Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Εφραίμ, προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου - «Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου» Επιστολές 2-6

ΓΕΡΟΝΤΟΣ  ΕΦΡΑΙΜ

(του εν Αριζόνα, U.S.A )

ΙΔΡΥΤΟΥ  20 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΕΙΣ  Η.Π.Α  ΚΑΙ  ΚΑΝΑΔΑ

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου.

Επιστολή 2α

Θα έλθη καιρός, θα σημάνη ημέρα, θα έλθη στιγμή, όπου θα κλείσουν αυτά τα μάτια και θα ανοιχθούν τα της ψυχής. Τότε θα ίδωμεν νέον κόσμον, νέας υπάρξεις, καινήν κτίσιν, νέαν ζωήν μη έχουσαν τέρμα. Ο τίτλος της: «Αθανασία άπειρος». Η μεγάλη πατρίς άνω, άφθαρτος, αιώνιος, η άνω Ιερουσαλήμ, η μήτηρ των πρωτοτόκων, ένθα θα σκηνώσουν αι λελυτρωμέναι ψυχαί, τας οποίας απέπλυνεν εκ του ρύπου το αίμα του Αρνίου του ακάκου!
Τις δύναται να εκφράση δια λόγου και γραφίδος την χαράν, την αγαλλίασιν, την ευτυχίαν των σεσωσμένων εκείνων μακαρίων ψυχών; Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθανόντες, ότι αναμένει αυτούς ο
πλούτος της του Θεού χρηστότητος. Μακάριος όστις κερδίση λαχνόν δια την άνω πανήγυριν, πλούτος αναφαίρετος, δόξα ως Αυτός ο Θεός είπε: «και είπα υιοί υψίστου, τέκνα Θεού, κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού».
Ο Κύριος προ του πάθους παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα δια τους μαθητάς Του και δια τους μέλλοντας πιστεύειν δι’ αυτών: «Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου» (Ιωαν. 17,24).
Πόση η αγάπη του Ιησού δι’ ημάς! Έλαβε την ανθρωπίνην φύσιν και εκρεμάσθη επί του Σταυρού, αποδίδοντας εις ημάς την ελευθερίαν και την εξόφλησιν του χρέους προς τον Ουράνιόν Του Πατέρα, και ως προσφιλέστατος αδελφός, μας αξιώνει της συγκληρονομίας, του απείρου πλούτου, του Ουρανίου Του Πατρός!
Ω, οποία αγάπη προς ημάς! Ω, της ψυχρότητός μας προς Αυτόν! Ω, της αχαριστίας μου προς τον ευεργέτην μου! Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου με και μη με καταδικάσης ανταξίως των έργων μου!



3η Επιστολή

Είθε ο Θεός καθώς πνευματικώς μας ήνωσεν αρρήκτω δεσμώ, ούτω να μας αξιώση και εις την
ουράνιον Αυτού βασιλείαν να είμεθα ομού, ίνα καθήμεθα εις την πνευματικήν Τράπεζαν των Θείων Αυτού αγαθών εντρυφώντες και ενούμενοι με τον Ουράνιον Πατέρα, όπου υπάρχουν εν Αυτώ οι ποταμοί οι αέναοι των θείων Αυτού ναμάτων. Ω, τι μέγας προορισμός! Ω, τι μέγα αποκύημα των προσκαίρων θλίψεων!
Τα τέκνα του Θεού με στολάς ουρανίους, λελαμπρυσμένα θα φαίνωνται τα θεία χαρακτηριστικά εν τω προσώπω αυτών, θα εισέλθουν εις την πατρικήν κληρονομίαν, κατάπαυσιν πλέον αιωνίαν!
Θα περιέρχωνται τα ουράνια εκείνα σκηνώματα και θεωρούντες τον άπειρον εκείνον πλούτον, θα διατελούν εν εκστάσει χωρίς να αντιλαμβάνωνται ότι παρέρχονται αιώνες! Ω, τι μέγας προορισμός δια τον άνθρωπον!
Αλλά εικών θλιβερά αμαυρώνει την αγαθήν θεωρίαν ταύτην, και αύτη εστί ότι πρώτον εγώ δεν θα μετάσχω εις όλην αυτήν την ένδοξον ευτυχίαν, η οποία τώρα μεν είναι θεωρία, κατόπιν θα λάβη σάρκα και οστά, δηλαδή την πραγματοποίησίν της, και δεύτερον, ότι οι άνθρωποι βαδίζουν έχοντες άγνοιαν του μεγάλου τούτου προορισμού, και ως εκ τούτου η άγνοια γεννά τον θάνατον από τον Θεόν!
Η αμαρτία ήτο η αρχική καταστροφή της παραδεισιακής ευτυχίας του ανθρώπου και αύτη συνεχίζει το καταστρεπτικόν της έργον εισέτι επί τούτου. Αλλοίμονον! Ο Άδης ποιμανεί ημάς.
Ω Θεέ μου, Σαβαώθ, φώτισον το σκότος των καρδιών μας, ίνα ίδωμεν Σε, το αληθινόν φως, το μακάριον φως, που φωτίζει και χαροποιεί τας καρδίας των φίλων Σου, φώτισον ημάς, ίνα Σε ακολουθήσωμεν μέχρι της αιωνίου καταπαύσεως. Αμήν.


4η Επιστολή

Όλα θα παρέλθουν και εις το μηδέν θα καταλήξουν, ενώ το έργον το εν τω Θεώ ειργασμένον, θα μείνη μαζί με την ψυχή του εργάτου, ίνα εσθίη εξ αυτού ζωήν αιώνιον.
Μακάριοι οι πνευματικοί φιλόσοφοι του Θεού, όπου δίδουν πρόσκαιρα και θησαυρίζουν αιώνια, ίνα, όταν απέλθωσιν, εύρωσιν εις την τράπεζαν του Θεού τους θησαυρούς των συν τόκω. Μακάριοι οι καθαρίζοντες τας καρδίας αυτών από τα ζιζάνια της αμαρτίας γεωργούντες τον αγαθόν σπόρον, διότι θα έλθη καιρός εύθετος, που θα θερίσουν στάχυας αειζωίας! Μακάριοι οι σπείροντες δάκρυα μετά πνευματικής νηστείας, δηλαδή πεινώντες αεί και διψώντες τα καλά έργα, διότι θα θερίσουν χαράν αιωνίαν!


5η Επιστολή

Αγαπημένα μου παιδιά, επήρα το γράμμα σας. Η αγάπη σας είναι πολύ μεγάλη. Εγώ δε τελείως ανάξιος και ελεεινός.
Προσεύχομαι παρ’ όλην την αναξιότητά μου, να σας σκεπάζη η χάρις του Θεού και το Πανάγιον Πνεύμα να σας καθοδηγή εις κάθε καλήν πράξιν, ώστε να ευαρεστήσετε τον καλόν μας Θεόν και να αξιωθήτε οικογενειακώς να κατοικήσετε εις τον τόπον του Θεού, εις την άλλην ζωήν, εκεί που στέκουν οι άγγελοι και υμνολογούν ακατάπαυστα, μέσα εις γνόφον απροσίτου θείου φωτός την υπέρθεον αγίαν Τριάδα.
Αυτήν την ουράνιον δόξαν, όλοι οι μεγάλοι άγιοι την επεθύμησαν και ηγωνίσθησαν και την επέτυχαν. Τα εδώ κάτω εν συγκρίσει με τα άνω είναι σκότος. Τα εδώ μάταια, προσωρινά, εφήμερα, αλλοιωτά, τρεπτά, μηδέν. Ενώ τα ουράνια αιώνια, παντοτινά, αναλλοίωτα, δοξασμένα, φωτόλουστα, με θεϊκήν χάριν αρωματισμένα.
Δια τούτο όποιος καταφρονήση τα μάταια του κόσμου πράγματα, δηλαδή εμπαθώς δεν τα επιθυμήση, αυτός θα γίνη μέτοχος των αιωνίων αγαθών!


6η Επιστολή

Η ζωή του μοναχού είναι σταυρός καθημερινός. Ο Ιησούς Χριστός, μας καλεί να συσταυρωθώμεν όσοι Τον αγαπώμεν και μετά θα γίνη η ανάστασις της ψυχής, η πνευματική αγαλλίασις. Δριμύς ο χειμών, αλγεινή η πήξις, αλλά γλυκύς ο παράδεισος.
Σηκώσατε τα μάτια σας και ίδετε την άνω Ιερουσαλήμ, εκεί όπου η ευτυχία, η χαρά και η μακαριότης θα διαιωνίζηται εις τους αιώνας των αιώνων! Ω, τι χαρά, τι ευφροσύνη, αιώνια να ζη κανείς πλησίον του Θεού!
Ναι, παιδιά μου, ας αγαπήσωμεν αλλήλους, διότι εκεί είναι όλο αγάπη και όποιος δεν έχει αγάπην, εκεί δεν εισέρχεται.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος