Εἰς τὴν Ρωσίαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἡ Ἐκκλησία ἦτο ἐν διωγμῷ κατὰ τὰς δεκαετίας τοῦ κομμουνισμοῦ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾶται καὶ ἀναγνωρίζεται τόσον ὁ ἱστορικὸς καὶ πνευματικός της ρόλος, ὅσον καὶ ὁ ρόλος της εἰς τὴν συνοχὴν τῆς κοινωνίας. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Πατέρων της βάλλεται, συκοφαντεῖται, διασύρεται, χλευάζεται καὶ ἐπιχειρεῖται ἡ περιθεωριοποίησίς της εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ διαλελυμένου καὶ καταληστευμένου κράτους ὑπὸ τῶν ἰδίων δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι συστηματικῶς βάλλουν ἐναντίον της.
Εἰς τὴν Ρωσίαν ὅ,τι ἔχει σχέσιν μὲ τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα, ἀναδεικνύεται, τίθεται ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Κράτους, προβάλλεται καὶ χρησιμοποιεῖται ἀκόμη καὶ διὰ τὴν προώθησιν τῶν σκοπῶν τῆς Ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς χώρας. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὅ,τι Ἑλληνικὸν καὶ Ὀρθόδοξον βάλλεται, διαγράφεται, διασύρεται ὡς τριτοκοσμικόν, πολεμεῖται ὑπὸ πολιτικῶν, δημοσιογράφων, ψευδοδιανοουμένων, ψευδοπροοδευτικῶν καὶ ἄλλων βαρβάρων εἰς τὴν ψυχὴν καὶ εἰς τὸ σῶμα.
Εἰς τὴν Ρωσίαν τὸ ὁμολογιακὸν μάθημα τῶν θρησκευτικῶν διδάσκεται μὲ ἱερὸν πάθος εἰς τὰ σχολεῖα. Εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ ὁμολογιακὸν μάθημα τῶν θρησκευτικῶν προκαλεῖ ἀλλεργίαν εἰς ἐκκλησιομάχους, εἰς θεολόγους τῆς κοινωνικῆς Θεολογίας, ἀκόμη καὶ εἰς ἐκσυγχρονιστὰς Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν τὸ ἀξίωμά των εἰς ὑπουργικὰς παρεμβάσεις ἢ συναλλαγάς, παρὰ εἰς τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἰς
τὴν Ἑλλάδα ὁ χωρισμὸς Κράτους – Ἐκκλησίας εἶναι ὁ μεγαλύτερος στόχος τῶν περισσοτέρων πολιτικῶν κομμάτων, πολιτικῶν, ἀπαιδεύτων καθηγητῶν, ἀθέων διδασκάλων, ἀθέων ἢ ἑτεροδόξων δικαστικῶν, δημοσιογράφων, καλλιτεχνῶν, συνδικαλιστῶν καὶ ἄλλων φανερῶν καὶ σκοτεινῶν δυνάμεων. Διότι, προφανῶς, δι᾽ αὐτοῦ θὰ σταματήση ἡ κλεπτοκρατία τῶν πολιτικῶν, τῶν ἀνθρώπων των καὶ τῶν κυκλωμάτων των, θὰ γεμίσουν τὰ ταμεῖα τοῦ κράτους, θὰ ὑπάρξη ἐπανίδρυσις τῶν νοσοκομείων, τῶν συγκοινωνιῶν, τῆς Ἀστυνομίας, τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, θὰ ἀρχίση ἡ Ἑλλὰς νὰ παράγη, ὅσα εἰσάγει ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, θὰ ἀποκτήση βιομηχανίαν διὰ τὴν δημιουργίαν νέων θέσεων ἐργασίας, θὰ ἀποκτήση πολεμικὴν βιομηχανίαν, θὰ ἐξαφανίση τὰς ληστρικὰς αὐξήσεις εἰς τὰς τιμὰς τῶν προϊόντων, θὰ δημιουργήση ὑποδομὰς καὶ σταθερὸν φορολογικὸν σύστημα διὰ τὴν προσέλκυσιν ἐπενδύσεων ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, θὰ σταματήσουν αἱ τράπεζαι νὰ ἀφαιμάζουν καὶ νὰ «ξεσπιτώνουν» τοὺς ἀδυνάτους δανειολήπτας, ἐνῶ θὰ ἀποκτήσῃ κῦρος ἡ ἀνυπόληπτος εἰς τὸ ἐξωτερικὸν Ἑλλάς, ἡ ὁποία κάποτε ἐδίδασκε: «Μολὼν λαβέ», «Ἐλευθερία ἢ Θάνατος» ἢ «ΟΧΙ» (1940), ἐνῶ σήμερον περιφέρει δίσκον ἐπαιτείας.
Εἰς τὴν Ρωσίαν τὸ Κράτος θεωρεῖ ὑποχρέωσίν του νὰ συμπορεύεται καὶ νὰ ἀνασαίνη ἐκ τῆς Ἐκκλησίας. Συμπλέει εἰς ὅλα μαζί της. Καὶ τὴν χρησιμοποιεῖ ἀκόμη καὶ διὰ τοὺς γεωπολιτικοὺς
καὶ γεωστρατηγικοὺς σκοπούς του, ὡς ἔκαμνε καὶ τὸ Αὐτοκρατορικὸν Κράτος, πρὸ τῆς ἐπιβολῆς τοῦ Κομμουνισμοῦ.
Εἰς τὴν Ρωσίαν οἱ Μητροπολῖται θεωροῦνται πραγματικοὶ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καὶ τοὺς ἀποδέχεται ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ὡς τοιούτους. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι
ἐπιχειροῦν νὰ γίνουν ἀρεστοὶ εἰς τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστάς, σπεύδοντας νὰ κάμνουν δηλώσεις ὅτι κάνουν δῶρον εἰς τὸν Ἄλφα ἢ τὸν Βῆτα ὑπουργόν, τὸν χωρισμὸν τοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας συνεκρούσθησαν μὲ Βασιλεῖς, Αὐτοκράτορας, τυράννους διὰ τὴν πολιτικήν των ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον κάποιοι σύγχρονοι «Πατέρες» συμπεριφέρονται ὡς ὑποτακτικοὶ τῶν συγχρόνων «βασιλέων» καὶ (μὲ δημοκρατικὰς διαδικασίας) διωκτῶν τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐμαρτύρησαν διὰ τὴν Πίστιν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Κάποιοι σύγχρονοι «Πατέρες» μαρτυροῦν καθημερινῶς, διατί φοροῦν τὸ ρᾶσον. Μαρτυροῦν, διατὶ ὁ πιστὸς λαὸς ζητεῖ ὑποδείγματα Ἐπισκόπων (πρότυπα Χριστοῦ, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Ἁγίων) καὶ ἀγωνιστικὸν φρόνημα, ὑπ᾽ αὐτῶν, ὑπὲρ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Μαρτυροῦν, διατί δὲν δύνανται νὰ συχνάζουν ἐλευθέρως εἰς τὰ καφενεῖα, τὰς καφετερείας, εἰς πολυτελῆ ξενοδοχεῖα καὶ ἑστιατόρια ἢ εἰς κοσμικὰς ἐκδηλώσεις ἢ εἰς ἐπιδείξεις γυναικείας μόδας ἢ νὰ ἔχουν τρυφηλὴν ζωήν, τὴν ὁποίαν νὰ τὴν κάμνουν γνωστὴν δημοσίως κ.λπ.
Εἰς τὴν Ρωσίαν εἶναι σεβαστὴ καὶ ἡ πολιτικὴ ἡγεσία καὶ ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν Ἑλλάδα, δὲν ἔχομεν, δυστυχῶς, σεβαστὴν πολιτικὴν ἡγεσίαν. Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία δὲν
πιστεύει εἰς τὸν Θεόν. Καὶ ὅσα μέλη της ἐπιχειροῦν νὰ ἀποδείξουν τὸ ἀντίθετον, τὸ πράττουν ὑποκριτικῶς, διὰ νὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ψηφοφόρους.
Συμμετέχουν εἰς δοξολογίας, εἰς λιτανείας, εἰς μεγάλας ἑορτάς, διὰ νὰ τοὺς βλέπη ὁ πιστὸς λαὸς καὶ νὰ τοῦ ὑφαρπάζουν τὴν ψῆφον. Καὶ ὅταν οἱ Ἀρχηγοὶ ἢ οἱ ὑπουργοί των λαμβάνουν μέτρα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, τότε ἐξαφανίζονται. Καὶ ἐμφανίζονται, ὅταν περάση ἡ «μπόρα», διὰ νὰ ἐπαναλάβουν τὸ γνωστὸν ἄθλιον ψηφοθηρικὸν παιγνίδι των. Εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχομεν σεβαστὴν Ἐπισκοπικὴν ἡγεσίαν. Διότι, ἐὰν ὑπῆρχε, θὰ ἐξεδίωκε ἀπὸ τὰς θρησκευτικὰς ἐκδηλώσεις τοὺς ψηφοθηρίζοντας πολιτικούς, τοὺς πολιτικάντιδες καὶ τοὺς πονηροὺς πολιτευτάς, ἀπειλοῦσα, ὅτι, ἐὰν δὲν ἀποχωρήσουν ἐκ τῶν ἐκδηλώσεων, δοξολογία καὶ λιτανεία δὲν γίνεται.
Ἐὰν ἦτο σεβαστή, τότε ἐνώπιον τῶν πονηρῶν πολιτικάντιδων, θὰ ἀπεκάλυπτε τὰ σχέδιά των εἰς τὸν πιστὸν λαόν, θὰ τοὺς ἔφερε εἰς δύσκολον θέσιν, θὰ τοὺς ὑπεχρέωνε νὰ ἀναθεωρήσουν τὰ σχέδιά των, νὰ τραποῦν εἰς φυγὴν ἢ νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ διακηρύξουν τὴν συναλληλίαν Κράτους – Ἐκκλησίας, μὲ τοὺς διακριτοὺς ρόλους, ὡς συνέβαινεν ἕως σήμερον. Ἀλλὰ πῶς νὰ συμβῆ αὐτό, ὅταν εἰς τὴν Ἱεραρχίαν ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συκοφαντηθῆ ὑπὸ ἄλλων Ἐπισκόπων ἢ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι πραγματικῶς ἠμπορεῖ νὰ εἶναι εὐάλωτοι ἢ Ἐπίσκοποι μὲ περίεργα βιβλία ἢ Ἐπίσκοποι ψευδοπροοδευτικοί, οἱ ὁποῖοι θυσιάζουν τὸ γενικώτερον συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὰ ὁράματα καὶ τὰς ἀπαιτήσεις μιᾶς πολιτικῆς μετριοκρατίας, ἡ ὁποία εἶναι ἰσοπεδωτικὴ καὶ καταστροφικὴ (διαχρονικῶς) διὰ τὴν Ἑλλάδα, τὸν λαόν, τὸν πολιτισμόν, τὴν παιδείαν καὶ τὴν γλῶσσαν της;
Πῶς νὰ συμβῆ αὐτό, ὅταν ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας παίζῃ ἀνοικτὰ τὸ παιχνίδι τῶν Ἐκκλησιομάχων, δηλώνων ὅτι προσφέρει δῶρον τὸν χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας εἰς τὸν ὑφυπουργὸν Ὑποδομῶν κ. Σηφουνάκην, ὁ ὁποῖος προεκλογικῶς εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει συμφωνήσει διὰ τὸν χωρισμόν, ἀλλὰ διαφωνεῖ μὲ κάποιας παραμέτρους;
Εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ρωσίαν ἔχομεν «σφικταγκάλιασμα» τοῦ Κράτους μὲ τὴν Ἐκκλησίαν. Εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα ἡ πολιτικὴ μετριοκρατία ζητεῖ τὸν ἀπογαλακτισμὸν τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν διακοπὴν τῶν σχέσεων Κράτους – Ἐκκλησίας. Καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς εἶπεν προσφάτως ὁ κ. Σηφουνάκης, συμφωνεῖ. Καὶ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας γίνεται διὰ δηλώσεων καὶ συνεντεύξεων σημαιοφόρος διὰ τὸν χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκησίας ὡς καὶ διὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων. Σίγουρα εἶναι ὁ ἐκφραστὴς μίας «ἰδεολογικῆς» τάσεως εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ἱερὸν πρόσωπον διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μας. Καὶ ὀφείλομεν ὑπακοήν. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ἐπίσκοπος (Ἐπίσκοποι) δὲν ὑπηρετῇ τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, τότε τὸ πλήρωμα ὀφείλει νὰ διακηρύξη τὴν ἀνυπακοὴν πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον ἢ τοὺς Ἐπισκόπους. Καὶ αὐτὸ θὰ συμβῆ, ὅταν ἕνα τμῆμα ἀποφασίση νὰ διακόψη τὴν συναλληλίαν Κράτους – Ἐκκλησίας. Ἂς μετρήση τὰς ἀντιδράσεις, τὰς ἀντιστάσεις κι ἂς ἐξεύρη ἀπὸ τώρα καταφύγια, διὰ νὰ κρυφθῆ καὶ νὰ διέλθη τὸ ὑπόλοιπον τοῦ βίου του.
Ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ διαγράψη τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητά της, διότι τοῦτο ἐπιθυμεῖ μία πολιτικὴ μετριοκρατία καὶ μία Ἱεραρχία (εἰς τὸ σύνολόν της), ἡ ὁποία θὰ μείνη εἰς τὴν ἱστορίαν ὡς συμβιβασμένη, ξένη μὲ τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποταγμένη εἰς τὰς κλαδικὰς τῶν κομματικῶν μηχανισμῶν.
Θαυμάζομεν τὴν Ὀρθόδοξον πολιτικὴν ἡγεσίαν τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία παρακολουθεῖ τὰς Θείας Λειτουργίας ἀπὸ τῆς ἐνάρξεώς των καὶ διακηρύσσουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα τίποτε ἄνευ Θεοῦ. Θαυμάζομεν αὐτὴν τὴν ἡγεσίαν, διότι συμπορεύεται μετὰ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ρωσία ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Κομμουνισμοῦ διαλυμένη, οἰκονομικῶς χρεοκοπημένη, κοινωνικῶς παρηκμασμένη, ἀπελπισμένη καὶ παραδομένη εἰς τὰ μαφιόζικα – κλεπτοκρατικὰ κυκλώματα. Σήμερον ἐπανευρίσκει τὴν ὁδόν, διὰ νὰ ξαναγίνη ὑπερδύναμις. Τὸ ὀφείλει εἰς τὴν ἡγεσίαν της, ἡ ὁποία ἀντελήφθη ὅτι, ἐὰν ἡ Ρωσία δὲν ἐπανασυνδεθῆ μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Ρωσο–Ὀρθόδοξον παράδοσιν, ἡ χώρα θὰ διελύετο. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλὰς εἶχεν ἀντίθετον πορείαν ἀπὸ τὴν Ρωσίαν. Οἱ πολιτικοί της συστηματικῶς κτυποῦν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τὰ σύμβολά της, τὴν λατρείαν της, τὴν διδασκαλίαν της, τὴν παράδοσίν της, τὴν προσφοράν της εἰς τὸ Γένος.
Ἡ τροφὸς τοῦ Γένους χρησιμοποιεῖται ὡς «σκουπίδι» ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐσεβάσθησαν οὔτε τὸν πολιτισμὸν τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, οὔτε τὴν ἀρχαιοελληνικὴν γραμματείαν, πολλῷ δὲ μᾶλλον τὴν πορείαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ μετὰ τὸν γάμον του μὲ τὸν Χριστιανισμὸν καὶ δὴ τὸν Ὀρθόδοξον. Ἠλλοίωσαν τὴν ταυτότητα τῆς Ἑλλάδος, ἐδίδαξαν τὴν ἀσέβειαν, τὴν ἀνηθικότητα, τὴν ἀπάτην, τὴν ἐκπόρνευσιν τῆς κοινωνίας, τὴν ἁρπαγὴν τοῦ δημοσίου χρήματος, τὴν διάρρηξιν τῶν θησαυροφυλακίων τοῦ Κράτους, τὴν διάρρηξιν τῶν θεσμῶν, τῶν νόμων, τὴν διάλυσιν τῆς οἰκογενείας διὰ νόμων, τὴν μεγίστην ἀνοχὴν πρὸς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμμορα, τὴν ἀπανθρωπίαν, τὴν ἀπείθειαν πρὸς τοὺς νόμους καὶ τοὺς μεγαλυτέρους, τὴν χρῆσιν τῶν ναρκωτικῶν, τὴν ἐλευθέραν συμβίωσιν, τὴν ἀναρχίαν, καὶ τὴν ἀτιμωρησίαν.
Στάκται καὶ ἐρείπια παντοῦ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα.
Καὶ ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία; Αὕτη ἔχει καταστῆ ἀπὸ δεκαετιῶν διοικοῦσα. Ἐλάχιστοι οἱ Ποιμένες, πολλοὶ οἱ ἐξουσιασταί.
Πολλοὶ οἱ κατ᾽ ὄνομα Μητροπολῖται. Ἐλάχιστοι οἱ ἔχοντες Πατερικὸν φρόνημα. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἔχοντες τὸ Πατερικὸν φρόνημα, διστάζουν νὰ ὑψώσουν λάβαρα ἀνατάσεως, ἀντιστάσεως, νὰ
κλονίσουν θρόνους Μητροπολιτῶν, θρόνους ὑπουργῶν, Βουλευτῶν, ἀξιωματούχων τοῦ Κράτους. Καὶ διστάζουν, διότι εὑρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ τοὺς συμβιβασμένους, τοὺς
εὐαλώτους, τοὺς ἐκλεγομένους μὲ παρασκηνιακήν, ἀκόμη καὶ πολιτικὴν συναλλαγὴν ἢ ἀκόμη καὶ μὲ τὴν πίεσιν τῶν διαπλεκομένων συμφερόντων. (Διὰ τὸ τελευταῖον ὑπῆρχε ἡ συγκλονιστικὴ δήλωσις Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀγαπημένον τέκνον τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου). Αὐτοὶ οἱ συμβιβασμένοι, οἱ παρὰ τὴν βούλησιν τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος ἐκλεγέντες, εἶναι τὰ ἀγαπητὰ τέκνα τῶν ΜΜΕ, τὰ ὁποῖα δικαιολογοῦν ἀκόμη καὶ τὴν μεγαλυτέραν ἀνομίαν των. Ἔτσι οἱ ἔχοντες Πατερικὸν φρόνημα χαρακτηρίζονται γραφικοὶ πρὸς μεγάλην ἱκανοποίησιν τῶν πολιτικῶν – Ἐκκλησιομάχων καὶ τῶν προοδευτικῶν καὶ ψευδοπροοδευτικῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι συμπορεύονται μὲ τοὺς ὀλετῆρας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος.
Ὑπολογίζουν ὅμως τόσον οἱ Ἱεράρχαι αὐτοὶ ὅσον καὶ οἱ πολιτικοὶ ἀπαρνηταὶ τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος τῆς χώρας μας, ἄνευ τοῦ ξενοδόχου: τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἐντίμου κλήρου.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 15-1-2010
http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/Page1.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.