Αἱρετικές ἀντιλήψεις διά τό Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Αἱρετικές ἀντιλήψεις διά τό Μυστήριον τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Εἶναι γνωστή ἡ σπουδαιότητα τοῦ μυστηρίου τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, καθώς ἀποτελεῖ τή θύρα

εἰσόδου τοῦ κάθε ἀνθρώπου στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. 

Δυστυχῶς ὅμως, καί γιά τό μυστήριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ἔχουν ὑπάρξει πλῆθος κακόδοξων θεωρήσεών του ἀπό διάφορες νεοφανεῖς αἱρέσεις καί παραχριστιανικές κινήσεις.

Μέ κριτήριο ἀξιολόγησής τους πάντα τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, πρόκειται γιά κακόδοξες ἀπόψεις,

πού ὄχι μόνο ἀποκλείνουν ἀπό τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί εἶναι ριζικῶς ἀντίθετες μέ τήν «ὑγιαίνουσαν διδασκαλία » (Α´ Τιμ. 1, 10) καί τήν Παράδοσή της (Α΄ Τιμ. 6, 20-21).

Θεωρήσαμε, λοιπόν, καλό ἔχοντας ὡς σκοπό καί στόχο τήν ἐνημέρωση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν νά παρουσιάσουμε ἕνα ἀντιπροσωπευτικό δεῖγμα αὐτῶν τῶν κακόδοξων ἀντιλήψεων σχετικά μέ τό μυστήριο τοῦ ἁγίου βαπτίσματος.

Α´ Οἱ Πεντηκοστιανοί

Οἱ Πεντηκοστιανοί ὁμιλοῦν γιά δύο βαπτίσματα. Τό βάπτισμα στό νερό καί τό λεγόμενο βάπτισμα μέ

Ἅγιο Πνεῦμα.

Ι) Τό βάπτισμα στό νερό εἶναι μία, ὄχι μυστηριακή πράξη, ἀλλά μία πράξη συμβολική, χωρίς ἰδιαίτερο μυστηριακό περιεχόμενο.

Εἶναι μία πράξη πού δείχνει ἐμπράκτως τό γεγονός ὅτι κάποιος μετανόησε καί ἔχει λάβει τήν ἀπόφαση νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό.

Ὁ νηπιοβαπτισμός ἀπορρίπτεται ἀπό τούς Πεντηκοστιανούς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἐνῶ οἱ ἀντιτριαδικοί Πεντηκοστιανοί (Oneness Pentecostalism) ἀπορρίπτουν τόν τριαδικό τύπο τοῦ Βαπτίσματος καί βαπτίζουν τά μέλη τους μόνο στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

II) Τό λεγόμενο βάπτισμα μέ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐξωτερική ἀπόδειξη τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ γλωσσολαλιά,

θεωρεῖται ἀνώτερο ἀπό τό βάπτισμα στό νερό. Εἶναι γεγονός ἐπιβεβαιωτικό τῆς σωτηρίας τους,

ἐγγύηση ὅτι θά λάβουν μέρος στήν ἁρπαγή. 

Ταυτοχρόνως εἶναι κορυφαῖο, κατʼ αὐτούς, γεγονός πνευματικῆς πληρότητας.

Σχετικά μέ τήν λεγόμενη γλωσσολαλιά τῶν Πεντηκοστιανῶν πρέπει να ἐπισημάνουμε, ὅσο κι ἄν αὐτοί ἰσχυρίζονται ὅτι εἰδολογικά καί οὐσιαστικά ἀποτελεῖ ἐπανεμφάνιση στίς ὁμάδες τους τοῦ ἀρχαίου χαρίσματος, ὅτι δέν ἔχει καμ μία σχέση μέ τό χάρισμα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. 

Ἀντιθέτως, ἄλλοτε εἶναι καρπός ψυχολογικῆς πίεσης σέ περιβάλλον συναισθηματικῆς φόρτισης καί καρπός ὑποβολῆς καί ἄλλοτε δαιμονοπληξίας. Τοῦ το ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι εἶναι ἕνα φαινόμενο ἐκστατικοῦ χαρακτήρα, πού οἱ Πεντηκοστιανοί, πού γλωσσολαλοῦν βγάζουν ἄναρθρες κραυγές, ἀκατανόητες, ἀκατάληπτεςκαί ἀ σύντακτες φράσεις.

Γιά τό λεγόμενο βάπτισμα μέ Ἅγιο Πνεῦμα οἱ Πεντηκοστιανοί δέχονται ἰσχυρή κριτική καί ἀπό

τόν προτεσταντικό χῶρο, καθώς πολλές προτεσταντικές Ὁμολογίες τό θεωροῦν ἀνύπαρκτο καί

πλάνη.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1953,   7 Νοεμβρίου 2012