Τά σταφύλια τοῦ Μακαρίου. Ζῶ γιά νά ὁμολογῶ τόν Χριστό!

Τά σταφύλια τοῦ Μακαρίου

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Μιά ἡμέρα, σ΄ ἕνα ἔλεγχο, ἕνας ζηλωτής δεσμοφύλακας κατέσχεσε τό μαξιλαράκι στό ὁποῖο στηριζόταν ὁ Βαλέριος. Ἕνας ἄλλος πολιτοφύλακας, πιό ἤπιος ἐπῆρε τό μαξιλάρι ἀπό τά δημευμένα πράγματα καί τοῦ τό ἔριξε διακριτικά πίσω. Γιά μιά στιγμή μεταξύ τῶν δύο ψυχών δημιουργήθηκε ἕνα σκηνικό ἰσχυρῆς ψυχικῆς δόνησης.
Μετά τό τέλος τῆς ἔρευνας, ὁ Βαλέριος σκέφτηκε ὅτι θά ἦταν καλύτερα νά δωρίσει αὐτό τό μαξιλάρι στόν Τ., ὁ ὁποῖος ἦταν ἀγκυλωμένος καί εἶχε ἐσχάρες. Ὁ Τ. δέν ἤθελε νά τό  δεχτεῖ καί τό δώρισε στόν Γεώργιο καί αὐτός τό δώρισε σέ ἄλλον καί συνεχῶς ἔτσι μέχρι πού μιά ἡμέρα ἔφτασε τό μαξιλάρι πίσω στόν Βαλέριο, πού τοῦ δόθηκε ἀπό κάποιον πού δέν ἤξερε ἀπό ποῦ εἶχε ξεκινήσει, οὔτε πῶς εἶχε φτάσει ἐκεῖ … Σ΄ αὐτήν τήν περίπτωση ὁ Βαλέριος τό δέχτηκε σάν σημεῖο ὅτι  τοῦ τό δώρισε καί πάλιν Θεός.

Ζῶ γιά νά ὁμολογῶ τόν Χριστό!

Ὁ Βαλέριος ἦταν πολύ ντροπαλός καί γιά τίς καθημερινές του ἀνάγκες δέν  δεχόταν ἄλλον νά τόν βοηθήσει ἐκτός ἀπό μένα. Κἄπου κἄπου τόν ἔπλενα μ΄ ἕνα πανί βρεγμένο στό νερό μιᾶς λεκάνης  καί τά ἀπόκρυφα μέλη τοῦ σώματός  του τά ἔπλενε μόνος του. Χαμογελοῦσε μέ ἐντροπή καί, ζητώντας κατανόηση, ἔλεγε:
- Σέ παρακαλῶ, ἄφησέ με νά τό  κάνω ἐγώ!
Ὅποτε δέχθηκε τήν βοήθειά μου, ἔδειχνε τήν ντροπή  του καί εὐχαριστοῦσε μέ πολλή ἠπιότητα, προσφέροντας καί ἕνα χαμόγελο ἤ μιά ἀθῶα χειρονομιά. Τελικά ἔννοιωθα ὅτι ἐγώ εἶμαι ὑποχρεωμένος ἀπ᾿ αὐτόν καί ὄχι αὐτός. Γι΄ αὐτό νοσηλευόταν ἀπό  ὅλους τούς Ἀδελφούς ἐκεῖ μέ μεγάλη χαρά. Αἰσθανόταν ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένος καί γιά τήν παραμικρή χειρονομία ἀγάπης ἔλεγε συχνά ταπεινώνοντας τόν ἑαυτό του:
- Εἶστε τόσο καλοί! Διακινδυνεύετε τήν ὑγεία σας, πού ἤδη εἶναι πολύ ἐπισφαλής, γιά νά νοσηλεύετε ἐμένα! Δέν ξέρω ἄν εἶχα ἐγώ γιά σᾶς τόση αὐτοθυσία. Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταμείψει!
Ὅταν εἶχε ἀδυνατήσει πάρα πολύ καί δέν μποροῦσε  πλέον νά μασήσει, ἔπαιρνα τό  καλύτερο κρέας, τό μασοῦσα μέχρι νά γίνει σάν χάπι καί ἔτσι τοῦ τό ἔβαζα στό στόμα. Τά ἄλλα τρόφιμα τοῦ τά ἔδινα μέ τό κουτάλι, ὅπως στά παιδιά. Δέν νομίζω νά εἶχε δεχτεῖ  ἔστω κι ἕνα κουτάλι φαγητοῦ ἀπό τό χέρι μου χωρίς νά μέ ἀνταμείψει μ᾿ ἕνα χαμόγελο, μ᾿ ἕνα κοίταγμα ἤ μέ μιά κουβέντα.  Ἦταν μία περίοδος, πρίν τόν θάνατό του, στήν ὁποία οἱ ἰατροί καί οἱ φίλοι του, τόν παρεκάλεσαν νά μή μιλήσει πιά, ἀλλά αὐτός εἶπε:
- Μή μοῦ πάρετε αὐτήν τήν χαρά, διότι ἐγώ ζῶ γιά νά ὁμολογῶ τόν Χριστό. Κι ἄν ζῶ, μέ τό ἔλεος Του ζῶ καί χωρίς τήν δυνατότητα νά ἐκφράζω τήν ἀγάπη μου γιά ἐσᾶς δέν θά ὑπῆρχε αἰτία νά ζῶ. Λοιπόν, μή φοβᾶστε! Δέν θέλω νά ἐκπειράζω τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, ἀλλά θέλω νά Τόν ὑπηρετῶ μέχρι τέλους. Σᾶς εὐχαριστῶ γιά τό ἐνδιαφέρον σας, ἀλλά δέν μπορῶ νά κάνω διαφορετικά.
Περισσότερο ἐντυπωσίαζαν τόν Βαλέριο τά δῶρα καί οἱ ψυχικές χαρές πού τοῦ προσφέραμε. Αὐτός, πού ἦταν ἡ χαρά καί ἡ δύναμίς μας! Στήν ἐποχή τῶν λουλουδιῶν τοῦ ἐφέρναμε λουλούδια ἀπό τόν κῆπο καί ὁ Βαλέριος παρακαλοῦσε τόν ἕναν ἤ τόν ἄλλον νά πάει ἕνα λουλούδι ἐκ μέρους του σ᾿ ἕνα ἀσθενῆ. Τούς εἶχε ὅλους στήν καρδιά του. Ἤξερε ὅτι θά πεθάνει καί ἤθελε νά τελειώσει δωρίζοντας ἔστω κι ἕνα λουλούδι, ὅπως ἔκανε πάντα. Γιά τόν καθένα μας ἔβρισκε τήν κατάλληλη λέξη ἤ χειρονομία. Ἕνα ἀπό τά δῶρα πού ἐχάριζε ἦταν νά γνωρίζει τούς ἀνθρώπους, νά εἰσδύει στίς ψυχές τους, νά τούς ἀγαπᾶ καί νά τούς προσανατολίζει στήν ζωή. Μιά φορά μοῦ ὡμολόγησε:
-Μέ μερικούς πού ἦλθαν κοντά μου ἀγωνίσθηκα πολύ. Εἶναι  καλές ψυχές καί τελικά ὁδηγοῦνται στήν ἀλήθεια. Ἄλλοι ἀνοίγονται σάν ποτήρια κρυστάλλου καί δέχονται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ ἀγάπη καί ζῆλο. Μέ ἄλλους συμφωνῶ μέ μιά ματιά ἤ μέ μιά χειρονομία καί ἡ προσέγγιση μας εἶναι βαθειά. Ἐδῶ ἔχουν μαζευτεῖ μαργαριτάρια μεγάλης ἀξίας γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 

Ἀναβάσεις
8  Αὐγούστου 2013
 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα