Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΒ')

       Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΒ')
 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Σήμερα σ’ ὁλόκληρη τή ἀπέραντη περιοχή τῆς Καμτσάτκας κοπιάζει στό ἔργο τοῦ φωτισμοῦ τῶν ἰθαγενῶν μόνο ἕνας ἱεραπόστολος, ὁ ἱερομόναχος Νέστωρ, μέ βάστη τή πόλη Γιζίγ. Ἀπό κεῖ ξεκινάει γιά τίς μακρινές  ἐξορμήσεις του στίς ἀχανεῖς χιονισμένες ἐρήμους.
Ἀναγκάζεται νά ταξιδεύει χιλιάδες βέρσια μέ ταράνδους καί σκυλία, ἀναζητώντας τό ἀποκλεισμένο ἀπό τά χιόνα ποίμνιό του.  Κάποτε, μόνο τά ὐπερυψωμένα σιδερένια στεφάνια (κάτι σάν φουγάρα) πάνω ἀπό τή χιονισμένη τούντρα μαρτυροῦν τήν ὕπαρξη ἀνθρώπων κάτω ἀπό τή γῆ.
Γιά νά μπεῖς στίς ὑπόγειες τρῶγλες ἀναγκάζεσαι νά κατέβεις ἀπό τό ἄνοιγμα μέ τό σιδερένιο στεφάνι, πού χρησιμεύει καί σάν καπνοδόχος.  Στή μέση τῆς τρώγλης ἀνάβει πάντα ἡ φωτιά, πού σέ πνίγει μέ τόν καπνό της.  Σέ τέτοιους χώρους εἶναι ὑποχρεωμένος ὁ ἱεραπόστολος νά κάνει ὅλες τίς κατηχήσεις, τά μυστήρια καί τίς τελετές.
Πολλοὶ ἰθαγενεῖς δέ βλέπουν ἱερέα γιά δέκα ἤ καί δεκαπέντε χρόνια.  Σ’ ὅλο αὐτό τό διάστημα οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ζοῦν χωρίς πνευματική τροφή καί χωρίς μυστηριακή ζωή.
Οἱ διερχόμενοι ἱεραπόστολοι τελοῦν συχνά γάμους σέ ἀντρόγυνα συζευγμένα χωρίς τή μυστηριακή εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας πολλά χρόνια πρίν, καί ἐνῶ ἤδη ἔχουν ἀποκτήσει παιδιά.
Φρικτές ἀλλά καί συγκινητικές εἶναι οἱ διηγήσεις τοῦ ἱεραποστόλου γιά τή δύσκολη ζωή αὐτῶν τῶν ἁπλοϊκῶν καί καλοκάγαθων παιδιῶν τῆς ἄγριας βόρειας φύσεως.  Ξεχασμένοι στά βάθη τῆς χιονισμένης ταϊγκά, μακριά ἀπό τόν πολιτισμό, οἱ καμτσαντάλοι στεροῦνται τό κάθε τι, κάθε βοήθεια σέ ὥρα ἀνάγκης, κάθε μέσο γιά τό σκληρό βιοτικό ἀγώνα.
 Κάτω ἀπό σκληρές καί ἀνθυγιεινές συνθῆκες διαβιώσεως, παλεύοντας ἐξοντωτικά γιά τήν ἐξασφάλιση τῆς καθημερινῆς πενιχρῆς τροφῆς,  ἀρρωσταίνουν συχνά ἀπό βαρειές μολυσματικές ἀσθένειες καί ἀβιταμίνωση, ἤ τραυματίζονται στό κυνήγι ἀπό τά ἄγρια ζῶα. Ἰατρική βοήθεια ἀνύπαρκτη. 
Σ’ ὁλόκληρη τήν Καμτσάτκα μόνο ἕνας γιατρός!  Κι αὐτός δέν ἔχει τά μέσα καί τίς δυνατότητες νά ἐπισκέπτεται τούς σκορπισμένους στήν τεράστια χιονισμένη ἔκταση καμτσαντάλους. Ἔτσι ὁ ἱεραπόστολος, θέλοντας καί μή, ἀναγκάζεται νά γίνεται γιατρός ὄχι μόνο τῶν ψυχῶν ἀλλά καί τῶν σωμάτων. 
Μέ τό μικρό του φαρμακεῖο ἐκστρατείς βοηθάει ὅσο μπορεῖ τούς δυστυχισμένους ἄρρωστους ἰθαγενεῖς.  Νά γιατί τόν ὑποδέχονται παντοῦ μέ τόση συγκίνηση καί θλίψη. Ὅταν φεύγει πέφτουν γονατιστοί στά πόδια οτυ, ἁρπάζονται ἀπό τά ροῦχα του, κλαῖνε καί τόν ἱεκετεύουν νά μείνει ἔστω καί μιά μέρα ἀκόμα κοντά τους, γνωρίζοντας ὅτι θά τόν ξαναδοῦν ἴσως μετά ἀπό δέκα χρόνια!
Ἡ Καμτσάτκα, πού διοικητικά καί ἐκκλησιαστικά ἀνήκει στήν ἐπαρχία τοῦ Βλαντιβοστόκ, εἶναι ἐντελῶς ἀποκομμένη ἀπό τό ὁμώνυμο κέντρο.  Τηλεγραφική σύνδεση δέν ὑπάρχει.  Τό χειμώνα δέν ὑπάρχει συγκοινωνία, καί τό ταχυδρομεῖο φτάνει ὥς τό Γιακούτσκ, πράγμα πού μεγαλώνει τήν ἀπόσταση μιάμιση φορά. 
Τό καλοκαίρι τοῦ 1909 τά πλοῖα πού συνδέουν τό Βλαντιβοστόκ μέ τά παράλια τῆς Καμτσάτκας κατόρθωσαν νά κάνουν ἕνα μόνο δρομολόγιο. Ἔτσι, ἡ ἀλληλογραφία πού στέλνεται τόν ἕναν χρόνο μπορεῖ ν’ ἀπαντηθεῖ τό συντομότερο... τόν ἑπόμενο χρόνο!

   Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.223-252

Ἀναβάσεις
4 Σεπτεμβρίου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα