Ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ μοναχοῦ Γεροντίου Προδρομίτου

Ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ μοναχοῦ Γεροντίου Προδρομίτου

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε 

Ὁ μεγαλόσχημος μοναχός π. Γερόντιος ἀνῆκε στούς τελευταίους γέροντες ἀδελφούς τῆς Σκήτης μας τοῦ Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους. Κοντός στό ἀνάστημα, λίγο κυρτωμένος, περίπου 84 ἐτῶν ἦτο σβέλτος καί ἕτοιμος γιά τήν ὁποιαδήποτε ὑπακοή. Μοῦ ἔμεινε στήν μνήμη μου σάν μία εἰκόνα τελείου ὑποτακτικοῦ, ταπεινοῦ καί ζηλωτοῦ σ᾿ ὅλες τίς μονα¬στηριακές ἀσχολίες.
Εἶχε 50 χρόνια μοναχός στήν Σκήτη μας, ἀπ᾿  ὅπου τά τελευταῖα 20 χρόνια δέν βγῆκε νά πάη πουθενά. Εἶχε περάσει ἀπ᾿ ὅλα τά διακονήματα: Στά μουλάρια, στό μαγειρεῖο, στόν φοῦρνο, στόν κῆπο. Ὅταν τοῦ ἔμενε ὀλίγος ἐλεύθερος  χρόνος, ἔτρεχε στό κελλί του καί ἐδιάβαζε τό Ψαλτήριο, τό ὁποῖον εἶχε πάντοτε ἀνοικτό στό ἀναλόγιο τοῦ κελλιοῦ του. Ἡ ἁπλότης καί ἡ πτωχεία του δέν περιγράφονται. Ὅταν δεχόταν ἀπό κἄπου χρήματα, ὅλα τά ἔδινε στό ταμεῖο τῆς Σκήτης μας: «Πᾶρτε αὐτά τά χρήματα, ἔλεγε, γιά νά μή μέ πιάση ἡ νύκτα μέ χρήματα στά χέρια».
Παρέμεινε ζωντανή στήν μνήμη μου ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς του:

Ἐκεῖνο τό πρωϊνό εἶχε περάσει ἀπό τό μαγειρεῖο νά βοηθήση στό πλύσιμο τῶν χορταρικῶν, κατόπιν, βλέποντας στήν αὐλή τό τρακτέρ μέ τήν ρυμούλκα ἕτοιμο γιά νά φορτώση ἄμμο γιά νά μεταφερθῆ κἄπου ἀλλοῦ γιά ἐπισκευές, ἐπῆγε ἐκεῖ, ἐπῆρε τό φτυάρι καί πετοῦσε τήν ἄμμο στήν ρυμούλκα.
-Γιατί, πάτερ Γερόντιε, δέν ἄφήνεις κάποιον νέον νά κάνη αὐτή τήν δύσκολη δουλειά; Τόν ἐρώτησα ἐγώ.
-Ἄφησε, γιατί οἱ ἄλλοι πατέρες ἔχουν ἀρκετές δουλειές νά κάνουν...
Τήν ἴδια ἡμέρα ὁ φούρναρης ἔψηνε τό ψωμί τῆς ἀδελφότητος. Ὁ π. Γερόντιος ἐπῆγε ἐκεῖ νά κοσκινίση τό ἀλεύρι. Ἀφοῦ ἐτελείωσε τήν δουλειά αὐτή, τόν ἐρώτησε ὁ φούρναρης:
-Πάτερ Γερόντιε, θά ἔλθης μετά ἀπό μισή ὥρα νά μέ βοηθήσης στό ψήσιμο;
-Πηγαίνω τώρα στό κελλί μου, ἀπήντησε ἐκεῖνος, καί νά μέ εἰδοποιήσης.
Μετά ἀπό μισή ὥρα ἐπῆγε ὁ φούρναρης στό κελλί του:
-Πάτερ Γερόντιε, μπορεῖς νά ἔλθης τώρα νά μέ βοηθήσης;
Ἀλλά, ἐπειδή δέν ἔπαιρνε ἀπάντησι, ἄνοιξε τήν πόρτα καί μπῆκε μέσα καί τί βλέπει; Ὁ π. Γερόντιος ἦτο ξαπλωμένος στό κρεββάτι του ἔχοντας δίπλα του τό Ψαλτήριο ἀνοικτό. Ἐνόμισε ὁ φούρναρης ὅτι ἐκοιμᾶτο. Τόν ἐφώναξε πάλι μέ τ᾿ ὄνομά του:
-Πάτερ Γερόντιε, ἔλα νά μέ βοηθήσης...
Ὅμως αὐτή τήν φορά ὁ φλογερός ὑποτακτικός δέν ὑπήκουσε στό κάλεσμα τοῦ ἀδελφοῦ. Εἶχε ἀναχωρήσει γιά νά λάβη τόν μισθό τῆς ὑπακοῆς τῶν 50 χρόνων μοναχικῆς ζωῆς. Μετέβη στήν αἰωνιότητα στήν χαρά τοῦ Κυρίου του, τόν Ὁποῖον ὑπηρέτησε σ᾿ ὅλη του τήν ζωή μέ πολλή ἀγάπη, ταπείνωσι καί ζῆλο.

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

2002

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Εἰκόνες πραότητος