Αἱρετικαί ἀντιλήψεις διά τό Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ἑλληνικές Προτεσταντικές Ὁμολογίες. Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Αἱρετικαί ἀντιλήψεις διά τό Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. 

Ἑλληνικές Προτεσταντικές Ὁμολογίες

Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

α) Ἡ Ἑλληνικὴ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία. Σύμφωνα μέ τὴν παλαιότερη προτεσταντικὴ Ὁμολογία τῆς πατρίδας μας, στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος:
«Δὲν ἀναγεννᾶται τὸ παιδὶ διὰ τοῦ βαπτίσματος, οὔτε ἀποπλύνεται διὰ τῆς τελετῆς αὐτῆς τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ὅπως μερικὲς ἐκκλησίες διδάσκουν. (…)
Τὸ βάπτισμα ὡς τοιοῦτο οὔτε σώζει οὔτε ἀναγεννᾶ, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ὡς ἐλέχθη, τὸ ἐξωτερικὸ σημεῖο ἐπικλήσεως τῆς συνθήκης τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δημόσια ὁμολογία τοῦ βαπτιζόμενου ἢ τῶν γονέων του στὴν περίπτωση ἀνήλικου, ὅτι ἐπεζήτησε τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ ὑφ᾽ οὕς ὅρους Ἐκεῖνος προσφέρει» (Γ.Χατζηαντωνίου,Τὸ Εὐαγγέλιο ἀνοικτό, 1957,σσ.207, 209. Πρβλ.καί Ἡ Πίστις τῶν Ἑλλήνων Εὐαγγελικῶν, Άθῆναι, χχ, σσ. 51, 54-55).
Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 22 τῆς ὁμολογίας πίστεως τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ βάπτισμα μαζί μέ τό Δεῖπνο τοῦ Κυρίου, σύμφωνα πάντα μέ τόν ὁρολογία τῆς κίνησης, χαρακτηρίζεται ὡς τελετή καί ὄχι ὡς μυστήριο.
Γιὰ τοὺς μὲν ἀνήλικους ἐπέχει τόπο ἀφιέρωσής τους ἐκ μέρους τῶν γονιῶν τους στὸν Κύριο, γιὰ δὲ τοὺς ἐνήλικες ἀβαπτίστους ἐπέχει τόπο ὁμολογίας πίστεως, ἀποτελεῖ ἔκφραση μετάνοιας γιὰ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν τους καὶ ἐπιβεβαίωση σωτηρίας ποὺ ἤδη ἔχουν λάβει.
Ἡ «τελετή» τοῦ βαπτίσματος, δέν σημαίνει ὀντολογική μεταστοιχείωση τοῦ ἀνθρώπου, ἁπλῶς «συμβολίζει ζωηρῶς» (σ.Σ.ἡ ὑπογράμμιση δική μας) τόν καθαρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τῆς ἀκαθαρσίας τῆς ἁμαρτίας.
Φυσική συνέπεια τῆς θεώρησης τοῦ βαπτίσματος ὡς συμβόλου, ὡς τελετῆς, ἀποτελεῖ κατά τήν κίνηση, ἡ ἀναγνώριση τοῦ Βαπτίσματος, πού τελέστηκε στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος σέ «οἱανδήποτε Χριστιανικήν Ἐκκλησίαν» καί δέν τελεῖται ἀναβαπτισμός, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι «ἐκπληρώθηκε ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου».

β) Οἱ Ἐλεύθερες Εὐαγγελικὲς Ἐκκλησίες. Γιὰ τὴν Κοινωνία τῶν Ἐλεύθερων Εὐαγγελικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἑλλάδος τὸ βάπτισμα δὲν εἶναι μυστήριο, ἀλλὰ εἶναι ἁπλῶς τύπος καὶ σύμβολο, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ἔκφραση ὁμολογίας πίστης στὸ Χριστό.
Ἐπίσης, κατὰ τὴν ἐν λόγῳ προτεσταντικὴ κίνηση, ὄχι τὸ βάπτισμα, ἀλλὰ ἡ ἀναγέννηση ποὺ προηγεῖται τοῦ βαπτίσματος εἶναι ἡ θύρα εἰσόδου στὴν Ἐκκλησία. Ὁ νηπιοβαπτισμὸς ἀπορρίπτεται.

Ὀρθόδοξος Τύπος  ἀρ. φύλ. 1957  4 Ἰανουαρίου 2013