ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος Λόγος τρίτος Περί Υπακοής Γ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος

Λόγος τρίτος  Περί Υπακοής

Μέρος Α΄

Με την ταπείνωσι οι άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να φθάσουν σε μεγάλα σημεία χάριτος. Αλλά μήπως και ένας υποτακτικός δεν μπορεί να κατορθώση, να σημειώση μια τέτοια επιτυχία; Και βεβαίως μπορεί. Όταν κρατήση την σιωπή, τα πνευματικά, το αμέριμνο, όταν έχη ενδοστρέφεια και κάνη τακτικά ταμείο στον εαυτό του, θα προχωρήση οπωσδήποτε. Και εμείς κοντά στον Γέροντα ήμασταν υποτακτικοί. Είχαμε το διακόνημα, τον κόπο της ημέρας κ.λ.π. Με τον Γέροντα καθοδηγητή έμπειρο στις πορείες αυτές του Θεού και με την τάξι που είχαμε, ωρισμένοι πατέρες μπόρεσαν και γνώρισαν αυτά τα πράγματα, που οι νηπτικοί Πατέρες, μας έχουν αφήσει σαν μια ιερά παρακαταθήκη. Να αποφεύγωμε να ομιλούμε τα περιττά πράγματα. Στον κανόνα μας να είμαστε συνεπείς, στον εκκλησιασμό μας, επίσης να είμαστε συνεπείς. Να βρισκόμαστε στην εκκλησία και να ακούμε την ακολουθία, τη λειτουργία, τον εσπερινό. Στην τράπεζα όλοι μαζί, να έχωμε σε όλα μας τάξιν. Όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, όπου ειρήνη, εκεί και ο Θεός. Όπου αταξία, εκεί και σύγχυσι, όπου σύγχυσι, εκεί και διάβολος. « Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» λέγει ο θείος Παύλος ( Α΄ Κορ. 14,40). Να εφαρμόζωμε ως υποτακτικοί την υπακοή μας. Να μη κάνωμε το δικό μας θέλημα. Το ίδιο θέλημα έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο. Η υποταγή του θελήματος του Χριστού στον Πατέρα Του, τους εισήγαγε πάλιν στον Παράδεισο και έτσι η υπακοή εθριάμβευσε. Παρήκουσε ο εωσφόρος στο Θεό. Υπερήφανα φαντάσθηκε, και ο Θεός τον απομάκρυνε από κοντά Του και έγινε ο διάβολος, που μας πολεμεί. Τα υπόλοιπα τάγματα έμειναν πιστά στην υπακοή του Θεού και βρίσκονται
στη δόξα του Θεού. Και καθ’ ην στιγμήν ήσαν στη φύσι ευμετάβλητοι άγγελοι, έγιναν κατά χάρι αδιάπτωτοι, διότι εγνώρισαν τόσα πράγματα με τη πτώσι του εωσφόρου και του ανθρώπου και γι’ αυτό τώρα είναι αδιασάλευτοι στην υπακοή του Θεού.

Μέρος Β΄

Πόσο κακό πράγμα είναι το θέλημα του ανθρώπου, διότι κρύβει εγωϊσμό, υπερηφάνεια, φιλαυτία και τόσα άλλα. Γι’ αυτό ο υποτακτικός απαλλασσόμενος από το ίδιο θέλημα, απαλλάσσεται από τα πάθη. Ο Χριστός υπήκουσε μέχρι σταυρικού θανάτου, δηλαδή τελείας νεκρώσεως του ιδίου θελήματος. Εάν ο Χριστός, ανθρωπίνως δεν έκαμνε υπακοή, δεν έκοβε το δικό του θέλημα, ο άνθρωπος δεν θα εσώζετο! Όπως ακριβώς δεν σώζεται και ο άνθρωπος εκείνος, που κρατά το θέλημά του και κάνει εκείνο που θέλει αυτός. Τι σημαίνει απάρνησι του ιδίου θελήματος; Το ίδιο θέλημα το κάνω πέρα, το αρνούμαι, το απαρνούμαι. Δεν έχω καμμία σχέσι μαζί του. Μόνον όταν ο υποτακτικός φθάση στο σημείο αυτό, να απαρνηθή κατά τέτοιο τρόπο το θέλημά του, τότε και μόνο απαλλάσσεται από τα πάθη. Όσον εγκαταλείπει το ίδιο θέλημα, τόσο γνωρίζει ελάφρυνσι από την ενόχλησι των παθών. Εάν ο υποτακτικός γνωρίση στην πράξι το «ευλόγησον», και το «νάναι ευλογημένον», αυτός ο υποτακτικός θα στεφανωθή με αμάραντο στέφανο στον ουράνιο κόσμο. Όπου ο υποτακτικός έβαλε το θέλημά του, εκεί έβαλε δηλητήριο και δεχόμενος δηλητήριο αυτοδηλητηριάζεται. Και λάθος να του δοθή μια εντολή, όμως για την υπακοή που θα κάνη, ο Θεός θα ευλογήση… Ένας υποτακτικός έκανε τόσο απερίεργη υπακοή, που ο Γέροντας του έλεγε και πήγαινε και έκλεβε διάφορα πράγματα από τα κελλιά των αδελφών και του τα έφερνε! Ο Γέροντας τα έπαιρνε και τα έδινε πίσω και ποτέ δεν τον πείραξε ο λογισμός να του ειπή: « Μα τι είναι αυτό που μου κάνει ο Γέροντας; Με προτρέπει, με μαθαίνει να κλέβω; Να μου γίνη μια συνήθεια κατόπιν το κλέψιμο;». Σκέφθηκε και είπε: « Εγώ υπακούω, τώρα τι είναι αυτό που κάνω, δεν ξέρω. Ένα ξέρω, ότι υπακούω».

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος