«Ένας από τους τελευταίους» Γέροντας Ευθύμιος Αγιορείτης.(Ι.Μ.Κωσταμινίτου, Βίγλα - Ι.Μ.Μ.Λαύρας)1915 -2004 Γ' Μέρος με φωτογραφίες.

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

Στό στρατό ὑπηρέτησε ὡς κληρωτός, γιά μακρύ χρονικό διάστημα (5-6 χρόνια). Συνέπεσε νά εἶναι τότε ὁ πόλεμος μέ τούς Ἰταλούς, τούς Γερμανούς. Κατόπιν ἦρθε τό ΕΛΑΣ καί μετά ὁ ἐμφύλιος.

Ὑπέφερε πάρα πολλά στό στρατό. Ἦταν λοχίας. Ἡ Παναγία ὅμως τόν φύλαξε ζωντανό. Σέ μία μάχη παρόλο πού βομβάρδισαν τό λόχο του, αὐτός σώθηκε πηγαίνοντας κάτω ἀπό κάποιους βράχους. Τραυματίστηκε  μόνον λίγο στό πρόσωπο ἀπό τό βράχο.

Ταλαιπωρήθηκε στόν πόλεμο πολύ. Ἦταν Χριστούγεννα καί δέν εἶχε τίποτε (σάν λοχίας) νά δώσει στούς φαντάρους του, ἐκτός ἀπό μία χούφτα σταφίδες. Ἔπαθε κρυοπαγήματα, ἀλλά τελικά ἡ Παναγία τόν ἔκανε καλά καί ἀπό αὐτά. Σέ κάποια περίσταση, ἀντιμετώπισε θανάσιμο κίνδυνο. Ἔπεσε σέ ἐνέδρα ἐνῶ  πῆγε νά πιεῖ νερό. Βρέθηκε περικυκλωμένος ἀπό ἀντάρτες, οἱ ὁποῖοι τόν πυροβολοῦσαν. Οἱ σφαῖρες ὅμως δέν τόν ἔπιαναν.

Ὅταν τό 1947 ἀπολύθηκε, ἀνακοίνωσε στούς δικούς του ὅτι θά πάει στό Ἅγιον Ὄρος. Ἡ ἀδελφή του Αἰκατερίνη ἄρχισε νά κλαίει καί τοῦ ἔλεγε νά μείνει. Τόν ζητοῦσε μάλιστα τότε[1],  νά τόν παντρευτεῖ καί μία κοπέλα ἀπό τήν Οὐρανούπολη, κόρη τοῦ ἱερέως.

Ἐκεῖνος καταφρονόντας τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου ἦταν ἀμετάπειστος. Ἔλεγε ὅτι ἀφοῦ εἶμαι «ταμένος» ἀπό τήν μητέρα μου, πρέπει νά ἐκπληρώσω τό τάμα της.

Ἔφυγε τό 1948. Προηγουμένως πούλησε κάποια ἀπό τά ζῶα του καί πῆρε 30 χρυσές λίρες. Ἔδωσε
τίς 5 στόν πατέρα του καί τίς ὑπόλοιπες στό Μοναστῆρι πού πῆγε γιά νά ἐγκαταβιώσει, στή Ἱερά Μονή Κωσταμονίτου.

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ

Πρῶτα μοναχικά βήματα

 Εἰσέρχεται στό Ἅγιον Ὄρος στά 1948 καί δέν ξαναβγαίνει ποτέ.

                     Ἀεροφωτογραφία τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Συνολικά ἔζησε στό Ἅγιον Ὄρος χωρίς νά βγεῖ ποτέ στόν κόσμο γιά 56 ὁλόκληρα χρόνια.

 Πρώτη ἀσκητική του παλαίστρα γίνεται τό Μοναστήρι τοῦ Κωσταμονίτου ὅπου καί μένει γιά περίπου 5 χρόνια. Ἐκεῖ πρέπει νά ἔγινε ἡ μοναχική κουρά του  στά 1952.

Ἱερά Μονή Κωσταμονίτου

Ὅμως τό Μοναστῆρι μέ τήν πολλή μέριμνα (ὅπως συνήθως συμβαίνει σ’ ἕνα Κοινόβιο) δέν τόν ἀνέπαυε. Ὁ θόρυβος τόν κούραζε. Ἡ νηστεία δέν γινόταν ἄνετα. Ἐκεῖνος ποθοῦσε τόν μονήρη βίο, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί μάλιστα τοῦ «Κλίμακα»[2]. Ὁ «Κλίμακας» ἐπίσης, ὅπως μοῦ ἔλεγε, τοῦ ἔδωσε τό ἔναυσμα γιά νά φύγει ἀπό τήν μονή τῆς μετανοίας του, τήν Ἱ.Μ. Κωσταμονίτου καί νά κατευθυνθεῖ πρός τήν ἔρημο.

  ΒΙΓΛΑ

Ἡ ἁγιορείτικη «ἔρημος».

Βίγλα

Φεύγει ἀπό τήν Ἱ.Μ. Κωσταμονίτου, μέ εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου της καί κατευθύνεται πρός τήν Ἁγιορείτικη Ἔρημο.

Ὡς Ἔρημος στό Ἅγιο Ὄρος ὁρίζεται ἡ περιοχή μεταξύ τῆς Ἱ.Μ. Μ. Λαύρας καί τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίου Παύλου. Περιλαμβάνει μόνο μικρά κελλιά, καλύβες καί σκῆτες χωρίς κανένα μεγάλο Κοινόβιο. Ὀνομάζεται Ἔρημος ὄχι διότι εἶναι ἐρημική ὅπως ἡ Σαχάρα, ἀλλά διότι εἶναι στερημένη (ἔρημη) ἀπό μεγάλα σύνολα ἀνθρώπων (Μοναχῶν).

Σ’ αὐτήν τήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού θεωρεῖται τό Ἱερό Βῆμα Του[3],καλλιεργεῖται κατ’ ἐξοχήν ἡ ἡσυχαστική-ἀναχωρητική ζωή, δηλ:

α)  ὑπακοή στόν Γέροντα,

β) ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή,

γ) ἐργόχειρο, πού νά μήν δημιουργεῖ περισπασμό,

δ) λιγότερες ὧρες ἀκολουθιῶν στήν Ἐκκλησία, σέ ἀντίθεση μέ ὅ,τι συμβαίνει στά μεγάλα Κοινόβια.

 Οἱ πατέρες, εἴτε ζοῦν μόνοι τους, εἴτε σέ μικρές κοινοβιακές ἀδελφότητες. Δύο-τρεῖς πατέρες καί ὁ Γέροντας εἶναι ἡ συνήθης σύνθεση τῶν κοινοβίων τῆς Ἐρήμου. Τό ἐργόχειρο εἶναι ἡ ἁγιογραφία, τά ξυλόγλυπτα, τό λιβάνι κ. ἄ. Συνήθως ὑπάρχει καί ὁ λαχανόκηπος. Τά Κελλιά ἔχουν συνήθως καί πεζούλια μέ ἐλαιόδενδρα, καρυδιές καί λαχανόκηπο.

Ὁ γερο-Εὐθύμιος ἀφοῦ μελέτησε τά ἀσκητικά συγγράμματα καί μάλιστα τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακας, πόθησε  τήν ἀκρότατη ἄσκηση, τήν ἡσυχία, τήν σιωπή, τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν μόνωση καί τό «ἀπερίσπαστον».

Θέλησε νά ἐφαρμόσει τήν ὁδηγία τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ὅσιο Ἀρσένιο τό Μεγάλο: «Ἀρσένιε φεῦγε, σιώπα, ἡσύχαζε καί ἔτσι σώζεσαι»[4].

Ἔρχεται στήν ἀσκητικότατη καί ἡσυχαστικότατη περιοχή τῆς Βίγλας καί ἐγκαταβιώνει στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῶν Ἁγίων Βαρλαάμ καί Ἰωάσαφ. Ὑποτάσσεται στόν Γέροντα τοῦ Ἡσυχαστηρίου τόν Γέροντα Βαρλαάμ ὁ ὁποῖος ἦταν σπουδαῖος ἡσυχαστής. 

Τό Ἡσυχαστήριο τῶν Ἁγίων Βαρλαάμ καί Ἰωάσαφ ὅπως εἶναι σήμερα

Ἦταν τόσο ὀνομαστός ὁ Γερο-Βαρλαάμ πού ἥλκυσε καί τόν νεαρό τότε π. Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ζήτησε νά ἐγκαταβιώσει μαζί του. Ὁ διακριτικός Γέροντας Βαρλαάμ, πού εἶχε ἤδη ὡς ὑποτακτικό του τόν π. Εὐθύμιο, τόν συμβούλεψε (τόν μετέπειτα ὀνομαστό καί ἅγιο ἀσκητή π. Παΐσιο) νά ἀναζητήσει ἄλλον Γέροντα, πού νά εἶναι μόνος του ὥστε νά μπορεῖ νά προχωρήσει περισσότερο ἀπροσκοπτα στήν ἡσυχαστική ζωή. Ἔτσι ὁ Γέροντας  Παΐσιος δέν ἔμεινε τότε στήν Βίγλα.

Ἡ ἀπόσταση τοῦ Ἡσυχαστηρίου τῶν ἁγίων Βαρλαάμ καί Ἰωάσαφ ἀπό τήν Ἱ. Μ. Μ. Λαύρας εἶναι περίπου μία ὥρα (μέ τά πόδια).

 

Τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ στήν ἄκρη τῆς Βίγλας.

Ἡ εὐρύτερη περιοχή τῆς Βίγλας βρίσκεται στό νότια ἄκρο τῆς Ἀθωνικῆς χερσονήσου καί μοιάζει μέ ὀροπέδιο-μπαλκόνι πάνω ἀπό τήν θάλασσα. Τήν δέρνουν οἱ ἄνεμοι ἀλύπητα. Τά σπιτάκια-καλύβες εἶναι χτισμένα μέσα σέ «γοῦβες»-κοιλώματα τῆς γῆς γιά νά προστατεύονται ὅσο εἶναι δυνατόν ἀπό τούς σφοδρούς ἀνέμους. Τό νοτιώτατο ἄκρο τῆς Βίγλας φιλοξενεῖ τὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ τό ὁποῖο σχεδόν «κρέμεται» στήν ἄκρη τοῦ βράχου. Τό Ἡσυχαστήριο αὐτό εὑρίσκεται σέ ὕψος 250μ. ἐπάνω ἀπὸ τὸ νοτιο-ἀνατολικὸ ἀκρωτήριο τῆς χερσονήσου τοῦ Ἄθωνος. Στὸ θαλάσσιο σημεῖο αὐτό, τὸ 492 π.Χ. ὁ Μαρδόνιος ἐκστρατεύοντας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας ἀπώλεσε τὸ ἓνα τρίτο τοῦ στόλου του, τριακόσια πλοῖα καὶ εἴκοσι χιλιάδες στρατό.

---

[1] Σύμφωνα μέ τήν διήγηση τῆς ἀδελφῆς του.

[2] Ἔτσι ἀποκαλοῦσε τό κλασσικό ἀσκητικό βιβλίο τῆς  «Κλίμακος» πού ἔχει συγγράψει ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης.

[3] Ἄν θεωρήσουμε ὅλο τό Ἅγιον Ὄρος σάν μία τεράστια Ἐκκλησία-Ναό τότε: Α)Τό Ἱερό Βῆμα του εἶναι ἡ περιοχή τῆς Ἐρήμου. Β)Ὁ Κυρίως Ναός ἀντιστοιχεῖ στήν περιοχή ὅπου βρίσκονται τά εἴκοσι μεγάλα Κοινόβια Μοναστήρια καί Γ)Ὁ Νάρθηκάς του ἀντιστοιχεῖ  στήν περιοχή πού ὁρίζεται ἀπό τά σύνορα τοῦ Ἁγίου Ὅρους μέχρι ἐκεῖ πού ἀρχίζουν τά πρῶτα μεγάλα Μοναστήρια (Χιλανδαρίου, Ἐσφιγμένου, Ζωγράφου).

[4] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, Τόμος Γ΄, Συναξάρι τῆς 8^ης Μαΐου, Ἐκδόσεις δόμος, 2005.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΣΑΒΒΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ, «ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ» ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004 
 

hristospanagia.blogspot.com