Πόσον εἴμεθα ὑπεύθυνοι ἀπέναντι στόν τόπο, στόν χρόνο καί στό ἔθνος στό ὁποῖο γεννηθήκαμε. Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα.

Μοναχισμός. Ἡ ὁδός τῆς οὐσιαστικῆς ἐμπειρίας

Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία καί ἡ εἴσοδός μου στόν μοναχισμό

Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Σᾶς παρακαλοῦμε νά μᾶς εἰπῆτε κατά πόσον εἴμεθα ὑπεύθυνοι ἀπέναντι στόν τόπο, στόν χρόνο καί στό ἔθνος στό ὁποῖο γεννηθήκαμε.

Πρίν νά ἀσπασθῶ τόν μοναχισμό, μοῦ ὡμίλησε ἕνας καλός φίλος τοῦ πατέρα μου ἀπό τήν Γαλλία, μερικές ὧρες ἀκριβῶς γιά τήν εὐθύνη μας ἀπέναντι στόν Θεό, ἀπέναντι στό ἔθνος, στήν κοινωνία πού ζοῦμε κλπ. Μέ ἐνδιέφερε πολύ αὐτά πού μοῦ εἶπε, ἀλλά συνδιάσθηκαν ὅλα στήν εὐθύνη ἀπέναντι στόν Θεό, ἐπειδή δέν ἠμποροῦσα, δέν εἶχα τήν ἐνέργεια νά διαλυθῶ στήν διαίρεσι αὐτή τῶν στοιχείων τῆς ζωῆς: Θεός, ἄνθρωπος, οἰκογένεια, κοινωνία, χώρα κλπ. Ἐγώ ἐσκεπτόμουν ὅτι, ἐάν κάνω τό καθῆκον μου ἀπέναντι στόν Θεό, αὐτομάτως τά ἄλλα ἐξαφανίζονται καί εὑρίσκω τώρα στά γεράματα, ὅτι εἶχα δίκαιο.
Ἀλλά πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι δέν εἶναι μία ἐλάττωσις, διά τῆς ἐξαλείψεως ἄλλων στοιχείων, ἀλλά μία ἐνσωμάτωσις τους, μία συνθετική παρουσία, τήν ὁποία εἴχαμε τότε διαισθητικά καί ἡ ὁποία ἐπαληθεύθηκε. Δηλαδή ὁ Θεός ἐδημιούργησε καί τούς γονεῖς καί τό ἔθνος καί τόν τόπο καί στόν Θεό εὑρίσκονται ὅλα καί διά τοῦ Θεοῦ πρέπει νά περνοῦν ὅλες οἱ σχέσεις μέ αὐτά τά στοιχεῖα καί, τότε, πράγματι, ἡ ἀπάντησίς σου εἶναι ἐκεῖ πού πρέπει.
Νά σᾶς ὁμιλήσω τώρα καί γιά τούς αὐτόχθονες καί μετανάστες κλπ. Ἐγώ πιστεύω ἔτσι. Ἐμεῖς ἐλάβαμε τίς ἄδειες νά ἀναχωρήσουμε ἀπό τήν Χώρα (Ρουμανία), ὅταν ἀκούσαμε ὅτι στό Βουκουρέστι ὑπάρχει μία εἰκόνα τῆς Παναγίας θαυματουργή. Ἐπήγαμε ἀμέσως στήν ἐκκλησία ἐκείνη καί προσευχηθήκαμε ἐγώ, ἡ μητέρα μου καί ἡ ἀδελφή μου (ἐγώ μπῆκα καί στό Ἱερόν Βῆμα, ὅπου εὑρισκόταν ἡ εἰκόνα). Προσευχηθήκαμε νά μᾶς βοηθήση νά λυτρωθοῦμε, ὅπως συνήθως λέγουμε σέ τέτοιες περιπτώσεις. Καί ἐκεῖνο τό ἔτος ἡ μητέρα μου, μετά  ἀπό πέντε χρόνια, ἐπῆρε τά δικαιολογητικά χαρτιά γιά μετανάστευσι καί ἐγκατέλειψε τήν Χώρα μέ τά παιδιά της. Ὁπότε ἐμένα μέ παρηγορεῖ τό γεγονός ὅτι ἔλαβα ἀπό τήν Παναγία τήν εὐλογία γιά τήν ἀναχώρησί μου.
Ἐάν δέν θά εἶχα αὐτή τήν σκέψι μέσα μου, θά ἐστεκόμουν ἐνώπιόν σας μέ μία συνείδησι πολύ βαρειά σήμερα. Καί ἐγώ μέ τήν ὁποιαδήποτε ἔννοια, ὅταν ἐσεῖς ὑποφέρατε ἐξ αἰτίας τοῦ κομμουνισμοῦ στήν Χώρα μας, ἐγώ κατά κάποιο τρόπο ἐπρόδωσα. Ἀλλά, ἐάν ἀνεχώρησα μέ τήν εὐλογία τῆς Παναγίας, δέν αἰσθάνομαι προδότης καί ἴσως ἐπετέλεσα ἐκεῖ-ποιός ξέρει-κάτι γιά ἐσᾶς.
Σᾶς ὁμολογῶ ὅτι ἡ ὑποδοχή πού μοῦ ἐκάνατε, ὅταν ἐπέστρεψα στήν πατρίδα μας ἦτο ἀπεριγράπτως θερμή. Ἐστεκόμουν μπροστά σέ ἑκατοντάδες ἀνθρώπους καί δέν ἠμποροῦσα ν᾿ ἁπλώσω νά βάλω τό χέρι μου νά εὐλογήσω τόν καθένα στό κεφάλι του. Μακάρι νά ἠμποροῦσα νά ἀπευθύνω καί ἀπό ἕνα λόγο στόν καθένα.
Μία κυρία μέσα στήν ἐκκλησία μοῦ εἶπε:
-Νά μᾶς ἀγαπᾶτε, νά μή μᾶς ἐγκαταλείψετε, νά μᾶς ἔλθετε πάλι...!
Καί ἐγώ τῆς ἀπήντησα: Σᾶς ἀγαπῶ, καί ἐάν θέλη ὁ Θεός, θά ξαναέλθω.
Ἐάν δέν θέλη ὁ Θεός, δέν ὑπάρχει καμμία ἀπώλεια, οὔτε γιά ἐσᾶς, οὔτε καί γιά μένα. Καί ἐάν κρυφθῶ κἄπου, ὅπως γιά παράδειγμα ὁ ἅγιος Σιλουανός, καί δέν θά μέ ἰδῆτε ποτέ, αὐτό δέν εἶναι κάποια ἀπώλεια, ἐάν εἶναι ἀπό τόν Κύριο. Ἐάν δέν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτό γιά μένα εἶναι μία ἀνοησία τῆς ζωῆς μου.

 ***

Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία   

καί ἡ  εἴσοδός μου στόν μοναχισμό

Μετάφρασις - ἐπιμέλεια ὑπό ἀδελφῶν 

Ἱερᾶς Μονῆς Ὅσιου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 

2005

Πηγή διαδικτύου - Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

__________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.


Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π. Νόϊκα -Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία