Πορεία πρός τό ἄγνωστο. Μέρος Α'
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα.
Ἤμουν μόλις εἰκοσιδύο χρονῶν, ὅταν οἱ ἀνεξερεύνητε βουλές τοῦ Θεοῦ μοῦ ἄνοιξαν διάπλατα τίς πύλες σέ μιά πορεία εὐθύνης, εὐθύνης ἀνυπολόγιστα μεγάλης ἀπέναντι στό Θεό, στούς ἀνθρώπους καί στήν πατρίδα μου.
Μέχρι τήν Πέρμ μέ συνόδευε ἡ μητέρα. Σ’ ὅλο τό δρόμο μέ νουθετοῦσε καί μέ συμβούλευε. Κάθε λόγος, πού ἔβγαινε ἀπό τό ξεχείλισμα τῆς μητρικῆς καρδιᾶς της, ἦταν μιά πολύτιμη παρακαταθήκη γιά τή ζωή καί τό ἔργο μου. Ἡ μητέρα μου ἦταν ἀπό τή φύση της ἁπλούστατη καί καλοκάγαθη, ἀπονήρευτη καί καλοπροαίρετη. Τή ζωή της χρωμάτιζε μιά γνήσια καί βαθειά φιλανθρωπία, πού ἔφτανε μέχρι τή θυσία. Εἶχε φροντίσει μάλιστα νά ἐμπνεύσει καί σέ μένα αὐτή τήν ἀπέραντη ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ ἀκόμη ἤμουν παιδί.
Ἔτσι καί κατά τό ταξίδι μας πρός τήν Πέρμ, ἡ μητέρα μοῦ μιλοῦσε ἀκατάπαυστα καί γρήγορα. Λές καί ἤθελε νά προφτάσει νά πεῖ ὅσο γινόταν περισσότερα γιά τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης.
-... Λοιπόν, ἐκεῖ ποῦ πᾶς ὑπάρχουν πολλοί ἀνήμποροι, φτωχοί καί δυστυχισμένοι ἄνθρωποι. Νά τούς πλησιάσεις μ’ ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη.
Νά τούς συμπαρασταθεῖς καί νά τούς παρηγορήσεις. Ὄχι μόνο μέ τά λόγια. Ἔμπρακτα. Νά μήν ὑπολογίσεις κόπους καί θυσίες. Μήν ξεχνᾶς τί λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης «μή ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδέ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ».
Φτάσαμε ἐπιτέλους στήν Πέρμ. Τήν ὥρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ μέ τή μητέρα –πολύ παράξενο- δέν ἔνιωσα καμιά θλίψη. Εἶναι ἀλήθεια πώς ἥμουν ἤδη συνεπαρμένος ἀπό τίς ἄγνωστες προοπτικές πού ξανοίγονταν μπροστά μου. Εἶναι ὅμως ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι ἕνα κομμάτι τῆς ὑπέροχης καρδιᾶς τῆς μητέρας εἶχε μεταφυτευθεῖ μέσα μου. Κι αὐτό θά ἦταν πάντα μιά ἀπό τίς ἰσχυρές δυνάμεις πού θά μέ στήριζαν στίς δυσκολίες τοῦ μέλλοντος.
Ἀπό τήν Πέρμ πῆρα τό ἐξπρές γιά τό Βλαντιβοστόκ. Ἔπρεπε νά κάνω δέκα μέρες ταξίδι μέ τό τραῖνο. Χρειαζόμουν λοιπόν ὑπομονή.
Ἀκουμπισμένος στό παράθυρο ἑνός βαγονιοῦ, ἔβλεπα νά παρελαύνουν ἀπό μπροστά μου ἀλλεπάλληλες εἰκόνες, σάν σέ κινηματογραφική ταινία. Ξύλινα σπιτάκια, φτιαγμένα ἀπό ἀκατέργαστους κορμούς δέντρων, ξεπετάγονταν σά μανιτάρια μέσ’ ἀπό τ’ ἀγροκτήματα. Συστάδες ἀπό λυγερόκορμες σημύδες, καμάρωναν γιά τούς πανέμορφους κορμούς τους μέ τ’ ἀκανόνιστα ἀσπριδερά στίγματα. Πανύψηλα, σκουροπράσινα κυπαρίσσια ὀρθώνονται περήφανα στούς αἰθέρα. Πιό πέρα τό τοπίο ἦταν πνιγμένο στά πεῦκα, πού πάνω τους παιχνίδιζαν ὅλοι οἱ τόνοι τοῦ πράσινου. Κάπου-κάπου ξεχώριζα καί κάποιους αἰωνόβιους κέρδους κυρτωμένους ἀπ’ τό χρόνο καί τίς θύελλες, ἀποφασισμένους ὅμως νά μείνουν ἐκεῖ ἀκλόνητοι, σύμβολα ὑπομονῆς καί ἀντοχῆς στίς στίς κακουχίες.
Ἀνεβαίνοντας στά ὀρεινά, συναντήσαμε τά πιό ἀγαπημένα μου δέντρα, τά ἔλατα. Ἡ ὑπέροχη κωνική κορμοστασιά τους εἶχε κάτι τό μεγαλειῶδες καί θεϊκό μαζί, καθώς κατέληγε στήν κορυφή σ’ ἕνα μικρό φυσικό σταυρό. Ἀμέτρητα πράσινα σταυρουδάκια γέμιζαν τόν τόπο, καθώς τά ἔλατα πλήθαιναν ὅσο προχωρούσαμε.
Φάνηκαν κάποτε οἱ στρογγυλές κορυφές καί οἱ ἀπότομες βαχώδεις πλαγιές τῶν Οὐραλίων. Καθώς φτάναμε στήν ὀροσειρά, ἀντίκρυσα μιά μεγάλη, μισοσβυσμένη ἐπιγραφή, καρφωμένη πάνω σ’ ἕνα στύλο. Ἔγραφε:
ΕΥΡΩΠΗ – ΑΣΙΑ
Ἦταν τά ὅρια τῶν δύο ἠπείρων.
Γιά πρώτη φορά ἀπέκτησα ἐμπειρικά ἀντίληψη τῶν γεωγραφικῶν ὁρίων, πού μέχρι τότε γνώριζα μόνο ἀπό τούς χάρτες, θεωρητικά καί ἀφηρημένα. Μιά ἁπλή, παλιά ἐπιγραφή χώριζε δυό τεράστιες ἠπείρους! Γιά φαντασθεῖτε! Κι ἐγώ ἀπό τήν «πολιτισμένη» καί γνώριμή μου Εὐρώπη ἔμπαινα πιά στήν ἀχανή καί μυστηριώδη Ἀσία τῶ θρύλων καί τῶν παραμυθιῶν...
Μπροστά στά μάτια μου ἁπλώθηκε ἐπιβλητικά, ἄγρια ὑπέροχη ἡ σιβηρική γῆ. Τεράστιες ἄδεντρες πεδιάδες παραχωροῦσαν τή θέση τους σέ γκριζοπράσινα ἕλη, κι αὐτά πάλι στά ἀτέλειωτα παρθένα δάση, τά περίφημα «ταϊγκά», πυκνά κι ἀδιάβατα, σάν τήν ἀφρικάνικη ζούγκλα. Ποτέ δέν τά εἶχε ἀγγίξει ἀνθρώπινο χέρι γιά νά τά ἀξιοποιήσει. Εἶχαν ἔτσι διατηρήσει ὅλη τή φυσική, ἄγρια ὄμορφιά τους.
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.52-78
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.