Βατοπαιδινές Κατηχήσεις Γέροντος Ιωσήφ- Κατήχηση 6η - Πιστοί οικονόμοι στα πνευματικά και στα υλικά αγαθά

ΚΑΤΗΧΗΣΗ 6η 

 

Πιστοί οικονόμοι στα πνευματικά και στα υλικά αγαθά

 

Αδελφοί και πατέρες, ο αδίστακτος εχθρός μας, που «περιπατεί ως λέων ωρυόμενος» (Α Πέτ. ε΄,8), δεν θα διστάσει να μας καταπιεί, εάν μας βρει κοιμισμένους ή αμελείς. Η προθυμία και ο θερμός ζήλος των αδελφών της συνοδείας μας, μας χαροποιεί και μας ενθαρρύνει στις προσδοκίες μας. Ειδικά αισθάνθηκα, με πνευματική χαρά, την αψευδή υπόσχεση του Κυρίου μας, ότι θα αναπαύσει τους ευλαβείς «κοπιώντας και πεφορτισμένους» (Ματ. ια΄,28).

Είναι άξιοι πολλής ευφημίας και μεγάλου επαίνου όσοι ακούραστα και αγόγγυστα σήκωσαν το Σταυρό του Κυρίου μας και τον ακολουθούν με την περιεκτική φιλοπονία. Και δικαιούνται το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλ. γ΄,14) όσοι βαστάζουν αγόγγυστα τις δυστροπίες των ασθενέστερων και τα υπόλοιπα συμπτώματα από τις εναλλαγές των καταστάσεων, που συμβαίνουν στις διακονίες.

Υπάρχουν αδελφοί της μονής, που μετακινούνται μέσα και έξω από αυτήν. Μεταφέρουν τις απαραίτητες ύλες για τις ανάγκες μας, αλλά και το πλήθος των επισκεπτών. Αυτοί οι αδελφοί βρίσκονται σε βαρύτερη και δυσκολώτερη διακονία. Πολλές φορές βρίσκονται μακρυά από την αδελφότητα και αγωνιούν μπροστά στα απρόοπτα περιστατικά που συναντούν. Εάν όμως βαδίζουν με πίστη και επικαλούνται τις ευχές των πνευματικών τους οδηγών, θα βρίσκουν εύκολα τη λύση στις δυσκολίες.

Αυτή η ενέργεια της πίστης να μη λείπει από κανένα σας, αφού
είναι «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» (Μαρκ. θ΄,23). Και αυτή η πίστη, όπου υπάρχει, προκαλεί τη χάρη, που τα «ασθενή θεραπεύει και τα ελλίποντα αναπληροί». Μας κάνει νικητές και μας ελευθερώνει από το φθόνο και την επιβουλή του Πονηρού.

Η μοναχική μας ιδιότητα δεν περικλείεται σε χώρους, γιατί δεν είναι εξωτερική τέχνη και ενέργεια, αλλά προσωπικό βίωμα. Ως πρόσωπα ενεργούμε την υποταγή και υπακοή στον Κύριό μας. Η ζωή μας δεν περιορίζεται ούτε περιγράφεται έξω από μας. Το «του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. ιδ΄, 8) είναι για μας η μεγαλύτερη πραγματικότητα. Μακάριος είναι εκείνος που συνέλαβε αυτό το νόημα και το εφαρμόζει προσωπικά πάνω και πέρα από τις βιολογικές του ανάγκες, «Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας. Αμήν λέγω υμίν ότι περιζώσεται και ανακλινεί αυτούς, και παρελθών διακονήσει αυτοίς» (Λουκ. ιβ΄, 37).

Παρακαλώ, αδελφοί, ας μη νυστάξουμε για να μην αποβληθούμε. Ο Κύριος τους «κοπιώντας και πεφορτισμένους» καλέι για πληρωμή και ανάπαυση. «Ανω σχώμεν τας καρδίας» και «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών» «τω λυτρωτή Θεώ ημών παραθώμεθα».

Όπως πάντοτε σας αναφέρω, να μην ξεχνούμε ότι συνεχίζουμε την ιεραποστολική μας ιδιότητα μυστηριακά και όχι όπως τη φαντάζεται και την περιγράφει ο κόσμος. Ο Κύριός μας, ως μέγας και αναντικατάστατος ιεραπόστολος, περιγράφεται ως «ποιών τε και διδάσκων» (Πραξ. α΄,1). Ο κόσμος και μάλιστα ο σημερινός, χόρτασε από λόγια και σχήματα, απραγματοποίητες υποσχέσεις και αφηρημένς ιδέες και ζητά επίμονα να δει πρακτικά εφαρμοζόμενο το ευαγγέλιο. Και μάλιστα θέλει να δει αν οι θείες επαγγελίες είναι αληθινές. «Όσοι γαρ έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιω. α΄, 12). Ποιά είναι τα «τέκνα του Θεού»; Ποιοί είναι οι κληρονόμοι του Πατέρα και «συγκληρονόμοι του Χριστού»; (Ρωμ. η΄, 17). Ποιοί έγιναν υιοί ανάστασης και δεν υπάρχει σ αυτούς στοιχείο του παλαιού ανθρώπου; Ποιοί μέσα στα αίτια και στις αφορμές μένουν αμέτοχοι και εμπαίζουν τον κόσμον και όσα ανήκουν σ αυτόν; Αφήνω τα άλλα και προκαλώ τους οπαδούς του «αιώνος τούτου» να μας παρουσιάσουν ήρωες αυτού του είδους χρησιμοποιώντας τα επιτεύγματα της γνώσης τους.

Από την ημέρα που ο Κύριός μας εξέλεξε τους μαθητές του και τους μύησε στα δικά του δόγματα και μυστήρια της ανθρώπινης ανάπλασης, συνεχίζεται μέχρι σήμερα αυτή η ιερώτατη παράδοση και επαγγελία. Από γενιά σε γενιά οι άξιοι οπαδοί και μαθητές δίνουν την έμπρακτη μαρτυρία, ότι ο Ιησούς, τότε και μετά μέχρι και σήμερα, είναι «ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ΄,8).

Πόση προσοχή και προσπάθεια πρέπει να καταβάλουμε, για να δείξουμε αυτήν την ιδιότητά μας, ώστε και εμείς να είμαστε «εν αισθήσει» μέτοχοι στα βραβεία της θείας ευλογίας και αληθινοί μάρτυρες γι αυτούς, που ζητούν από μας την πραγματική μαρτυρία; Με «περιεζωσμένας τας οσφύας και καιομένους τους λύχνους» (Λουκ. ιβ, 35), της ευλαβείας και του ζήλου, θα δίνουμε ακατάπαυστα την καλή μας μαρτυρία όπου η περίσταση μας προκαλεί.

Να είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε το δικό μας θέλημα. Πρόθυμοι στον κόπο της περιεκτικής φιλοπονίας. Ανεκτικοί και συμπαθείς σ αυτούς που κορο:ιδεύουν τη συνετή πρόθεσή μας και προσεκτικοί στα σκάνδαλα του Πονηρού, που δημιουργούνται από διάφορες αφορμές. Κρατώντας αμετάβλητη την καλή απόφαση της πολύμορφης ομολογίας μας, με προθυμία ανταποκρινόμαστε στον πειρασμό, που δημιουργήθηκε και έχει σκοπό την αποθάρρυνσή μας. «Τη προσευχή προσκαρτερούντες» (Πραξ. α΄, 14) αντιμετωπίζουμε τη σατανική επήρεια, που έχει σκοπό να παρεμποδίσει το κοινοβιακό μας πρόγραμμα. Με πίστη στην πατρική πρόνοια και κηδεμονία των πνευματικών μας οδηγών, τίποτα δεν φοβόμαστε και μπροστά σε τίποτα δεν υποχωρούμε.

Ολόκληρη η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, διατάζει για την προσοχή και τη φυλακή της καρδιάς. Στην ανθρώπινη αδιαφορία αναφερόμενος ο Δαυΐδ λέγει: «Υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι» (Ψαλμ. δ΄,2) και πάλι: «Η καρδία αυτών ματαία» (Ψαλμ ε΄, 9). Και για τους ματαιόφρονες λέγει: «Είπε γαρ εν τη καρδία αυτού, ου μη σαλευθώ» (Ψαλμ. θ΄,27).

Είμαστε φιλόθεοι αδελφοί μου, δεκτικοί προσβολής λογισμών, και αρετής και κακίας. Δεσπότης και κύριος των αποφάσεων και των παθών είναι ο ευσεβής και φιλόθεος λογισμός. Σκοπός και προορισμός μας είναι η διάκριση των προσβολών και εικόνων που διακινούν τους λογισμούς μας. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζουμε σε τι αποβλέπουν και κατά που κινούν πρώτα τη σκέψη μας. Μετά, ελέγχουμε αν ερεθίζουν τα πάθη ή αντίθετα ωθούν στη δικαιοσύνη και τις αρετές. Το «πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν» (Παρ. δ΄, 23) αυτό το νόημα έχει. Και η ιερώτατη νήψη, που είναισχεδόν το επάγγελμα των μοναχών, αυτήν την εργασία μόνιμα εκτελεί. Και η προσεκτική νήψη γεννά τη διάκριση, που είναι ο πνευματικός οφθαλμός.

Όλα όμως αυτά έχουν ως βάση τους την ακρίβεια της συνείδησης, που χαράζει δρόμο πλεύσης με κατεύθυνση πνευματική. Η δική μας αδιαφορία προκαλεί την άμβλυνση της συνείδησης. Όταν κατ επανάληψη περιφρονούμε τους υπαινιγμούς της συνείδησης, που μας υποδεικνύουν κάτι ή μας ελέγχουν, τότε αυτή σιωπά και εμείς πορευόμαστε επικίνδυνα, αφού έξω από το φως της επικρατούν τα πάθη και ο νόμος της διατροφής, ο παλαιός άνθρωπος.

Προσέχετε και στη διακονία σας. «Δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω» (Ψαλμ. β΄,11). Και αυτά ακόμα τα αντικείμενα, τα εργαλεία και τα υλικά που δαπανούμε είναι αναθήματα στη μονή και η κακή χρήση τους θεωρείται ιεροσυλία. Θα ακούσουμε, οι απρόσεκτοι, το «επικατάρατοι οι ποιούντες το έργον του Κυρίου αμελώς» (Ιερ. λα΄,10). Πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε για τη σπατάλη, για την οποία δυστυχώς η γενιά μας δεν δείχνει προσοχή. Ο Κύριος μετά το χορτασμό των πεντακισχιλίων διέταξε να μαζέψουν «το περισσεύον των κλασμάτων» (Ματ. ιδ΄, 20), για να μη χαθεί τίποτα. Σε τι θα χρησίμευαν τα μισοφαγωμένα κομμάτια του κριθαρένιου ψωμιού, παρά μόνο για να διδάξει ο Κύριος τη νέα γενιά των χριστιανών, ως υιών του Θεού, ως οικονόμων μυστηρίων πνευματικών, να μην περιφρονούν όσα ο Θεός παρέχει για τη συντήρηση της ζωής; Ο Παύλος τονίζει ότι η «σπαταλώσα, ζώσα τέθνηκε» (Α Τιμ. ε΄,6). Εάν τα υλικά και επίγεια δεν κρατήσετε, λέγει ο Κύριος, πως θα σας μιλήσω για τα επουράνια; Πως και εμείς θα χαρακτηριστούμε πραγματικά πιστοί οικονόμοι «ους ελθών ο Κύριος ευρήσει ούτω ποιούντας» (πρβλ. Λουκ. ιβ΄, 43).

Σ αυτό το θέμα επιμένω, γιατί έχω προσωπική πείρα. Ο οσιώτατος Γέροντας μας δίδασκε, και εμείς βλέπαμε πρακτικά, το μέγεθος της ακρίβειας στην οικονομία των πραγμάτων και των πιο ασήμαντων ακόμη. Μας έλεγε ότι πολλές φορές έβλεπε τον προστάτη μας Αγιο, τον Τίμιο Πρόδρομο, να μας τροφοδοτεί με υλικά αγαθά. Τα έριχνε από τον τοίχο της μάντρας, γιατί ακριβώς, όπως έλεγε στο Γέροντα, του άρεσε η οικονομία με την οποία χειριζόμαστε τη θεία ευλογία.

