Ὁ Γέροντας Ἀντώνιος Γρηγοριάτης (+1915-2002). Μέρος Ε'

 Ὁ Γέροντας Ἀντώνιος Γρηγοριάτης (+1915-2002). Μέρος Ε'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Ἦλθε ὁ καιρός νά ἐξέλθη ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Ὁ Κύριος τόν ἐπισκέφθηκε μέ δυνατούς πόνους. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο ὅτι δέν μποροῦσε νά λέγη τήν εὐχή. Μία φορά πῆγα στό Κελλί του. Τόν βρῆκα ξαπλωμένον.
-Τί κάνεις, Γέρο-Ἀντώνιε;
-Κλαίω καί στενοχωριέμαι, διότι  δέν μπορῶ νά προσευχηθῶ, ἀλλά ὁ Κύριος μέ παρηγόρησε.
-Μέ τί τρόπο σέ παρηγόρησε;
-Ἄκουσα φωνή νά ἔρχεται ἀπό τό νταβάνι. Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ἦτο ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὁποῖος μοῦ εἶπε: "Μή στενοχωριέσαι, πού δέν μπορεῖς νά προσευχηθῆς. Ἡ ὑπομονή σου στούς πόνους εἶναι γιά μένα προσευχή".
Ἡ πάθησίς του, σύμφωνα μέ τήν διάγνωσι τῶν ἰατρῶν τῆς Μονῆς μας, εἶχε σχέσι μέ ἀναπνευστικά προβλήματα, χωρίς κάποια δυνατή ἰατρική ἐπέμβασι. Οἱ γιατροί μας, μοναχοί τῆς Μονῆς μας, τοῦ ἐμήνυσαν ὅτι εἶναι δυνατή ἡ χειρουργική του ἐπέμβασις, ἀλλά μέ περιορισμένες τίς ἐλπίδες ἐπιτυχίας της.
Ὁπότε ὁ Γέρο-Ἀντώνιος τούς εἶπε: "Ἀφῆστε με νά πεθάνω μέ εἰρήνη ἐδῶ στό Μοναστήρι μας. Τί θά μέ ὠφελήση ἄν ζήσω ἀκόμη ἕνα ἤ δύο χρόνια; Ἤδη ἔζησα 87 χρόνια μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι μετά ἀπό 5 μῆνες ὁ Γέρο-Ἀντώνιος μετέβη σ᾿ Αὐτόν  πού ἐπόθησε καί Τόν ὑπηρέτησε στό Ἅγιον Ὄρος περίπου 30 χρόνια.
Μετά τήν Ἀκολουθία τῆς Κηδείας του, ὁ Σεβαστός μας Γέροντας π. Γεώργιος εἶπε τά ἑξῆς λόγια, τά ὁποῖα καταχωροῦμε ἐδῶ αὐτούσια:
    Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά, ἡ κοίμησις τοῦ μκακαριστοῦ ἀδελφοῦ μας π. Ἀντωνίου, εἶναι ὑπόθεσις λύπης μέν διά τόν πρόσκαιρον χωρισμόν, ἀλλά καί χαρᾶς, διότι οὗτος ἠγωνίσθη θεοφιλῶς καί ἐξεπλήρωσε ὅσα ἔταξε διά τοῦ ἀναδόχου του κατά τό ἅγιον Βάπτισμα γενόμενος Χριστιανός καί ὅσα ὑπεσχέθη πρό τριάκοντα περίπου ἐτῶν γενόμενος μεγαλόσχημος Μοναχός.
Ὅλοι εἴμεθα μάρτυρες τῆς θεαρέστου πολιτείας του. Πιστός, ταπεινός, ὑπάκουος, προσευχητικός, φιλάδελφος, φιλοπονώτατος. Οὐδέποπτε κατέκρινε καί πάντοτε ἐμερίμνα διά νά ἔχη εἰρηνικάς σχέσεις μέ τούς ἀδελφούς.
Κατά τήν ἱεράν αὐτήν στιγμήν αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκην νά τοῦ ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνην μου διά τήν εὐλάβειαν καί τόν σεβασμόν, τόν ὁποῖον ἔτρεφε πρός τό ἀξίωμα τοῦ Καθηγουμένου, ἀλλά καί πρός τό ταπεινό μου πρόσωπον.
Λόγῳ αὐτοῦ τοῦ σεβασμοῦ πρός τόν Γέροντα     καί πρός τήν Γεροντικήν Σύναξιν ἐδέχθη τό ἀξίωμα τοῦ Προϊσταμένου καί ἐπί ἀρκετά ἔτη διηκόνησε εὐσυνειδήτως καί ὡς Ἀντιπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς παρά τῆ Ἱερᾶ Κοινότητι.
Ἦλθεν εἰς μεγάλην ἡγλικίαν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ἔχων ἤδη εἰς τόν κόσμον ἀγωνισθῆ ὡς πιστόν τέκνον τῆς Ἐκκλησίας.
Ὡς μοναχός ἔτι περισσότερον ἠγωνίσθη καί ἐχαριτώθη.
Καρπός τοῦ πνευματικοῦ του ἀγῶνος ὑπῆρξε καί ἡ μακαρία τελευτή του. Μέ τελείαν ἐμπιστοσύνην εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τελείαν εἰρήνην εἰς τήν ψυχήν του, ἀλλά καί ἰσχυράν ἐλπίδα εἰς τήν Προστάτιδα ἡμῶν Κυρίαν Θεοτόκον καί εἰς τούς Ἁγίους τῆς Μονῆς μας, Νικόλαον τόν Θαυματουργόν, Γρηγόριον τόν Κτίτορα καί Ἀναστασίαν τήν Ρωμαίαν, παρέδωκε τήν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ Ζῶντος.
Οἱ πόνοι τῆς ἀσθενείας δέν τοῦ ἐμείωσαν τήν πηγαίαν χαράν τῆς ἑνώσεώς του μέ τόν Χριστόν.
Εἴθε καί ἡμεῖς οἱ περιλειπόμενοι νά τύχωμεν τοιαύτης μακαρίας τελευτῆς.
Πιστεύω ὅτι τόν π. Ἀντώνιον ἔχομεν τώρα πρεσβευτήν εἰς τόν Πανάγιον Τριαδικόν μας Θεόν.
Ὄντως  "μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύῃ σήμερον", ἀείμνηστε ἀδελφέ μας, "ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως".

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

2005

 Ἀναβάσεις

5 Αὐγούστου 2013

_______________________________________________

  Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό