Ο Θεός και οι άγγελοι δεν χαίρονται με τίποτ’ άλλο τόσο, όσο με την ολόψυχη μετάνοια ενός αμαρτωλού ανθρώπου.

Κατανυκτική ερμηνεία τροπαρίων του Μεγάλου Κανόνος του αγίου Ανδρέου Κρήτης από τον  αρχιεπίσκοπο Μύρων Ιωάννη τον Λίνδιο  +1796.

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι τόσο μεγάλη, που κάνει κι αυτούς ακόμα τους αγίους αγγέλους να εκπλήσσονται και να θαυμάζουν υπερβολικά.
Την άπειρη θεία αγάπη είχε στο νου του και ο προφήτης, όταν με θαυμασμό αναβοούσε στο Θεό: «Τι είναι ο άνθρωπος, για να τον θυμάσαι; Και τι είναι του ανθρώπου το γέννημα, για να το φροντίζεις;»(Ψαλμ. 8:5).
Αν, λοιπόν, είχε θέση το πάθος του φθόνου στην άυλη και απαθή φύση των αγίων αγγέλων, αναμφίβολα δεν θα φθονούσαν κανέναν άλλο περισσότερο από τον αμαρτωλό εκείνο, που, μετανοώντας μ’ όλη του την ψυχή και την καρδιά,
προστρέχει στον φιλόστοργο πατέρα του Θεό με θερμά δάκρυα.
Γιατί χαρά μεγάλη και πανηγύρι γίνεται στον ουρανό για την επιστροφή ενός αμαρτωλού, όπως μας βεβαιώνει το ιερό Ευαγγέλιο, και μάλιστα η παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ. 15:11-32).
Ο παραστρατημένος εκείνος νέος είπε απλά μέσα του, «Ας επιστρέψω στον πατέρα μου», και κίνησε αμέσως για το πατρικό του σπίτι. Ήταν ακόμα μακριά, όταν τον είδε ο πατέρας του να έρχεται. Και μην μπορώντας να τον περιμένει, έτρεξε με λαχτάρα να τον προϋπαντήσει, να τον αγκαλιάσει, να τον φιλήσει.

Ύστερα, αφού τον έντυσε με φορεσιά  λαμπρή, έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, έστρωσε γιορταστικό τραπέζι κι έκανε μεγάλο πανηγύρι για του παιδιού του την επιστροφή. Τι μεγάλη φιλανθρωπία! Τι υπερβολική αγαθότητα!
φιλεύσπλαχνο Πατέρα, γιατί δεν μετανοείς; Γιατί δεν προστρέχεις στο πλούσιο έλεος Του; Γιατί αναβάλλεις την επιστροφή σου για αύριο και μεθαύριο; Μήπως ξέρεις τι θα γίνει ως αύριο; Αν έρθει σαν κλέφτης ο θάνατος  και σε αρπάξει, τι θα κάνεις τότε, ταλαίπωρε; Εδώ, στην παρούσα ζωή, ο πανάγαθος Θεός τιμωρεί παιδαγωγικά, όσους αμαρτάνουν, με απέραντη ευσπλαχνία και πατρική συμπάθεια.
Εκεί, όμως στην άλλη ζωή, δεν θα τιμωρεί πια τους αμετανόητους με συμπάθεια, δεν θα σπλαχνίζεται τους πονηρούς και αδιόρθωτους με θέρμη, αλλά, ως Κριτής δίκαιος, θα τους στείλει μαζί με το σατανά στην αιώνια φωτιά, στο εξώτερο σκοτάδι, όπου θα κλαίνε απαρηγόρητα (Ματθ. 22:13). Πριν το θάνατο, λοιπόν, αγαπητέ μου, επωφελήσου απ’ την πολύτιμη μετάνοια.
Πριν το θάνατο κλάψε, για να δει ο Θεός τα δάκρυά του και να εξαλείψει μ’αυτά όλες τις αμαρτίες σου. Πριν το θάνατο πρόστρεξε στον ουράνιο Πατέρα σου, για να σε προϋπαντήσει κι Εκείνος με τη συνηθισμένη φιλοστοργία Του, όπως έκανε ο πατέρας το άσωτου νέου της παραβολής.
Πριν το θάνατο κραύγασε με κατάνυξη στον φιλόψυχο Χριστό και Σωτήρα σου: «Αμάρτησα, Λυτρωτή μου πολυέλεε, αλλά ξέρω καλά πως είσαι Κύριός μου αμνησίκακος. Ελέησέ με, λοιπόν, πολυεύσπλαχνε! Τιμώρησέ με εδώ με συμπάθεια, σαν γιατρός πονετικός και άριστος! Γιάτρεψέ με, τον ταλαίπωρο, με τις σπλαχνικές Σου πληγές! Φέρε με πίσω, κοντά Σου, σαν τον άσωτο υιό! Δεν έχω άλλη ελπίδα, ο δύστυχος, παρά μόνο τη φιλανθρωπία Σου.
Μη με τιμωρήσεις, Κύριε, και μη μ’ αφήσεις να χαθώ μαζί με τις ανομίες μου! Μην κρατήσεις ασυγχώρητες τις κακίες μου πράξεις. Μη με καταδικάσεις για τα βδελυρά έργα μου στα καταχθόνια του άδη! Λυπήσου με, Εσύ που έχεις τόσο μεγάλο έλεος! Συγχώρα με, Εσύ που είσαι άγιος! Εσύ μονάχα είσαι ο Θεός των μετανοούντων και  ο Σωτήρας των αμαρτωλών, γι’ αυτό Σε δοξάζουμε και Σ’ ευχαριστούμε και Σε προσκυνάμε σ’ όλους τους αιώνες».
Θησαυρός μετανοίας

Έκδοση

Ιερά Μονή Παρακλήτου

Ωρωπός Αττικής 2003

σελ 48-50

Ἐπιμέλεια κειμένου Ἀναβάσεις