Ο Θεός, αφού έπλασε από χώμα τον άνθρωπο, τον στόλισε με τη λογική ψυχή, τον προίκισε με το αυτεξούσιο και του έδωσε το νόμο, για να τον κατευθύνει στα ωφέλιμα και σωτήρια. Ο άνθρωπος, ως αυτεξούσιος, δεν εμποδίζεται από το Θεό να πράξει ή να μην πράξει οτιδήποτε κακό και παράνομο. Τιμωρείται, όμως, και μάλιστα αυστηρά, όταν το κακό το κάνει θεληματικά και ενσυνείδητα, αδίστακτα και αθεόφοβα.
Όταν, λοιπόν, άνθρωπέ μου, σε βρίσκουν θλίψεις και συμφορές, μην τα βάζεις με το Θεό, που τις παραχωρεί για να σε φέρει σε μετάνοια, αλλά με τον εαυτό σου και τα’ αμαρτήματά σου, που τις προκαλούν.
Ας υποθέσουμε πως ένας άνθρωπος αρρωσταίνει ή πληγώνεται βαριά από δική του υπαιτιότητα, είτε από πρόθεση είτε από αδικαιολόγητη απροσεξία. Και ο γιατρός, για να τον κάνει καλά, του δίνει πικρά φάρμακα, του κόβει τις σάρκες, του καυτηριάζει τα τραύματα, τον υποβάλλει τέλος πάντων σε επώδυνη και βασανιστική θεραπεία.
Πες μου τώρα, ποιος φταίει γι’ αυτή την ταλαιπωρία του αρρώστου, ο γιατρός, που αγωνίζεται να τον θεραπεύσει, ή ο ίδιος, που προκάλεσε το κακό; Ο ίδιος, βέβαια. Κανένας, λοιπόν, απ’ όσους δοκιμάζουν πειρασμούς, θλίψεις και παιδαγωγικές τιμωρίες, να μη λέει, «Ο Θεός με βάζει σε πειρασμό». Γιατί ο Θεός ούτε μπαίνει σε πειρασμό ούτε βάζει σε πειρασμό κανέναν. Ο καθένας μας μπαίνει μόνος του σε πειρασμό.
Η δίκαιη κρίση του Θεού εκδηλώνεται σύμφωνα με του καθενός μας τη γνώμη και τη διάθεση. Όσα μας δίνει ο απροσωπόληπτος Κύριος, είναι ανάλογα με την εσωτερική μας κατάσταση.
Αν έχουμε μέσα στην καρδία μας αγαθούς λογισμούς, σύμφωνα μ’ αυτούς μας αμείβει και στον τωρινό κόσμο και στον μελλοντικό. Αν, πάλι, έχουμε πονηρούς λογισμούς, μας δίνει ό, τι ταιριάζει σ’ αυτούς.
Όπως η φωτά λαμπικάρει το χρυσάφι, το ασήμι και τα’ άλλα πολύτιμα μέταλλα, ενώ απεναντίας, καίει και αφανίζει το χορτάρι, τις καλαμιές και τα ξύλα, έτσι και ο Θεός, που είναι φως υπερούσιο και φωτά άυλη, μπαίνοντας στην καρδία του ανθρώπου, αν βρει χρυσάφι και ασήμι, δηλαδή θεάρεστους λογισμούς, τους καταυγάζει με την έλλαμψη της θείας Του χάριτος, ενώ, αν βρει καλαμιές και ξύλα, δηλαδή βδελυρούς λογισμούς, τους κατακαίει και τους αφανίζει με την ακαταμάχητη θεϊκή Του δύναμη.
Μ’ άλλα λόγια, ο Θεός ερευνά τις καρδιές μας, στερεώνει και χαριτώνει τους αγαθούς λογισμούς, μας, ως φιλάγαθος, τιμωρεί και κολάζει τους κακούς, ως μισοπόνηρος, επιδοκιμάζει και φωτίζει τις καλές πράξεις μας, ως φως υπερούσιο, ελέγχει και καταδικάζει τις κακές, ως Κριτής αδέκαστος, καίει τις αμαρτίες, ως φωτιά άυλη, υπερασπίζεται το δίκιο του ορφανού, του ταπεινού και του φτωχού, ως Πατέρας στοργικός.
Ας μάθουμε, λοιπόν, κι εμείς, αγαπητοί μου ας δούμε με τα αισθητά μάτια του σώματος, μέσω της ορατής κτίσεως, και με τα νοητά μάτια της ψυχής, μέσω της αόρατης δημιουργίας των ασωμάτων δυνάμεων, ότι Αυτός είναι ο μοναδικός Θεός, ο παντοκράτορας και παντοδύναμος, Αυτός είναι ο μοναδικός επόπτης και κυβερνήτης του σύμπαντος, Αυτός είναι ο μοναδικός ερευνητής των καρδιών και γνώστης των μυστικών μας.
Ας μην πασχίζουμε μάταια να Τον ξεγελάσουμε, αλλά έχοντας στο νου μας και άλλα λέγοντας με τα χείλη μας. Τα λόγια μας ας συμφωνούν πάντοτε τόσο με τις σκέψεις μας όσο και με τα έργα μας. Ας είμαστε καθαροί και ειλικρινείς στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και το Θεό. Τους ανθρώπους, και μάλιστα τους απλοϊκούς, μπορούμε να τους εξαπατήσουμε, αποβλέποντας σε ιδιοτελείς σκοπούς, το Θεό όμως όχι.
Γι’ αυτό, όταν προσερχόμαστε στην εξομολόγηση, ας μη λέμε στον πνευματικό ψέματα ή δικαιολογίες. Ας ομολογούμε ξεκάθαρα και χωρίς ντροπή όλη την αλήθεια, για να παίρνουμε και αληθινή συγχώρηση των αμαρτιών μας. Διαφορετικά, ως υποκριτές και χλευαστές των ιερών μυστηρίων, θα προξενούμε δίκαιη αγανάκτηση στον καρδιογνώστη Θεό.
Θησαυρός μετανοίας
Έκδοση
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ωρωπός Αττικής 2003
σελ 219-222
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.