρόχου τον έπνιξαν και απέκοψαν την κεφαλή αυτού. Το μαρτύριό του έγινε το 628 μ.Χ. με άλλους 70 Χριστιανούς Μάρτυρες. Η Σύναξη του Αγίου ετελείτο στο Μαρτύριό του, που βρισκόταν εντός του Αγίου Φιλήμονος, στο Στρατήγιο.

Απολυτίκιο. Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Την πλάνην αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει προσέδραμες, τη του Χρίστου ευσεβώς, σοφέ Αναστάσιε, όθεν και εν ασκήσει, διαπρέψας ενθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες διό διπλώ στεφάνω, θεόθεν εστεφάνωσαι.

Κοντάκιον. Ήχος α . Χορός αγγελικός.
Τον θείον Μαθητήν, και συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ανυμνήσωμεν πάντες, συν τούτω γεραίροντες, τον σοφόν Αναστάσιον, τον εκλάμψαντα, εκ της Περσίδος ως άστρον, και ελαύνοντα, τα ψυχικά ημών πάθη, και νόσους του σώματος.



Ο Άγιος Βικέντιος ο Διάκονος

Ο Άγιος Μάρτυς Βικέντιος έζησε κατά τα έτη της βασιλείας των ηγεμόνων Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.) και Δατιανού και καταγόταν από την Αυγουστόπολη. Συνελήφθη μαζί με τον Επίσκοπο Ουαλλέριο στην πόλη Βαλεντία και φυλακίσθηκε. Μετά από πολλά βασανιστήρια τελείωσε τον δρόμο του μαρτυρίου, παραδίδοντας την αγία του ψυχή στο Θεό.




Οι Άγιοι Μανουήλ Επίσκοπος, Γεώργιος Επίσκοπος Δεβελτού, Πέτρος, Λέων Επίσκοπος Νικαίας, Σιώνιος, Γαβριήλ, Ιωάννης, Λέων, Πάροδος Πρεσβύτερος και άλλοι τριακόσιοι εβδομήντα επτά Μάρτυρες

Οι Άγιοι κατάγονταν από διάφορες επαρχίες και κατοικούσαν στην Αδριανούπολη επί αυτοκράτορα Λέοντος του Αρμενίου (813-820 μ.Χ.). Τότε οι Βούλγαροι, με αρχηγό τον Κρούμο επιτέθηκαν εναντίων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και έφθασαν μέχρι την Αδριανούπολη, την οποία κυρίευσαν το έτος 813 μ.Χ. Επί τρεις ημέρες οι αιμοχαρείς, έσφαζαν τους Χριστιανούς.
Όταν πέθανε ο Κρούμος, έγινε ηγεμόνας των Βουλγάρων ο Δούκουμος. Επειδή όμως και αυτός πέθανε αμέσως, ηγεμόνας των Βουλγάρων έγινε ο Δίτζευγος, που επέδειξε θηριώδη συμπεριφορά κατά των Χριστιανών.
Τον Δίτζευγο διαδέχθηκε στην εξουσία ο Μουρτάγων (Ομουρτάγ). Ο διωγμός συνεχίστηκε και έγινε σκληρότερος. Ο Άγιος Γεώργιος, Επίσκοπος Δεβελτού, ο Επίσκοπος Πέτρος και πολλοί άλλοι Χριστιανοί συνελήφθησαν και μαρτύρησαν. Ο ίδιος, ο Μουρτάγων, συνέλαβε τον Επίσκοπο Μανουήλ και τον υπέβαλε σε φρικώδη βασανιστήρια. Με τα ίδια του τα χέρια τον κατασπάραξε και αφού έκοψε από του ώμους τα τίμια χέρια του Αγίου, τον έριξε στα σκυλιά. Ακόμη, ο σκληρός αυτός ηγεμόνας, θανάτωσε τους στρατηγούς των Χριστιανών Λέοντα και Ιωάννης, τον Επίσκοπο Νικαίας Λέοντα, τον Γαβριήλ και τον Σιώνιο και διά λιθοβολισμού, τον Πρεσβύτερο Πάροδο.



Ο Όσιος Αναστάσιος ο Διάκονος

Ο Όσιος Αναστάσιος ασκήτεψε στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου και μαρτύρησε στη Ρωσία κατά το 12ο αιώνα μ.Χ.



Ο Όσιος Ιωσήφ ο Ηγιασμένος ο εν Κρήτη

Ο Όσιος Ιωσήφ, ο επονομαζόμενος Σαμάκος, γεννήθηκε στην πόλη των Κεράμων, το σημερινό Αζωκέραμο Σητείας της Κρήτης λίγο πριν την άλωση (1440). Υπήρξε πνευματικό γέννημα και θρέμμα της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, γνωστής ως Δερματάνου, πλησίον του Χάνδακος (Ηρακλείου), όπου έζησε και έδρασε από την παιδική του ηλικία μέχρι την κοίμησή του. Έζησε σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική περίοδο για το Γένος. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών και η πατρίδα του Κρήτη βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ενετών.
Ο Όσιος μετά το θάνατο των γονέων του, διένειμε την περιουσία του στους φτωχούς και εκάρη μοναχός στη μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Δερματάνου. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και μετά την κοίμηση του ηγουμένου ανέλαβε την ηγουμενία της μονής. Διακρίθηκε για την αρετή της φιλανθρωπίας και θα μπορούσε δικαιολογημένα να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός του ελεήμονος. Αναγνωρίσθηκε επίσης, ως θαυματουργός, αφού αναφέρονται πολλά θαύματά του.
Μετά από εβδομήντα χρόνια αδιάλειπτης οσιακής και φιλανθρωπικής δράσεως, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1511 και ενταφιάσθηκε στην μονή του. Με την ανακομιδή των λειψάνων του διαπιστώθηκε η αγιότητά του, διότι το ιερό λείψανο βρέθηκε ακέραιο και εξέπεμπε ευωδία. Το ιερό σκήνωμά του κατατέθηκε στο καθολικό της μονής. Η συνεχής θεραπεία πλήθους ασθενών, τυφλών και δαιμονισμένων και μετά την κοίμησή του, καθιέρωσε ευρύτατα την φήμη του ως θαυματουργού.
Το 1669 οι Οθωμανοί κυρίευσαν το Χάνδακα (Ηράκλειο) και ο ευλαβής κληρικός Αντώνιος Αρμάκης, μετέφερε το ιερό λείψανο στη Ζάκυνθο, όπου στις 29 Αυγούστου 1669 το κατέθεσε στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Μαντινειού στα Ξεροβούνια. Εκεί παρέμεινε ως το 1915, οπότε τοποθετήθηκε στον ενοριακό ναό του Παντοκράτορος Γαϊτανίου.

Απολυτίκιον. Ήχος α΄
Των Κρητών τε τον γόνον και Ζακύνθου το καύχημα, των πατέρων κλέος και δόξα Ιωσήφ τον αοίδημον τιμήσωμεν εν ύμνοις οι πιστοί ου δόξη αρρήτω η Τριάς ετιμήσατο το σκήνος διασώσασα άφθορον. Δόξα τω αγιάσαντι αυτόν, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω αναδείξαντι φρουρόν και άμισθον πιστοίς ιατρόν τοις κάμνουσι.

Κοντάκιον. Ήχος δ΄
Των πιστών προΐστασαι και απαλλάττεις, από πάσης θλίψεως ταις σαις πρεσβείες προς θεόν ω Ιωσήφ παναοίδιμε κλέος και δόξα οσίων καύχημα.




Ο Όσιος Μακάριος εκ Ρωσίας

Ο Όσιος Μακάριος του Ζαμπίνσκιϋ, κατά κόσμον Ονούφριος, καταγόταν από τη Ρωσία και γεννήθηκε το έτος 1539. Μόνασε στη μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου της πόλεως Ζαμπύν που βρίσκεται στην επαρχία του Ταμπώφ. Ο Θεός τον αξίωσε του θαυματουργικού χαρίσματος, γι αυτό και επονομάζεται Θαυματουργός.
Ο Όσιος Μακάριος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1623.







Ο Άγιος Ιωάσαφ Φωτιστής της Αλάσκας

Ο Άγιος Ιωάσαφ (Μπολότωφ) γεννήθηκε στη Ρωσία τον 18ο αιώνα μ.Χ. Από αγάπη στον Θεό έγινε ιερέας και εργάσθηκε ιεραποστολικά στην Αλάσκα. Έφθασε στη νήσο Κόντιακ στις 24 Σεπτεμβρίου 1794. εκεί, παρά τις τεράστιες και αφάνταστες δυσκολίες, διακονεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου με όλες του τις δυνάμεις. Τον Ιούλιο του έτους 1796 η Σύνοδος της Ρώσικης Εκκλησίας ανακήρυξε την Αλάσκα σε Επισκοπή του Ιρκούτσκ της Σιβηρίας και ο Άγιος Ιωάσαφ εξελέγη επίσκοπος. Σε μια ιεραποστολική περιοδεία το πλοίο ναυάγησε στα παγωμένα νερά του ωκεανού, παρασύροντας στον βυθό τον Άγιο Ιωάσαφ μαζί με όλο το πλήρωμα.



Εύρεση της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας Ελεηστρίας Κορώνης

Αυτή την ημέρα τελείται η ανάμνηση της ευρέσεως της ιεράς εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου Ελεηστρίας Κορώνης η οποία βρέθηκε το 1897 στην Κορώνη Μεσσηνίας.
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

http://www.synaxarion.gr