Και η αγαθή συμπεριφορά πολύ εκτιμάται από τη Χάρη του Θεού, που είναι μαζί αμς. Γι αυτό σας συνιστώ να είστε αγαθοί, γλυκείς, πράοι, ταπεινοί σε όλες τις κινήσεις. Πόσο το εκτιμούν αυτό οι επισκέπτες προσκυνητές, που έχουν «κεκαυτηριασμένην συνείδησιν» (πρβλ. Α Τιμ.δ΄, 2) από τον κυκεώνα του παγκόσμιου αναρχισμού και του αδικώτατου συμφέροντος; Πόσες φορές, και παλαιότερα και πρόσφατα, είδαμε να μεταβάλλει τα θηριώδη ένστικτα μία πράη και αγαπητική έκφραση; «Πάντα ημών εν αγάπη γινέσθω» (Α Κορ. ιστ΄,14), «ανεχόμενοι αλλήλους» (Εφ. δ΄,3), «εν σπλάγχνοις Χριστού» (Φιλ α΄,8) δεν προστάζει ο Κύριός μας;

Τιμιώτατα μέλη του Χριστού και γνήσιοι μαθητές του Λόγου, εμείς είμαστε «το άλας της γης και το φως του κόσμου» (Ματ. ε΄, 13 14), ως συνεχιστές της ιερής παράδοσης. Αν έτσι πιστεύουμε και ενεργούμε, πολύ γρήγορα η Χάρη θα μας πληροφορήσει την απόκτηση της υιικής ταυτότητας, που ο Κύριος χαρίζει σ όσους τον ακολουθούν και τον αντιγράφουν. Τους πληροφορεί, όχι εξ ακοής, αλλά εν αισθήσει ότι «υμείς δε εστε οι διαμεμενηκότες μετ εμού εν τοις πειρασμοίς μου, καγώ διατίθεμαι υμίν καθώς διέθετό μοι ο πατήρ μου βασιλείαν, ίνα εσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου» (Λουκ. κβ΄,28).

Όσοι αμελούν τα καθήκοντά τους, και καυχώνται για τους εξωτερικούς τύπους που τηρούν, θα ακούσουν: «Ο μη ων μετ εμού κατ εμού εστι και ο μη συνάγων μετ εμού σκορπίζει» (Ματ. ιβ΄,30).

Και οι αγαθές μνήμες των ηρώων της πίστης μας να μη σας εγκαταλείπουν, γιατί ο άνθρωπος ως θύμα της επιρροής πολύ μεταβάλλεται και επηρεάζεται από την εικόνα του καλού και ειδικά των ομοιοπαθών μας οσιώτατων Πατέρων. Αυτοί με αθλητική επιμονή εργάστηκαν τη δικαιοσύνη και πρόσφεραν πάρα πολλά στην τήρηση της ευαγγελικής παράδοσης. Δεν το πέτυχαν μόνοι τους, αλλά με τη Χάρη που είχαν μέσα τους. Η ίδια Χάρη προχείρισε και μας τα ευτελή, «μωρά και εξουθενημένα» (Α Κορ. α΄,27 28) στην ίδια διακονία και αποστολή.

Βατοπαιδινές Κατηχήσεις (Ψ.Β. 10)

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ

Εκδότης: Ι.ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ
Χρονολογία Έκδοσης: 1999
ISBN: 9607735145
Διάθεση εκδόσεων Σταμούλη

€10,97

Κατηχήσεις :

ΑΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΞΕΝΙΤΕΙΑ.9
Η ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.17
ΘΕΛΗΜΑ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.25
"ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΖΕΟΝΤΕΣ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΕΣ".33
Η ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΖΩΗ.41
ΠΙΣΤΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ.49
ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΖΩΗΣ.57
"ΣΧΟΛΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΓΝΩΤΕ".67
Η ΑΚΡΙΒΗΣ "ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ" ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ.77
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ.87
ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.95
ΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.103
"ΑΠΟΘΕΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ".111
ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.119
ΒΙΑ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.127
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ.135
ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ.143
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.151
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.159
Ο ΝΟΗΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ.167
ΜΗ ΧΑΝΕΤΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΣΑΣ.175
"ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΕΧΟΜΕΝ ΧΡΕΙΑΝ".183
Ο ΕΥΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ.191
ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΥΜΑ ΓΑΜΟΥ;.199
"ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕΝ".209
ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ "ΕΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟΝ".219
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑ.229
Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ.237
ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.245
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ.253
Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΥΠΑΚΟΗ.261
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΡΤΕΡΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΛΙΨΕΙΣ.269
ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ: ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΟΠΛΟ.277
ΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.285
ΣΥΝΗΘΙΣΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ "ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΝ".293
ΤΟ "ΥΠΟΠΙΠΤΟΝ ΦΡΟΝΗΜΑ".301
"ΝΗΨΑΤΕ, ΓΡΗΓΟΡΗΣΑΤΕ".309
ΠΡΟΘΥΜΩΣ ΑΝΑΒΑΙΝΕΤΕ.317
"ΙΔΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟΝ ΜΟΥ"325
"ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ".333