Γέρων Παγκράτιος. Μέρος Α'

Γέρων Παγκράτιος

Μέρος Α'

Είχαμε την ευλογία να γηροκομήσουμε και να διακονήσουμε κατά τά τελευταία χρόνια, στις τελευταίες στιγμές του πού ήταν πολύ οδυνηρές, κι’ έναν άλλον γέροντα, τον γέροντα Παγκράτιο, πού ήταν και αυτός αρχοντάνθρωπος. Η καταγωγή του ήτανε από το Γομάτι της Χαλκιδικής.
Είχε συγγενείς κάποιους γέροντες εδώ. Μάλιστα ένας συγγενής του ήταν καλός πνευματικός. Είχε πολύ μεγάλη φήμη. Ήταν ο παπα-Νεόφυτος που έμενε στα Βατοπεδινά κελλιά, στον Άγιο Προκόπιο. Τον φέρανε τον γέροντα Παγκράτιο, μικρό παιδάκι-νομίζω 8 ετών, Δημητράκης τότε.
Τον φορτώσανε πάνω σ’ ένα ζώο. Δύο κοφίνια είχε το ζώο. Στο ένα είχαν βάλει τον Δημητράκη και στο άλλο ένα γουρουνάκι, και τον φέραν στο Άγιο Όρος, για να κοιτάζη έναν παππούλη που είχαμε εκεί άρρωστο. Αλλά ο μικρός ήθελε παιχνίδια. Πήγαινε κάτω από το κρεβάτι και κουνούσε τον παππού.
Στενοχωριόταν ο παππούς. Έπαιρνε το μπαστούνι και τον έδερνε. Έμεινε όμως στο Άγιο Όρος, παρ’ ότι δεν είχε κλίση για μοναχός. Έμεινε από αγάπη προς τους γέροντες. Μάλιστα, όταν έγινε μοναχός, , έλεγε: «Τι έγινα εγώ;» Έκλαιγε. «Σκλάβωσα τήν ζωή μου τώρα».
Αλλά έμεινε μέχρι το τέλος και κράτησε το ράσο, γιατί αγαπούσε τους γέροντες.
Και αυτός είχε πολλή αγάπη προς τούς πλησίον του. Όπου αρρωστούσε κανείς, τον έτρεχε στους γιατρούς. Βοηθούσε όσο μπορούσε. Είχε ένα πολύ καλό σπίτι, τον Άγιο Προκόπιο, πού το είχε πεντακάθαρο μέσα. Τον διακονούσε τον Άγιο με πολλή αγάπη.
Στο τέλος επέτρεψε ο Θεός να πάθη καρκίνο στον πνεύμονα. Υπέμεινε με καρτερία την ασθένειά του δυόμισυ χρόνια περίπου. Έλαχε σ’ εμάς νά τόν διακονήσουμε κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Θυμάμαι ότι του άρεζε και η πολιτεία και τά υψηλά πρόσωπα.
Πάντα ήθελε να κάνη συντροφιά με υψηλά πρόσωπα, με υπουργούς, με στρατηγούς. Παρ’ ότι ήταν αγράμματος, έγραφε πανέμμορφα.
Όμως στό τέλος, ενώ νοσηλευόταν στο Θεαγένειο και ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση τά λογικά του βέβαια τά είχε τετρακόσια, μας λέει: «Πατέρες να μέ πάρετε και να με πάτε στό Άγιο Όρος. Θέλω να κοιμηθώ εκεί, γιατί πλησιάζει το τέλος μου».
Του λέω: «Γέροντα είναι πολύ δύσκολα να σε μεταφέρουμε, γιατί το ασθενοφόρο δεν μπορεί να σε μεταφέρη. Είσαι με τούς ορούς. Είσαι με το οξυγόνο». Ήταν όντως σε πολύ άθλια κατάσταση και είχε φρικτούς πόνους. Λέει: «Θα βρήτε τρόπο εσείς και θα με μεταφέρετε. Η Παναγία δεν θα μ’ αφήση να κοιμηθώ εδώ. Θέλω να πάω στο Άγιον Όρος. Να μου φέρετε ελικόπτερο». «Πως θα σε φέρουμε ελικόπτερο γέροντα; Που θα το βρούμε το ελικόπτερο; Ξέρω ότι μεταφέρει ασθενείς από το Άγιο Όρος προς τά έξω, αλλά από έξω προς τά μέσα δεν μεταφέρει». «Εσείς θα το κανονίσετε και θα φύγουμε».
 Ήταν τόσο σίγουρος. Εμείς δεν είχαμε τέτοια ελπίδα, να μεταφερθή ο γερο-Παγκράτιος στο Άγιο Όρος με ελικόπτερο. Λέω, ας κάνουμε μία προσπάθεια, αφού το απαιτεί ο γέροντας.
-Πόσων χρονών ήταν ο γέροντας;
-Ήτανε 92 χρονών. Μάλιστα, πρίν αρρωστήση, ερχότανε από τά Βατοπεδινά κελλιά -3 ώρες με τά πόδια-εδώ στις Καρυές, στο κελλί μας. Δεν τον έπιανε κανείς. Αετός ήτανε. Ήταν λεπτούλης πολύ.
Παίρνουμε τηλέφωνο στον διοικητή εδώ, τον κ. Κασμίρογλου. Του λέμε: «Ο διοικητής-ο Ψυχάρης-έχει ελικόπτερο και έρχεται». «Μπά!» λέει. «Αυτός δεν έχει δικό του. Νοικιάζει. Δεν έχουμε δυνατότητα εμείς να σας προσφέρουμε ελικόπερο».
Αναρωτιόμαστε, που θα βρούμε ελικόπτερο. Παίρνουμε στην Express Service. Μας λένε: «Είναι σε περιπολία στην Χαλκιδική το ελικόπτερό μας- ήταν πρωτομαγιά-. Δεν μπορεί να πάη στο Άγιον Όρος». Παίρνουμε στην Ιντερσαλόνικα και βρίσκεται εκεί πέρα μία ψυχή, μια κυρία, και μας διευκολύνει. Λέει: «Είναι σε αποστολή το ελικόπτερο τώρα, αλλά όταν θα έρθη, θα σας πάρω τηλέφωνο.
Θα πετάξετε το απόγευμα για το Άγιον Όρος». Εμάς μας φάνηκε παράξενο, και όμως παίρνει σε λίγο-είπε ότι συνεννοήθηκε με τον πιλότο-και μας λέει: «Έξι η ώρα πετάτε για το Άγιον Όρος».
Του λέμε του γερο-Παγκράτιου: «Βρέθηκε το ελικόπτερο. Η Παναγία βοήθησε και ο άγιος Προκόπιος».Ω! χαρά! Ο γερό-Παγκράτιος. Το κάθε λεπτό του φαινόταν χρόνος «Με γελάσατε», έλεγε. «Πότε θα φύγουμε; Πέρασε η ώρα». «Όχι δέν πέρασε». Ήταν μεσημέρι, μία η ώρα. «Κατά τις πέντε θα ρθη το ασθενοφόρο να σε πάρη και θα πάμε στο ελικοδρόμιο….».

Ετήσια έκδοσις της Ιεράς Μονής

Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Περίοδος Β' έτος 2007 αριθ. 32

σελ 120-124

 Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις