Η Παρασκευή και ο Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι

Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου

Όταν τελείται καθαγιασμός Αγίου Μύρου (συνήθως κάθε δέκα χρόνια) όλο το πρόγραμμα του Πατριαρχικού Ναού από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι και τη Μεγάλη Πέμπτη εμπλουτίζεται εντυπωσιακά με μοναδικά τελετουργικά στοιχεία.

Ο Καθαγιασμός Αγίου Μύρου υπό του Οικ. Πατριάρχου Δημητρίου Α´ - (1973)

Η ιστορία του Αγίου Μύρου έχει τις ρίζες της στην Παλαιά Διαθήκη. Στο βιβλίο της Εξόδου αναφέρεται: «Και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων˙ και συ λάβε ηδύσματα, το άνθος σμύρνας εκλεκτής πεντακόσιους σίκλους και κιναμώμου ευώδους το ήμισυ τούτου διακόσιους πεντήκοντα και καλάμου ευώδους διακόσιους πεντήκοντα και ίρεως πεντακόσιους σίκλους του αγίου και έλαιον εξ ελαιών ειν [δηλ. ποσότητα επτά κιλών περίπου] και ποιήσεις αυτό έλαιον χρίσμα άγιον, μύρον μυρεψικόν τέχνη μυρεψού˙ έλαιον χρίσμα άγιον έσται και χρίσεις εξ αυτού την σκηνήν του μαρτυρίου και την κιβωτόν της σκηνής του μαρτυρίου και πάντα τα σκεύη αυτής…» (Εξ. 30: 22-27 κ.έ.).

Απ’ εδώ ξεκινά η περί Μύρου παράδοση μας! Η παρασκευή του αρχίζει ήδη από τον β’ μ.Χ. αιώνα, προκειμένου να υποκαταστήσει την αποστολική χειροθεσία για τη μετάδοση του Αγίου Πνεύματος, αφού οι αριθμοί των Χριστιανών και οι αποστάσεις των Εκκλησιών καθιστούσαν αδύνατη την παρουσία του διαδόχου των Αποστόλων Επισκόπου παντού, προκειμένου να χειροθετήσει τους βαπτιζόμενους.
Οι αρχαιότερες αναφορές περί του αγίου Μύρου βρίσκονται στην «Αποστολική Παράδοση» του Ιππολύτου στις «Αποστολικές Διαταγές», στο «Ευχολόγιον» του Σεραπίωνος και αλλού. Ενώ στην αρχαιότητα το καθαγίαζε κάθε Επίσκοπος, με την πάροδο του χρόνου το δικαίωμα παρασκευής και καθαγιασμού Μύρου περιωρίσθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Βεβαίως οι Ρώσοι και οι Ρουμάνοι (και όχι μόνον!), επιλήσμονες των ιερών εν Κωνσταντινουπόλει ριζών τους, παρασκευάζουν και καθαγιάζουν Μύρον κατά το δοκούν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…

Την Κυριακή των Βαΐων το πρωΐ, στο τέλος της Δοξολογίας, ο Μέγας Εκκλησιάρχης οδηγεί μπροστά στον Πατριάρχη τον Άρχοντα Μυρεψό και τους βοηθούς του (Κοσμήτορες μυρεψούς) που φορούν λευκούς χιτώνες (καμιζόλες). Πρόκειται για επιστήμονες χημικούς, φαρμακοποιούς, ειδικούς περί την αρωματοποιΐα κ.τ.τ. που συνδυάζουν την πίστη με την επιστήμη και μέσα σε λειτουργική ατμόσφαιρα και κλίμα προσευχής θα παρασκευάσουν και θα «εψήσουν» με κάθε επιστημονική ακρίβεια το απαραίτητο για το μυστήριο του Χρίσματος, για τα εγκαίνια των ναών και τον καθαγιασμο των ιερών σκευών της θείας λατρείας Άγιο Μύρον.
Θα χρησιμοποιήσουν 57 στοιχεία,πού συμβολίζουν το πολυποίκιλο των χαρίτων και χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και καθώς συγκεντρώνονται από τα πέρατα του κόσμου, όλος ο κόσμος συμμετέχει σ’ αυτή την «Ευχαριστία του Μύρου», όπως θα τολμούσα να την αποκαλέσω. Οι Διάκονοι τους προσάγουν με το «Κέλευσον! Κελεύσατε! Κέλευσον, Δέσποτα άγιε, τους νυν προσφερομένους σοι».
Πρόκειται να υπουργήσουν ένα μέγα Μυστήριο και πρέπει να καθαγιασθούν πρώτα και ενισχυθούν άνωθεν με ιερή χειροθεσία: «Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, ο πιστός εν επαγγελία και αμεταμέλητος τοις χαρίσμασιν, ο καλέσας τους δούλους Σου τούτους εις το διακονήσαι τω ιερώ έργω της παρασκευής και εψήσεως του Αγίου Μύρου, συνεργός αυτών γενόμενος ενδυνάμωσον αυτούς και δος αυτοίς μετ’ επιμελείας και συνέσεως επιτελέσαι το ιερόν τούτο έργον…».

Μετά τη χειροθεσία ο Πατριάρχης περιβάλλει τον Άρχοντα Μυρεψό με το μετάξινο λέντιο και του φορεί (ομοίως και σ’ όλους τους Κοσμήτορες) τον χρυσό επιστήθιο σταυρό, ορατό δείγμα της υψηλής υπουργίας του. Αφού φιλήσουν την πατριαρχική δεξιά, πηγαίνουν απέναντι από τον θρόνο και μένουν εκεί ως το τέλος της Λειτουργίας.
Ο βιοχημικός Πρόδρομος Θανάσογλου είχε την ευλογία να λάβει μέρος σε έξι καθαγιασμούς Μύρου (από το 1951!) και είναι Άρχων Μυρεψός τέσσερεις τουλάχιστον φορές, αν δε γελιέμαι.
Το 2002 για πρώτη φορά στους μυρεψούς (κοσμήτορες) συγκαταλέχθηκε μία γυναίκα, η κ. Μαρία Οικονόμου, χημικός από την Αθήνα. Μια καινούργια σελίδα στην ιστορία του Μύρου…

Τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί, μετά την Προηγιασμένη, ο Πατριάρχης με τον Μέγα Αρχιμανδρίτη, τον Μέγα Σύγκελλο και τους Συνοδικούς Μητροπολίτες μεταβαίνουν στο χώρο της παρασκευής του Αγίου Μύρου όπου ψάλλουν Μικρό Αγιασμό και ραντίζουν όσους πρόκειται να εργασθούν, τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, τους λέβητες, τους αμφορείς και τα άλλα απαραίτητα δοχεία και σκεύη.
 Μετά την απόλυση ο Δευτερεύων εκφωνεί: «Πρόσχωμεν!» κι ο Πατριάρχης ρίχνει το έλαιο και τα πρώτα άνθη και αρώματα στους λέβητες σταυροειδώς, λέγοντας κάθε φορά: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Στη συνέχεια ανάβει τη φωτιά κάτω από τους λέβητες, όπου υπάρχουν φρύγανα, παλαιές εντελώς κατεστραμμένες εικόνες και άλλα καύσιμα υλικά, με το τρικέρι, και κατόπιν αρχίζει την ανάγνωση των Ευαγγελίων από το κατά Ματθαίον.
Μετά τον Πατριάρχη τη σκυτάλη αναγνώσεως των Ευαγγελίων παίρνουν οι Αρχιερείς κατά τη σειρά των πρεσβειών τους, περιβεβλημένοι επιτραχήλιο και ωμόφορο. Τους ακολουθούν οι κληρικοί της Αυλής κατά τη σειρά του αξιώματος τους, με πρώτο τον Μέγα Πρωτοσύγκελλο, και αυτούς άλλοι

Ιερείς της Αρχιεπισκοπής, των πλησιόχωρων Μητροπόλεων και από το εξωτερικό. Η ανάγνωση των Ευαγγελίων θα διαρκέσει καθ’ όλη τη διάρκεια της εψήσεως και παρασκευής του Μύρου νυχθημερόν μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, ως την ώρα του ιερού Ευχελαίου.
 Καθώς διαβάζεται το Ευαγγέλιο , κληρικοί και λαϊκοί υπό την επίβλεψη των μυρεψών ανακατεύουν για λίγο το περιεχόμενο των λεβήτων με μακρυές ξύλινες κουτάλες, προσευχόμενοι νοερά. ΄Εχει κιόλας αρχίσει να μοσχομυρίζει ο τόπος! Ήταν συγκινητικό να δεις στο Μύρον του 1992 τη σεβάσμια γερόντισσα Μητέρα του Οικουμενικού Πατριάρχου, μακαρίτισσα σήμερα, Μυρώπη Αρχοντώνη, να κρατάει την κουτάλα και να αναδεύει το εψηνόμενο Μύρο δακρυσμένη, με την παραδοσιακή ιμβριώτικη ευσέβειά της έκδηλη στο πρόσωπο και στις κινήσεις της.
 Ο γιος της είναι από τους πιο ευνοημένους Πατριάρχες, καθ’ όσον έχει ήδη δυο φορές καθαγιάσει Άγιο Μύρον (1992 και 2002) και ετοιμάζεται για τρίτη τη Μεγαλοβδομάδα του 2012. Στην ιστορία μόνο ο πολύς Ιωακείμ ο Γ’ είχε αξιωθή να καθαγιάσει τρεις φορές Άγιο Μύρον (1879,1903 και 1912). Και πάντοτε ο καθαγιασμός Μύρου θεωρείται ξεχωριστή ευλογία Θεού για έναν Πατριάρχη!

Τη Μεγάλη Τρίτη, μετά την Προηγιασμένη, ο Πατριάρχης με τους Συνοδικούς Μητροπολίτες μεταβαίνει ξανά στο χώρο παρασκευής του Αγίου Μύρου και ψάλλουν τον Μικρό Παρακλητικό Κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο. Μνημονεύονται τα ονόματα όλων όσοι συνεισέφεραν σε είδη, χρήμα και προσωπική εργασία για να παρασκευασθή το Άγιο Μύρον. Στη συνέχεια ο Πατριάρχης ρίχνει στους λέβητες έλαιο, οίνο και τα υπόλοιπα αρώματα και άνθη και αρχίζει πάλι την ανάγνωση των Ευαγγελίων που εξακολουθεί κατά την τάξη της προηγούμενης, ενώ οι μυρεψοί, οι κληρικοί και οι πιστοί αναδεύουν το παρασκεύασμα.

Τη Μεγάλη Τετάρτη ακολουθείται το ίδιο τυπικό. Ο Πατριάρχης επιχέει τα τελευταία αιθέρια έλαια στο Μύρον και στη συνέχεια ο Μέγας Εκκλησιάρχης με τους ιερείς φέρνουν στους μυρεψούς τα μυροδοχεία, όπου μετά τον αποστραγγισμό του θα μεταγγισθή το Μύρον.
Πρόκειται για δώδεκα μεγάλους αργυρούς αμφορείς με δύο λαβές, οκτώ αργυρές ληκύθους, εικοσιδύο μικρά αργυρά δοχεία και τρεις μικρές μυροθήκες, δυο αργυρές και μια αλαβάστρινη. Ο Πατριάρχης, αφού ψάλουν το απολυτίκιο και το κοντάκιο της Πεντηκοστής, διαβάζει ευχαριστήρια ευχή: «Θεέ προαιώνιε, Πάτερ Παντοκράτωρ, Υιέ Μονογενές, απαύγασμα του Πατρός και Πνεύμα συναΐδιον, εκ Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον, το τα πάντα τελειούν και αγιάζον, Τρισυπόστατε Μονάς, φύσις αδιαίρετε, ευχαριστούμεν Σοι ότι κατηξίωσας ημάς τελειώσαι το ιερόν έργον τούτο εις αγιασμόν των Ορθοδόξων Χριστιανών…».
Όταν τελειώσει η όλη διαδικασία, τα δοχεία μεταφέρονται από ιερείς στο Πατριαρχικό Παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα, στο Ευγενίδειο (παλαιό κτήριο του Πατριαρχείου, όπου και τα ιδιαίτερα πατριαρχικά δώματα). Θυμάμαι με συγκίνηση μια όμορφη φωτογραφία από το Άγιο Μύρον του 2002. Δείχνει τον Μυρεψό, μετά το άδειασμα των λεβήτων, να έχει ακουμπήσει τα χέρια και το μέτωπο στο χείλος ενός λέβητα και να προσεύχεται κατανενυγμένος. Είχε τελειώσει την ιερή αποστολή του.
Αξιώθηκε! Πόσα δεν θάχε να του πει το Μύρον! Πόσα δεν είχε ο ίδιος να πει στον Τελειωτή του Μύρου!… Το ίζημα που μένει στους 138 λέβητες το παραλαμβάνουν αγιορείτες μοναχοί, το ανακατεύουν με λιβάνι, μελισσοκέρι και λάβδανο, το πλάθουν σαν ζυμάρι, το κόβουν σε μικρά κομματάκια και το τοποθετούν σε επί τούτω κατασκευασμένα κυτίδια για να το μοιράσει κατόπιν ο Πατριάρχης ως ευλογία στους πιστούς. Το 2002 διέπρεψε σ’ αυτή την ευλογημένη υπουργία ο χαρίεις Ιερομόναχος Σπυρίδων Νεοσκητιώτης, πρόθυμος πάντοτε και «εύχρηστος εις διακονίαν εκκλησιαστικήν».

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης ο Όρθρος τελείται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα και κατόπιν γίνεται η ένδυση του Πατριάρχου, καθώς οι χοροί ψάλλουν το «Άνωθεν οι Προφήται…». Στη συνέχεια τα δοχεία του Μύρου μεταφέρονται με μεγαλειώδη πομπή στον Πατριαρχικό Ναό, καθώς οι καμπάνες του Πατριαρχείου ηχούν χαρμόσυνα.
Προηγούνται ο Ζωοποιός Σταυρός με τα εξαπτέρυγα, ακολουθούν οι χοροί των ψαλτών που ψάλλουν τροπάρια της Πεντηκοστής («Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το ΄Αγιον…», «Εν τοις Προφήταις ανήγγειλας ημίν οδόν σωτηρίας…»,που νομίζω πως εδώ ειδικά υπαινίσσεται, πλην των άλλων, και το χωρίο της Εξόδου περί Μύρου , «Εν ταις αυλαίς Σου υμνήσω Σε…» κ.ά.), πιο πίσω ο Πριμικήριος με το διβάμβουλο, κατόπιν δυο Διάκονοι με τα Διακονικά Εξαπτέρυγα κ’ ύστερα εικοσιτέσσερεις «φορεμένοι» αρχιμανδρίτες και ιερείς που ανά δύο κρατούν από ένα μεγάλο δοχείο.
Ακολουθούν οι Αρχιδιάκονοι των Μητροπόλεων Χαλκηδόνος, Δέρκων και Πριγκηποννήσων με θυμιατά και δικηροτρίκηρα και οι Αρχιερείς, ντυμένοι όλοι με λαμπρά άμφια και κρατούν από ένα μυροδοχείο. Ο Χαλκηδόνος κρατά κατά την τάξη το αλάβαστρο που περιέχει αγιασμένο Μύρον (από τον τελευταίο καθαγιασμό) και ο Δέρκων αλάβαστρο με μη καθαγιασμένο. (Τώρα με την παρουσία του Νικαίας, μάλλον ο Νικαίας θα κρατά το πρώτο και ο Χαλκηδόνος το δεύτερο στον προσεχή καθαγιασμό).
 Μαζί με τους Αρχιερείς του Θρόνου έχουν έλθει για να συνιερουργήσουν Αρχιερείς εκπρόσωποι των πρεσβυγενών Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων και Αυτονόμων Εκκλησιών (όσων λαμβάνουν το ΄Αγιο Μύρον από το Οικουμενικό Πατριαρχείο: Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ελλάδος, Κύπρου, Αλβανίας, Φιλλανδίας, Εσθονίας κ.λπ.). Όλοι κρατούν από ένα δοχείο με Μύρον. Τελευταίος έρχεται ο Πατριάρχης που κρατεί τη μικρή μυροθήκη, περιστοιχούμενος από τους τέσσερεις Πατριαρχικούς Διακόνους, τον Μέγα Πρωτοσύγκελλο και τον Αρχιγραμματέα.

Οι αργυροί αμφορείς όπισθεν της Αγίας Τραπέζης εις τον πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου. (1992)

Οι μεγάλοι αμφορείς τοποθετούνται από τους ιερείς στο σολέα, μπροστά στις εικόνες του τέμπλου. Τα μικρά ασημένια μυροδοχεία πίσω από την αγία τράπεζα σε προευτρεπισμένο τραπέζι, οι λήκυθοι γύρω από το θυσιαστήριο, ενώ δύο αλάβαστρα, ένα με παλαιό (αγιασμένο) Μύρον και ένα με καινούργιο (μη αγιασμένο), τοποθετούνται στην αγία Πρόθεση. Η Πατριαρχική και πολυαρχιερατική Λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης προχωρεί.
Το 2002 ήλθαν αυτοπροσώπως και συλλειτούργησαν με τον Πατριάρχη μας οι Προκαθήμενοι Φιλλανδίας και Εσθονίας, Αρχιεπίσκοπος Λέων και Μητροπολίτης Στέφανος, με τα λευκά τους επιρριπτάρια (του πρώτου με γαλάζιες απολήξεις, μάλλον για να θυμίζει τη φιλλανδική σημαία), που είπαν και από ένα «Κύριε, Κύριε…» στη γλώσσα τους. Στη Μεγάλη Είσοδο, μαζί με τα Τίμια Δώρα, θα λιτανευθή και το Μύρον.
Προηγείται ο Μέγας Αρχιμανδρίτης κρατώντας το αλάβαστρο με καθαγιασμένο Άγιο Μύρον (της προηγούμενης δεκαετίας). Ο Πατριάρχης κάνει μετάνοια, το παίρνει και το τοποθετεί δεξιά από το Άγιο Ποτήριο. Ακολουθεί ο Μέγας Σύγκελλος με αλάβαστρο που περιέχει ποσότητα από το νέο Μύρον που δεν έχει ακόμη αγιασθή. Αυτό τοποθετείται αριστερά από το Δισκάριο. Ακολουθούν οι ιερείς που εισοδεύουν όλα τα μεγάλα και μικρά δοχεία με το νέο Μύρον και κατόπιν έρχονται τα Τίμια Δώρα.
Ο Πατριάρχης αφού μνημονεύσει «Πάσης επισκοπής Ορθοδόξων» και τα ονόματα των Προκαθημένων των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών καταλογάδην, μνημονεύει τα ονόματα όλων εκείνων που προσέφεραν τα απαραίτητα υλικά και ουσίες ή χρήματα για την παρασκευή του Μύρου, καθώς και των Μυρεψών.

Μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και συγκεκριμμένα μετά το «Και έσται τα ελέη του Μεγάλου Θεού…», «σιωπής γενομένης» κατά το τυπικό, ο Αρχιδιάκονος εκφωνεί «Πρόσχωμεν!» κι ο Πατριάρχης ευλογεί ένα- ένα όλα τα δοχεία, ενώ οι Αρχιερείς ψάλλουν τους ύμνους της Πεντηκοστής: «Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών…», «΄Οτε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε…», «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το ΄Αγιον…».
Ξανά «Πρόσχωμεν!» και νέα ευλογία των δοχείων. Οι Διάκονοι απαγγέλλουν τμηματικά τον ψαλμικό στίχο : «Ιδού δη τι καλόν ή τι τερπνόν…» και ο Πατριάρχης εκφωνεί: «Η χάρις του Ανάρχου Πατρός είη καθαγιάζουσα τόδε το ΄Αγιον Μύρον!». «Η χάρις του Υιού και Λόγου του Θεού είη μετά σου, Μύρον ΄Αγιον!». «Η χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος είη μετά σου, Μύρον ΄Αγιον!».
Ώρα μοναδικής συγκινήσεως. Και οι λίθοι ριγούν!… Ο Ναός είναι ήδη Υπερώον της Ιερουσαλήμ, τόπος Επιφοιτήσεως! (Πού είναι οι Προτεστάντες -και όχι μόνο!- να δουν τι χάνουν; Πού είναι οι Πεντηκοστιανοί με τα κωμικά καμώματα και πιστεύματά τους, να δουν κατά που πνέει ο Παράκλητος;)

Κατόπιν ο σεπτός Αρχιμυστηριάρχης των θείων γονατίζει και λέει την ευχή του καθαγιασμού και παρακαλεί τον Θεό να εξαποστείλει το Άγιο Πνεύμα Του και να αγιάσει το Μύρον, να το καταστήσει «Μύρον αγαλλιάσεως Πνεύματος Αγίου, μύρον αναγεννήσεως, αγιασμού χρίσμα, βασιλικόν ένδυμα, θώρακα δυνάμεως εις αποτροπήν πάσης διαβολικής ενεργείας, σφραγίδα ανεπιβούλευτον, αγαλλίαμα καρδίας, ευφροσύνην αιώνων…». Ευλογεί για τρίτη φορά ένα-ένα τα μυροδοχεία, μικρά και μεγάλα, λέγοντας «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!», ενώ όλοι οι Αρχιερείς και κληρικοί συμπροσεύχονται γονυκλινείς.

Κατόπιν διαβάζει ακόμη μια ευχαριστήρια ευχή και το Άγιο Μύρον είναι πια τετελειωμένο, έτοιμο να αγιάσει τους πιστούς στα πέρατα του κόσμου. Μετά το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον…», σχηματίζεται πομπή και λιτανεύεται το Άγιο Μύρον από τον Πατριαρχικό Ναό μέχρι τον Πύργο του Πατριαρχείου, στο ισόγειο του οποίου είναι το Μυροφυλάκιο, και εκεί εγχύνεται στα μεγάλα δοχεία.
Μετά την απόλυση που δεν είναι αυτή της Μεγάλης Πέμπτης αλλά της Πεντηκοστής, γίνεται και η ειθισμένη φωτογράφηση των Αρχιερέων με τον Πατριάρχη σε ειδική εξέδρα που έχει στηθή στην αυλή των Πατριαρχείων. Μετά τους Αρχιερείς φωτογραφίζονται και οι Κοσμήτορες με τον Άρχοντα Μυρεψό στο μέσον. Όλοι έγραψαν μια όμορφη σελίδα στις δέλτους της εκκλησιαστικής ιστορίας…


Στην «Εκκλησιαστική Αλήθεια» της 24ης Μαρτίου 1912, διαβάζουμε: «ΑΓΙΟΝ ΜΥΡΟΝ – Το δεύτερον εν τη Κ’ εκατονταετηρίδι ετελέσθη προχθές, Μ. Πέμπτην, εν τω σεπτώ Πατριαρχικώ Ναώ η σπανιωτέρα των παρ’ ημίν ιερών

τελετών, εν η συνήθως, αλλά και κατά καθήκον, παρίστανται συνευχόμενοι πιστοί παμπληθείς εκ των τεσσάρων του ορίζοντος συνερχόμενοι σημείων, εκ της πρωτευούσης και των γειτόνων επαρχιών, ουχί σπανίως δε και εκ μεμακρυσμένων.
Ευλαβείς Χριστιανοί εις πάσας τας ορθοδόξους ανήκοντες εθνικότητας προσήλθον μετ’ ευλάβειας και προχθές και πληρώσαντες τον τε ναόν και τον περίβολον αυτού και τας πέριξ οδούς, ανέπεμψαν λατρείας φόρον, αίνον ευχαριστήριον προς τον μέγαν Θεόν των Χριστιανών τον άνωθεν ευλογήσαντα και πάλιν, διά του Πρωθιεράρχου της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και των ιερωτάτων περί αυτόν Συνοδικών συνέδρων, την σφραγίδα των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος…

Κατά το έτος τούτο, φροντίδι της Επιτροπείας, η υποστάθμη, διαφυλαττομένη ιδιαιτέρως, διενέμετο τοις πιστοίς εντός μικρών κυτίων, φερόντων την επιγραφήν: Ανάμνησις της ευλογίας του Αγίου Μύρου 1912…. Το κουβούκλιον της εψήσεως και κατά τας τέσσαρας ημέρας ο ευσεβής ημών λαός εις τόπον μετέβαλε προσκυνήματος, μετά πολλής δ’ ευλάβειας οι πιστοί ζητούντες ελάμβανον ου μόνον τα στέμφυλα (τσίπουρα), αλλά και τεμάχια του βάμβακος και των σπόγγων, δι’ ων εκαθαρίσθησαν οι λέβητες, ύστερον δε την κόνιν των ανθράκων και των καυθεισών αγίων εικόνων, και ταύτης εξαντληθείσης, τα φύλλα της δάφνης της περιβαλλούσης την οικοδομήν, εν η συνεπληρώθη η παρασκευή του Αγίου Μύρου» (σσ. 99-101). Ω ομορφιά της αμωμήτου Ορθοδοξίας! Ω ευλάβεια του πιστού λαού μας!…

Πηγή: Μητροπολίτου Προίκοννήσου κ. Ιωσήφ, Γιορτές στη Βασιλεύουσα, Εκδόσεις «Αρχονταρίκι», Αθήνα 2012


pemptousia.gr