Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΓ')

 Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος ΙΓ')

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Σταμάτησε, συλλογίστηκε γιά λίγο καί εἶπε:
-Πάτερ Νέστορ, θά σᾶς ἀφήσω γιά λίγο μόνο σας.
Ἀποσύρθηκε σ’ ἕνα ἄλλο δωμάτιο, καί ξαναφάνηκε μετά ἀπό μισή ὥρα περίπου.  Τό πρόσωπό της ἦταν χαρούμενο καί γελαστό.  Μοῦ πρότεινε τό χέρι της.
-Πάτερ Νέστορ, συγχαρητήρια! Ἔχετε κιόλας τήν Καμτσατκική Ἀδελφότητα! Ὁ διάδοχος Ἀλέξιος τήν ἀναλαμβάνει κάτω ἀπό τήν προστασία του!
Δέν μποροῦσα νά πιστέψω στ’ αὐτιά μου.  Περίμενα ἐξηγήσεις.  Καί τίς πῆρα ἀμέσως.
-Τηλεφώνησα στό γιό μου, συνέχισε ἡ αὐτοκράτειρα Κατά σύπμτωση ἦταν ἐκεῖ γιά διάφορες ὑποθέσεις καί ὁ ἐπίτροπος Λουκιάνωφ!  Πληροφόρησα τόν αὐτοκράτορα γιά τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων σχετικά μέ τήν ἀδελφότητα.  Δέν εἶχε ἰδέα!  Χωρίς νά κλείσει τό τηλέφωνο, ἔθεσε ἀμέσως στόν Λουκιάνωφ μερικά ἐρωτήματα γιά τήν Καμτσάτκα: Γιά τήν γενική κτάστασση τῆς ἐπαρχίας καί τοῦ πληθυσμοῦ της, τόν ἀριθμό τῶν ἐκκλησιῶν, τίς πνευματικές καί ὑλικές ἀνάγκες τῶν κατοίκων, τή δική σας ἱεραποστολική ἐργασία...
Ὁ Λουκιάνωφ δέν μπόρεσε νά δώσει ὑπεύθυνες ἀπαντήσεις σέ ὅλ’ αὐτά .
Ξαφνιάστηκε καί μασοῦσε τά λόγια του.  Ὁ αὐτοκράτορας τότε του ἔδωσε ἐντολή νά συνεργαστεῖ τό συντομότερο μαζί σας, νά ἐνημερωθεῖ γιά τόν κανονισμό τῆς ἀδελφότητος καί νά τόν ὑποβάλει χωρίς χρονοτριβή στήν Ἱερά Σύνοδο γιά ἔγκριση...  Πάτερ Νέστορ, εἶστε ἱκανοποιημένος;
Ἄν ἤμουν!  Ὁ μεγάλος Θεός ἔκανε πάλι τό θαῦμα Του...
Μέ συγκίνηση καί εὐγνωμοσύνη ἀποχαιρέτησα τή χήρα αὐτοκράτειρα καί ἐπέστρεψα στή Λαύρα.  Συγκεχυμένες σκέψεις καί συναισθήματα μέ πλημμύριζαν.
Ἤμουν χαρούμενος γιά τήν αἴσια ἔκβαση τοῦ σχεδίου μου. Ἤμουν ὅμως καί πικραμένος, ἀπογοητευμέος καί ἀγανακτησμένος μέ τήν ἀδιαφορία, τή στενή ἀντίληψη καί τήν προκατάληψη τοῦ Λουκιάνωφ καί ὅλων τῶν ὁμοίων του κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων, πού δέν μποροῦσαν νά πιάσουν τόν παλμό τῆς ζωῆς καί τῶν ἀναγκῶν τῆς πατρίδας μας καί τῶν κατοίκων της.
Ἦταν φανερό πιά πώς η κεντρική κρατική διοίκηση  ἦταν ἀνίατα ἄρρωστη. Μιά χούφτα ἄνθρωποι, ἀπληροφόρητοι καί μυωπικοί γραφειοκράτες, κρατοῦσαν στά χέρια τους τίς τύχες μιᾶς μεγάλης αὐτοκρατορίας καί τήν ὁδηγοῦσαν στήν καταστροφή....
 Ὁ τσάρος Νικόλαος φαίνεται πώς δέν εἶχε τήν ἱκανότητα νά ἐπιλέγει τούς κατάλληλους συνεργάτες. Ἦταν στερημένος ἀπό κριτική ἱκανότητα, ὀξυδέρκεια καί πυγμή. Γι’ αὐτό ἦταν πειθήνιο ὄργανο στά χέρια τῶν ἐπιτήδειων κυβερνητικῶν στελεχῶν.  Τίποτα δέν θά γινόταν καί στήν περίπτωση τῆς Καμτσάτκας, ἄν δέν ἔδειχνα τόση ἐπιμονή καί ἄν δέν συνεργοῦσε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Πῆγα νά βρῶ ἀμέσως τό μητροπολίτη Ἀντώνιο. Πρίν προλάβω ὅμως νά τοῦ πῶ τά νέα, ἐκεῖνος μέ ἀγκάλιασε χαρούμενος λέγοντας:
-Συγχαρητήρια!  Νικήσατε!  Τώρα μόλις μοῦ τηλεφώνησε ὁ Λουκιάνωφ καί μ’ ἐνημέρωσε.  Μέ παρακάλεσε νά σᾶς διαβιβάσω ὅτι αὔριο τό πρωί, στίς δέκα, θά σᾶς περιμένει στό σπίτι του, στή γωνία Λιτέινι καί Νέφσκυ.
Τήν ἄλλη μέρα, στήν καθορισμένη ὥρα, βρισκόμουν μπροστά στόν ἐπίτροπο, μέσα στό γραφεῖο τοῦ σπιτιοῦ του. Αὐτή τή φορά –πῶς ἀλλάζουν τά πράγματα!- μοῦ ἔδωσε πρῶτος τό χέρι μέ ψυχρή εὐγένεια.
-Λοιπόν, πέρασε τό δικό σας, ἔτσι; εἶπε χαμογελόντας εἰρωνικά, κι ἔριξε μιά ματιά στό γραμματέα του, πού στεκόταν δίπλα.
-Ὄχι το δικό μου, ἀπάντησα μέ φανερή πικρία.  Δέν θέλω τίποτα γιά μένα, τό γνωρίζετε αὐτό. Ἀγωνίζομαι γιά τή ξεχασμένη Καμτσάτκα καί τούς δυστυχισμένους κατοίκους της. Καί ἤμουν ἀποφασισμένος νά μήν ἐπιστρέψω χωρίς τήν ἔγκριση τῆς ἀδελφότητος, πού ἐλπίζω ὅτι θά συμβάλει στή βελτίωση τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς τους.
-Μά καλά, μέ διέκοψε ὁ Λουκιάνωφ, γιατί δέν μέ ἐνημερώσατε νωρίτερα γιά τήν Καμτσάτκα, τούς κατοίκους της, τίς ἐκκλησίες, τά σχολεῖα της, τήν κατάσταση γενικά πού ἐπικρατεῖ ἐκεῖ, καθώς καί γιά τή δική σας δραστηριότητα;
-Μά ἐσεῖς, ἐξοχώτατε, μοῦ δηλώσατε ἀπό τήν ἀρχή ὅτι δέν μπορεῖτε ν’ ἀσχοληθεῖτε μαζί μου, καί μέ διατάξατε νά γυρίσω πίσω. Ὅσο γιά τήν ἐνημέρωση πού λέτε, σᾶς ἔδωσα ὄχι μία, ἀλλά πέντε ἐκθέσεις γιά τήν Καμτσάτκα, καθώς καί τό σχέδιο κανονισμοῦ τῆς ἀδελφότητος.
-Πότε; ἀπόρησε ὁ Λουκιάνωφ.
-Στήν πρώτη μας κιόλας συνάντηση, στή Σύνοδο. Ἦταν παρών καί ὁ γραμματέας σας· μπορεῖ νά σᾶ βεβαιώσει γι’ αὐτό.
Ὁ Λουκιάνωφ κοίταξε τό γραμματέα, πού τά εἶχε χάσει κι ἔριχνε σαστισμένες ματιές πότε σ’ ἐκεῖνον καί πότε σέ μένα. Μετά ἀπό μιά μικρή σιωπή ἀναγκάστηκε νά μουρμουρίσει...
-Ναί.... Ὅχι.... Ὡστόσο.... Πραγματικά, ἔτσι εἶναι.... Ὁ π. Νέστωρ σᾶς ἔδωσε κάτι....
Ὁ Λουκιάνωφ ἄρχισε νά ψάχνει νευρικά στά χέρια του . Ἔδειξε πώς δέν ἔβρισκε τίποτα.  Μετά ἄρχισε ν’ ἀνοίγει τά συρτάρια τοῦ γραφείου.  Κάποια στιγμή τό μάτι μου πῆρε τίς ἐκθέσεις.
-Αὐτές εἶναι! εἶπα καί τοῦ τίς ἔδειξα.
Τίς τράβηξε μέσα ἀπό μιά στοίβα παλαιῶν ἐγγράφων.
-Λοιπόν, π. Νέστορ, ἄρχισε νά λέει ἀμέσως ὁ Λουκιάνωφ, προσπαθώντας νά βγεῖ ἀπό τή δύσκολη θέση. Ἐλᾶτε τή Μεγάλη Δευτέρα, κατά τίς δώδεκα τό μεσημέρι, στή Σύνοδο.  Θά συνεργαστοῦμε μέ τό διευθυντή τῶν συνοδικῶν ὑπηρεσιῶν καί θά ἐξετάσουμε μαζί τό σχέδιο τοῦ κανονισμοῦ.  Μετά τό Πάσχα, στήν πρώτη συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, θά τό ἐγκρίνουν οἱ ἀρχιερεῖς.
Πράγματι, τό μεσημέρι τῆς Μεγάλης Δευτέρας ὁ Λουκάνωφ, ὁ διευθυντής τῶν συνοδικῶν ὑπηρεσιῶν, ἕνας ἀκόμα συνοδικός ὑπάλληλος κι ἐγώ, ἤμασταν σκυμμένοι πάνω στό σχέδιο τοῦ κανονισμοῦ.

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.212-222

Ἀναβάσεις

19 Αὐγούστου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα