Μικρή Φιλοκαλία. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 Μικρή Φιλοκαλία

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ὁ Βαλέριος συνέχιζε νά ἀπασχολεῖται μέ τήν ἐσωτερική  του ζωή. Ἕνα θέμα πού τό σκεφτόταν πολύ ἦταν ἡ συνείδηση τῆς ἁμαρτίας. Ἔλεγε:
-Ὁ ἄνθρωπος δυσκολεύεται πάρα πολύ νά ὁμολογήσει τήν ἁμαρτία, ἀλλά εἶναι σίγουρο ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί ἡ δίψα μας γιά κάθαρση καί ἀληθινή ζωή δέν μπορεῖ νά ἱκανοποιηθεῖ παρά μόνο ἀπό τήν συντριβή τῆς ἁμαρτίας. Η χριστιανική ζωή ἀρχίζει στίς ψυχές πού ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὅποιος πιστεύει ἀληθινά στόν Θεό θα φτάσει στήν συνείδηση τῆς ἁμαρτίας.
Καί ὅποιος δέν πιστεύει στόν Θεό, παραμένει αἰχμάλωτος στόν ἑαυτό του, στήν ὑπερηφάνεια καί στήν ἁμαρτία του. Λόγῳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ μου ἐγώ εἶμαι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ ἑαυτοῦ μου. Ἄν δέν πεθάνει τό ἐγώ, δέν  μποροῦμε νά ξαναγεννηθοῦμε  ἐν Χριστῶ καί θά παραμείνουμε στήν ὑπερηφάνεια.
 Ἡ ὑπερηφάνεια ἔκανε τόν ἄνθρωπο νά θέλει νά εἶναι θεός χωρίς τόν Θεό, ἐναντίον τῆς ἀναμφίβολης ἀτελείας του καί κυρίως ἐναντίον τοῦ γεγονότος ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, εἴμαστε ὅλοι θνητοί. Ἕνας ἀτελής θεός καί ὑποδουλωμένος στόν θάνατο εἶναι ἕνας ψεύτικος θεός.

Ὅλη ἡ ἀγωγή  τοῦ ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἀπό τόν τρόπο πού λειτουργεῖ ἡ συνείδησή του γιά τήν ὕπαρξη τῆς ἁμαρτίας του. Μόνο ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ κοντά στόν Θεό ἔχει ἀληθινή γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ του  τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς.
Ἐφ᾿ ὅσον μεταξύ τῶν ἀκροατῶν ἦταν καί πολλοί νέοι πού δέν γνώριζαν κατά βάθος τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Βαλέριος προσέθεσε, γιά νά τόν καταλάβουν καλύτερα:
- Ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ μετάνοια δέν εἶναι σκοποί τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά μέσα. Δέν εἶναι οὔτε ἡ οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, διότι τό νά εἶσαι χριστιανός σημαίνει νά ἐμπνέεσαι ἀπό ἱερές ἐπιθυμίες καί ἀπό τήν χαρά νά βιώνεις τόν Χριστό. Ἐπίσης, ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας δέν εἶναι ἀπώλεια τῆς προσωπικότητός μας, ἐγκατάλειψη καί ὑποβιβασμός μας, ἀλλά εἶναι τό ἀπαραίτητο βῆμα γιά τήν ἐπιστροφή μας στήν ἀληθινή ζωή, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. 
Δέν μᾶς χαρακτηρίζει ἡ ἄρνηση, ἀλλά ἡ καταξίωσή μας ἐν Χριστῶ. Διότι ἡ αἰώνια ζωή δέν προσφέρεται  στούς ἡττημένους,  στούς ἀμελεῖς καί  στούς ὀλιγόψυχους, ἀλλά  στούς δυνατούς καί θαρραλέους. Δέν θά νικήσουν οἱ χλιαροί, ἀλλά ἐκεῖνοι πού θά νικήσουν τό θηρίο τῆς Ἀποκαλύψεως.
Μήν φοβᾶστε γιά τήν ταπεινοφροσύνη, οὔτε γιά τήν ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν σας, ἀλλά πιστεύετε ὅτι δι᾿ αὐτῶν θά γίνετε μεταλαμπαδευτές τοῦ ἀληθινοῦ φωτός.
Γιά τήν σπουδαιότητα τῆς συνείδησης τῆς ἁμαρτίας στήν κοινωνική ζωή ὁ Βαλέριος ἔλεγε:
-Ἡ συνείδηση τῆς ἁμαρτίας δέν ἐπιτρέπει τήν ἀκολασία, τήν λαιμαργία, τήν φιλοχρηματία, τόν φόνο εἴτε ἄλλα παρόμοια ἔργα. Ἐπί πλέον δέν εἶναι μόνο ἡ ὁποιαδήποτε ἐσωτερική ἀποκατάστασις τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι καί ἡ μάχη ἐναντίον τῶν ἀρχῶν καί ἐξουσιῶν τοὺ σκότους, οἱ ὁποῖες κρατοῦν καί ζητοῦν νά ὁδηγήσουν ὁλόκληρο τόν κόσμο στήν σκλαβιά. Μέ ἄλλα λόγια ἡ μάχη τοῦ καθενός μας πρέπει νά συνίσταται στήν πραγματοποίησι ἑνός αὐθεντικοῦ κοινωνικοχριστιανικοῦ συστήματος τοῦ κόσμου.
-Δέν εἶσαι χριστιανός ἐάν μόνο βαπτίσθηκες, ἐάν πηγαίνεις στήν ἐκκλησία, ἀλλά ἄν ζεῖς ἐνάντια πρός τίς ἀρχές τῆς ἐγωιστικῆς, ἀνήθικης, ὑλιστικῆς κοινωνίας στήν ὁποία ζεῖς. Πρέπει νά γίνεις χριστιανός σε ὅλες τίς πλευρές τῆς καθημερινῆς σου ζωῆς καί δι΄ αὐτῆς νά ἐκχριστιανίζεις καί τόν κόσμο γύρω σου.
Ἀλλά δέν μπορεῖ νά φτάσει κανείς ἐδῶ μόνο μέ τίς διανοητικές του σπουδές, ἀλλά μέ τά πνευματικά βιώματα, μέ τήν ἀδιάκοπη μάχη κατά τῆς ἁμαρτίας πού γίνεται μέ τά λόγια μέ τίς πρᾶξεις καί μέ τούς ἁμαρτωλούς λογισμούς. Πρίν πολεμήσουμέ τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου πρέπει πρῶτα νά μισήσουμέ τίς δικές μας ἁμαρτίες.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας