Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο. Μέρος ΣΤ'. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

 Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο. Μέρος ΣΤ'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Ἀφοῦ εἶπε ὅλα αὐτά, ὁ ὅσιος Μᾶρκος, στράφηκε ἔπειτα σέ μένα, μέ ἀσπάσθηκε καί ἐσπρόσθεσε τά ἑξῆς: «Εἴθε νά σωθῆς κι ἐσύ, ἀδελφέ μου Σεραπίων! Ὁ Χριστός γιά τόν Ὁποῖον ὑπέφερες τόν κόπο αὐτόν μέ τήν ἐλπίδα νά φθάσης μέχρις ἐμένα, εἴθε νά σέ πληρώση  τήν ἡμέρα τῆς ἐσχάτης παρουσίας Του. Ἀδελφέ μου Σεραπίων σ᾿ ἐξορκίζω στό Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, νά μή πάρης κάτι ἀπό τό εὐτελές σῶμα μου, οὔτε ἀκόμη καί μία τρίχα τῆς κεφαλῆς μου, οὔτε καί νά πλησιάσης τό ἔνδυμά μου, πού εἶναι οἱ τρίχες τοῦ σώματός μου μέ τίς ὁποῖες μ᾿ ἐσκέπασε ὁ Κύριος. Ἔτσι ὅπως εἶμαι νά θάψης τό σῶμα μου καί νά μή περάσης πάλι ἀπ᾿ἐδῶ!»
Ἐνῶ ἔλεγε αὐτά τά λόγια ὁ ἅγιος, ἐγώ ἄρχισα νά κλαίω. Ξαφνικά ἀκούσθηκε μία φωνή ἀπό τόν οὐρανό: «Πάρετε τό ἐκλεκτό αὐτό σκεῦος τῆς ἐρήμου, πάρετε καί φέρετε σέ Μένα τόν τέλειο ἐργάτη τῆς δικαιοσύνης, τόν τέλειο χριστιανό, τόν πιστό μου μου δοῦλο! Ἔλα, Μάρκε, ἔλα καί ἀναπαύου στό φῶς τῆς χαρᾶς καί στήν αἰώνια ζωή τοῦ Πνεύματος!»
Τότε ὁ ἅγιος εἶπε τά ἑξῆς λόγια πρός ἐμένα: «Ἄς κλίνουμε τά γόνατα, Ἀδελφέ μου!» Ὅταν ἐγονατίσαμε, ἄκουσα μία ἀγγελική φωνή νά λέγη πρός τόν Ὅσιο Μᾶρκο: «Ἄνοιξε τά χέρια σου!»
 Ἀκούοντας αὐτή τήν φωνή, σηκώθηκα ἀμέσως καί στρέψας τήν ματιά μου πρός αὐτόν, εἶδα τήν ψυχή τοῦ ἁγίου Μάρκου νά ἀποχωρίζεται ἀπό τά δεσμά τοῦ σώματος καί νά σκεπάζεται ἀπό ἀγγελικά χέρια μέ ἕνα λευκό καί φωτεινό ἔνδυμα καί νά ἀνέρχεται στόν οὐρανό.
Κατόπιν εἶδα μερικές διαβολικές παρατάξεις νά στέκωνται κατά τήν πορεία τῆς ψυχῆς πρός τόν οὐρανό. Ἄκουσα μία ἀγγελική φωνή νά λέγη πρός τούς διαβόλους: «Φύγετε, παιδιά τοῦ σκότους, μακριά ἀπό τήν  μορφή τοῦ φωτός τῆς δικαιοσύνης!» Μετά ἀκούσθηκε μία ἄλλη φωνή νά λέγη: «Λάβετε καί φέρετε ἐδῶ αὐτόν ὁ ὁποῖος κατεντρόπιασε τούς δαίμονες!»
Ἀφοῦ ἐπέρασε ἡ ψυχή τοῦ ὁσίου Μάρκου ἀπό τίς δαιμονικές παρατάξεις, χωρίς καθόλου νά ἐμποδισθῆ, καί ἐπλησίαζε στήν ἀνοικτή πύλη τοῦ οὐρανοῦ, εἶδα κάτι παρόμοιο μέ χέρι πού ἁπλώθηκε ἀπό τόν οὐρανό, λαμβάνοντας τήν ἀμόλυντη ψυχή τοῦ Ὁσίου. Κατόπιν ἔφυγε αὐτό τό ὄραμα ἀπό τά μάτια μου καί ἔκτοτε δέν εἶδα τίποτε ἄλλο.
Μετά ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, ἐφρόντισα καί τακτοποίησα τό πάντιμο σῶμα τοῦ ἁγίου καί ὅλη ἐκείνη τήν νύκτα τήν ἐπέρασα στήν προσευχή. Ὅταν ἐξημέρωσε, ἔκαμα τήν καθιερωμένη προσευχή μου μαζί μέ ψαλμωδίες κατά τήν δύναμί μου μέ δάκρυα χαρᾶς καί ἀφοῦ  ἀσπάσθηκα τό σῶμα του τό ἔβαλα σ᾿ ἕνα μέρος τῆς σπηλιᾶς καί ἔκλεισα τό στόμιο της μέ πέτρες. Μετά ἀπό πολλή προσευχή, κατέβηκα ἀπό τό βουνό, παρακαλώντας τόν Θεό καί καλώντας τόν ἅγιο Μᾶρκο νά μέ βοηθήση γιά νά ἠμπορέσω νά ἔβγω  ἀπ᾿ αὐτή τήν φοβερή καί ἀπάτητη ἔρημο τοῦ δάσους.
Κατά τήν δύσι τοῦ ἡλίου, στάθηκα κάπου νά ἀναπαυθῶ. Τότε ἐμφανίσθηκαν μπροστά μου ἐκεῖνοι οἱ δύο ἡσυχαστές, πού μοῦ εἶχαν ἐμφανισθῆ στήν ἀρχή καί μοῦ εἶπαν: «Εἶναι ἀλήθεια, ἀδελφέ Σεραπίων, ὅτι ἔθαψες σήμερα τό σῶμα ἑνός μακαρίου πατρός, τοῦ ὁποίου δέν εἶναι ἄξιος οὔτε ὁλόκληρος ὁ κόσμος. Νά ταξιδεύης τήν νύκτα, διότι ὁ ἀέρας εἶναι δροσερός, ἐνῶ τήν ἡμέρα δέν ἠμπορεῖς, λόγῳ τοῦ καύσωνος».
Ἐταξίδευσα μαζί μ᾿ αὐτούς μέχρι τό πρωΐ καί ὅταν ἄρχισε νά ξημερώνη, μοῦ εἶπαν: «Πάτερ Σεραπίων, πήγαινε μέ εἰρήνη στόν δρόμο σου καί προσευχήσου στόν Κύριο καί Θεό!» Πηγαίνοντας ὄχι πολύ μακριά ἀπ᾿ αὐτούς, ἐσήκωσα τά μάτια μου ζητώντας τόν δρόμο μου καί εἶδα ὅτι εὑρισκόμουν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ πατρός Ἰωάννου, τοῦ μεγάλου ἡγουμένου.
Θαυμάζοντας γι᾿ αὐτή τήν ἀόρατη ἄφιξί μου, ἐδόξασα τόν Θεό μέ μεγάλη φωνή.  Καί τότε ἦλθε στόν νοῦ μου ὁ λόγος τοῦ Ὁσίου Μάρκου, ὁ ὁποῖος μοῦ εἶχε εἰπεῖ ὅτι στήν ἐπιστροφή μου δέν θά βαδίσω ἀπό τήν ἴδια ὁδό μέ τήν ὁποία ἦλθα κοντά του. Κατόπιν ἐδόξασα τό Ὄνομα τοῦ Παναγάθου καί Φιλανθρώπου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐλέησε καί μένα τόν ἀνάξιον μέ τίς εὐχές τοῦ πιστοῦ δούλου Του, ὁσίου Μάρκου.
Ἀκούοντας τήν φωνή μου, ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ἦλθε ἔξω νά μέ ὑποδεχθῆ καί εἶπε: «Ὁ ὅσιος Σεραπίων ἐπέστρεψε καί πάλι κοντά μας μέ εἰρήνη»!
Κατόπιν διηγήθηκα στόν ἡγούμενο καί τούς μαθητάς του ὅλα ὅσα συνέβησαν καί ὅλοι ἐδόξασαν τόν Θεό, ἐνῶ ὁ ἡγούμενος εἶπε ἀκόμη τά ἑξῆς: «Ἀλήθεια, Ἀδελφέ, ἐκεῖνος ὁ Ὅσιος ἦταν ἕνας τέλειος χριστιανός, ἐνῶ ἐμεῖς εἴμεθα κατά τό ὄνομα ἀκόμη χριστιανοί καί μέ τά ἔργα μας ἀπέχουμε πολύ μακριά ἀπό τόν ἀληθινό Χριστιανισμό!»

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Επιμέλεια κειμένου  Αναβάσεις

Ευχαριστούμε τον πατέρα Δαμασκηνό Γρηγοριάτη και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα