Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου στην Αριζόνα. (Φώτο)

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου στην Αριζόνα

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου (Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων)

Το προσκυνηματικό μας ταξίδι στη μακρινή Αριζόνα είχε τη χάρη του Θεού. Οι συμμετέχοντες είδαν με τα ίδια τους τα μάτια και βίωσαν θαυμαστά γεγονότα.
Συγκινήθηκαν από τον τρόπο ζωής και τον αγώνα των Μοναχών να διατηρήσουν ανόθευτη την πίστη και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας στην Αμερικανική ήπειρο.
Η έξωθεν καλή μαρτυρία τους, η πνευματική – λειτουργική τους ζωή, η αυτοθυσία τους, ο κόπος τους, η αγάπη τους για τον άνθρωπο ήταν ζωγραφισμένα στα φωτεινά πρόσωπα των Μοναχών.

Τα ωραία έργα του Γέροντος Εφραίμ, οι Μονές που έχει ιδρύσει, αποτελούν θαυμαστές αποδείξεις της δράσεώς του.  Είναι έργα άμεσα και εκφραστικά της έντονης αγάπης του για τον άνθρωπο. Βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής βρήκε την ευκαιρία να μας διδάξει αλήθειες χριστιανικές. Υπήρξε προηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, και πνευματικό  παιδί του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή.

Ο ερχομός μας στην Ιερά Μονή έγινε αιτία πνευματικής προόδου για όλους εμάς, αλλά και για όσους από τους ανθρώπους, καταφεύγουν στην Εκκλησία για να βρουν παρηγοριά και προστασία. Όπως συμβαίνει, όταν ο πνευματικός μας πατέρας, αγαπημένος από τους πιστούς και αξιοσέβαστος μας δέχεται χαρίζοντας μας λόγους παρηγορητικούς και διδακτικούς.

Σε άλλους μίλησε για τη θλίψη και το φόβο. Είπε: «Η θλίψη, ο φόβος και οι άλλες δοκιμασίες είναι χρήσιμες, καθώς γίνονται κίνητρα βελτιώσεως του ανθρώπου, αλλά και όσοι νιώσουν την υπαιτιότητά τους, συνειδητοποιήσουν ότι γι’ αυτούς που αγαπούν το Θεό, τα πάντα συντελούν για το καλό τους». Μας μίλησε για την προσευχή και τη μετάνοια, αφήνοντας να διαφανεί ότι η αμετανοησία είναι χειρότερο κακό και από το θάνατο. Συνέδεσε την έννοια της θλίψεως με την αγάπη του Χριστού μας. Τόνισε: «Τους καρκινοπαθείς πολύ τους αγαπά ο Κύριος. Δίδεται σε αυτούς χρόνος μετανοίας».

Συμβούλευσε να είμαστε προσευχόμενοι, να μην αμελούμε αυτό το ωραίο και ιερό καθήκον και κρατώντας στο χέρι το κομποσκοίνι μας να λέμε την ευχή: «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. ΥΠΕΡΑΓΙΕ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ.»

Μας γεννήθηκαν πολλές σκέψεις βλέποντας την έντονη αυτή δημιουργικότητα και δραστηριότητα των Μοναχών. Τη μετατροπή με τη χάρη του Θεού της ερήμου σε πραγματική όαση. Με οπωροφόρα δέντρα, λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές, αμπελώνες, κήπους με λαχανικά, όμορφα λουλούδια. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν τον ερχομό του Γέροντα υπήρχε ανομβρία, τοπίο τραχύ και δύσβατο. Η χάρη του Μεγάλου Αντωνίου οδήγησε θαυματουργικά το Γέροντα να βρεθεί και να αποφασίσει εκεί τη σύσταση Μοναστηριού, ο οποίος το καλοκαίρι του 1995 ήρθε με έξι Αθωνίτες Μοναχούς στην έρημο του Σόνοραν, στη Νότια Αριζόνα.

Και πράγματι το θαύμα έγινε. Παρἀ το αφιλόξενο της ερήμου και τις αναμφισβήτητα δύσκολες συνθήκες επέτρεψε ο Κύριος και βρέθηκε τόσο πολύ νερό, που με αυτό καλύπτονται οι ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης της Ιεράς Μονής, αλλά και της γύρω περιοχής, που ανήκει στη δικαιοδοσία του Μοναστηριού. Βλέπουμε χαρακτηριστικά το λόγο του Ευαγγελίου «όταν θέλει ο Κύριος αλλάζει η της φύσεως τάξις» να ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Γέροντος Εφραίμ και στον αγώνα του. Μετά τον Καναδά βρέθηκε στην Αμερική. Η πνευματική συγκομιδή όλου του έργου του είναι ευλογημένη και αξιοθαύμαστη. Απαριθμεί σήμερα 15 Ιερές Μονές στην Αμερική, 2 στον Καναδά και 20 στην Ελλάδα, στις οποίες είναι Πνευματικός πατέρας. 

Η προσευχή, ο αγώνας, το φωτεινό πρόσωπο του Γέροντος Εφραίμ, του Ηγουμένου Παϊσίου και των άλλων Μοναχών, η ευταξία και η ομορφιά το χώρου άφησαν έκπληκτούς τους συμμετέχοντες στην προσκυνηματική αυτή εκδρομή.  Στο χώρο της Ιεράς Μονής υπάρχουν παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, τον Άγιο Γεώργιο το Μεγαλομάρτυρα, τον Άγιο Νικόλαο το Θαυματουργό και τον Άγιο Παντελεήμονα το Θεραπευτή, καθώς και σε κοντινό λόφο το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Αξιοπρεπείς ξενώνες, τόσο όμορφα σχεδιασμένοι με χρώμα και φως, προσέφεραν πραγματική ανάπαυση και ηρεμία στις ψυχές των ανθρώπων, που σπεύδουν κατά χιλιάδες να πάρουν την ευχή του Γέροντα.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας είχαμε την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουμε Τίμιο Ξύλο, καθώς και την εικόνα της Αγίας Άννας, μητέρας της Παναγίας μας, κρατώντας στην αγκαλιά της την Υπεραγία  Θεοτόκο, καθώς και να παραστούμε στον εορτασμό της Υπαπαντής του Χριστού μας. Έγινε ολονυχτία που διήρκησε από την 12 μ.μ. έως το πρωί 06.00 π.μ.

Συναντήσαμε εκεί άλλους προσκυνητές από διαφόρους προορισμούς, Αυστραλία, Καναδά, Νέα Υόρκη, Έλληνες ομογενείς που είχαν στόχο να βρεθούν στον ευλογημένο αυτό τόπο. Κοπιόντες και πεφορτισμένοι, βασανισμένοι, αγχωμένοι, σηκώνοντας ο καθένας μας το δικό του σταυρό βρεθήκαμε στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Αντωνίου, προσδοκώντας ο καθένας από την πλευρά του να συναντήσει το Γέροντα Εφραίμ, τον άνθρωπο αυτό για τον οποίο έχουν γραφεί τόσα και τόσα θαυμαστά γεγονότα. Ήταν για εμάς αποκάλυψη.
Πραγματικά ήταν μέγιστη ευλογία που καταφέραμε όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδρομή μας να ακούσουμε παραινέσεις και ευχές από τα χείλη του υπέροχου αυτού πνευματικού αναστήματος, που είναι ο Γέροντας Εφραίμ. Οι ευχές πολλές, οι συμβουλές του επίσης. Από το χώρο που εξομολογούσε έβγαιναν άνθρωποι με δακρυσμένα μάτια, με πρόσωπα χαρούμενα, συγκινημένοι που τους αξίωσε ο Θεός να πάρουν τη ευχή του ιδιαίτερα  πνευματικού αυτού ανθρώπου.

Τη φιλοξενία μας παρείχαν δωρεάν, σύμφωνα με  το αγιορείτικο πρότυπο και ήταν αβραμιαία. Τράπεζα ήταν προγραμματισμένη το πρωί μετά την ακολουθία και το απόγευμα μετά τον εσπερινό. Οι προσκυνητές άνδρες και γυναίκες συνέτρωγαν μετά των μοναχών, ακούγοντας το ανάγνωσμα από πατερικά κείμενα, όπως συνηθίζεται στις μοναστηριακές πολιτείες.
Το καθημερινό πρόγραμμα περιλάμβανε Ιερές Ακολουθίες, Εσπερινό, Τράπεζα, επίσκεψη στους Ιερούς Ναούς του Μοναστηριού, όπου φυλάσσονται ιερά λείψανα. Έτσι και εμείς ακολουθήσαμε τον  κύκλο των πρωινών προσευχών και της Θείας Λειτουργίας. Η ημέρα τελείωνε με τον Εσπερινό και ακολουθούσε το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς στην Παναγία. 
Επιπλέον είχαμε την εξαιρετική ευλογία να προσκυνήσουμε την κάρα του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Οι Μοναχοί είναι σήμερα 49 και Ηγούμενος είναι ο αγιορείτης ιερομόναχος Παΐσιος, που είχε έρθει από το Άγιο Όρος για να επανδρώσει την Ιερά Μονή.Το Μοναστήρι, εκτός από την φιλοξενία, παρέχει και φιλανθρωπικό έργο. Έχει συσσίτια για φτωχούς και προσφέρει βοήθεια σε όποιον του ζητήσει.

Οι ευλογίες πολλές, η συγκίνηση μεγάλη, η θεοσέβεια που εξέπεμπε ο τόπος και η ασκητική μορφή του Γέροντα συγκλονιστικές. Εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αν και αφιερωμένοι οι άνθρωποι αυτοί στο Θεό, αναφέρομαι στη δυναμική παρουσία των Μοναχών και Μοναζουσών, δεν παύουν να μεριμνούν τόσο ζωηρά για το συνάνθρωπό τους. Αλλά θα μπορούσε να λογιστεί κανείς πόσο πιο πιστοί στον πάνσοφο Θεό θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα που έχουμε αποκαλύψει τόσα μυστήρια του φυσικού κόσμου και απολαμβάνουμε τόσα αγαθά;

Η δημιουργία τόσο σημαντικών έργων ενισχύει την πίστη μας στον παντοδύναμο Θεό και ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει το Πάσχα, η μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, που ο άνθρωπος  εορτάζει την πνευματική του ελευθερία, την απαλλαγή του από το φόβο του θανάτου, που του χάρισε ο αναστημένος Κύριος.
Η μορφή και η δράση του Γέροντα διδάσκει, παρηγορεί, ενθαρρύνει την ταραγμένη εποχή του τεχνοκρατικού πολιτισμού που ζούμε κινημένοι από υλιστικά κίνητρα και εγωπάθεια, δυναμώνοντας έτσι το θόρυβο και την ταραχή που μας στερεί κάθε ευτυχία. Θα ολοκληρώσουμε με σκέψεις του Γέροντα Εφραίμ: "Η βαθιά αίσθηση της ανομίας μας και η απόφαση να εκτελέσουμε το θέλημα του Παντοκράτορος Θεού θα μας συγχωρήσει και θα μας λυτρώσει.
Με τη χάρη του Θεού μπορεί να επανέλθει η χαρά στον άνθρωπο που είναι δυστυχισμένος, μέσα στην υλιστική του ευμάρεια και να απομακρυνθεί από κάθε πράξη που απειλεί άμεσα τη ζωή του, εάν η ζωή του καθενός μας γίνει Χριστοκεντρική". 

romiosini.org.gr